"Ώπα! Τι έγινε ρε παιδιά;" Μένω για λίγο έτσι παγωμένη και μετά από λίγο δοκιμάζω να διαβάσω την ετικέτα φέρνοντας την κοντά κι άλλοτε πιο μακριά...στα πόσα εκατοστά είναι η σωστή απόσταση;....
Κάνω πως το ξέχασα μα όχι...Σε κάθε επίσκεψη στο Super Market δοκιμάζω τις αποστάσεις στις ετικέτες...ξανά και ξανά..ποια είναι η σωστή απόσταση; Στα πόσα εκατοστά κάηκα;
Το βράδυ στο κρεββάτι το βιβλίο μου πάει όλο και πιο μακριά. Το χέρι τεντωμένο και τα γράμματά θολά και να χοροπηδάνε.
όταν πάω να ψωνίσω ρούχα οι ετικέτες γίνονται ξαφνικά ο εφιάλτης...Είναι δυνατόν; Θέλω να ρωτήσω μια κοπελίτσα δίπλα μου τι γράφει πάνω η ετικέτα και μετά θυμάμαι κάτι παρόμοιο που συνέβαινε σε εμένα όταν οι γιαγιάδες στα μαγαζιά μου έλεγαν "δεν πήρα τα γυαλιά μου, κορίτσι μου, μαζί μπορείς να μου πεις τι γράφει εδώ;|
Φρίκη...Για καιρό το αγνοώ...ένα, δυο, τρία χρόνια. Ωσπου δεν μπορώ πια να κάνω βασικά πράγματα. Να βάλω πλυντήριο, να ψωνίσω, να διαβάζω κάτι στο κινητό μου, να περάσω κλωστή σε βελόνα...καλά τελείως κι εξευτελιστικά γελοίο!!!
Το καλύτερο είναι πως ο Πα μπορεί και διαβάζει τα πάντα! Έξαλλη...είμαστε συνομήλικοι. Γιατί αυτός μπορεί κι εγώ όχι;
Θέλω να τον κλοτσήσω κάθε φορά που του δίνω να μου διαβάσει μια ετικέτα. Αδικία!
Επιτέλους σε μια στιγμή φώτισης κι αυτοκριτικής κλείνω ραντεβού με τον οφθαλμίατρο...αρκετά παρίστανα την αδιάφορη, νιώθω ανεπαρκής πια!
Με εξετάζει και μου λέει..."Α μια χαρά! Ήρθε ο πρέσβης! Καλώς τον δεχτήκατε!"
Ήρθε:...Ακάλεστος; Τι αγένεια! Σκέφτηκα...
Σε εμάς βρήκατε να 'ρθείτε; Να φύγετε κύριε, να πάτε αλλού!
Η οπτικός μέσα στη θήκη των γυαλιών που αγόρασα μου βάζει κι ένα κορδονάκι καφετί για δώρο..."Για να τα κρεμάς στο λαιμό σου και να τα έχεις πάντα εύκαιρα" μου λέει χαρωπά... Ξινίλα...
"Μμμμμ Καταπληκτικά! Τέλεια" απαντώ "για να φαίνομαι περισσότερο σαν γριούλα"...Μόλις το ξεστόμισα, είδα τα δικά της γυαλιά που στέκονται χαμηλά στη μύτη και να κρέμεται από πάνω τους ένα καφετί κορδονάκι...
