Χαρά και Μουσική

Θέλαμε  τα παιδιά μας να αγαπήσουν τη μουσική και να αποκτήσουν μουσική παιδεία. Το να ξέρεις μουσική είναι υπέροχο. Είναι σαν να μιλάς μια διεθνή γλώσσα, σαν να μπορείς να επικοινωνήσεις δίχως λέξεις και να  εξηγήσεις τα συναισθήματα που σου προκαλεί ένας ήχος. Απλά μαγικό.
Εμείς, ούτε εγώ ούτε ο Πα,  δεν έχουμε μουσικές γνώσεις κι ίσως και γι' αυτό να νιώθαμε κι οι δύο τόσο έντονα αυτή την ανάγκη. Το να μάθουν δηλαδή τα παιδιά μας αυτή την διεθνή γλώσσα των συναισθημάτων.
Έτσι όταν μάθαμε πως στην περιοχή μας υπήρχε μια μουσικός η οποία δημιουργούσε ομαδούλες παιδιών με στόχο την μουσική προπαιδεία ενθουσιαστήκαμε.
Έτσι γνωρίσαμε την Μαρία Κουρκουρίκα, μουσικό παιδαγωγό και συν συγγραφέα του βιβλίου "Το μουσικό γιασεμάκι" την γυναίκα που ήταν πίσω από  την Χαρά και Μουσική!
Ο Άγγελος ήταν κάτι λιγότερο από τέσσερα όταν πρωτομπήκε σε εκείνο τον υπέροχο πολύχρωμο γεμάτο έμπνευση και μεράκι χώρο κι άρχισε να κοπανά όλα αυτά τα μικρά οργανάκια. Εκεί διαπιστώσαμε πως αγαπά πολύ την μουσική.

Κάθε παιδί αγαπά την μουσική. Είναι σαν μια έμφυτη διάθεση για ρυθμό και χαρά να υπάρχει στο κάθε πιτσιρίκι κι αν αυτό καλλιεργηθεί τότε θα ανθίσει ένα μουσικό λουλούδι...αν όχι απλά θα ξεχαστεί σαν σποράκι κάπου βαθιά στη γη. Έτσι λοιπόν το μικρό μας αγόρι μπήκε σε έναν μουσικό μαγικό κόσμο, γεμάτο με εντυπωσιακά μουσικά όργανα, ήχους και εικόνες ξένες για εμάς. Χιλιάδες ερεθίσματα, ιδιαίτερα για τον μικρό μας που είχε θέματα ακοής να διαχειριστεί. Ξαφνικά ένιωθε το ρυθμό και η αγαπημένη κυρία Μαρία, παρόλο που της έβγαζε την ψυχή, κατάφερε να τον βοηθήσει να ενταχθεί και να αναπτύξει μια ικανότητα που ούτε εκείνος, ούτε εμείς ξέραμε πως είχε.

Το μικρό μας αγάπησε τη μουσική και τους ήχους κι άρχισε να συμμετέχει και να αγαπά τις ώρες που ήταν στο χώρο της Χαράς και Μουσικής. Εκεί μπολιάστηκαν οι πρώτες εικόνες, τα πρώτα μουσικά συναισθήματα.
Οι γιορτές τους ήταν απίθανες. Θεοδωράκης, Χατζηδάκης, παραδοσιακά τραγούδια, κρουστά, παιδικά τραγουδάκια, αγαπημένοι ποιητές, ήχοι από έθνικ μουσικές...όλα μαζί έγιναν ένα μαγικό χαλί στο οποίο πάτησαν πάνω τα μικρά μας και πέταξαν.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις απίθανες γιορτές με όλα τα παιδιά μικρά και μεγάλα να οργώνουν τη σκηνή χορεύοντας και τραγουδώντας. Ιδίως το πρώτο κομμάτι κάθε γιορτής στο οποίο ανέβαιναν στη σκηνή τα μικρότερα νήπια και οι γονείς τους ήταν απλά συγκλονιστικό!

