Τα Γκυ της αγάπης!

Γεννήθηκε και φέτος. Ένα μικρό αγόρι...ένα μωρό ευάλωτο, με βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις. Όλο το χρόνο περιμένουμε τη γέννηση του...και σαν έρχεται! Τι χαρά πελώρια. Τι γιορτή. Τι ευκαιρία για ανταμώματα και αγκαλιές και γέλια...και δάκρυα!

Στα μάτια του βλέπεις όλα όσα ξέρεις πως έχεις, όλα όσα νομίζεις πως θα μπορούσες να έχεις, όλα όσα φοβάσαι πως  δεν θα αποκτήσεις ποτέ. 

Στο δικό μας σπίτι ο μικρούλης φώλιασε και μας γέμισε ηρεμία. Σαν να πατήσαμε το φρένο σε όλα όσα κινούνται γοργά και οι ρυθμοί έπεσαν. Η γέννηση του Χριστού για εμάς σημαίνει μουσική, μυρωδιές, άνθρωποι και μια απόκοσμη αίσθηση αγάπης...

Ανοίξαμε δέματα και διαβάσαμε κάρτες και πήραμε δώρα που δεν περιμέναμε και φροντίδα που μας συγκίνησε παρόλο που φέτος  τα δικά μας δέματα ήταν ασήμαντα και μικρά κι οι κάρτες μας ήταν φειδωλές και αργοπορημένες.

Λάβαμε μηνύματα από συγγενείς και φίλους που μας αγαπούν μας σκέφτονται και μπορεί να είμαστε μακριά...μα η σκέψη είναι κοντά. Πάντα κοντά

Φέτος τα κάλαντα τα είπαν μόνοι τους για πρώτη φορά χωρίς εμάς. 

Με ένα τριγωνάκι κι ένα κλαρινέτο παρέα, μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδιά που κυκλοφορούσαν παντού με σκουφιά και γέλια.

Ήχοι οικείοι, φωνές τρυφερές. Μια αίσθηση συντροφικότητας και φροντίδας σε όλα τα πιτσιρίκια που τριγυρνούσαν τραγουδώντας.

Ξαδέρφια και κάλαντα σε παππούδες και όλοι μαζί να περιμένουμε την βραδιά της γέννησης Του, σε σπίτια αγαπημένα. Μια βραδιά σκοτεινή, παγωμένη και θολή από την απόλυτη ομίχλη.

Στο σπίτι μας δεν ήρθε ο Άγιος Βασίλης. Έρχεται την Πρωτοχρονιά. Αλλά κάτω από το δέντρο είχε ένα και μοναδικό δωράκι για εμένα...με σαφή εντολή να ανοιχτεί την ημέρα των Χριστουγέννων.

Ο πρωινός μου καφές λοιπόν σιωπηλός και απόλυτα ήρεμος, στην νέα μου κούπα του Happy Teapot...λίγο πριν μπω στην κουζίνα για να αρχίσω τα μαγειρέματα για το Χριστουγεννιάτικο γεύμα μας με τα αδέρφια, τα ξαδέρφια και τους παππούδες....Μια υπέροχη, μοναχική  διαδικασία που αποτύπωσα με αυτή την εικόνα την στιγμή που την έζησα.

 

Φορέσαμε όλοι τα καλά μας...κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να στολιστώ! 

Να παραστολιστώ(!!!) και το ευχαριστήθηκα. 

Το σπίτι ζεστό, φωτεινό, λαμπερό. Τα βάζα όλα γεμάτα κλαδιά έλατου και άγριας τριανταφυλλιάς. 

Το τραπέζι  έτοιμο στρωμένο. Κυκλάμινα για τις κυρίες της παρέας κι ευχές στο κάθε πιάτο. 

Μουσική, τα παιδιά τρελαμένα με τα δωράκια και τη συνάντηση με τα ξαδέρφια τους και το σπίτι πια γεμάτο...Μια ελαφριά μελαγχολία κάπου εκεί...Οι δικοί μου συγγενείς άκουσαν τα κάλαντα από το skype και τις ευχές από το τηλέφωνο. Δεν πειράζει...να είναι καλά μόνο όσο κι αν είναι μακριά. Ξέρω πως είμαστε πολλοί πια εκεί έξω όλοι αυτοί που οι οικογένειες  μας είναι σκόρπιες...σκόρπιες μα δεμένες με αόρατες μεταξωτές κλωστές...Ενωμένες για πάντα!

Η μεγάλη μέρα πέρασε και σαν έπεσε το φως έμειναν τα κεριά να τρεμοπαίζουν και τα παιδιά να κοιμούνται αποκαμωμένα στους καναπέδες. Αγαπώ αυτή την ώρα. 

Την ώρα που όλα έχουν τελειώσει και χορτάτοι από χαρά όλοι πιάνουμε ψιλή κουβέντα στο αχνό φως των κεριών.

Το πιο ωραίο στα Χριστούγεννα είναι το πρωινό της δεύτερης μέρας...απλά αξέχαστο! Χυμοί, ζεστές σοκολάτες, αχνιστοί καφέδες, κρέπες και κεικάκια με κράνα και μετά αξέχαστες βουτιές στους καναπέδες για να δούμε Χριστουγεννιάτικες ταινίες. Κρατάει λίγο,  ίσως για αυτό είναι τόσο τέλειο!

Η λατρεμένη νέα μανία γεύσης για εμένα...κρέπα με πορτοκάλι και μέλι! Γοητευτικός συνδυασμός.

Βρήκα το χρόνο και διαβάζω κάποια ήσυχα πρωινά με τον καφέ και το τσουρεκάκι μου ενώ οι τύποι ασχολούνται με τα δικά τους. 