Με κοιτά αυστηρά πάνω από τα γυαλιά ενώ εκείνα αιωρούνται σχεδόν πάνω στην άκρη της μύτης της..."έτσι φαίνομαι κι εγώ, σαν γριούλα;" ρωτάει...Γκλούκ! Ηλίθιο χαμόγελο, ένα γρήγορο χαίρετε κι εξαφανίστηκα. Ήθελα να της πω..."δεν είμαστε συνομήλικες κυρία μου'...μα κοιτάχτηκα στη βιτρίνα φεύγοντας και μπορεί και να είμασταν! Κατάρα! Είμαι συνομήλικη με μια ....μεγάλη κυρία με γυαλιά πρεσβυωπίας να κρέμονται από ένα φριχτό κορδονάκι στο λαιμό της σαν μενταγιόν... Μεσήλικη γυναίκα που στο ασανσέρ δεν με αποκαλούν πια κοπελιά "που πατάω κοπελιά;" αλλά κυρία..."σε ποιόν όροφο πάτε κυρία;"
Κεριά και λιβάνια, εκεί πάω εικοσιπεντάχρονο κάθαρμα...
Έχω πια τα γυαλιά στο κομοδίνο μου. Τα φοράω μόνο σαν διαβάζω στο κρεββάτι. Μπαίνει μέσα ο γιος μου με κοιτάζει και λέει δυνατά..."ωχ! Ποια είναι αυτή; Που την πήγες τη μαμά μου;" και φεύγει γελώντας.
Τα νεύρα μου!
Το χωνεύω όλο και πιο πολύ κάθε μέρα! Τώρα τα φοράω και πίνω τον πρωινό μου καφέ, παρέα με το βιβλίο, το tablet ή καμιά εφημερία, και νιώθω όλο και πιο άνετα μαζί τους...Έγιναν το νέο μου αξεσουάρ. Το φοράω και νιώθω λίγο Intellectual...το παίζω και λίγο πως είμαι κουλτούρα να φύγουμε και ξεγελιέμαι.
Μα είναι κάτι επισκέψεις που όπως και να τις δεις...μπάζουν!΄Σε άλλους ο πρέσβης κάνει δεξιώσεις με σοκολατάκια και σε άλλους πικρές βίζιτες...Αλητεία φίλε μου! Χάθηκε ο κόσμος, να μας κακομαθαίνατε κι εμάς κύριε πρέσβη!
Έχω ζοφερό ερώτημα. Πως θα διαβάζω στην παραλία κάτω από την ομπρέλα, με γυαλί ηλίου αφού δεν θα βλέπω την τύφλα μου; Αλί και τρισαλί αγαπημένοι!!!! Ήρθε ο πρέσβης κι έχασα τα γερακίσια μάτια μου! Γελάτε ε;...
Άντε...Καλημέρα και ότι κι αν γίνει το κορδονάκι δεν το φοράω! Αντίσταση ρε....
Κατερίνα
24 σχόλια:
Δεν γελάω απλώς, έχω ξεκαρδιστεί!
Πολύ κατάκαρδα το πήρες βρε κορίτσι μου! ναι! εγώ θα σε λέω κορίτσι μου για να αποσβαίνω το ''κυρια'' του 25χρονου! Καταρχήν βγάλε το κορδόνι, είναι ντεμοντέ, ή αν σε βολεύει τόσο, τουλάχιστον αγόρασε ένα πολύχρωμο, ένα φλουο ή φτιάξε μόνη σου, βάλε τα αγόρια να σου φτιάξουν με αυτά τα λαστιχάκια που φτιάχνουν τα βραχιόλια (έφτιαξε η μικρή μου στην γιαγιά της η οποία αν και γιαγιά είναι μόλις 52 ετων). Για την παραλία θα σε πικράνω αλλά μάλλον πρέπει να ρωτήσεις αν ο Πρέσβης μπορεί να μπει και σε γυαλιά ηλίου! έλα μη σκυθρωπιάζεις, κανείς δεν θα το καταλάβει και αν δεν το πεις και στον Πα θα αναρωτιέται πως μπορείς και διαβάζεις τόσο άνετα! θα του λες οτι βοηθάει που είσαι έξω στο άπλετο φως και ουτε γατα ούτε ζημιά! Την καλημέρα μου!
