Το πιο όμορφο τριήμερο του χρόνου!

Το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου είναι για εμάς το ομορφότερο της χρονιάς, γιατί είναι μέσα του τα γενέθλια του μπαμπά του σπιτιού μας. Είναι τόσο παράξενο πως με το που μπαίνει στη ζωή σου ένας νέος άνθρωπος κάποιες ημέρες αποκτούν νέα βαρύτητα. Έτσι από την στιγμή που αγάπησα τον Πα, η γιορτή του Αη Δημήτρη κι η εθνική επέτειος του ΟΧΙ, συνδέθηκαν αποκλειστικά με εκείνον, αφού ανάμεσα τους γεννήθηκε.

Το περιμέναμε και πάλι λοιπόν το τριήμερο με μεγάλο ενθουσιασμό και πολλά πολλά σχέδια. Ο καιρός μας έκανε τη χάρη και μπόρεσαν να χωρέσουν όλα μέσα σε λίγες ημέρες. Συνήθως οι ημέρες αυτές ξεκινούν με ένταση. Να προλάβουμε όλα τα "πρέπει", όλα τα αναγκαία, για να μπορούμε να έχουμε ελεύθερο χρόνο και να χαρούμε μετά...κι όλα βέβαια τα στραβά βρίσκουν την ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια. Ναι! Ο γνωστός νόμος... 

Όμως ο Πα είχε γενέθλια και έπρεπε να περάσει καλά, έπρεπε να γιορτάσουμε, έπρεπε να του δώσουμε χαρά. Η γιορτή άρχισε το προηγούμενο βράδυ που τα παιδιά ξεσηκώθηκαν για να κάνουμε ρυζόγαλα και κεικάκια. Δεν γίνεται να είμαστε σπίτι και να γιορτάζουμε χωρίς την φθινοπωρινή και πικάντικη μυρωδιά της κανέλας στο ζεστό ρυζόγαλο ή την μυρωδιά των φρεσκοψημένων γλυκών που μόλις βγήκαν από το φούρνο. Τα παιδιά ήθελαν να νιώσουν τη γιορτή και γιορτή χωρίς γιορτινές μυρωδιές απλά δεν γίνεται! Άλλωστε θα πηγαίναμε εκδρομή και θέλαμε κάτι για το δρόμο...

Τα γενέθλια είναι ημέρα σημαντική για όλους μας. Η ξεχωριστή ημέρα του κάθε εορταζόμενου. Το πρωινό παραγγελία. Τα αγαπημένα του..τηγανίτες με μπόλικο μυρωδάτο μέλι από άνθη βελανιδιάς και καστανιάς. 

Μετά από το πρωινό του, το αγόρι που γιόρταζε αποφάσισε βουνό και βρήκαμε την ευκαιρία να ανέβουμε στον Ταξιάρχη για έναν Φθινοπωρινό περίπατο με διάλειμμα για ένα ζεστό τσάι στο δάσος. Αφήσαμε ξεκινώντας, τους 14 βαθμούς και μέσα σε σαράντα λεπτά καθώς ανεβαίναμε πέσαμε στους 4...Το κρύο ήταν απλά εντυπωσιακό!

Ήμαστε τυχεροί που έχουμε όλη αυτή την απίθανη ομορφιά τριγύρω. Τα έλατα πελώρια και τόσο πυκνά που σχεδόν δεν άφηναν το φως να μπει ανάμεσα τους 

κι από την άλλη οι βελανιδιές, οι καστανιές και τα πλατάνια γέμιζαν με ζωηρά χρώματα το τοπίο.

Όλα απλά. Δυο παιδιά που παίζουν και λασπώνονται. Πέφτουν χτυπούν και κλαίνε και μετά γελούν πάλι. Να εδώ ο μικρός κλαίει γοερά γιατί μόλις έφαγε τούμπα, ενώ ο αδερφός του γελάει...κι ως γνωστόν...έτσι αρχίζει ένας καυγάς!

Όμως ο καυγάς όπως ξαφνικά αρχίζει έτσι ξαφνικά τελειώνει, με ένα γρήγορο κυνηγητό και με μια ματιά γεμάτη περιέργεια.

Ανακαλύπτουν, μαζεύουν κάστανα, κάνουν ένα κούτσουρο παιχνίδι και γελούν με την καρδιά τους, επεξεργάζονται τα δεκάδες μανιτάρια, τρώνε άγρια μούρα και μαζεύουν κλαδιά για τα βάζα της μαμάς...Η Νίτσα από το Καζαβίτι πάντα μου λέει "όταν τα παιδιά έχουν ένταση, πήγαινε τα στο δάσος κι άφησε τα. Θα βρουν παιχνίδι. Η φύση θα τους δείξει. Η φύση θα γίνει το παιχνίδι τους..."

Διάλειμμα για τσαγάκι ζεστό και μυρωδάτο! Κανέλα και μήλο, μυρωδιές Χειμώνα. Γύρω υγρασία και χρώματα Φθινοπώρου. Γύρω μας η σιγή του δάσους και οι φωνές δυο παιδιών που τρέχουν...Γύρω μας εμείς κι η ζωή κρυμμένη παντού! Δεν μιλούσαμε.

