Ένα Πασχαλινό στεφάνι για το Ανοιξιάτικο σπίτι!

Μια ακόμη χρονιά πέρασε και φέτος είχα τόσο κέφι να  στολίσουμε Πασχαλινά. ίσως γιατί ο καιρός είναι τόσο άθλιος, τόσο κρύος και βροχερός κι είχα ανάγκη αυτή την αίσθηση της χαράς και της χρωματιστής Άνοιξης που αρνείται πεισματικά να έρθει!

Κατεβάσαμε με ενθουσιασμό τα κουτιά και μετά όπως πάντα βρέθηκα εγώ μόνη να στολίζω όλο το αυγουλομάνι... Έβγαζα ένα λαγό σκεφτόμουν "όχι δεν θα τον στολίσω πουθενά, γεμίσαμε"  και μετά σκεφτόμουν ..."μα έμεινε ένα ολόκληρο χρόνο στο κουτί, βγάλτον να πάρει μια ανάσα"...Μια ανάσα αυτός, μια ανάσα ο άλλος, γέμισε το σπίτι πουλερικά με τα αυγά τους!

Το κουτί κατέβηκε από το πατάρι Παρασκευή και ξανανέβηκε άδειο την Δευτέρα...Τρεις μέρες κάθε μέρα στόλιζα κι από κατιτίς....

Στο τέλος γύρισαν από το σχολείο οι κύριοι και το απόγευμα πια αφού δεν άκουσα ούτε μια κουβέντα δήλωσα πως δεν θα ξαναστολίσουμε μιας και κανείς εκτός από εμένα δεν δίνει καμία σημασία σε οτιδήποτε υπάρχει τριγύρω. Με κοίταξαν αποσβωλωμένοι κι οι δυο!

"Μην τολμήσεις" μου είπε ο μικρός..."Μας αρέσουν  όλα τα στολίδια που βάζεις. Μας αρέσει πως κάνεις το σπίτι, τόσο χαρούμενο μαμά...κι είναι και τόσο ωραίο που όλα έχουν μέσα και κάτι γλυκό"...

Εκεί βεβαιώθηκα πως τα  επεξεργάστηκαν όλα. Όλα τα καλαθάκια και τα πιατάκια που είχαν μέσα τους σοκολατένια αυγά και μικρά καραμελάκια είχαν σχεδόν αδειάσει...αχα! Άρα δίνουν σημασία...ψάχνουν σαν τους τρυποφράχτες...και βέβαια βρίσκουν!

Κάθε χρόνο λέω πως στολίζω για τα παιδιά...κάποτε το έκανα.Τώρα πια στολίζω για εμένα. Μου δίνει τόση χαρά και νιώθω τόση ηρεμία, στα ενδιάμεσα διαλείμματα από τις δουλειές και τις υποχρεώσεις μου να πατήσω stop και...να βάζω λουλούδια στα βάζα και να αφήνω τα μάτια μου να ξεκουραστούν σε ότι όμορφο που έχω με χαρά δημιουργήσει. Το έχω ανάγκη αυτό το  stop και τελικά και τα παιδιά έχουν ανάγκη να το νιώθουν μέσα από εμένα...

Έτσι τις προάλλες σε ένα μισάωρο που δεν έβρεχε, βγήκα στην αυλή έκοψα κλαδιά αμπέλωπα και έτσι όπως σας έδειξα στο παρελθόν έπλεξα ένα στεφάνι. Έβγαλα βρύα, έτσι όπως σας 

έδειξα εδώ...και φλοιούς δέντρων κι αυγά και ότι άλλο μου φαινόταν όμορφο και έφτιαξα σιγά σιγά ένα Πασχαλινό στεφάνι. 

Στο τέλος κόλλησα πάνω του κι ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι που το είχαμε χρόνια ξεχασμένο από δω κι από εκεί, αφού πρώτα το έβαψα με υδατοδιαλυτές μπογιές. Έτσι απλά άρχισε το σπίτι να γίνεται ξανά γιορτινό κι Ανοιξιάτικο...

Και να το το χαρούμενο Πασχαλινό στεφάνι στο κέντρο του σπιτιού μας. Όμορφο στα μάτια μου και τόσο απλό.

