Το χρώμα των Χριστουγέννων...

"Μαμά δώσε μου δυο ευρώ να σου πάρω ένα δώρο"...μου είπε ο μικρός γιος μου τις προάλλες στο Χριστουγεννιάτικο bazzar του Σχολείου της Φύσης. Του έδωσα δύο ευρώ και ανάμεσα στο δεκάδες εκατοντάδες στολίδια μου έφερε αυτό που ήξερε καλά πως θα λατρέψω...

Τίποτε λαμπερό, τίποτε ιδιαίτερο. Ένα βαζάκι με κορδέλες κι ένα κουδουνάκι κόκκινο κρεμασμένο πάνω του κι ήταν αυτό ακριβώς που θα έπαιρνα κι εγώ ανάμεσα σε όλα τα άλλα...Το πιο ασφαλές, Το πιο όμορφο στα μάτια μου...

Καμιά φορά σκέφτομαι πως είμαι ο πιο βαρετός άνθρωπος που υπάρχει. Πηγαίνω σε ένα καφέ ή σε ένα μπαρ, λέω θα πάρω κάτι νέο θα δοκιμάσω κάτι καινούριο....πάντα καταλήγω να παραγγέλνω το ίδιο ακριβώς ποτό ή ρόφημα.

Πάμε στην ταβέρνα, σκέφτομαι θα πάρω κάτι άλλο μια νέα γεύση, μην πάρεις πάλι τα γνωστά, λέω στον εαυτό μου...Τζίφος η παραγγελία θα είναι πάντα η ίδια.

Το ίδιο και στο ζαχαροπλαστείο...πάντα φεύγω με το ίδιο γλυκό...Θυμώνω. Λέω μα γιατί, αφού υποσχέθηκες να δοκιμάσεις κάτι νέο, μα η αλήθεια είναι πως είναι τόσο αγαπημένες κάποιες γεύσεις ή συνήθειες που σαν μπω στο δίλημμα, δεν θέλω να χαλάσω την απόλαυση που ξέρω στα σίγουρα πως με περιμένει, από το ρίσκο μιας νέας εμπειρίας που μπορεί να μην με ενθουσιάσει...όχι σε όλα, εντάξει. 

Δεν μιλάμε για σοβαρά ρίσκα μα για αυτά τα απλά καθημερινά...Δεν θα ρισκάρω δηλαδή μια δοκιμασμένη μακαρονάδα με κάποια νέα γκουρμεδιάρικη ή εξωτική γεύση. Ποτέ!

Τι βαρετό πλάσμα....

Έτσι λοιπόν κάθε που πλησιάζουν Χριστούγεννα σκέφτομαι "φέτος θα ρισκάρω και με κάτι καινούριο.Ένα νέο χρώμα, μια νέα ιδέα....φτάνει τα γνωστά, τα ασφαλή."

Κοιτάζω βιτρίνες, βλέπω περιοδικά κι ενθουσιάζομαι και λέω ναι ναι! Φέτος θα κάνω πράγματα και θάματα και θα γίνω τολμηρή...

Μα μόλις βγουν τα στολίδια από τα κουτιά, είναι σαν να συναντώ παλιούς αγαπημένους φίλους. Μόλις δω κουκουνάρια ξύλα, κλαδιά νιώθω σαν υπνωτισμένη...σαν να με καλούν και καταλήγω πάντα στις ίδιες επιλογές και στα ίδια χρώματα, μέχρι που φέτος το αποφάσισα.

Για εμένα τα Χριστούγεννα είναι κόκκινα, με λίγο λευκό του χιονιού, με μια ιδέα βαθύ πράσινο του έλατου και καφέ του ξύλου...Με λίγα λόγια φύση και πάλι φύση!

Αγαπώ και λίγο την λάμψη του ασημιού και του χρυσού, μα το χρώμα μου είναι ένα καφετί κλαδί, με πράσινα φύλλα και κόκκινους καρπούς, πασπαλισμένους με χιόνι...Αυτό είναι το χρώμα των Χριστουγέννων και τέρμα!

Δεν το παλεύω άλλο, με έχω πάρει απόφαση...