Τους κοιτάζαμε μόνο να μαζεύουν άγρια κάστανα

και να ενθουσιάζονται με τα μανιτάρια και να γελούν...με το Στρουμφοχωριό που ζει σίγουρα κάτω από αυτό το μανιτάρι!

Τι απόλυτη ευλογία αυτό το γέλιο τους. Όρμησαν στα κεικάκια με ενθουσιασμό και δεν έμεινε ψίχουλο...
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία το μικρό αυτό πικ νικ στο δάσος, ευκαιρία για εξερεύνηση και περισυλλογή...Ευκαιρία να νιώσουμε όλοι μαζί τις αλλαγές του καιρού και των εποχών με όλες μας τις αισθήσεις.

Το βουνό υπέροχο, γεμάτο μυρωδιές κι υποσχέσεις και προσφορά για μικρές μαγικές ανακαλύψεις για όλους μας...

Κι ύστερα γυρίζουμε σπίτι αποκαμωμένα και το φαγητό που μας περιμένει στο φούρνο  γίνεται θεσπέσιο επειδή η βόλτα μας πείνασε και μας εξάντλησε. 

Οι ταβέρνες γεμάτες μας εμείς τις προσπεράσαμε όλες...για να φτάσουμε σπίτι. Να απολαύσουμε με ένα ποτήρι κρασί το χοιρινό με πατατούλες που μας περίμενε φρεσκοψημένο στο φούρνο.  Να χαρούμε το στολισμένο με τα φρέσκα κλαδιά σπίτι μας.

Να χωθούμε κάτω από τις κουβέρτες, να ακούμε τη φωτιά να τριζοβολά στο αναμμένο τζάκι, 

να ψήσουμε κάστανα και να πιούμε το μυρωδάτο καφέ μας το απόγευμα με ένα κομμάτι από το γλυκό του μπαμπά.

Η τούρτα του ήταν έκπληξη...Η πιο εύκολη τούρτα στον κόσμο...κι η πιο γευστική! Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν μόλις είδαν τα σημαιάκια...Έμοιαζαν με τα σημαιάκια των πολεμικών πλοίων που γιόρταζαν στο λιμάνι! 

Τα επισκέφτηκαν με τον μπαμπά τους και γύρισαν με τα μάτια λαμπερά. "Είδαμε το υποβρύχιο...το πλοίο ήταν τεράστιο...οι φρεγάτες είχαν τόσο μεγάλες πόρτες..." μου μιλούσαν για ώρα για την μοναδική τους εμπειρία!

Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε κι είχε βάλει τα καλά της...κι είναι πανέμορφη τέτοιες ημέρες. Σαν βγαλμένη από ταινία.

Το τριήμερο του μπαμπά μας είχε τα πάντα...και φέτος μπορεί τα γενέθλια του να μην τα γιόρτασε με κόσμο πολύ και φίλους και παρέες, μα τα γιόρτασε μαζί μας.Στον κλειστό μας κύκλο.  Κι όταν το βράδυ μαζευτήκαμε για να σβήσει τα κεράκια του κάνοντας μια ευχή, έκανα κι εγώ μια ευχή μαζί του...για εκείνον...Πάντα και για πάντα! Σαν το όνομα του.

Σαν βράδιασε τα κεριά στο σπίτι, άναψαν. 

Μια σπιτική  φρεσκοψημένη πίτσα, με κρασάκι δίπλα στη φωτιά και παιχνίδι με τα παιδιά. 

Πάντα μαλώνουμε, όταν παίζουμε. Πάντα! Τέσσερις ανταγωνιστικοί άνθρωποι μαζί...δύσκολα τα πράγματα. Παίξαμε bowling σε τηλεπαιχνίδι και μας νίκησε ο μικρός...και οι φωνές του μεγάλου ηχούσαν για ώρα, ενώ η λέξη "αδικία" ακούστηκε τουλάχιστον 128 φορές!!!

Μετά τραγούδησαν στο μπαμπά τους το happy birthday στη γλώσσα των minions. Ήταν συγκλονιστικοί! 

Εκείνος γελούσε βροντερά κι εκείνοι τα έδωσαν όλα στη μικρή τους παράσταση.Την κατέγραψα όλη σε βίντεο και την έχω δει άλλες δέκα φορές και κάθε φορά γελάω και συγκινούμαι...Βαθιά κι ειλικρινά. 

Γελάω και νιώθω ευγνωμοσύνη που και φέτος γιορτάσαμε τα γενέθλια του πολύτιμου μπαμπά μας...Του ανθρώπου που έδωσε άλλο νόημα στο γιορτινό αυτό τριήμερο...Το πιο όμορφο του χρόνου!

Καλημέρα αγαπημένοι...ευχές για υγεία, σε όλους. Πάντα και για πάντα!Σαν το όνομα του αγαπημένου μας...

                                                                                                 Κατερίνα

Κάθε κείμενο και εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog KaPaworld. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια των δημιουργών τους. Με επιφύλαξη για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας.