Ταξίδι στην Ψυχή ενός βουνού...

Το πως ακριβώς βρεθήκαμε εκεί είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία...Μα ήταν σαν όλα να μας οδηγούσαν προς το μέρος εκείνο, που στην ψυχή του μέσα έκρυβε ένα δώρο, ένα μικρό πετράδι... κι όταν ακόμη βρεθήκαμε εκεί γνωρίσαμε φίλους που είναι φίλοι φίλων αδερφικών...και πάει λέγοντας...Κάποιοι σαν να το διάλεξαν για εμάς κι εμείς το κρατήσαμε για πάντα στην καρδιά μας.

Το λένε Montanema κι είναι ένα χειροποίητο χωρίο... Το ταξίδι ήταν να γίνει την περασμένη Άνοιξη, μα οι υποχρεώσεις μας έκαναν να το ακυρώσουμε. Και τώρα ήρθε ο καιρός. Πάλι δυσκολίες, κόντεψαν να μας φέρουν κοντά σε μια δεύτερη ακύρωση,  μα αυτή τη φορά τα καταφέραμε...

Βρίσκεται πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα οπότε το ταξίδι μεγάλο και γεμάτο αξιοθέατα. Τα παιδιά ξετρελάθηκαν. Παντού το Φθινόπωρο γέμιζε το δρόμο με τα ζεστά χρώματα του. 

Τα μικρά υπαίθρια μαγαζάκια στις άκρες των δρόμων γεμάτα θησαυρούς. Σταματούσαμε στην άκρη και οι άνθρωποι μας έβαζαν στις χούφτες, καρύδια και κάστανα...

Φτάνεις και μπροστά σου ξεδιπλώνεται η μαγεία. Μπορεί και να πέσεις σε κανένα κοπάδι με πρόβατα και να ακούσεις λέξεις από τον βοσκό που είχες ξεχάσει, μα σου θυμίζουν μια ζωή δική σου, τόσο μακρινή...

Ήταν δυο μέρες μαγικές. Χαθήκαμε μέσα στην πανέμορφη φύση. Μαζέψαμε μανιτάρια με τον απίστευτα υπομονετικό Ντίνο, που μας εξηγούσε το κάθε τι. Ο Άγγελος ενθουσιάστηκε. Το δάσος απόκοσμο. Πελώριο. Η ομορφιά του κρυμμένη παντού.

Εκοβε και καθάριζε κάθε μανιτάρι με τόση φροντίδα, με τόσο σεβασμό που ήταν σχεδόν συγκινητικό....

Η βόλτα στο δάσος,  μεγάλη και το κέφι μας επίσης μεγάλο κι αμείωτο!

Τα μανιτάρια καθαρίστηκαν και έγιναν σαλάτες και σούπες...Γεύσεις αξέχαστες. Γη και μυρωδιές του βουνού,  φρεσκοζυμωμένο ψωμί, κόκκινο κρασί και έξω η νύχτα...

Τα έλατα πανύψηλα.Θεόρατα. Σχεδόν τρομακτικά! Το τοπίο βγαλμένο από τα παραμύθια. Εκεί που κατοικούν νεράιδες και γίγαντες...

Τα παιδιά ευτυχισμένα. Έτρεξαν στο δάσος. Αφουγκράστηκαν τον άγριο καταρράκτη. Είδαν τον νερόμυλο όπου ακόμη και τώρα μετατρέπουν το στάρι σε αλεύρι. Έπαιξαν στο βουνό, λάτρεψαν την Χάιδω την μικρή παμπόνηρη γάτα, που έμπαινε το βράδυ στο δωμάτιο και χουχούλιαζε στην αγκαλιά του Γιώργου.

Έπλασαν κουλουράκια, έφτιαξαν με την εικαστικό,  μικρές δημιουργίες, με φύλλα και  κάθε λογής υλικά της φύσης...σαν αυτό το βαζάκι με τα πλατανόφυλλα, που ανάβαμε το βράδυ...