Το βιβλίο των Χριστουγέννων για φέτος είναι ένα και μοναδικό!Δώρο της αγαπημένης μου μικρής αδερφής...που με ξέρει πια τόσο καλά...Καλύτερα από ότι ξέρω εγώ εμένα κάποιες φορές...Ένα υπέροχο βιβλίο που είναι σαν να μου μιλάει προσωπικά, σαν να ανάβει το φως σε σκοτεινά δωμάτια της ψυχής μου και νιώθω να κατανοώ την αγάπη μου για το τρέξιμο...και το γράψιμο!

Ένας συνδυασμός τόσο υπέροχος που δεν σταματά να με ξαφνιάζει, να με προκαλεί και να με γοητεύει!

Μια νυχτερινή βόλτα στην πόλη, στο απίθανο μικρό ελατόδασος της πλατείας  Αριστοτέλους, με τους ήχους της Συμφωνικής...με έναν αέρα να σου παγώνει το σώμα και το μυαλό, μα να νιώθεις ολοζώντανος γιατί είναι Χριστούγεννα και εκεί μέσα είναι σαν φωλιά δάσους, με μαγικά φωτάκια και λαμπερά πρόσωπα παιδιών. Δυο καλικάτζαροι για παρέα...και πολύ κέφι για τις ημέρες που έρχονται.

Έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε. Πολλούς ακόμη φίλους και συγγενείς να δούμε. Πολλά σχέδια να ολοκληρώσουμε....Δεν ξέρω τι θα προλάβουμε μα ...δεν ξέρω πια αν έχει σημασία! Το μικρό γεννήθηκε...Ο κόσμος ακόμη συνεχίζει να πληγώνει και να πληγώνεται. Οι μέρες για κάποιους δεν άλλαξαν και οι στιγμές  τους δεν κρύβουν καμιά μαγεία...όμως μαγικά συμβαίνουν παντού γύρω μας...αρκεί να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα απλά πράγματα...σαν κι αυτό το μικρό ματσάκι με τα Γκυ.

Στολίζει στο τραπέζι μας. Το γκυ είναι φυτό παρασιτικό, ξενιστής που  φυτρώνει στις κορφές ψηλών δέντρων. Ζει πάνω τους και τρέφεται με την υγρασία και τα συστατικά των φλοιών ενώ προτιμά μέρη σκιερά.

Είναι σύμβολο ειρήνης, αγάπης, γονιμότητας ευημερίας από τα αρχαία χρόνια σε όλο τον δυτικό κόσμο. Μια μεγάλη η μικρή μπάλα με κίτρινους καρπούς πάνω σε ένα δέντρο που το κάνει δικό της. Σπίτι της.

Δεν έχει ανάγκη από γη, από ρίζες, δεν ξέρει από έδαφος. Ζει στα ψηλά κλαδιά που το φιλοξενούν κι εκείνο μεγαλώνει και στολίζει τα δέντρο που ζει πάνω του χωρίς να το καταστρέφει. 

Το βλέπουμε στις Αμερικάνικες ταινίες να κρέμεται πάνω από πόρτες και οι άνθρωποι να πρέπει να φιληθούν αν βρεθούν κάτω του. Μα η αλήθεια είναι πως στην Αρχαία Ελλάδα ήταν αυτό το Χρυσό κλαδί που με τη βοήθεια του μπόρεσε ο μυθικός Αινείας να γυρίσει από τον Αδη! 

Το έθιμο λέει πως στην αρχή του χρόνου πρέπει να φιληθείς κάτω από ένα Γκυ...για καλή τύχη. Για σκέψου. Ζει ψηλά στα αγέρωχα κλαδιά των άγριων καστανιών των βελανιδιών και των ελάτων. Βλέπει τον κόσμο πανοραμικά αν και δεν ψηλώνει από μόνο του...κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και λικνίζεται στους αέρηδες και στις καταιγίδες.

Τι σημασία έχει αν του λείπουν οι ρίζες: Μπορεί να ζει χωρίς αυτές.Τι σημασία έχει αν δεν είναι το ίδιο ψηλό; Ξέρει να εκμεταλεύεται τη θέα των άλλων.  Τι σημασία έχει αν δεν έχει γερό δυνατό κορμό: Έχει ευλύγιστα μικρά κλαδιά κι ευεργετικές ιδιότητες κι είναι πολύτιμο από μόνο του.

Δεν είναι τυχαίο που το χρησημοποιούσαν οι Δρουίδιδες για αυτές του τις ιδιότητες...Τις "μαγικές"!

Γιατί τελικά ναι!Μαγεία υπάρχει...κοίτα τη φύση ολόγυρα σου και θα καταλάβεις τι εννοώ!

Φέτος τις γιορτές...κοιτάμε ψηλά. Εκεί που εμείς δεν μπορούμε να φτάσουμε μα ένα πανέμορφο φυτό τολμά να μεγαλώνει! Φιληθείτε κάτω από τα γκυ. Κεντρίστε την τύχη σας. Προκαλέστε την αγάπη μέσα σας...καμιά φορά αρκεί μόνο ο αέρας για να ζήσει  κανείς,..Μόνο ο καθαρός κρυστάλλινος και δροσερός  αέρας των βουνών...αυτός που κάνει τα μικρά αγέρωχα γκυ να μεγαλώνουν.

Τελευταία ανάρτηση του χρόνου...Καλημέρα αγαπημένοι! Έρχεται Πρωτοχρονιά...Φιληθείτε κάτω από τα μαγικά Γκυ! Ένα φιλί ρομαντικό, "Αμερικάνικο"....Το αξίζετε! Το αξίζουμε όλοι!

                                                                                                  Κατερίνα