Το ταξίδι μεγάλο στεριές βουνά και θάλασσα. Τα νερά γαλάζια και φωτεινά...η θάλασσα γεμάτη όνειρα κι η στεριά δίπλα. Τόσο κοντά!
Σε εκείνα τα γαλάζια νερά τους είδες να γλιστρούν μακριά. Σε εκείνα τα γαλάζια νερά έχασες για πάντα την σφιχτή αγκαλιά τους. Σε εκείνα τα γαλάζια νερά χάθηκε η μυρωδιά του κόρφου της, τα μαλακά της χέρια και τα μαλλιά της που σου χάιδευαν το πρόσωπο, σαν σε φιλούσε.
Σε εκείνα τα γαλάζια νερά έχασαν την ευκαιρία να σε δουν να ανθίζεις και το ταξίδι τέλειωσε για εκείνους...
Σε εκείνα τα γαλάζια νερά έσβησε για σένα η λέξη μαμά, η μικρή αδύναμη αδερφούλα σου, που δεν δεις ποτέ να μεγαλώνει. Εκεί στα γαλάζια νερά, έσβησε το παρελθόν, έσβησαν οι ρίζες σου!
Ήσουν η κόρη, η εγγονή, η αδερφή...μα τώρα πια δεν είσαι κανενός κόρη, εγγονή, αδερφή.
Πως σε λένε; Δεν θα μάθεις ποτέ.
Πως σε λένε; Δεν θα μάθεις ποτέ.
Θα έρχονται κάπου κάπου εικόνες μιας άλλης ζωής που δεν θα αναγνωρίζεις. Ένα αχνό γέλιο, μια μυρωδιά, ένα δάκρυ αλμυρό...Τότε που είχες άλλο όνομα κι άλλη πατρίδα!
Θα θυμάσαι το χαμόγελο της να σβήνει στα γαλάζια νερά και θα θυμάσαι το κρύο. Το κλάμα σου, άλλοτε δυνατό σαν απελπισία κι άλλοτε βουβό, σαν θρήνος. Θα θυμάσαι την κούραση.Τα δάκρυα σου που αλμυρά μπερδεύονταν με τη θάλασσα.Θα θυμάσαι την θάλασσα λαμπερή και γεμάτη φως τα πρωινά και κατάμαυρη με ένα σκοτάδι πηχτό σαν τον ίδιο το θάνατο σαν έπεφτε η νύχτα. Θα θυμάσαι την παγωνιά, το σκοτάδι και το σωσίβιο που σε κρατούσε στη ζωή. Και κάτι άλλο....Τι σε κρατούσε στη ζωή μικρούλα;
Ποιο όνειρο, ποια ανάγκη έκανε την ψυχή σου να κρατιέται σαν αγρίμι και να γαντζώνει με μανία τα μικρά τρυφερά σου χέρια στην ζωή! Τι σε έκανε τόσο πολύ να θέλεις να ζήσεις;
Ίσως τα όνειρα τους καθώς έκλειναν τα μάτια τους κοιτώντας για τελευταία φορά τα βρεγμένα κατάμαυρα μαλλιά σου να λάμπουν σε εκείνο τον φωτεινό ήλιο...
Ίσως τα χέρια τους τα παγωμένα που σε άγγιζαν για τελευταία φορά καθώς τους κατάπινε η θάλασσα...Ίσως τα μάτια σου τα μαύρα σαν λαμπερά καρβουνάκια που σάρωναν με αγωνία εκείνο το απέραντο γαλάζιο...μήπως και τους δεις, καθώς τους φώναζες να γυρίσουν. Μήπως και δεν χάθηκαν...μήπως και φανούν για να χωθείς στην τρυφερή αγκαλιά τους...
Τι σε κράτησε στη ζωή αυτή μικρούλα, αν όχι η ευχή τους κι ένα όνειρο μεγάλο και φωτεινό...
Καλώς ήρθες στη χώρα μου κοριτσάκι. Μικρό γενναίο πλάσμα...
Μικρούλα...τόσο μικρούλα!
Κατερίνα
Με αφορμή το συγκεκριμένο άρθρο.
Κάθε κείμενο και εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog KaPaworld. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια των δημιουργών τους. Με επιφύλαξη για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας.
22 σχόλια:
Καλημέρα Κατερίνα μου. Άρχισα τη μέρα μου με ένα υπέροχα συγκινητικό κείμενο. Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου <3
Τώρα που επέστρεψα, θα τα λέμε. Σε φιλώ.
