Being not Doing...

Αγαπημένοι μου...καιρό τώρα θέλω να γράψω μα όλο κάτι μέσα μου με σταματά...κι ύστερα είδα αυτό το βίντεο. Ξέρω πως είναι διαφημιστικό. Ξέρω, πως πιθανά όλα αυτά που λένε οι υπέροχες κυρίες είναι σκηνοθετημένα...μα δεν με νοιάζει.
Στα λόγια τους βρήκα νόημα. Το νόημα που χρειαζόμουν, τη στιγμή που το χρειαζόμουν. Καμιά έκπληξη. Τίποτε που κανείς μας δεν γνωρίζει ήδη...μα ακούγοντας τα από αυτά τα χείλη, από αυτά τα όμορφα γερασμένα πρόσωπα ένιωσα ρίγος...
Είμαστε γυναίκες, είμαστε μαμάδες, είμαστε σύντροφοι, είμαστε άνθρωποι. Τρέχουμε να προφτάσουμε την τελειότητα κι ύστερα μια μέρα ξυπνάμε και κοιτάζουμε στον καθρέφτη αυτό το πρόσωπο κι η νιότη του, έχει φύγει...μαζί κι όλα όσα ήταν δίπλα μας για χρόνια και δεν προλάβαμε να αγγίξουμε ή να χαρούμε...
Ξέρω είναι στα αγγλικά και γι΄αυτό κάνω μια γρήγορη μπακαλίστικη μετάφραση για όλους όσους δυσκολεύονται...Συγχωρέστε μου τα λάθη, ο στόχος μου είναι το βαθύτερο νόημα κι ελπίζω να βγαίνει...

"Αν ήμουν νέα γυναίκα τώρα, δεν είμαι σίγουρη πως θα τα κατάφερνα.
Με όλα τα πράγματα που έχουμε, τις ευκαιρίες,την τεχνολογία, θα ήθελα να πιστεύω πως θα ήταν ένας κόσμος ευχαρίστησης.
Μα φοβάμαι πως αντίθετα θα ήταν μόνο ένας κόσμος γεμάτος πίεση.
Πίεση να είσαι η τέλεια μητέρα, η τέλεια σύζυγος, η τέλεια φίλη.
Πίεση να είσαι πετυχημένη. Αφεντικό. Ηγέτιδα.
Αν είχα ξανά το χρόνο μου, (την ευκαιρία μου), δεν θα δημιουργούσα λίστα με αυτά που πρέπει να κάνω, μα θα δημιουργούσα μια λίστα με αυτά που δεν θα πρέπει να κάνω.
Θα έδινα στον εαυτό μου την ευκαιρία να ικανοποιώ τα πράγματα που τώρα καταλαβαίνω πως είναι τα πιο σημαντικά.

...και τι δεν θα έδινα να παρατείνω αυτά τα φιλιά της καληνύχτας  αντί να γκρινιάζω γιατί θα έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς το πρωί...
...και τι δεν θα έδινα για ένα ακόμη δευτερόλεπτο να νανουρίσω τα μωρά μου, πριν γίνουν πολύ μεγάλα για να τα κρατάω αγκαλιά...
...και τι δεν θα έδινα για πέντε ακόμη λεπτά στην πίστα, τότε που τα πόδια μου ήταν αρκετά δυνατά για να με κρατήσουν...

Κι αυτό δεν έχει να κάνει με ξεροκεφαλιά ή με τον αγώνα για ισότητα...Η δική μου γενιά ήταν αυτή που έκαψε τα σουτιέν της...
Μα δεν κινδυνεύσαμε ποτέ να καούμε  εμείς οι ίδιες...
Τώρα έχει απλά να κάνει με εσένα ως ανθρώπινη ύπαρξη...αυτή είναι η πιο σημαντική λέξη. Ύπαρξη!

Να χαθείς στη στιγμή, να  έρθεις σε ειρήνη με τον κόσμο.

Τη στιγμή που έχω υπάρξει καλή με τον εαυτό μου. Τη στιγμή που έχω υπάρξει καλή με τους άλλους. Την στιγμή που έχω υπάρξει έτοιμη να αφεθώ κι έχω υπάρξει περήφανη που το κάνω.
Ω πιστέψτε με, αν ήμουν νέα γυναίκα τώρα, θα ξόδευα περισσότερο χρόνο στο να υπάρξω, όχι στο να κάνω...."

Αφιερωμένο σε όλες μας...μου έφερε δάκρυα στα μάτια, ίσως γιατί ξέρω καλά τι σημαίνει το να κυνηγάς την τελειότητα. Τι σημαίνει σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης (burn out).Τι σημαίνει να "καίγεσαι" από την δουλειά και τις υποχρεώσεις, τι σημαίνει να ζεις την ζωή κάνοντας κι όχι υπάρχοντας...
Αυτή η σχολική χρονιά λοιπόν αρχίζει για εμένα με αυτή την υπόσχεση.Θα προσπαθήσω να κάνω μόνο όλα όσα με βοηθούν να υπάρχω. Να υπάρχω! Να είμαι εκεί, υπαρκτή για όλους όσους με αγαπούν. Για τους πολύτιμους. Για τους σημαντικούς μου. Όχι να υπάρχω για να κάνω, μα να κάνω για να υπάρχω έτσι όπως μου αξίζει...και πάνω από όλους κι από όλα, να υπάρχω για εμένα. Για τον πολύτιμο, εαυτό μου που του αξίζει να ζει γεμάτος και χαρούμενος!

Σύνθημα αγαπημένοι...Σταμάτα να κάνεις, άρχισε να υπάρχεις...
Επανερχόμαστε κανονικά με αναρτήσεις γεμάτες ζωή!
Ερχεται σύντομα, η ανάβαση στον Όλυμπο...εκεί που το "υπάρχω" βρήκε νόημα!


Ας μην μετανιώσουμε μια μέρα γιατί εγκαταλείψαμε τον εαυτό μας αγαπημένες μου!  Ας μην εγκαταλείψουμε εμάς ή τις στιγμές μας!
Καλό μήνα λοιπόν! Καλό Σεπτέμβρη. Ξεκινάμε ξανά....Τι ζωή, γεμάτη ξεκινήματα κι ευκαιρίες!!!