Ο δρόμος με τις έρικες...

Τα τελευταία χρόνια έχουμε αποκτήσει μια συνήθεια. Κάθε Οκτώβρη ανεβαίνουμε στο βουνό και μπαίνουμε σε έναν λόφο που είναι γεμάτος έρικες.
Μια υπέροχη διαδρομή πλούσια σε μυρωδιές και χρώματα. Οι λόφοι τριγύρω κατάμεστοι με τους ανθισμένους θάμνους  σε διάφορα χρώματα.  Από βαθύ μοβ, μέχρι αχνό ροζ και άσπρο. Όλο το βουνό είναι στολισμένο και πανέμορφο.

Κάτω μακριά η πόλη κι υπόλοιπη ζωή κι εμείς εκεί ψηλά να στεκόμαστε και να αγναντεύουμε, να μυρίζουμε το φασκόμηλο που τρίψαμε στα ακροδάχτυλα μας και να ακούμε το βούισμα των μελισσών την ώρα που ο ήλιος δύει πίσω από το λόφο...
Περπατάμε στα μονοπάτια τα γεμάτα θάμνους και στο φιδογυριστό δρόμο και τρυγάμε εικόνες και σιωπή...

Όταν ήμασταν νέο ζευγάρι δεν μπορούσα να φανταστώ πως μια τέτοια βόλτα μοναχική κι ήρεμη, θα ήταν τόσο πολύτιμη. Τότε όλα στη ζωή ήταν έντονα σαν κύματα μεγάλα. Άλλοτε τρομακτικά κι άλλοτε παιχνιδιάρικα...
Τώρα καμιά φορά σκέφτομαι πως η σχέση μας είναι σαν μια μεγάλη καθαρή λίμνη. Σιωπηλή, ήρεμη, ότι πρέπει για πρωινή ή απογευματινή βαρκάδα...
Τα κύματα έρχονται σπάνια πια και καμιά φορά νιώθω να μου λείπουν τόσο...μα άλλες φορές σκέφτομαι πόσο ανακουφιστικό είναι το να μην χρειάζεται πια να παλεύω μαζί τους αν και μου λείπει ο ήχος τους...η αίσθηση της έντασης και της δύναμης τους...Η αίσθηση πως μπορούν να με καταπιούν μα κι η ασφάλεια, πως κάποιος θα με τραβήξει...

Έτσι ήταν στην αρχή η σχέση...Χαβάη 5-0 κι εμείς αιώνιοι serfers...
Και να έρχεται ένα απόγευμα του Οκτώβρη είκοσι χρόνια μετά που αντιλαμβάνομαι πως δεν καβαλάμε πια κύματα, παρά γλιστράμε πάνω τους με την ξύλινη κι ασφαλή μας βάρκα...και μια στις τοσες σταματάμε για καμιά βουτιά, έτσι για την τιμή των όπλων!

Τα αγόρια δεν μας ακολουθούν πια σε πολλά και είμαστε όλο και περισσότερο μόνοι στις βόλτες μας κι ενώ παλιά χανόμασταν στην πόλη και στα εμπορικά τώρα οι στιγμές της ηρεμίας μας προτιμάμε να έχουν τον αέρα, τη σιωπή  και την καθαρότητα της φύσης.
...κι αν τότε είχαμε πολλά για να πούμε και να διαφωνήσουμε, τώρα οι διαφωνίες φαίνεται να μην έχουν  νόημα κι όλα στη ζωή φαίνεται να έχουν απλοποιηθεί...σε μια συχνότητα που σπάνια έχει υψηλά νετσιμπέλ, μα όταν τα έχει...τα έχει!

Φτάνει αυτό; Είναι αρκετό; Είναι λίγο; Είναι βαρετό; Είναι ασήμαντο;...Δεν ξέρω. Πως να ξέρω:
Νιώθω μόνο. Κι άλλοτε νιώθω σαν να μην φτάνει κι άλλοτε πως θα είναι για πάντα αρκετό!

Προς το παρόν βαδίζουμε μαζί στο φιδογυριστό δρόμο με τις έρικες που κόβουμε για να στολίσουμε με την ομορφιά τους το σπίτι μας και ακούμε τις μέλισσες να βουίζουν...

"Μην πλησιάζεις περισσότερο" μου φωνάζει την ώρα που πάω κοντά για να τις φωτογραφίσω κι αυτό μου υπενθυμίζει πως είναι εκεί για όλα τα σημαντικά μα πιο πολύ για όλα αυτά που φαντάζουν ασήμαντα...
Είναι εκεί για να κρατάει τα μπόσικα, που λέμε...Μια έκφραση που στα αγγλικά λατρεύω.
I've got your back...

Έτσι απλά. Κι αυτό είναι για εμένα η απόλυτη έκφραση αγάπης και φροντίδας σε κάθε σχέση. Ερωτική, φιλική, συναδελφική...I've got your back. Γενναίο και συνωμοτικό μαζί.
Ένα κλείσιμο του ματιού...Δεν σε ανταγωνίζομαι. Μην μασάς. Σε στηρίζω! Τράβα μπροστά...Είμαι εγώ εδώ.  I've got your back...

Νομίζω πως αν αυτό χαθεί σε μια οποιαδήποτε σχέση...Η αλληλοστήριξη, τότε όλα καταρρέουν, όλα σε μια αιώνια, απόλυτη στιγμή.
Μα και πάλι ίσως όχι...Δεν ξέρω. Πως να ξέρω; Ακόμη περπατάμε.

Το μονοπάτι με τις έρικες το βαδίζουμε ακόμη μαζί, βασικά όχι μαζί...παρέα, γιατί ο καθένας ψιλοκάνει τα δικά του.
Εκείνος αγναντεύει, εγώ κόβω λουλούδια, εκείνος ανεβαίνει το λόφο, εγώ τον κατεβαίνω και πάει λέγοντας...

Νιώθω γύρω μου άνθρωποι  και σχέσεις, να αλλάζουν, να μπερδεύονται, να μετακινούνται, να χάνονται κι είναι αυτό επίπονο πολύ, μα από την άλλη κι υγιές.
Ο δρόμος είναι εκεί, οι έρικες είναι εκεί κι ο ήλιος που χάνεται πίσω από το λόφο...κι εκείνος εκεί είναι. Εκεί θα είναι για πάντα, έστω κι αν αύριο ανεβαίνεις μοναχός σου το δρόμο με τις έρικες...

...κι όσο είναι ακόμη καιρός ας μάθουμε να  περπατάμε όχι μαζί, μα παρέα, γιατί κι αν ακόμη το "μαζί" αλλάξει, το παρέα μπορεί να μην αλλάξει ποτέ...

Άλλωστε το "μαζί" δεν λέει τίποτε, αν δεν είμαστε παρέα...Hey. I've got your back...

Καλημέρα αγαπημένοι...
                                                                                                   Κατερίνα