χαχαχα Κατερινάκι μου πως τα λες, πως τα λες! Τα γυαλιά είναι σικάτα βρε χαζούλα και δίνουν άλλον αέρα- εγώ από μικρή ήθελα να φορέσω, ακόμα και τώρα πάω κάθε χρόνο οφθαλμίατρο και παρότι δε βλέπω πολύ καλά μακριά ποτέ δεν είναι τόσο ώστε να βάλω και εγώ αυτά τα γυαλιά στην μύτη μου και πολύ στεναχωριέμαι! Θα τα συνηθίσεις είναι βέβαιο και τα αγόρια θα σταματήσουν να σε πειράζουν!! Τα φιλιά μου, Γιάννα- Το ημερολόγιο μιας μαμάς!
Κόψε το κορδόνι, δες το κουλτούρα κι έτσι και απλά κάνε το δικό σου. Σε νιώθω σε ένα βαθμό. Πρόσφατα μου έδωσαν γυαλιά αστιγματισμού, τα οποία απλά πρέπει να τα φοράω σε όλες αυτές τις καθημερινές απολαυστικές στιγμές χαλάρωσης. Εεεεε... δεν έχει ακόμη φτουρίσει αυτή η σχέση! Καλή συνέχεια Κατερίνα με τον πρέσβη. Είμαι σίγουρη πως πολύ σύντομα θα γίνετε οι καλύτεροι φίλοι.
Καλημέρα!!!Ίδια συναισθήματα,ίδια απογοήτευση....ακόμα καμμιά φορά λέω γιατί???ο σύντροφος μου το ίδιο (όπως εσένα) μεγαλύτερος και του λέω να μου διαβάσει ΕΓΩ!!!!που έβλεπα στον μακρινό ορίζοντα!!!αλλά σκέφτομαι άλλοι δεν βλέπουν από νέοι,οπόταν ντρέπομαι και σκύβω το κεφάλι,παίρνω τα γυαλάκια μου και συνοδοιπορούμαι,μαζί όπως κάθε σχέση με τις καλές μας και τις κακές μας στιγμές.
Έμένα ήρθε ο Πρέσβης, και πολύ σύντομα και ο Κος υπερμετρώπης!!!!
Κοντά-Μακρυά!!!
Τώρα πια τα έχω συνηθίσει(!!!!!!) απλά τρόμος αν πάω κάπου να έχω μαζί τα γυαλιά μου σύντροφος μου πια... από τα 37!!!!
τώρα 51!!!!
Αδερφάκι μου! Θα σου πάρω εγώ το πιο trendy κορδονάκι, να τα σπάει ρε!
Καλημέρα
γελαω τρελα με το ασανσερ...χαχαχα..αχ βρε Κατερινα μου.. Συμφωνω κι εγω με τη Μαχη.. Βγαλε το κορδόνι.. Αυτο ειναι για τις γριούλες.. Εσυ είσαι ακομα κοπελα... Εγω πάλι που εχω μυωπια .. εχω συνηθισει τα γυαλια και δεν μου φαινεται περιεργο.. Μια συνηθεια ειναι οπως και να εχει.. Κανε υπομονη και που θα παει.. θα ερθει ο Πρεσβης να επισκεφτει και τον Πα.. Και τότε... να δεις γελια που θα ριξεις!! πολλα φιλια
Καλημερα κατερινα, γελαω αλλα και κλαιω μαζι....συγκινουμαι.....εχει λιγο καιρο που και γω δοκιμαζω τις αποστασεις...αλλα αποφευγω να το δεχτω...συναισθηματα και σκεψεις τοσο δικες μου που γινονται λογια μεσα απο την εξαιρετικη σου γραφη. Σ ευχαριστω για αλλη μια φορα...
Ειμαστε πολλες..που χανουμε το γερακισιο ματι και ειναι τοσο πρωτογνωρο
Δωρα
Καλημέρα Κατερίνα! Καλώς τα δέχτηκες και τα γυαλιά και τον πρέσβη! Υγεία είναι βρε! Μεγαλώνουμε φυσιολογικά και το χαιρόμαστε! Για την παραλία μη φοβάσαι, έχει πολύ φως και είναι πιο εύκολο να διαβάσεις!