Μας έμαθε πολλά το ... Χαρά και Μουσική
Ευγνωμονούμε λοιπόν για αυτό την αγαπημένη μας πρώτη δασκάλα της μουσικής! Την κυρία Μαρία.
Ακολούθησε και ο μικρός μας στην ίδια ηλικία κάνοντας μουσική προπαιδεία και σταμάτησαν και οι δύο στα επτά τους εκεί δηλαδή που θα έπρεπε να αποφάσισουν ποιο όργανο θα ήθελαν να μάθουν. Αυτή θα έπρεπε να είναι μια δύσκολη απόφαση, μα για τα παιδιά μας που είχαν πια τόσο μεγάλη εξοικείωση με τα μουσικά όργανα, ήταν κάτι απλό.
Δεν κάναμε καμία απολύτως παρέμβαση.
Ο Άγγελος αγαπούσε τα πνευστά.  Ότι κι αν του λέγαμε για κιθάρες, για πιάνο, για όργανα πιο "ευκολοχώνευτα" και περισσότερο δημοφιλή, εκείνος είχε κολλήσει. Κολλούσε στα τρομπόνια και στις τρομπέτες. Μαγευόταν από τους ήχους του φλάουτου και του κλαρινέτου. Άκουγε σαξόφωνο και μας τραβολογούσε σαν έβλεπε πνευστά μουσικά όργανα φωνάζοντας μας να τα δούμε και έτσι μάθαμε κι εμείς όργανα που δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη τους. Όμποε, φαγκότο, τούμπα.
Για τον Άγγελο λοιπόν, τα πράγματα ήταν απλά. Δεν ήθελε τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό. Να μάθει ένα πνευστό. Κι αρχίσαμε στα 7 με φλογέρα και όλη μέρα σαν το γιδοβοσκό κυκλοφορούσε με τη μικρή του φλογέρα και τα δαχτυλάκια του τόσο μικρά κι ευέλικτα ακουμπούσαν πάνω στις μαγικές τρυπούλες και δημιουργούσαν ρυθμό. Δυο χρόνια μετά αποφάσισε να επικεντρωθεί στο κλαρινέτο. Έτσι απλά!
Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και με το Γιώργο, ο οποίος είχε την τύχη να έχει δασκάλα εκτός από την κυρία Μαρία και την κόρη της Κατερίνα που είναι μια νέα μουσική παιδαγωγός γεμάτη ενθουσιασμό και ο Γιώργος τη λάτρευε. Ο μικρός μας λοιπόν ανάμεσα σε όλα τα μουσικά όργανα που γνώρισε και ήρθε σε επαφή, στην Χαρά και Μουσική, έχει κόλλημα με τα πιο "μοντέρνα" και πρόσφατα αγαπώντας τους έντονους ροκ ήχους ιδίως αυτούς που βγάζουν οι  ηλεκτρικές κιθάρες. Και σε εκείνον προτείναμε διάφορα άλλα όργανα μα ήθελε  μόνο αυτό "ελεκτρική κιθάρα" μας απαντούσε για να γίνει ροκ σταρ...συμπλήρωνε. Μην μπορώντας να αρχίσει με ηλεκτρική κιθάρα  ξεκινήσε στα επτά του, μαθήματα με μια μικρή κλασσική και άνοιξε ένας νέος κόσμος μπροστά του, περιμένοντας όμως με αγωνία να πιάσει στα χέρια του για πρώτη φορά ηλεκτρική κιθάρα.

Πέρα όμως από την επαφή με τους ήχους και τις νότες αυτό που με γοήτευσε ήταν και κάτι άλλο. Το ότι δηλαδή καταφέρνουν μέσω της μουσικής να ενσωματώσουν και τα πιο ζόρικα παιδιά. Εντυπωσιάστηκα κάποια στιγμή όταν διαπίστωσα πως τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια παράσταση τον είχε ένα εξαιρετικά "δύσκολο" παιδί. Δυσκολευόταν να επικεντρωθεί, να ενσωματωθεί, να ακολουθήσει το πρόγραμμα, να ακούσει τις οδηγίες, να σταματήσει να τρέχει και να πειράζει τα πράγματα και τα άλλα παιδιά κι όμως σαν ανέβηκε στη σκηνή μπήκε στο ρόλο και τον ανέλαβε κι όχι μόνο οδήγησε όλη την υπόλοιπη ομάδα κι ήταν υπέροχος ο πιτσιρικάς και αυτό για να το καταφέρει κανείς πρέπει να είναι εμπνευσμένος παιδαγωγός!
Η Μαρία Κουρκουρίκα, είναι πολλά παραπάνω, γιατί όταν της ανέφερα την διαπίστωση μου και της έδωσα τα συγχαρητήριά μου για τη διαχείριση του πιτσιρικά, μου απάντησε...: "Η μουσική. Όλα τα κάνει η μουσική"!

