Πρώτη μέρα του χρόνου! 2015 Ήρθες!

Επιμένω με μια ακόμη γιορτινή ανάρτηση...μα είναι η τελευταία η πιο σημαντική μέρα το χρόνου, η πρώτη αυτή μέρα. Έχω ξαναγράψει για την σημαντικότητα αυτής της ημέρας και το γιατί μας αρέσει να την γιορτάζουμε στον κλειστό μας κύκλο και...

Τελικά καταφέραμε με τον Πα και δημιουργήσαμε μια παράδοση για την ημέρα της Πρωτοχρονιάς και μάλλον το χρωστάμε σε εκείνον. Πάντα ο Πα ήταν κολλημένος με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Ήθελε δέντρο στολισμένο πάντα σε αντίθεση με εμένα που όταν ζούσα μόνη μου ψιλοβαριόμουν να στολίσω και είχα ένα μίνι δεντράκι για παρηγοριά και κάτι στολίδια ξεχασμένα στα παράθυρα, που τα είχα αγοράσει σε μια προσπάθεια να σπάσω την απέραντη θλίψη των γιορτών με την οποία ζούσα για χρόνια!

Όταν όμως αποφασίσαμε να ζήσουμε μαζί το δέντρο τριπλασιάστηκε.Επίσης ενώ στο δικό μας σπίτι ανοίγαμε δώρα τα Χριστούγεννα εκείνος ήταν κάθετος.Ο Άγιος Βασίλης έρχεται την Πρωτοχρονιά...από την Καισαρεία!

Μάλιστα όταν ήταν μικρός φρόντιζε να  αγοράζει στον εαυτό του παιχνίδια με τα χρήματα από τα κάλαντα, τα τύλιγε και τα έβαζε κάτω από το δέντρο με κάρτες ότι είναι για εκείνον...κι όλοι ξαφνιάζονταν που ενώ οι υπόλοιποι είχαν ένα δωράκι, εκείνος είχε ένα βουνό δωράκια...Όταν το έμαθα αυτό γελούσα μια εβδομάδα...Μου φάνηκε πολύ αστείο.

Έτσι μας έχει συμπαρασύρει σε αυτή του την Πρωτοχρονιάτικη τρέλα και φροντίζουμε εκείνη την ημέρα πάντα να την ξημερώσουμε σπίτι μας για να μπορέσει να μας βρει ο Άγιος...Πάντα κρατάμε τα πιο ξεχωριστά κουλουράκια μας, δώρο στον μεγάλο μας επισκέπτη...(χμμμμ) και λίγο γάλα γιατί είναι σκασμένος...μέρες που είναι καμιά φορά βάζουμε και κανένα λικεράκι για να τον ζεστάνουμε για τα καλά!

Φέτος το γάλα το ήπιε...αλλά τα κουλουράκια έμειναν άθικτα γιατί ήταν λέει χορτασμένος...(το έγραφε στο γράμμα)...κι έτσι τα έφαγαν τα παιδιά με περίσσιο ενθουσιασμό!

Πάντα μας ξυπνούν οι πρωινές τους τσιρίδες που βουτούν στο κρεββάτι με ενθουσιασμό...."ΉΗΗΡΘΕΕΕ"...Πάντα είμαστε σαν ζόμπι από το ξενύχτι κι ότι ώρα και να κοιμηθούμε εκείνοι ξυπνούν κατά τις επτά! Αυτό το πρωινό ξύπνημα της Πρωτοχρονιάς είναι στη μνήμη μου πάντα θολό σαν όνειρο...κι ύστερα αρχίζει το τρελό πάρτι!

Διαβάζουμε πάντα τα γράμματα που μας φέρνει ο Άγιος...με ευχές και σοφές συμβουλές...και θαυμάζουμε τις κάρτες και τις χαριτωμένες ετικέτες. 

Αυτά τα γέλια κι ο ενθουσιασμός τους είναι τόσο μεταδοτικά και χαμογελάμε και χαιρόμαστε μαζί τους, παρόλο που  συνήθως ο μπαμπάς τους είναι ξαπλωμένος παραδίπλα λιπόθυμος κι εγώ έχω ένα χαμόγελο καρφωμένο  σαν γκριμάτσα και μια στις τόσες βγάζω κραυγές ενθουσιασμού (ξέρεις δήθεν ότι συμμετέχω) ενώ κι ο δικός μου εγκέφαλος κοιμάται.

Το σπίτι γεμίζει κουτιά και χαρτιά κι ένας κουβάς ζεστού καφέ με φέρνει στα ίσια μου. Φέτος ο Αγιος μου έφερε ένα απίθανο παιδικό βιβλίο...

