Τι είναι ευτυχία;

"Μπαμπά...τι είναι ευτυχία;" Ρωτά ένα βράδυ το μικρό αγόρι το μπαμπά του.Ο μπαμπάς σκέφτεται σιωπηλά κι ύστερα απαντά... "Δεν ξέρω να σου το πω μα ξέρω να σου το δείξω. Κοιμήσου κι αύριο θα δεις..."

Την επόμενη ημέρα πρωί πρωί ο πατέρας ξυπνά το γιο του και του λέει. "Σέλωσε το γάιδαρο να πάμε στο χωράφι". 

Πράγματι ο μικρός ετοιμάζει το γάιδαρο. Ο πατέρας τον ανεβάζει πάνω στη σέλα.

Εκείνος πιάνει τα γκέμια του γαϊδάρου και προχωρά μπροστά ενώ ο μικρός είναι καθισμένος πάνω στο γάιδαρο. Βγαίνουν από το σπίτι και περπατούν στην δημοσιά. Το χωριό όλο έχει ξυπνήσει κι οι χωριανοί πηγαίνουν στα χωράφια τους. Όλοι κοιτάζουν με απορία τον πατέρα να περπατά και το γιο να κάθεται πάνω στο γάιδαρο. Όλο το χωριό ψιθυρίζει..."Ντροπή! Μικρό παιδί κάθεται στο γάιδαρο αναπαυτικά κι ο πατέρας δίπλα να προχωρά. Κανένας σεβασμός!"

"Άκουσες γιε μου:" Ρωτά ο πατέρας το γιο. "Άκουσα πατέρα" απάντα ο γιος...και γυρίζουν σπίτι.

Το επόμενο πρωινό ο πατέρας και πάλι ξυπνά το γιο του νωρίς νωρίς. Σελώνουν το γάιδαρο μα αυτή τη φορά κάθεται ο πατέρας στην πλάτη του κι ο μικρός γιος προχωρά δίπλα. Βγαίνουν στη δημοσιά. Το χωριό όλο τους κοιτά κι ακούγονται από παντού ψίθυροι..."Για δες έναν πατέρα. Βολεμένος πάνω στη σέλα του γαϊδάρου αφήνει το γιο του, μικρό παιδί να περπατά τόσο δρόμο! Τι αναισθησία" 

"Άκουσες γιε μου:" Ρωτά ο πατέρας το παιδί. "Άκουσα πατέρα" απαντά ο γιος και γυρίζουν σπίτι.

Το επόμενο πρωί  σελώνουν ξανά το γάιδαρο τους, μόνο που αυτή τη φορά κάθονται και οι δύο πάνω του και βγαίνουν στη δημοσιά. Το χωριό όλο τους κοιτά με βλέμμα κατακριτέο να διασχίζουν το δρόμο και όλοι ψιθυρίζουν μεταξύ τους..."Κοίτα ντροπές! Έχουνε καλοκαθήσει κι οι δυο μαζί και το έχουνε φορτώσει το καημένο το ζωντανό πατέρας και γιος κι ούτε νοιάζονται αν αγκομαχάει, για να τους σηκώσει. Τεμπέληδες κι ακαμάτες κι οι δυο!"

"Άκουσες γιέ μου:" Ρωτάει ο πατέρας. " Άκουσα πατέρα" απαντά ο γιος και γυρίζουν σπίτι.

Το επόμενο πρωί ξανά το ίδιο σελώνουν το γάιδαρο και βγαίνουν και πάλι στη  δημοσιά μα αυτή τη φορά το γαϊδούρι πάει μόνο του χωρίς κανείς να κάθεται πάνω του. Πατέρας και γιος περπατούν δίπλα στο ζωντανό τους. Το χωριό όλο τους κοιτά και ψιθυρίζει. "Ε! όχι τρελάθηκαν πατέρας και γιος. Άλλοι να θέλουν να έχουν γάιδαρο για βοήθεια κι αυτοί να τον έχουν και να τον αφήνουν να περπατά ξεφόρτωτος κι άχρηστος.Τουλάχιστον να τον έδιναν σε κάποιον που τον έχει ανάγκη αν δεν τον έχουν ανάγκη αυτοί! Ούτε που νοιάζονται για κανέναν παρά μόνο για τον εαυτό τους. Τόσο προκλητικοί, μπροστά σε όλο το χωριό. Ντροπή τους!"

"Άκουσες γιε μου:" Ρωτάει ο πατέρας. "Άκουσα πατέρα" απαντάει ο γιος...