Πρωινά γεμάτα φως...με θέα το άγριο φαράγγι.

Οι γεύσεις αξεπέραστες. Θύμιζαν χρόνια απλότητας. Παιδική ηλικία.Κοτόπουλο με πλιγούρι και πίτες που έπλασαν χέρια γιαγιαδίστικα.

Κρασί γλυκό από τα αμπέλια του χωριού, πιατάκια βγαλμένα από το μπουφέ της μαμάς...

...και τα γλυκά πάντα στον πάγκο φρέσκα φτιαγμένα με αγάπη. Γεύσεις γεμάτες απλότητα.Μηλόπιτα από μήλα κομμένα από τις γύρω μηλιές, μπισκότα και σοκολατάκια σπιτικά... 

 ...και δίπλα οι μικρές βιβλιοθήκες...Μουσική και βιβλία και μυρωδιές τσαγιών, φωτιά που τριζοβολά στο μεγάλο τζάκι, μαλακοί καναπέδες και  γύρω το φαράγγι  και τα όνειρα να ξεπηδούν από τα μάτια....

Το πρωί μπορούσες να πας μαζί με τον Ντίνο ή με τα κορίτσια,  να μαζέψεις χόρτα για τις σαλάτες και λουλούδια για τα βάζα και να ξεθάψεις τις πατάτες και να μυρίσεις τα φρέσκα  όσπρια που λιάζονται στον ήλιο.

...και στο δωμάτιο σε περίμενε θαλπωρή και φροντίδα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια...μαζί με μια εντολή...Ζήσε αργά!

Το αντίο μας ήταν γεμάτο ευγνωμοσύνη. Αγκαλιαστήκαμε  με τους ανθρώπους και φιληθήκαμε σαν φίλοι παλιοί και υποσχεθήκαμε να μην χαθούμε και να μην χάσουμε την επαφή με τούτο τον τόπο!

Ένα μέρος φτιαγμένο με μεράκι κι αγάπη για τη φύση και την ζωή την ίδια...Αν βρεθείς κάπου εκεί στάσου κι αφουγκράσου.Τα νερά, την άγρια φύση, τον αέρα να γέρνει τα πανύψηλα έλατα με τα γκι σκαρφαλωμένα στις κορυφές τους. Το τοπίο απλά αξέχαστο. Νιώθεις την ψυχή σου να χορεύει πάνω από τα δέντρα και να ταξιδεύει στο φαράγγι...Νιώθεις πως ανήκεις εκεί...

Ήταν σούρουπο πια σαν ξεκινήσαμε να γυρίσουμε στον κόσμο μας, αφήνοντας πίσω μας τα ψηλά βουνά.Τα ιστορικά Άγραφα...
Στο βάθος η λίμνη κι ο ήλιος που έδυε, γέμιζε με χρώματα βαθιά το υπέροχο τοπίο...Είναι όμορφη η πατρίδα μας...Όμορφη πολύ κι αν την αγαπήσουμε σωστά θα νιώσουμε, πως της πρέπει μόνο τέτοιες ομορφιές να δημιουργούμε.

Γυρίσαμε σπίτι γαληνεμένοι, ήρεμοι νιώθοντας ευλογία για αυτούς που μας φρόντισαν. Για αυτούς που μας φιλοξένησαν και για αυτούς που μας ξενάγησαν στην ψυχή τους...Στην ψυχή ενός βουνού...Ένα πελώριο ευχαριστώ εκεί έξω...Πελώριο!
Mοντανέμα!Την επόμενη φορά, θα είναι σαν να γυρνάμε σπίτι μας....

Καλημέρα αγαπημένοι μας...Ευχόμαστε να νιώσατε έστω λίγη από την αγάπη που νιώσαμε κι εμείς. Ευχόμαστε μαγικά ταξίδια...στην μαγική μας πατρίδα...
                                                                                          ΚαΠα