Το είχα κάνει δώρο στη μαμά μου πριν δώδεκα χρόνια και σε μια πρόσφατη βόλτα στο βιβλιοπωλείο το είδα μπροστά μου και συγκινήθηκα.Το έψαχνα χρόνια. Δεν είναι τίποτε ιδιαίτερο μα οι εικόνες του με είχαν τότε μαγέψει κι αυτή η φοβερή αίσθηση αγάπης κι ασφάλειας...της μικρής κόρης και της μαμά της....και πως το ήξερε ο Άγιος, πως θα συγκινηθώ!

Μου το πήρε κι έτσι το έχω τώρα κι εγώ. Καμιά φορά νιώθω πως αυτός ο ενθουσιασμός του ερχομού του Άγιου Βασίλη, μοιάζει με την πραγματοποίηση ενός ονείρου...Δεν είναι τα δώρα...και στα γενέθλια παίρνουμε δώρα. Είναι η μοναδική αίσθηση πως αυτά τα δώρα έφτασαν στο σπίτι μας μαγικά και εμείς μοχθήσαμε για αυτά όλο το χρόνο...αν και τα αγόρια πάντα στα γράμματα τους γράφουν..."το ξέρω πως δεν ήμουν και πολύ καλό παιδί...", ξέρεις για ξεκάρφωμα!

Δεν ξέρω αν ακόμη πιστεύουν...μα δεν με νοιάζει! Εγώ πιστεύω, μα αυτός που έχει την πιο βαθιά πίστη από όλους μας είναι ο μπαμπάς μας κι αυτός μας συν παρασύρει όλους σε αυτό το γοητευτικό ταξίδι...

Πάντα η ημέρα αυτή είναι νωχελική.. Εκείνοι ασχολούνται με τα δώρα τους. ο μπαμπάς λιποθυμά στον καναπέ,  η τηλεόραση είναι ανοιχτή ίσως και το ράδιο κάπου στην κουζίνα που εγώ θα μπω αργά το μεσημέρι για να ετοιμάσω το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς. 

Στρώνω το τραπέζι αργά ευλαβικά...Το στολίζω ανάλογα με την διάθεση και φέτος το κύριο στολίδι μας ήταν αυτό το καταπληκτικό δέντρο από κουκουνάρια που έφτιαξε μόνη της και μας χάρισε η αδερφή του Πανταζή η Λευκή. Είναι πραγματικό στολίδι από μόνο του, ελαφρώς χιονισμένο με ένα λευκό αστεράκι στην κορφή του! Πανέμορφο... 

Φροντίζω στο πιάτο του καθενός να έχει πάντα ένα μικρό δωράκι συμβολικό για την χαρά της ημέρας...

Το τέλειο σε αυτά τα δωράκια είναι πως παρόλο που είναι μικρά,  δίνουν μια νότα ανυπομονησίας και χαράς στο τραπέζι και να το δικό μου για φέτος...Ένα μικρό ποτήρι κηροπήγιο..

Τέλος το τραπέζι στολίζει κι ένα αστερένιο πιατάκι με μια συμβουλή με ένα ρητό που θα διαλέξει ο καθένας και θα τον συντροφεύει για όλη τη χρονιά...

...και βέβαια το πιο όμορφο μας πρωτοχρονιάτικο κεράκι.Το τυχερό, τετράφυλλο τριφύλλι που αγοράσαμε πριν τέσσερα χρόνια και παρόλο που έλιωσε εμείς ακόμη  ανάβουμε βάζοντας μέσα του ένα ρεσώ...Ύστερα, αρχίζει το γεύμα όπως λέει κι ο Γιώργος με μια ευχή...σχεδόν προσευχή!

Φέτος το γιορτινό τραπέζι μας συνόδεψαν αυτά τα ποτήρια όπου ο Πανταζής χάραξε πάνω τους το όνομα του καθένα μας...Μια παλιά παράδοση της θείας μου που λατρεύαμε όλα τα ανίψια...Με την πρώτη ευκαιρία θα μοιραστώ για αυτό ..

Το φαγητό τα τελευταία χρόνια είναι το ίδιο. Παλιότερα κάναμε κοτούλα γεμιστή στο φούρνο με όλα τα συνοδευτικά.

Τα τελευταία δύο χρόνια αλλάξαμε το κυρίως γεύμα και κρατήσαμε τα συνοδευτικά. Γεύσεις οικείες που τις λατρεύουμε στην κυριολεξία. Σαλάτα πράσινη με ντοματάκια, ρόδι, μανταρίνια και σος ροδιού.

