Η Καρδιά του Χειμώνα.

Είμαστε στη μέση του Χειμώνα κι ο καιρός περνά. Μου αρέσει αυτός ο καιρός. Νομίζω πως κάθε εποχή που ζω είναι η αγαπημένη μου.

Μου αρέσουν οι απότομες αλλαγές του καιρού, όταν ξεκινάς μια ημέρα με φως παράξενο σχεδόν απόκοσμο μέσα σε μια βαθιά σιωπηλή ομίχλη και ξαφνικά βγαίνει ένας αέρας και γεμίζει ο ουρανός σύννεφα.

Γοητεύομαι να βλέπω τα άγρια κύματα να χτυπούν απειλητικά πάνω στην προβλήτα και οι βάρκες να φαντάζουν μικρές σαν παιδικά παιχνίδια μπροστά στην ορμή τους.

Τα πρωινά μου συνήθως ξεκινούν εκεί δίπλα στη θάλασσα, να παίρνω την πρωινή μου δόση με μπόλικη από την αρμύρα της τρέχοντας δίπλα στην αμμουδιά.

Τα παιδιά αγαπούν να ανακαλύπτουν τις γύρω ακτές. Να αγναντεύουν τα κύματα και να γοητεύονται από τα άγρια γκρεμνά. Τα σύννεφα έρχονται και φεύγουν κι ο καιρός αλλάζει σε λίγα λεπτά και το χρώμα της  θάλασσας βαθαίνει και γεμίζει η επιφάνεια της ζάρες που γίνονται κύματα. 

Κοιτάζουμε τους γλάρους να πετούν μπροστά μας και τα γεράκια που βρίσκουν ευκαιρία να κυνηγήσουν πάνω από τα κατάμεστα με πουλιά νταλιάνια. 

Οι μέρες έχουν μια απλότητα στην καρδιά του Χειμώνα.Βγαίνεις για λίγο γιατί ο καιρός είναι συνήθως άστατος και κάνει κρύο μα η φύση δεν σταματά να ξαφνιάζει.Να μαγεύει με τα χρώματα και τις αλλαγές της.

Κάποιες ημέρες είναι τόσο λαμπερές.Γεμάτες φως. Τότε είναι η ευκαιρία για βόλτα κι εξερεύνηση και περπάτημα στον παγωμένο θαλασσινό βοριά.

Αγαπώ τις μέρες αυτές.Τις γεμάτες από εκείνους.Τις γεμάτες από τις φωνές και τα γέλια τους, καθώς τα ταξιδεύει ο αέρας. Τις γεμάτες από τα σιωπηλά βήματα τους.

Η επιστροφή στο σπίτι μας γεμίζει ανακούφιση και τρίβουμε τα παγωμένα χέρια με χαρά.Τα μαλλιά μπερδεμένα κι ανάκατα τα μάγουλα κατακόκκινα και η εικόνα τους λαμπερή. Ξέχειλη από χαρά. Τι θέλει η ευτυχία για να ανθίσει; Απλότητα. Γι' αυτό την βρίσκεις τόσο εύκολα σε μάτια παιδικά.

Η καρδιά του Χειμώνα είναι κλειστή και σκοτεινή...πιο σκοτεινή από κάθε άλλη εποχή. Έχει μια μουντάδα και μια σιωπή, μα είναι όμορφη πολύ αν  μπορείς να απολαύσεις αυτή την παύση. Αν μπορείς να αντέξεις να μιλάς με τον εαυτό σου και να του κάνεις πολύ παρέα γιατί την έχει ανάγκη.

Έχω ανάγκη το Χειμώνα αν κι είμαι κόρη του Καλοκαιριού.Το Καλοκαίρι είναι ζωή...μα ο Χειμώνας...Ο Χειμώνας είναι προετοιμασία.Ο Χειμώνας είναι συναίσθημα. Ο Χειμώνας...είναι υπόγεια, σταθερή και αργή δράση!

Είμαστε στην καρδιά του...κι είναι απίθανο να βλέπεις σιγά και σταθερά την μαγεία δίπλα σου να ξυπνά και τη φύση να σου θυμίζει πως ο κύκλος  πάντα βρίσκει το δρόμο του...

Αν αφεθείς στη ροή του κύκλου...θα βρεις κι εσύ τον δρόμο σου. Είναι μαγικό...εμπιστεύσου. Εμπιστεύσου σαν τον κάθε μικρό βολβό που κρυμμένος στη γη αφήνεται στα σοφά χέρια της ζωής...κι ανθίζει κάθε χρόνο!

Καλημέρα αγαπημένοι...

                                                                                                 Κατερίνα