Χαχα τι γέλιο έκανα! Έτσι ακριβώς αντιστάθηκα κι εγώ στην αρχή κι όταν κατάλαβα ότι ο λόγος που δεν μπορούσα να διαβάσω ούτε μια σελίδα τα βράδια ήταν τα μάτια μου αποφάσισα να τα φορέσω. Όλα τα άλλα που δεν μπορούσα να τα κάνω δεν με πείραζε το βιβλίο το βράδυ όμως με πείραζε! Ε τώρα πια δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς αυτά. Πήρα και πολυεστιακά να βλέπω και τα βιβλία μου και τα παιδιά μου στο σχολείο χωρίς να ζαλίζομαι και για να μην είμαι με το γυαλί πάνω στη μύτη χαμηλά, όχι αυτό δεν το θέλω, πολυεστιακά για να φαίνεσαι απλά intellectual!Επόμενο βήμα γυαλιά ηλίου με φακούς! Ευχαριστώ για το πρωινό χαμόγελο!AriadnefromGreece!
Γελάω με το σημερινό κείμενο! Δύσκολη η στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι "μεγαλώνουμε"! Τα ίδια κι εγώ! Άστα! Πάρ'το από τη θετική του πλευρά! Και τέλος πάντων... Εκεί που ήσουν ήμουνα κι εδώ που είμαι θα έρθεις! Έτσι έλεγε η γιαγιά μου!
Αν δε φορέσεις καπελάκι στερεωμένο με φουρκέτα δεν πιάνεσαι για κανονική γριά! Είναι όλα πλεκτάνη της Amazon για ν' αγοράζουμε readers για την παραλία. Μεγενθύνεις τα γράμματα και το 10σέλιδο διήγημα γίνεται το "Πόλεμος και Ειρήνη".
Εγω τι να πω? Στα 35 μου εκανα εγχειριση καταρακτη και στα δυο ματια και μετα απο ενα μηνα βρεθηκα και εγω αγκαλια με τον πρεσβη και το κορδονακι!!!
Οσο για το διαβασμα στην παραλια το συνεχιζω φορωντας ενα μεγαλο καπελο!!!!!
Εικοσιπεντάχρονο κάθαρμα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! XA XA XA XA XAAAAAAAAAAAAAAAAA. Για να σου μαλακώσω λιγουλάκι τον πόνο σου, εγώ φοράω γυαλιά μυωπίας από την Δ Δημοτικού! Και ενώ στα 26 σταμάτησε να ανεβαίνει (6 βαθμούς τότε, το λες και στραβομάρα....) ξαφνικά στα 39 άρχισα να μην βλέπω και τόσο καλά. Πήγα στον οφθαλμίατρο και ανέβηκε στους 7 βαθμούς. Μετά από έναν χρόνο ξαναρχισα να βλέπω θολά, ξανα-ματα-πήγα στον οφθαλμίατρο και είχε ανέβει στους 8 βαθμούς (χωρίς γυαλιά δεν βλέπω ούτε ελέφαντα στα 5 μέτρα....). Και τι μου λέει ο άτιμος ο οφθαλμίατρος; "Ξέρεις, δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το σταματήσεις, αλλά έτσι όπως σου ανεβαίνει η μυωπία τα τελευταία χρόνια, μπορεί να κάνεις νεανικό καταρράκτη" !!!! Καταρράκτη; Εγώ; Που όταν χειρούργησε ο παππούς μου τα μάτια του για καταρράκτη ήταν 70 χρονών!!! Κόλλησε και ένα "νεανικό" από δίπλα για να το γλυκάνει, αλλά όπως και να έχει .... εάν πάθω καταρράκτη, θα νιώθω συνομήλικη με τον παπούυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ ! Οπότε άσε, μια χαρά είναι τα γυαλιά και πλέξε κανένα trendy κορδονάκι με το βελονάκι να πουλάς μούρη! Φιλιά!