Η αγαπημένη μας κυρία Μαρία και η κόρη της πια η Κατερίνα συνεχίζουν να εκπαιδεύουν παιδάκια και τους γονείς τους,  στο υπέροχο χώρο τους στο Χαρά και Μουσική κι αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι πως τα παιδιά νιώθουν τόσο άνετα με τον χώρο που ιδίως ο Άγγελος που μπορεί να παίρνει μόνος του το ποδήλατο, συχνά πυκνά περνά από εκεί για να πει μια καλημέρα και να κάνει τα μουχαμπέτια του με την παλιά του δασκάλα.

Ετσι φέτος που τελείωσε το Δημοτικό είχαμε την αγωνία σε σχέση με το μετά. Του χρόνου θα πάει στο Γυμνάσιο λοιπόν και αν και ο ίδιος είχε το άγχος πως αν φύγει από το Γυμνάσιο της γειτονιάς μας θα απομακρυνθεί από τους φίλους του, παρόλα αυτά η αγάπη του για την μουσική τον δελέαζε στο να δοκιμάσει την τύχη του στο Μουσικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης. Ποιος θα μας βοηθήσει να πάρουμε μιαν απόφαση; Μα βέβαια η παλιά του δασκάλα. Έτσι μετά από συζητήσεις μαζί της ο Αγγελος αποφάσισε να προσπαθήσει κι ότι γίνει. Λίγες μόνο ημέρες πριν τις εξετάσεις η κυρία Μαρία για ακόμη μια φορά μας δίνει την πελώρια βοήθεια της και δίνει στον Άγγελο, τον παλιό μικρό μαθητής της όλη της την φροντίδα, με απίθανη γενναιοδωρία, κάνοντας του κάποιες ώρες προετοιμασίας,  χωρίς να ζητήσει τίποτε. Τίποτε απολύτως.
Κι όταν τέλειωναν οι εξετάσεις εκείνη πρώτη έπαιρνε τηλέφωνο για να μάθει τι έγινε και πως πήγε κι αν όλα ήταν καλά.

Είμαστε πολύ πολύ χαρούμενοι γιατί η τότε επιλογή μας δεν ήταν άσκοπη, τουλάχιστον μέχρι εδώ. Ο Άγγελος πέρασε τελικά,  στο μουσικό γυμνάσιο κι έκανε εξαιρετικά περήφανο τον εαυτό του και τη δασκάλα του γιατί η μισή νίκη είναι δική της.

Το μέλλον δεν το ξέρει κανείς και όλοι μας προσπαθούμε  το καλύτερο για τα παιδιά μας και για εμάς ήταν και είναι πρωταρχικής σημασίας, η μουσική παιδεία. Είμαστε χαρούμενοι και τυχεροί που βρέθηκε δίπλα μας αυτό το υπέροχο παιδικό εργαστήρι και οι αγαπημένες μας κυρία Μαρία και κυρία Κατερίνα, που αγαπούν τα παιδιά και την μουσική τόσο...ώστε να μπορούν να τα παντρέψουν και να δημιουργήσουν τους μουσικούς της επόμενης γενιάς!
Αγαπημένες μας σας ευχαριστούμε και σας ευγνωμονούμε για όλα όσα κάνατε και συνεχίζεται να κάνετε!

Μια εξαιρετική αφιέρωση για το Εργαστήρι Μουσικής και Δημιουργικής Απασχόλησης, Χαρά και Μουσική μπορείτε να βρείτε στην αγαπημένη μας ιστοσελίδα Πυγολαμπίδες στο κλουβί.
Για τα νέα προγράμματα του Χαρά και Μουσική μπορείτε πάντα να παρακολουθείτε την ιστοσελίδα τους, εδώ: Χαρά και Μουσική
                                                                                         ΚαΠα