Ασπασία
Ελπίζω η μοιρα να σταθει πιο καλή από εδω και στο εξης για το κοριτσάκι. Και οι ανθρωποι επίσης.
με συγκινηση ξεκιναει κ η δικη μου μερα,στην ηδη φορτισμενη μου ψυχολογια,,
καλημερα Κατερινα,,τι ομορφο κειμενο,,σε ευχαριστω..
υπεροχο!!!!!!!!
Η μάνα Κατερίνα σε ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο μητρικού συναισθήματος!Respect!
Μάτια μου!!!
Ευχηθηκα κάποτε η μικρούλα αυτη μαχητρια να διαβάσει αυτό το κείμενο και να σου απαντήσει στα ερωτήματα σου.
Σε ευχαριστώ για αυτό το κείμενο και για τα συναισθήματα που με γεμισε.
Συγκινηθηκα πραγματικά από το συμβαν και το υπεροχο κείμενο σας. Ευχομαι το καλλιτερο.
Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια...
Πόσο συγκινητικό! Το κειμενό σου υπέροχο και πολλές φορές αναρωτιέμαι αν έχεις σκεφθεί να ασχοληθείς με την συγγραφή ενός βιβλίου. Από την άλλη εύχομαι να μην χρειασθεί ποτε ξανά να διαβάσουμε ένα κειμενο με τέτοιο περιεχόμενο. Καλή τύχη στην μικρούλα!
Πόση συγκίνηση για αυτό το κοριτσάκι.
Ήρθε και το κείμενο σου και με ισοπέδωσε Κατερίνα μου...
Ρε συ Κατερίνα.....μ'έκανες τώρα....δεν ήμουν έτοιμη να διαβάσω τέτοιο δυνατό κείμενο. Αχ ρε Κατερίνα ! Αχ
ΓΙΑΤΙ;
Γιατί πρέπει να είναι κάποιος αναγκασμένος να βάλει την οικογένεια του σε ένα σαπιοκάραβο για να τη γλυτώσει;
Γιατί δε μπορεί ο κοσμάκης να ζήσει στην ησυχία του;
Ποιόν πειράζει;
ΓΙΑΤΙ;
Πολυ συγκινητικο το κειμενο σου γεματο πολυ δυνατα συναισθηματα!!!!!!!!!!!
Μακαρι να την υποδεχτουν ολοι τοσο τρυφερα!!!!
Πόσο όμορφο και συγκινητικό κείμενο. Μακάρι "αυτοί" που αποφασίζουν να σκέφτονταν όπως εσύ. Σε τί όμορφο κόσμο θα ζούσαμε.
Κατερινάκι μου, δεδομένου ότι δεν είχα μάθει καν για το συμβάν, καταλαβαίνεις τι έπαθα διαβάζοντας, το ούτως ή άλλως συγκινητικό και τόσο δυνατό κείμενό σου. Μακάρι στη ζωή αυτού του κοριτσιού από δω και στο εξής να συμβαίνουν μόνο θαύματα. Να γεμίσει η καρδούλα της χαρά και γαλήνη μια μέρα.
Συγκλονιστικό!!
Μακάρι να καταφέρει η μικρούλα να ζήσει όπως θα ήθελαν οι αγαπημένοι της...και μακάρι καμιά μικρούλα να μην έπρεπε να παλέψει με τα κύματα, με τον πόνο, με το πιο νοσηρό πρόσωπο της ζωής!
Υπεροχο...
καλησπέρα, απλα βαθια ανθρώπινο.....
Όταν η ανθρωπιά και η μεγαλοσύνη της ανθρώπινης ψυχής αποτυπώνονται στο χαρτί και σου υψώνουν το ανάστημά τους, τότε έχει γίνει η αρχή για έναν καλύτερο κόσμο.... Οι ευχές όλων μας συνοδοιπόροι στη νέα ζωή αυτής της γενναίας μικρούλας.... Θαρρώ πως το κοριτσάκι αυτό έγινε το σωσίβιο της δικής μας χαμένης ψυχής....
Όσο υπάρχουν Άνθρωποι.. τολμώ κι ελπίζω, ονειρεύομαι, υπάρχω! Φιλί γλυκό από την ανοιξιάτικη πλέον Μελβούρνη :)
συγκλονιστικο Κατερινα μου αναριγησα με τις λεξεις και συναισθηματα σου !!!!!
Δημοσίευση σχολίου