 ...κι ύστερα μπαίνει μέσα στο σπίτι ένα πρωινός ήλιος και το χρώμα στους τοίχους αλλάζει κι όλα γεμίζουν με το ζεστό του φως. Στέκομαι για λίγο το πρωί που ξυπνάμε όλοι λίγο πριν φύγουμε και κοιτάζω πως όλων τα μάτια πέφτουν για λίγο εκεί. Αιχμαλωτίζοντας λίγη από αυτή την γλυκιά αίσθηση...Σπίτι! Ασφάλεια...γιατί όσο στολίζουμε, όλα είναι καλά...

Ζωντανά λουλούδια και κλαδιά, μικρές φωλιές και καραμέλενιες λιχουδιές που ξετρελαίνουν τα παιδιά.

Ένα γυαλί που έκοψα στρόγγυλο με την βοήθεια του...τζαμτζή της γειτονιάς μου και μετά κόλλησα πάνω του με ντεκουπάζ το σχέδιο μιας χαρτοπετσέτας. 

Είναι πολύ αγαπημένο και είναι μια εύκολη κι ανέξοδη ιδέα για να ανανεώσει κανείς ένα μικρό παλιό τραπεζάκι.

Το περσινό μας στεφανάκι από αυγά, που στόλισε το Πασχαλινό τραπέζι, βγήκε και πάλι από το ντουλάπι σώο και αβλαβές και βρήκε τη γωνιά του.

Καμιά φορά τις στιγμές της κούρασης ή της απογοήτευσης, δεν θέλω να κάνω τίποτε και σκέφτομαι "τι νόημα έχουν όλα αυτά: Βάλε κάτι να χαρούν τα παιδιά και φτάνει"...κι ύστερα θυμάμαι...ένα μόνο πράγμα, το ίδιο κάθε φορά. Τις τριανταφυλλιές της γιαγιάς μου, κι εκείνη να τις κοιτά...μα είναι από μόνο του μια ολόκληρη ιστορία, που υπόσχομαι μιαν άλλη φορά να μοιραστώ.

Η ζωή είναι τόσο απλά όμορφη κι αυτός ο λαγός περίμενε στο κουτί μια ολόκληρη χρονιά για να βγει και να στολίσει το σαλόνι μας, όπως κι αυτό το μικρό κλαδί της αχλαδιάς, περίμενε ένα χρόνο για να ανθίσει. Νιώθω τόσο τυχερή που είμαι εδώ για να βιώσω αυτό τον κύκλο...

...και κάθε φορά που κοιτάζω προς τα εκεί το θυμάμαι...και νιώθω μια στιγμιαία ευγνωμοσύνη. Χωρίς λόγια, μόνο ένα μικρό συναίσθημα που έρχεται σαν να κάνει ένα μικρό τακ η καρδιά μου...ο Κύκλος...κι εγώ στη μέση να χαζεύω ομορφιά.

Για εμένα είναι απλό...Όλα αυτά, κρύβουν μια ιστορία  κι έχουν νόημα. Η ομορφιά από μόνη της έχει νόημα. Ασφάλεια λοιπόν, γιατί όσο στολίζουμε...όλα είναι καλά!

Καλημέρα αγαπημένοι.Το σπίτι μας γέμισε χρώμα. Εύχομαι έτσι χρωματιστά να είναι τα σπίτια όλων μας...Καλό Πάσχα. Ας κάνουμε ένα διάλειμμα από όλα τα βασανιστικά, τα καθημερινά, τα δύσκολα. Ας πατήσουμε stop...όλοι μαζί  κι ας γεμίσουμε ομορφιά και χρώμα τα μάτια μας κι ας αγαπηθούμε...κι όλα ...όλα θα βρουν ξανά το δρόμο τους. Έστω και για λίγο.

Αυτό άλλωστε, είναι το νόημα των γιορτών. Ένα απολαυστικό διάλειμμα από την ζωή που ζούμε κάθε μέρα...γιατί τελικά δεν είναι κάθε μέρα γιορτή! Όμως ποιος νοιάζεται; Αγαπημένοι μπήκε ο Απρίλης. Καλό μήνα, έρχεται επιτέλους το Πάσχα!!!

                                                                                                     Κατερίνα