Μυρωδιά Χριστουγέννων...

Κυριακή πρωί και με ξύπνησαν οι κραυγές από τα λέιζερ που ακούγονταν από τα στόματα τους. Ήχοι πυροβολισμών και εκτοξεύσεων. Αυτοί είναι ήχοι που μπορούν να τις κάνουν μόνο τα αγόρια. Το δικό μου στόμα δεν τους βγάζει όσο κι αν έχω προσπαθήσει...και κάθε φορά που το προσπαθώ ο μπαμπάς τους γελάει βροντερά λέγοντας πως αυτή η ικανότητα είναι καταγεγραμμένη στα γονίδια των αγοριών. Διαπίστωσα πως το σαλόνι έχει μετατραπεί σε πλανήτη των star wars...

Ετοιμασία αργού πρωινού και στην τηλεόραση έχει Nemo. Την στιγμή που εμφανίζεται η μικρή ανιψιά του οδοντιάτρου που σκοτώνει τα ψαράκια ταρακουνώντας τα  φωνάζουν κι οι δυο δυνατά "Η ΝΤΑΡΛΑ". Ορμούν στη γυάλα με το ψάρι και βάζουν τα χέρια τους πάνω της λέγοντας στο ψάρι μας,"Μάικ μην βλέπεις".

Γέλιο κάτω από τα  μουστάκια μας, με τον μπαμπά τους.

Αμέριμνη λίγο αργότερα με τον καφέ στο χέρι πάω να καθίσω στον καναπέ και μου την πέφτουν. Το νέο παιχνίδι είναι να μου επιτίθενται όπως  ο κινέζος Cato στον inspector Clouseau στο έργο Ροζ Πάνθηρας. 

Προσπαθούν να με ρίξουν κάτω και φωνάζουν και παλεύουν και κάθε φορά έρχονται με νέες ιδέες και ορμούν με μαξιλάρια, με φωτόσπαθα, με τρομακτικούς αλαλαγμούς. Κάθε φορά νομίζουν πως με πιάνουν στον ύπνο και κάθε φορά τους δένω κόμπο!!!Ακόμη μπορώ να τους καταφέρω και τους δυο μαζί, εγώ η γριά μάνα...

Τα απογεύματα λείπω. Κάθε απόγευμα φεύγω από το σπίτι και γυρίζω βράδυ πια. Οπότε σαν έρχεται Σαββατοκύριακο πρέπει οπωσδήποτε να ευχαριστηθώ ένα απόγευμα στο σπίτι και όταν μπορώ - όπως αυτό το Σαββατόβραδο - βουλιάζω στον καναπέ και δεν κουνιέμαι...τόσο που καμιά φορά τα αγόρια παραπονιούνται γιατί τους πιάνει βαρεμάρα.

Εφόσων λοιπόν η μια ημέρα αφιερώθηκε στον καναπέ είπαμε η άλλη να αφιερωθεί στο σπίτι. Οι μισοί έξω στην αυλή κι οι μισοί μέσα σε εσωτερικές δουλειές, μαγείρεμα και διακόσμηση.

Δεν στολίσαμε ακόμη μα στο σπίτι μας αυτό το Σαββατοκύριακο υπήρχε μια χαρά, σαν το πνεύμα των Χριστουγέννων να μας τριγυρίζει...

Από το καλάθι  με τα τσιγκέλια, ειδικό  για αποξήρασνη βοτάνων, που είχαμε αγοράσει σε ένα ταξίδι στη Γερμανία, ξεκρεμάσαμε τα αποξηραμένα ματσάκια με δυόσμο, ρίγανη και φασκόμηλο και κρεμάσαμε φύλλα και κάστανα και κάθε λογής φυσικά στολίδια.

Χρωματιστά φύλλα από Σφεντάμι και ξύλα και κεριά...Τα μάτια μου μαγεύονται από τέτοιες εικόνες. Αυτού του είδους η φυσική διακόσμηση με γοητεύει. Τα μάτια μου πέφτουν κυρίως σε τέτοιες ιδέες σε βιτρίνες και ιντερνετικές εικόνες.

Συχνά μου γράφετε πως δεν έχετε κοντά δάσος για να μπορέσετε να βρείτε όλα αυτά τα υλικά μα η αλήθεια είναι πως μπορεί κανείς να τα βρει και στις πόλεις που είναι γεμάτες με πλατάνια και σφεντάμια και κάθε λογής μικρους θάμνους διακοσμητικούς. Μπορεί κανείς να βρει παντού απλά φυσικά υλικά από φύλλα, κλαδάκια, μέχρι κουκουνάρια και καρπούς πλατανιών.

Το ένα έφερε το άλλο και μόλις κρεμάσαμε τα φύλλα, τα βαζάκια και τις μικρές κολοκύθες, με έπιασε ενθουσιασμός! Ήταν και πάλι σαν γιορτή κι αυτή γιορτή είχε κάτι από τη μυρωδιά των Χριστουγέννων. Λίγα χρυσάνθεμα στο βαζάκι κι  ένα κούτσουρο σχισμένο στη μέση αντί να καεί στο τζάκι, πήρε προαγωγή κι έγινε κηροπήγιο. 

