Υπάρχουν κι αυτές οι μέρες...οι δύσκολες. Μέρες κούρασης, απογοήτευσης, μέρες σε τράπεζες, σε συναντήσεις με λογιστές, σε δημόσιες υπηρεσίες. Μέρες που σε στοιχειώνουν αγωνίες, σε αδειάζουν από συναίσθημα. Κι ύστερα γυρίζεις σε ένα σπίτι που εκείνοι...οι μικροί άνθρωποι είναι παντού...
...κι έχεις ένα ρόλο και περιμένει ο κάθε ένας κάτι από εσένα ανάλογα με το ρόλο σου. Άλλοι θέλουν τη μαμά τους χαρούμενη, άλλοι το σύντροφο τους γελαστό, άλλοι το παιδί τους ευτυχισμένο κι άλλοι το φιλαράκι τους χαλαρό.
Κι εσύ; Τι θέλεις εσύ;
Ανοίγω τα παράθυρα στο πρωινό φως και βλέπω τους ιβίσκους μου ερωτευμένους...Δες χρώμα. Δες ζωή. Δεν είναι αυτό έρωτας;
Ναι είναι ερωτευμένοι και ζουν μόνο με ήλιο και νερό κι ανθίζουν κάθε Καλοκαίρι...Ανθίζουν κι ερωτεύονται!
Ήμουν κουρασμένη πολύ. Μέσα μου. Ήθελα να σκεφτώ, να βάλω σε τάξη, να οργανώσω σκέψεις, να βάλω συναισθήματα στη σωστή διάσταση, να απαλλαγώ από κάθε καταστροφικό θυμό. Μα οι ρόλοι...οι ρόλοι πάντα εκεί!Και σε ποιόν στρέφεσαι στα δύσκολα;
Έχουμε τρία σκυλιά. Τα δύο, ο Κάρλο κι ο Λου είναι κολλητοί, μα ο Κάρλο είναι το μόνο μας σκυλί που αν θυμώσει επιτίθεται στον Λου, το φιλαράκι του. Δεν είναι αληθινή επίθεση, μα έχει ένα πείσμα και μια ανοησία. Δεν τον δαγκώνει αληθινά απλά ..."του τη λέει", είναι ο εύκολος στόχος.
Αγαπιούνται τρελά και ο Λου, ποτέ δεν επιτίθεται πίσω...υπομένει και έχει απίθανη κατανόηση κι όχι μόνο...Έχει την ικανότητα να απορροφά την αρνητική ενέργεια του φίλου του κι είναι ο μόνος που τον ηρεμεί...
Νομίζω καταλαβαινόμαστε. Στα δύσκολα, δαγκώνεις όποιον αγαπάς κι εμπιστεύεσαι περισσότερο.
Κάποτε το Καλοκαίρι ήταν μόνο του έρωτα...τώρα είναι όλων των άλλων...κι αν περισσέψει κάτι θα πάρει κι ο έρωτας το ξεροκόμματο του...
Λατρεύω το να είμαι με τα παιδιά αλλά καμιά φορά, ένα ευλογημένο διάλειμμα είναι τόσο σημαντικό.Το συζητούσα με φίλους..."κάποιος" έλεγα, "κάποιος να μπορούσε να τους πάρει για λίγο...." Το μήνυμα μου στάλθηκε με τον σωστό τρόπο στο σύμπαν και την ίδια ημέρα, ένα τηλεφώνημα από την αγαπημένη μου lifesaver Φανούλα κι οι μικροί έγιναν πακέτο. Ένα ευτυχισμένο πακέτο στο λεωφορείο για να ταξιδέψουν στα ξαδέρφια τους. Δες χαρά!
Πάει ο ένας ρόλος...τώρα μπορώ τουλάχιστον να μην κάνω συνέχεια την χαρούμενη;
...και ξαφνικά πως γίνεται; Ήταν Σάββατο...πήγαμε στο γάμο κάποιας που αγαπώ πολύ! Και τα Ερωτευμένα Καλοκαίρια ήταν εκεί. Σε εκείνο, το μικρό απόμακρο εκκλησάκι με τις ελιές, ένα κατακόκκινο βαμμένο απόγευμα.
Με ένα γαμπρό τρισευτυχισμένο, ανεβασμένο στο ψηλό τοιχάκι τραγουδώντας και γελώντας,
να περιμένει το κορίτσι του για να το πάρει αγκαλιά και το κορίτσι του, να βγαίνει από το αμάξι λυγερό και φωτεινό σαν το Καλοκαίρι το ίδιο.
Το κορίτσι αυτό, ήταν η πιο όμορφη νύφη που έχω δει...και το κορίτσι αυτό το αγαπώ βαθιά, γιατί έχουμε περάσει τόσα...τόσα πολλά και με γέμισε δάκρυα η πανέμορφη εικόνα της ευτυχίας της!
Και τα Ερωτευμένα Καλοκαίρια ήταν στα μάτια τους. Σε εκείνη την απίθανη αγκαλιά τους μόλις συναντήθηκαν, σαν να περίμεναν ο ένας τον άλλο μια ζωή!
Στα χέρια τους που κρατήθηκαν σφιχτά κι ύστερα εκείνος περπατώντας μπροστά, την οδήγησε στη νέα τους πραγματικότητα...Στο κλείσιμο ή στην αρχή ενός παραμυθιού...
Τα Ερωτευμένα Καλοκαίρια ήταν σε εκείνη που τον ακολουθούσε γεμάτη εμπιστοσύνη και σε εκείνον που δεν ήξερε στ'αλήθεια που πήγαινε...μα την οδηγούσε και τραβούσε μπροστά με ενθουσιασμό. Ω!!!έτσι προχωρούσαμε κι εμείς...
Ήταν στο υπέροχα φωτισμένο μονοπάτι στην άμμο στο μπαράκι που έγινε το τρικούβερτο γλέντι τους. Ήταν στα χρόνια που θα'ρθουν, τα γεμάτα σχέδια κι όνειρα για πολλά πολλά ακόμη Ερωτευμένα Καλοκαίρια.
Ήταν στον πρώτο τους χορό, καθώς στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο για μια μόνο παγωμένη στιγμή με τα μάτια γεμάτα με εκείνο το φως, το Καλοκαιρινό, το ζαλισμένο από ευτυχία...Το θυμάσαι;
Ήταν στα βεγγαλικά που φώτισαν την νύχτα για να δηλώσουν έναν έρωτα! Μια αγάπη που ενώθηκε και γιορτάζουμε για αυτή...Για να είναι παντοτινή, για να είναι Καλοκαιρινή και στους Χειμώνες της ζωής...
...κι έτσι σιγά σιγά θυμηθήκαμε τα Καλοκαίρια εκείνα, τα δικά μας...το συναίσθημα του - είμαι εδώ μόνο για εμένα και οκ, όλα τα άλλα είναι εκεί και με περιμένουν μα...έλα να κάνουμε "σαν να"...Σαν να μην πέρασε μια μέρα και εκείνα τα Καλοκαίρια μας, ζωντάνεψαν.
Μόνοι...στο σπίτι μας να στήνουμε στα γρήγορα γεύματα με γεύσεις φροντίδας, λατρεμένες.
Τα saker βγήκαν επιτέλους από το ντουλάπι κι έφτιαξαν coctail super καλοκαιρινά, που λένε πολλά!!!!
Και μετά, κάναμε το μπαλκόνι σινεμά... Απλά πράγματα, γιατί δεν θέλει πολλά το καλοκαίρι για να έρθει.
Κι ύστερα τέλειωσε, τόσο γρήγορα...όπως τα Καλοκαίρια! Το δικό μου αγόρι έφυγε ταξίδι και τα τρελοκομεία μας γύρισαν. Μαζί κι ο ρόλος κι οι φωνές τους κι ο χαμός στο σπίτι.
Μα έμεινε ένα συναίσθημα υπέροχο...
Το'χουμε! Κάθε ερωτευμένο Καλοκαίρι είναι μέσα μας, πάντα εδώ και θέλει μόνο κάτι, κάτι μικρό για να γυρίσει.
Είναι μέσα σου...μην ψάχνεις τριγύρω, είναι δίπλα σου. Εκεί που γυρίζεις κάθε φορά που χρειάζεσαι ένα σάκο του μποξ...Πόσο εύκολα το θυμάσαι τότε ε;
Τα ερωτευμένα καλοκαίρια είναι αυτά που με κρατούν και με κάνουν να περιμένω, να υπομένω, να αντέχω, να ονειρεύομαι. Οι σιωπές τους, η κατανόηση, η αναμονή τους στις βαριές Χειμωνιάτικες μέρες της σχέσης...γιατί ναι! Υπάρχουν και Χειμώνες, χαλάζι που μπορεί να καταστρέψει καρπούς πολύτιμους και κόπους μηνών, καταιγίδες που σε ξαφνιάζουν κι ένας αέρας που αλλάζει ξαφνικά κι από δροσερό Μελτεμάκι γίνεται Τραμουντάνα και σε παγώνει, σε τρομάζει, σε κάνει να θέλεις να φύγεις μακριά, να σωθείς...
Μα τελικά...γιατί να σωθείς από κάτι που δεν κινδυνεύεις;
Απόστολε, Κατερίνα, να έχετε μια υπέροχη ζωή και...όχι δεν είναι πάντα Καλοκαίρι...Μα στους Χειμώνες, να θυμάστε...τα Καλοκαίρια δεν αργούν, έρχονται πάντα αν τα προσκαλέσεις, αν αντέχεις την αναμονή τους.Τα Καλοκαίρια εσύ τα φέρνεις κι είναι Ερωτευμένα.Τα Καλοκαίρια, είναι πάντα Ερωτευμένα....
Καλημέρα αγαπημένοι. Ερωτευμένη και Καλοκαιρινή Καλημέρα και μια συμβουλή...μην κρατάς τα ξεροκόμματα για τον έρωτα...δεν του αξίζει αυτό. Ούτε εσένα σου αξίζει!
Κατερίνα