Γλυκοπατάτα και κολοκύθα μαζί ψημένες στο φούρνο.

Ξηροί καρποί με αποξηραμένα φρούτα και κάστανα, γεύση τόσο Χειμωνιάτικη και Χριστουγεννιάτικη για εμάς...

Κλάμα!

Είναι αστείο το ότι αυτό το φαγητό μας ξετρελαίνει και δεν το μαγειρεύουμε ποτέ μα ποτέ όλο το χρόνο παρά μόνο την πρωτοχρονιά.

..και βέβαια στο τέλος η τέλεια ζουμερή μυρωδάτη βασιλόπιτα και φέτος το φλουρί έπεσε...στη μαμά του σπιτιού!

. Το φλουρί ξαναγύρισε σε εμένα, μετά από πολλά πολλά χρόνια...

Τσουγκρίσματα , κεριά αναμμένα, γέλια, αναμνήσεις μιας ολόκληρης χρονιάς, σχέδια για την επόμενη. Ευχές και φιλιά κάτω από το γκυ που κρέμεται πάνω μας...είπαμε φιλιά Αμερικάνικα!

Κάθε φορά φωνάζω "έτοιμοοοο" και τρέχουν να ντυθούν κι ύστερα έρχονται όλοι μαζί και κάθονται και μόλις τελειώνουμε τα τσουγκρίσματα, αρχίζουν να τρώνε σαν λύκοι μουγκρίζοντας ευτυχισμένα...και κάθε φορά εγώ ρωτάω, "Για το τραπέζι δεν θα πείτε κάτι;" κι εκείνοι θα σταματήσουν απότομα να τρώνε, θα κάνουν πως κοιτούν τριγύρω και θα πουν  με περίσσιο ενθουσιασμό και φωνές δήθεν εκστασιασμένες..."Oυάου...καταπληκτικό!!!Μπράβο μαμά! Υπέροχο!Ααααα τέλειο!!!" Με υπέρ υπέρ, υπερβάλλων ζήλο! Μικρά (και μεγάλα) καθάρματα!

Κι ύστερα...αγκαλιές στους καναπέδες, ταινίες κι επιτραπέζια, το βάζο των αναμνήσεων και η νύχτα πέφτει...Αυτή είναι πάντα μια συγκλονιστική πανέμορφη η μέρα για εμάς, που κάποτε ήμασταν ξένοι κι ύστερα γίναμε οι ΚάΠα.

Δεν λένε πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται; Ε!Εμείς φερόμαστε σαν να είναι η Πρωτοχρονιά το πρωινό μιας συγκλονιστικής ημέρας! 

...Κι έτσι σιγά σιγά αρχίσαμε να δημιουργούμε αυτή την μικρή οικογενειακή παράδοση της ημέρας της Πρωτοχρονιάς...Της πρώτης μέρας του χρόνου κι εύχομαι κάθε χρόνο να την γιορτάζουμε μαζί. Πάντα μαζί!

Μπήκαμε στη νέα μας χρονιά κι όλα τα παλιά πέρασαν και μας προσπέρασαν.Το τρένο κάτω από το δέντρο μας πήρε το δρόμο του γυρισμού.Μαζί του κουβαλά όλα όσα έμειναν στη μέση.

Το φορτώσαμε με όλα τα συναισθήματα που δεν μας άφησαν φέτος να ζήσουμε στιγμές που μας ανήκαν.Φόβοι, βαριεστημάρα,τεμπελιά, πόνος, θυμός, μιζέρια, κακία, δειλία, συναισθηματικά σκουπίδια που φορτώθηκαν στα μαγικά του βαγόνια και θα ταξιδέψουν μακριά στη χώρα του Ποτέ! 

.. για φέτος μια μόνο ευχή! Ρίσκο! Που να πάρει, πάρε το ρίσκο για όλα όσα θέλεις, νιώθεις χρειάζεσαι.

Για όλα όσα σου ανήκουν, για όλα όσα άφηνες να σε προσπερνούν σφυρίζοντας αδιάφορα, δείχνοντας  ευγένεια, ή ανωτερότητα, καμουφλαρισμένα πίσω από το φόβο! Τον φόβο και την δυσκολία του να έρθεις αντιμέτωπος με πράγματα ζόρικα.

Για το 2015 δεν θέλω καμουφλαρισμένα συναισθήματα, θέλω μόνο ρίσκο! Οπότε για φέτος 

Ζήσε. Μίλα. Αγάπα. Γεύσου. Δοκίμασε. Ρίσκαρε κι όλα αυτά Πολύ!!!

Καλημέρα αγαπημένοι...ξεκινάμε!

                                                                                             Κατερίνα