Γύρισαν σπίτι..."Αγόρι μου κατάλαβες τι είναι ευτυχία:" Ρωτάει ο πατέρας σαν κάθισαν πια το βράδυ δίπλα στη φωτιά."Ναι πατέρα"...απαντά ο μικρός... "Ευτυχία είναι να είσαι κουφός...."

Μια αγαπημένη μικρή ιστορία που πολύ πολύ συχνά δουλεύουμε στις ομάδες κι όχι μόνο. Πολύ συχνά την χρησιμοποιώ σαν μικρό χαριτωμένο μάθημα στα παιδιά μου για να τους θυμίζω πως...από την στιγμή που γεννήθηκαν, έχουν ένα γαϊδουράκι...που είναι δικό τους. Ολόδικο τους, το λένε Ζωή κι έχουν την μοναδική του ευθύνη!

My Longeared Playmate

Μα...για το γαϊδουράκι αυτό, τίποτε δεν είναι απλό, γιατί.... ότι κι αν κάνεις, όσο σωστά κι αν προσπαθήσεις να το κάνεις. Όσο διακριτικός και προσεκτικός κι αν είσαι. Όσο κι αν μοχθήσεις να μην ενοχλείς, να μην ερεθίζεις να μην προκαλείς...Πάντα. 

Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει άποψη. Θα πει για εσένα. Για τη ζωή σου.Για τις αποφάσεις σου.  Θα μιλήσει. Θα ενοχληθεί. Θα διαφωνήσει. Θα νιώσει θιγμένος...Δεν είσαι εσύ! Είναι εκείνος...Να το θυμάσαι αυτό.

Ευτυχία είναι να τραβάς το δρόμο σου. Να παίρνεις τις αποφάσεις σου. Να μην ακούς του καθενός το σωστό και το λάθος. Αυτός που έχει άποψη για εσένα, δεν ξέρει πως πήρες την κάθε σου απόφαση. Δεν ξέρει το πριν, το μετά, την ουσία μιας απόφασης σου που του φαντάζει λάθος. Αυτός που μιλά για εσένα κι έχει άποψη για εσένα...είναι η δεύτερη φωνή στο κεφάλι σου, που την αφήνεις να σε πληγώνει. Γιατί της δίνεις δύναμη; Γιατί πρέπει να είσαι αρεστός; Γιατί πρέπει σε όλους να εξηγείς;

Πήρες μια απόφαση. Υποστήριξε την. Νιώσε καλά με αυτήν. Νιώσε ασφάλεια με τις επιλογές σου...μα να είσαι πάντα έτοιμος να τις αλλάξεις. Όχι γιατί σου το είπε κάποιος μα γιατί θα μπορείς μια μέρα με ωριμότητα να αναγνωρίσεις ένα λάθος σου. Εσύ να το αναγνωρίσεις...όχι οι άλλοι!

"Ζω τη ζωή που διάλεξα"...αυτό θυμάμαι κάθε φορά που θα ακούσω κάποιον να μιλά για το δικό μου "γάιδαρο".

Οι άνθρωποι μιλούν...μα  όσο μια απόφαση σου δεν έχει επιπτώσεις στη ζωή κάποιου άλλου... όσο δεν τους ενοχλείς, όσο δεν τους πληγώνεις, όσο μια απόφαση σου δεν τους πονά και δεν τους κάνει κακό...δεν τους αφορά. Σταμάτα να ακούς!  Είναι δικός σου ο γάιδαρος και δική σου η επιλογή για το πως θα τον χρησιμοποιήσεις. 

Κάθε μέρα  σελώνουμε τα γαϊδουράκια μας και βγαίνουμε εκεί έξω...εκτεθειμένοι στα μάτια του κάθε ενός. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Ότι κι αν πουν, όπως κι αν το πουν...ότι κι αν νομίσουν για εσένα, η ζωή δεν μπορεί να περιμένει. Άνοιξε την πόρτα και βγες εκεί έξω κι απλά ζήσε! Ζήσε χωρίς να σε νοιάζουν αυτά που ακούς. Ζήσε γιατί αυτά που ακούς...δεν σε αφορούν.

Καλημέρα αγαπημένοι...ζέψτε το γάιδαρο. Βγαίνουμε στη δημοσιά, αρχίζει η παρέλαση. Μην ξεχνάτε τις ωτοασπίδες!!!!

                                                        Κατερίνα...αφιερωμένο...