Κι έτσι στολίσαμε και φέτος, και  το σπίτι γέμισε Χριστουγεννιάτικα χρώματα και φως...Σαν αυτό το μικρό στολίδι που ήρθε από μακριά και με συγκίνησε τόσο πολύ γιατί είναι σαν να φτιάχτηκε για το σπίτι μας. Με τα χρώματα που αγαπώ με δαντέλες και σύμβολο ένα καρούλι...σαν το χρόνο που κυλά...Κάποιοι φίλοι μου με ξέρουν τόσο καλά...όπως η υπέροχη μου Μαρία!

Στο τζάκι το παλιό στεφάνι που έφτιαξα κάποια χρόνια πριν. 

Τούγιες και λεμονοκυπάρισσα να μυρίσει το σπίτι με τη φρεσκάδα του δάσους και κουκουνάρια δίπλα στον γλυκό παππούλη που ζει 10 ολόκληρα χρόνια μαζί μας κάθε του Χριστούγεννα...

Να και λίγη από τη λάμψη του ασημιού στη γωνιά  με μια υπέροχη κατασκευή, ένα δέντρο από κουκουνάρια περσινό  δώρο της Λευκής, αδερφής του Πα, που με τον άντρα της δημιουργούν μικρά και μεγάλα θαύματα!

Και κλαδιά στα παράθυρα με αγριοτριανταφυλλιές. 

και το στεφάνι που κάνει παρέα με το πληθωρικό Χριστολούλουδο.

Κλαδιά μουρτζιάς στο  παλιό λατρεμένο βάζο της μαμάς, με δυο κοκκινολαίμηδες να κελαηδούν στα κλαδιά της.

Το κλαδί που το φθινόπωρο είχαμε κρεμάσει τα κιτρινισμένα φύλλα, τώρα γέμισε μικρά αστραφτερά στολίδια...κάποια φτιαγμένα στο χέρι δώρα φίλων...

Ένα μεγάλο κομμάτι ξύλου που πάνω του μπήκαν κλαδιά και κεριά αντίστροφης μέτρησης και ένα από τα τεράστια κουκουνάρια που μας δίνει από το Λαύκο η νονά του Γιώργου και ένα σωρό όμορφα αγαπημένα στολίδια, 

όπως αυτά τα τρία αγοράκια που ζουν μαζί μας 8 χρόνια τώρα...είναι αδέρφια κι έχουν κι ονόματα...

...κάθε μέρα σαν όλοι μαζευόμαστε μετά από όλο το καθημερινό τρέξιμο, ανάβουμε ένα κερί για κάθε νέα βδομάδα...και μετράμε...

Το σπίτι των Χριστουγέννων για εμάς, είναι κατακόκκινο κι είναι φτιαγμένο για να το ζούμε σε ξέστρωτους καναπέδες και ανέμελα πρωινά...

Το πιο γενναίο μου κομμάτι είναι αυτό το απαλό ροζ με το λευκό και το ανοιχτό λιλά, στην άκρη της γωνιάς μα κι αυτό δεν ήταν δική μου απόφαση μιας κι ήταν δώρα των παλιών μου συνεργατών, που αγαπώ και δεν τα απαρνιέμαι ποτέ!

Όμως τα πιο όμορφα όμορφα στολίδια μας είναι αυτά που σαν τα κοιτάμε κρύβουν μέσα τους κάτι από την απλότητα των παιδιών μας...

όπως αυτό το βαζάκι που έφτιαξε πρόσφατα ο μικρός μας με φύλλα και δεν το αποχωρίζομαι, με τίποτε.

Το δέντρο μας πανέμορφο...Στολισμένο μόνο από εκείνους χωρίς παρεμβάσεις δικές μας. Στο φως της ημέρας μοιάζει σαν καραβάν σαράι, μα σαν ανάβουν τα λαμπάκια, ξεχύνεται η μαγεία του.

Είναι πανέμορφο, με το τρένο να περνά σφυρίζοντας από  το Χριστουγεννιάτικο χωριό που έφτιαξε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο μπαμπάς τους...όταν έγινε μπαμπάς...

Οπότε τα Χριστούγεννα στο σπίτι μας έχουν το χρώμα ενός χειμωνιάτικου κλαδιού αγριοτριανταφυλλιάς...μαζί με το ζεστό φως το κεριών που τα βράδια γεμίζουν το μυαλό με όνειρα.

Καλημέρα αγαπημένοι...Ευχές για καλά και δημιουργικά στολίσματα, ευχές για μια υπέροχη γιορτινή ατμόσφαιρα, σε κάθε σπίτι και σε κάθε καρδιά...

                                                                                                              Κατερίνα