Μέρες γεμάτες καρδιές!

Τις μέρες που είμαστε όλοι μαζί τις κρατάω σαν θησαυρό! Μέρες γεμάτες με εμάς. Μέρες γεμάτες γεύσεις και παιδικές φωνές σαν αυτές που πέρασαν.
Κλειστήκαμε στην κουζίνα και μαγειρεύαμε με ενθουσιασμό γιατί θα ερχόταν η Αναστασία η ανιψιά μας και τα παιδιά είχαν τρελή χαρά.
Οι ανιψιές μου που ήρθαν να δουν την ξαδερφούλα έμειναν μαζί μας οπότε ζήσαμε ένα απόλυτα χαρούμενο και χρωματιστό χαμό με πέντε παιδιά μέσα στο σπίτι να παίζουν, να παλεύουν και να γελούν ασταμάτητα.
Να σιγομουρμουρίζουν και να γελούν ως τα ξημερώματα μέσα στα ανακατωμένα παπλώματα ο ένας επάνω στον άλλον και την άλλη μέρα να τους βρίσκω να κοιμούνται παντού λες κι ήταν υπνοβάτες και το βράδυ σουλατσάριζαν γύρω γύρω...

Όταν είσαι με παιδιά δεν βαριέσαι.Οι ευκαιρίες πολλές και σε όλα λένε ναι, εκτός από το καθάρισμα! Οπότε κουλουράκια Ναι! βόλτα Ναι! ταινία Ναι! συναυλία για να δούμε τον Άγγελο Ναι! σε όλα Ναι!
Παρόλο που συνήθως βαριόταν εύκολα και κατέληγαν ο ένας να πειράζει τον άλλο!

...κι ο καθένας μαγείρευε κι απολάμβανε τη δική του δημιουργική ανάγκη.

Το πρωινό γιορτινό. Με πέντε μικρούς Βαλεντίνους στο σπίτι τα μπισκότα κι η σοκολάτα παρέα με τις βάφλες είχαν την τιμητική τους.

Για το μεγάλο μου Βαλεντίνο η μπισκοτοκαρδιά ήταν νομίζω αρκετή! και παρόλο που την διεκδίκησαν πολλοί την καταβρόχθισε εκείνος!

Βόλτα στον υδροβιότοπο να δούμε τα φλαμίνγκο που μας απέφευγαν συστηματικά και μετά στην θάλασσα, για παιχνίδι με το κύμα και μετά σπίτι σε ένα ακόμη γιορτινό χρωματιστό τραπέζι που στρώθηκε με πολλές φωνές και πειράγματα και γέλια.

Θορυβώδης, εκκωφαντικοί, ολοζώντανοι! Ένα τραπέζι μέσα στο κέφι και τα γέλια.

Η μέρα έκλεισε με το γλυκό των μικρών και βέβαια αμέσως μετά ταινία κι οι καναπέδες αγκαζέ με τα χέρια και τα πόδια τους πλεγμένα...

Η παρέα θα χωριζόταν, ήρθε ο ξάδερφος να παραλάβει το πολύτιμο φορτίο πια,  μα πριν γίνει αυτό το τζάκι άναψε, ο καφές αχνιστός και μυρωμένος μπήκε στις κούπες και απολαύσαμε το δικό μας γλυκό των μεγάλων, με φρέσκες φράουλες...

...κι έτσι γιορτάσαμε τον Βαλεντίνο φέτος. Παρέα με πολλούς μικρούς Βαλεντίνους. Μικρά αποτελέσματα αγάπης...κι ήταν ίσως ένα από τα ωραιότερα Σαββατοκύριακα μας και η ωραιότερη γιορτή του Βαλεντίνου, που δεν γιορτάσαμε...γιατί όχι δεν γιορτάζουμε! Μα πάντα τελικά το καταλήγουμε σε γιορτή...σαν να θέλει αυτή η μέρα να γιορταστεί από μόνη της και της κάνουμε το χατήρι!

Οι μέρες με τα παιδιά είναι οι απλές για εμένα και γι'αυτό οι πιο αγαπημένες.Δεν κουράζομαι, δεν αγχώνομαι, δεν νιώθω πίεση για τίποτε. Ξέρω πως θα παίξουν, ξέρω πως θα φάνε, ξέρω πως θα απολαύσουν ο ένας τον άλλο. Ξέρω πως θα ζήσω το χαμό, ξέρω πως θα κάνω διαιτησία, χαίρομαι γιατί θα έχω την ευκαιρία να πω τα σοφά μου, ξέρω πως θα ξαπλώσω στον καναπέ με κλειστά μάτια και κάθε δυο λεπτά θα τα ανοίγω για να ελέγξω τι θόρυβος ήταν αυτός κι αν αυτό που ακούστηκε ήταν κλάμα ή γέλιο.
Τις μέρες που περνώ μαζί με τα παιδιά τις κρατώ σαν θησαυρό γιατί είναι μέρες  πολύτιμες. Μέρες γεμάτες καρδιές. Πολύχρωμες κι ελεύθερες καρδιές που μου θυμίζουν πόσο σημαντικά, πόσο αξέχαστα, πόσο γεμάτα ζωή είναι αυτά τους τα χρόνια...και πόσο γρήγορα περνούν!

Οι μέρες αυτές είναι γεμάτες με το μέλλον. Τα θεμέλια που βάζουμε στις σχέσεις μας, στις σχέσεις τους, για να θυμούνται σαν ενηλικιωθούν πως είναι να ζεις τη στιγμή και να αγαπάς χωρίς αντάλλαγμα...
Καλημέρα αγαπημένοι!
                                                                                                 Κατερίνα