Είμαι Καλοκαίρι...

Μου αρέσει η δροσιά του νερού σαν πέφτει στα τσιμέντα και στα πλακάκια. Να ποτίζω τα λουλούδια και να μυρίζει κάτι από βρεγμένη γη και να νιώθω την ευγνωμοσύνη των λουλουδιών μου.

Μου αρέσει να κοιτάζω έξω από τα ανοιχτά παράθυρα και οι κουρτίνες να χορεύουν απαλά στην αύρα του μεσημεριού κι έξω η κάψα.

Μου αρέσει να μυρίζω πιπεριές και μελιτζάνες τηγανιτές από τα ανοιχτά παράθυρα  σαν περπατώ στο δρόμο και να ακούω τις κουβέντες των γυναικών σαν πίνουν τον απογευματινό καφέ τους στις αυλές. Μου αρέσει να βλέπω  τα παιδιά να παίζουν  μπουγέλα, να φωνάζουν και να τρέχουν ξεμανίκωτα και βρεγμένα.

Μου αρέσει να βλέπω τα χρυσά χωράφια να αναδεύονται απαλά και το Nοτιά να ακούγεται στα ψηλά κλαριά των δέντρων.
Μου αρέσει να αγναντεύω τα χωράφια με τα κομμένα στάρια. Χρυσά, ολόχρυσα...

  

Μου αρέσει το άσπρο, το μπλε και το γαλάζιο, τα κοχύλια κι οι μικροί θαλασσινοί θησαυροί στα καλοκαιρινά μπαλκόνια!

 

Μου αρέσουν τα πολύχρωμα λουλούδια στα βάζα, παρέα με φρέσκα φρούτα και βότσαλα!

Μου αρέσουν τα καλοκαιρινά γλυκά, μα πιο πολύ αυτό...κανένα άλλο γλυκό δεν μου θυμίζει περισσότερο καλοκαίρι! Αυτή η μνήμη, πέρασε ήδη...στην επόμενη γενιά.

Μου αρέσει να ξαπλώνω στην καυτή άμμο και να την νιώθω  να μου καίει την κοιλιά και μετά να την κοιτάζω, καθώς γλιστρά από την παλάμη μου. Να καίγομαι στον ήλιο και μετά...η απίθανη δροσερή βουτιά...και τα κάστρα  ω! πως μου αρέσουν τα παιδικά κάστρα στην άμμο!

Μου αρέσει η σιωπή του πρωινού καθώς τρέχω μόνη σε μια παραλία άδεια κι είναι όλα ακόμη δροσερά και μυρίζουν αρμύρα, να ακούω την ανάσα μου, σαν να 'μαι εγώ μόνη στον κόσμο όλο.
Μου αρέσει να χαϊδεύω βασιλικούς και να  μου χαρίζουν μνήμες.

Μου αρέσει το βραδάκι η απαλή μουσική να ξεχύνεται  και το μπαλκόνι να γίνεται καράβι. Μου αρέσει το θερινό σινεμά στο σπίτι, δίπλα τους με τα πόδια πλεγμένα και πάνω μας τον ουρανό και ένα σεντονάκι για τη βραδινή δροσιά.

Μου αρέσει να πηγαίνω με τα παιδιά για μπάνιο και να ακούμε τέρμα την Ευλαμπία και τα παράθυρα να είναι ορθάνοιχτα και να τραγουδάμε σαν δαιμονισμένοι με τα μαλλιά ανάκατα..."Σε γνώρισα στο ΙΚΑ στην ουρά μπροστά μου σ' είχα...αχ Ευλαμπία!"

Μου αρέσει να βλέπω τις βάρκες να αναδεύονται απαλά, δεμένες στο λιμανάκι και τους γλάρους να πετούν πάνω τους, σε ένα πρωινό ασάλευτο, σε ένα ουρανό ανέφελο.

Μου αρέσουν τα απογεύματα στην παραλία να κοιτώ τους ανθρώπους. Παιδιά να παίζουν,

παιδιά δικά μας και ξένα...που είναι κι αυτά δικά μας...όπως αυτό το μικρό πλάσμα. Μια ροζ φιγούρα. Τη φωτογράφισα με τον ήλιο πίσω της μια εικόνα που αγάπησα. Αργότερα γνωριστήκαμε με τη υπέροχη μαμά της και έμαθα πως σήμερα 10 του μήνα γίνεται δύο. Δυο χρόνια ζωής...δύο καλοκαίρια! Χρόνια πολλά λοιπόν καλοκαιρινό κοριτσάκι, με το μαγικό όνομα! Χρόνια ευτυχισμένα...καλοκαίρινα.

Μου αρέσει να κοιτώ μακριά πέρα.... και ο ήλιος να χάνεται σε σύννεφα από χρυσάφι.

Μου αρέσει η βραδινή βόλτα με τον κόσμο και τις μυρωδιές από τα ψητά καλαμπόκια. Οι σιωπές οι μεσημεριανές, που ο χρόνος κυλά αργά και η ζέστη σε ναρκώνει στο κρεββάτι με τα δαντελένια μαξιλάρια και τα κατάλευκα σεντόνια.

Ναι μου αρέσει το καλοκαίρι. Είμαι καλοκαίρι.

Όσο εσείς διαβάζετε αυτά, εγώ συναντώ τη φίλη μου που ζει στον Καναδά. Τη μοναδική μου Michelle...μετά από 19 ολόκληρα χρόνια!
Καλημέρα αγαπημένοι ευχές εκεί έξω...σε όλους εσάς με τα καλοκαίρια στα μαλλιά και τα χρυσαφένια όνειρα.
                                                                                            Κατερίνα