Απολαυστική όπως πάντα! Μια είναι η λύση. Μαζεύεις ευρουλάκι ευρουλάκι μέχρι να αγοράσεις τα διπλά γυαλιά που έχουν οι μύωπες με πρεσβ...(όχι, δεν το λέω). Αυτά που όταν κοιτάς ευθεία βλέπεις μακριά και όταν χαμηλώνεις το βλέμμα βλέπεις από τη μέση του γυαλιού και κάτω που λειτουργεί σαν φακός για τον κ. Πρέσβη. Έτσι θα λες ότι μπήκες στην εφηβεία και ξαφνικά απέκτησες μυωπία!
Αχ, τι άσχετη που είμαι! Πολυεστιακά τα λένε. Ευτυχώς το έγραψαν παραπάνω. Κάθαρμα κι εγώ, αλλά όχι 25χρονο.
Χα, χα, welcome to the club dear!
Εχω πρεσβυωπία από τα 38 και ανεβαίνει σταθερά ... προσφάτα άλλαξα φακούς και πήρα δώρο κορδονάκι με στρας. Το κρέμασα στον τοίχο. :P
Γυαλιά όμως έχω πάντα μαζί μου - δεύτερα και τρίτα ζευγάρια απλωμένα παντού - γιατί δε βλέπω ούτε τη λίστα με τα ψώνια!
Όλγα
Θάνατος στα κορδονακια ρέι
P.S. I love you
Κατερίνα μου αυτή είναι με βεβαιότητα η πλέον απολαυστική ανάρτησή σου!!!Μην στεναχωριέσαι βρε, ο πρέσβης αργά ή γρήγορα κάνει σε όλους την επισκεψή του...Τι να πούμε κι εμείς οι μύωπες, που όταν έρθει, θα πρέπει να εναλλάσουμε τα ματογυάλια (Ποιά γυαλιά να σου φέρω, για κοντά ή για μακρυά; - ντόιγκ!)
Απολαυστική, απολαυστική, απολαυστική!!! Με πρέσβη και κορδονάκι ή χωρίς... παραμένεις πάντα απολαυστική, my dear, πάντα! Τα σέβη μου! Μας κακομαθαίνετε με τα αλλιώτικα κείμενα σας....
Είχα καιρό να γελάσω τόσο με ανάρτησή σου! Τι ωραία που τα περιέγραψες όλα! Κουράγιο καλέ κυρία! Εγώ το κυρία το ξεπέρασα αφού έτσι με λένε οι μαθητές μου. Είναι η καθημερινότητά μου! Οι πρώτοι μου μαθητές όμως με φώναζαν πάντα με τ΄όνομά μου μιας και στα 20 μου όταν άκουγα το Κυρία έβγαζα φλύκταινες!) Αλλά τι σου φταίνε τα καημένα 25χρονα! Ευγενικά τα ζαλίζουμε να είναι κι εσύ πάλι νευριάζεις που σε λεν κυρία! Χιχι!
Kathy by anthomeli
Χαχαχα...Πολύ πλάκα ρε Κατερίνα μου. Όλα θέλουν το χιούμορ τους διαφορετικά δεν παλευεται . Όσο για τον πρέσβη ας τον καλοδεχτούμε, αλλά όχι και με κολανακι....Τα φιλια μου
Όλοι θα τον δεχτούμε τον πρέσβη κάποια στιγμή.
Φιλακια ...
Κοπελιά... ΣΕ ΑΓΑΠΏ . Κι άσε τον πρέσβη να σκάει από τη ζήλια του, με τόσα σχόλια παραπάνω.
Μια γνωστή μου ειχε υπερμετρωοία μαζι με πρεσβυωπία!!Απο κατι τετοια γυαλιά ειχε ...φάει επανελλημένα τα μούτρα της!!Καλυτερα πολυεστιακά!!
Δημοσίευση σχολίου