Λίγα χρωματιστά φύλλα, βρύα και κουκουνάρια κολλημένα πάνω του.

Μια  απλή μα υπέροχη  κολοκυθόσουπα με φρυγανισμένο ψωμί και σοβαρές συζητήσεις με βαθυστόχαστα παιδικά  ερωτήματα μεταξύ οίνου και αχλαδιού...."γιατί τα κορίτσια είναι πιο μαλακά από τα αγόρια;"...έλα μου ντε!!!

Ένα απλό κέικ πορτοκαλιού μεταμορφώθηκε παρέα με λιωμένη σοκολάτα κι ήρθε ένα ζεστό μαλακό βράδυ που θύμιζε κάτι παραπάνω από καταθλιπτικό Κυριακάτικο απόβραδο.

Δύο ακόμη εβδομάδες και μπαίνει η Δεκέμβρης.

Τώρα πια οι μέρες μας έχουν μια αναμονή γλυκιά. Ακόμη κι οι Δευτέρες... Το τραπέζι στολισμένο. Εγώ δουλεύω και πίνω απογευματινό καφέ και τα αγόρια μελετούν δίπλα μου. Κάθε λίγο με ρωτούν κάτι για τα μαθήματα κι όταν δεν μπορώ να βοηθήσω επεμβαίνει ο μπαμπάς τους, κυρίως στα μαθηματικά που για εμένα είναι ξένη γλώσσα.

Είναι όμορφα το απόγευμα λίγο πριν φύγω. Προλαβαίνω να πιω έναν καφέ και να απολαύσω τα κεριά αναμμένα και το σπίτι μας σχεδόν γιορτινό μέχρι να φύγω. Είναι η ώρα που καταφέρνω να δω για λίγο τα παιδιά και να κάνουμε τα μαθήματα τους κι αν είμαστε όλοι τυχεροί...δεν θα εκνευριστεί κανείς...πράγμα εξαιρετικά σπάνιο!

Το βράδυ αν δεν αργήσω και γυρίσω νωρίς με περιμένουν. Είναι προετοιμασμένοι για μάχη ακροβολισμένοι σε γωνίες και παριστάνουν τους αόρατους πολεμιστές...

Είναι σίγουροι πως με ξαφνιάζουν και εγώ είμαι σίγουρη πως για αρκετό ακόμη καιρό μπορώ να τους φάω λάχανο...

Είναι όμορφες οι μέρες με την μυρωδιά από μια ιδέα Χριστουγέννων να πλανάται στον αέρα. Κάνουν την εβδομάδα λίγο πιο ανάλαφρη, λίγο πιο  εύκολη στο μυαλό μας καθώς είναι γεμάτες από μια μυρωδιά γεμάτη υποσχέσεις για τις μέρες που θα 'ρθουν. 

Να είναι ξέγνοιαστες και λίγο λαμπερές και γεμάτες με το αχνό φως των κεριών.

Ακόμη μια τρελή τρελή ημέρα μας περιμένει αγαπημένοι. Ας την απολαύσουμε. Ας την ευχαριστηθούμε. Δεν περιμένουμε τις γιορτές για να στολίσουμε. Δεν περιμένουμε το Σαββατοκύριακο για να ανάψουμε τα κεριά, ούτε καν το βράδυ...Τα ανάβουμε όποτε θέλουμε απλά γιατί μπορούμε. Στολίζουμε όποτε μας κάνει κέφι απλά γιατί το χρειαζόμαστε.

Χαρίζουμε στις μέρες μας χρώμα και νόημα και αν μας περισσεύει χρόνος λίγο πριν φυτευτούμε αποκαμωμένοι για λίγη ώρα στον καναπέ, παλεύουμε με τα παιδιά μας και μετά πέφτουμε αποκαμωμένοι στα χαλιά αγκαλιασμένοι και μου λένε "τραγούδησε μας μαμά"...και τους τραγουδάω παιδικά νανουρίσματα και νομίζω πως εγώ το έχω μεγαλύτερη ανάγκη από εκείνους και το αντιλαμβάνομαι μόνο όταν κοιμούνται πια μακάρια στα κρεββάτια τους.Οι ημέρες αυτές σύντομα θα τελειώσουν το ξέρω πως σε λίγο δεν θα αποζητούν τα τραγούδια μου ή την αγκαλιά μου κι εγώ σίγουρα δεν θα μπορώ πια να τους νικάω σαν παλεύουμε...και με θλίβει λίγο αυτή η σκέψη...

Μα στο "εδώ και τώρα" ζω μαζί τους μέρες που θυμίζουν Χριστούγεννα...μέρες που θυμίζουν παιδικά νανουρίσματα και όνειρα γλυκά και μαγικά...Σιγά μην περιμένω το αύριο...

Καλημέρα "εδώ και τώρα" μου! Καλημέρα αγαπημένοι....

                                                                                             Κατερίνα
Κάθε κείμενο και εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog KaPaworld. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια των δημιουργών τους. Με επιφύλαξη για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας.