Κάποια στιγμή όμως ειπώθηκε κάτι που με ακολούθησε μέχρι το τέλος της ταινίας, κράτησε ξάγρυπνο το μυαλό μου το βράδυ, άνοιξε μια συζήτηση στο πρωινό με το αγόρι και με έβαλε σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις έτσι απλά κι αναπάντεχα.
Η πρωταγωνίστρια λοιπόν είπε πως κάποια μέρα θα κάνει κάποια από όλα όσα ονειρεύεται και ο συμπρωταγωνιστής της απάντησε πως το "κάποια μέρα" είναι ουσιαστικά συνώνυμο του ποτέ...
Κι εκεί ακριβώς σκέφτηκα πως για όλα τα μεγάλα μου όνειρα, για όλα τα μακρινά ταξίδια, για ότι θεωρώ αδύνατο να γίνει δεν ξεστομίζω την λέξη "ποτέ" μα δίνω στο "ποτέ" μια ψεύτικη ελπίδα, μια μικρή παράταση στο όνειρο, λέγοντας στον εαυτό μου ψέματα πως κάποια μέρα...θα κάνω αυτό ή εκείνο ή το άλλο...
Κάποια μέρα!
Κι αυτή η κάποια μέρα δεν έρχεται ποτέ...
Το ξέρω από πριν, μέσα μου είναι σχεδόν ξεκάθαρο πως το "κάποια μέρα" είναι σαν το ντουλάπι με όλα τα ημιτελή όνειρα. Μένουν εκεί κλεισμένα και στοιβάζονται και στοιβάζονται και σαν ανοίξεις το ντουλάπι ορμάνε όλα μαζί και το κλείνεις γρήγορα από φόβο...
Τι: μην σου φύγουν τα ξεχασμένα όνειρα; Μην τα δεις ξαφνικά μπροστά σου και τρομάξεις με όλα αυτά που ξέχασες, που δεν κατάφερες, που πρέπει να εγκαταλείψεις, που πρέπει να αποδεχθείς πως δεν θα κάνεις ποτέ;
Δεν ξέρω...Ξέρω πως όλα εκείνα εγώ τα κρατάω κλεισμένα καλά κι αν τύχει και με ρωτήσω λέω στο εαυτό μου..."κάποια μέρα"...
Είπα είναι η ιδέα μου και μετά ρώτησα τον μικρό μου γιο..."Αν με ρωτήσεις πότε θα πάμε εκεί και σου απαντήσω κάποια ημέρα τι θα σημαίνει;"
Χωρίς καν να με κοιτάξει μου απάντησε..."σημαίνει πως δεν θα γίνει ποτέ"...
Πόνεσα. Πόνεσα με το ότι το έχει ήδη καταλάβει ενώ εγώ μόλις το είχα αντιληφθεί...Το κάποια μέρα σημαίνει ποτέ!
...κι ύστερα μέτρησα. Μέτρησα για ποιά όνειρα έχω πει κάποια μέρα κι ήταν πολλά...Ταξίδια, μέρη που θέλω να δω, το ηλιοβασιλέματα στη Σαχάρα, το τροπικό δάσος στο Βόρνεο, την αυγή στις σαβάνες της Αφρικής, το μονοπάτι των Ινκας στο Μάτσου Πίτσου,τις στέπες της Ρωσίας, τις φάλαινες και τους παγετώνες στην Παταγονία...Κάποια μέρα έχω πει. Δηλαδή ποτέ!
Μέτρησα σχέδια, που αφορούσαν εμένα τις ανάγκες της οικογένειας μου...κάποια μέρα θα κάνουμε εκείνο μαζί και το άλλο. Κάποια μέρα θα κάνουμε όλοι μαζί κοπάνα και θα πάμε βόλτα κάπου μακριά, κάποια μέρα δεν θα χρειαστεί να δουλεύουμε τόσο πολύ και κάποια μέρα δεν θα χρειάζεται να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας από τα απλά πάθη μας ή τα λάθη μας...
Κάποια μέρα θα τρώμε χωρίς να μας νοιάζει αν παχύνουμε ή θα καπνίζουμε μιας στις τόσες, χωρίς να μας νοιάζει αν πεθάνουμε ή θα λέμε τη γνώμη μας χωρίς να μας νοιάζει ποιόν θα χάσουμε...κάποια μέρα!
...Κι ύστερα θύμωσα.Θύμωσα γιατί αντιλήφθηκα πως όλα όσα πει πως θα τα κάνω, θα τα δω ή θα τα νιώσω "κάποια μέρα"...τα έχω ήδη εγκαταλείψει!
Σαν να άνοιξα το ντουλάπι και όλα όσα είχε μέσα δεν ξεχύθηκαν όπως νόμιζα. Μα στάθηκαν εκεί στη σειρά, να με κοιτούν με απογοήτευση, με βλέμμα επικριτικό! Μα εγκατέλειψες μου είπαν...
Δεν ξέρω αν είναι εγκατάλειψη ή παραίτηση. Δεν ξέρω αν είναι ρεαλισμός ή συνειδητοποίηση...μα ξέρω πως όπως και στο τέλος της ταινίας...για κάποια όνειρα, για κάποια σχέδια, το κάποια μέρα...είναι σήμερα!
Σήμερα αγαπημένοι!
Κατερίνα
Το ξέρω από πριν, μέσα μου είναι σχεδόν ξεκάθαρο πως το "κάποια μέρα" είναι σαν το ντουλάπι με όλα τα ημιτελή όνειρα. Μένουν εκεί κλεισμένα και στοιβάζονται και στοιβάζονται και σαν ανοίξεις το ντουλάπι ορμάνε όλα μαζί και το κλείνεις γρήγορα από φόβο...
Τι: μην σου φύγουν τα ξεχασμένα όνειρα; Μην τα δεις ξαφνικά μπροστά σου και τρομάξεις με όλα αυτά που ξέχασες, που δεν κατάφερες, που πρέπει να εγκαταλείψεις, που πρέπει να αποδεχθείς πως δεν θα κάνεις ποτέ;
Δεν ξέρω...Ξέρω πως όλα εκείνα εγώ τα κρατάω κλεισμένα καλά κι αν τύχει και με ρωτήσω λέω στο εαυτό μου..."κάποια μέρα"...
Είπα είναι η ιδέα μου και μετά ρώτησα τον μικρό μου γιο..."Αν με ρωτήσεις πότε θα πάμε εκεί και σου απαντήσω κάποια ημέρα τι θα σημαίνει;"
Χωρίς καν να με κοιτάξει μου απάντησε..."σημαίνει πως δεν θα γίνει ποτέ"...
Πόνεσα. Πόνεσα με το ότι το έχει ήδη καταλάβει ενώ εγώ μόλις το είχα αντιληφθεί...Το κάποια μέρα σημαίνει ποτέ!
...κι ύστερα μέτρησα. Μέτρησα για ποιά όνειρα έχω πει κάποια μέρα κι ήταν πολλά...Ταξίδια, μέρη που θέλω να δω, το ηλιοβασιλέματα στη Σαχάρα, το τροπικό δάσος στο Βόρνεο, την αυγή στις σαβάνες της Αφρικής, το μονοπάτι των Ινκας στο Μάτσου Πίτσου,τις στέπες της Ρωσίας, τις φάλαινες και τους παγετώνες στην Παταγονία...Κάποια μέρα έχω πει. Δηλαδή ποτέ!
Μέτρησα σχέδια, που αφορούσαν εμένα τις ανάγκες της οικογένειας μου...κάποια μέρα θα κάνουμε εκείνο μαζί και το άλλο. Κάποια μέρα θα κάνουμε όλοι μαζί κοπάνα και θα πάμε βόλτα κάπου μακριά, κάποια μέρα δεν θα χρειαστεί να δουλεύουμε τόσο πολύ και κάποια μέρα δεν θα χρειάζεται να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας από τα απλά πάθη μας ή τα λάθη μας...
Κάποια μέρα θα τρώμε χωρίς να μας νοιάζει αν παχύνουμε ή θα καπνίζουμε μιας στις τόσες, χωρίς να μας νοιάζει αν πεθάνουμε ή θα λέμε τη γνώμη μας χωρίς να μας νοιάζει ποιόν θα χάσουμε...κάποια μέρα!
...Κι ύστερα θύμωσα.Θύμωσα γιατί αντιλήφθηκα πως όλα όσα πει πως θα τα κάνω, θα τα δω ή θα τα νιώσω "κάποια μέρα"...τα έχω ήδη εγκαταλείψει!
Σαν να άνοιξα το ντουλάπι και όλα όσα είχε μέσα δεν ξεχύθηκαν όπως νόμιζα. Μα στάθηκαν εκεί στη σειρά, να με κοιτούν με απογοήτευση, με βλέμμα επικριτικό! Μα εγκατέλειψες μου είπαν...
Δεν ξέρω αν είναι εγκατάλειψη ή παραίτηση. Δεν ξέρω αν είναι ρεαλισμός ή συνειδητοποίηση...μα ξέρω πως όπως και στο τέλος της ταινίας...για κάποια όνειρα, για κάποια σχέδια, το κάποια μέρα...είναι σήμερα!
Σήμερα αγαπημένοι!
Κατερίνα
10 σχόλια:
Νομίζω ή μάλλον το πιστεύω ότι θα τρομάξω! Ειδικά αν δω αυτά για τα οποία έχω μπει σε διαδικασία να αποδεχθώ ότι δεν θα κάνω ποτέ....! Δεν θα τολμήσω ποτε! Όμως.... κι αυτά δεν μπορεί να είναι ...ΟΛΑ! Οπότε, καλό θα ναι να ανοίγουμε αυτό το ντουλάπι συχνότερα και κάθε τόσο να καταφέρνουμε να σβήνουμε από τη λίστα μας ένα ένα αυτά που επιθυμούμε...! Καλημέρα όμορφη μου...!
Ευτυχώς που έπεσα πάνω στη σημερινή σου ανάρτηση γιατί το κάποια μέρα είναι σήμερα....ευχαριστώ...Μάρβι
Δεν ξέρω αν όλα τα "κάποια μέρα" μας μπορούν να γίνουν σήμερα, σίγουρα όμως αξίζει να προσπαθήσουμε γι' αυτά! Καλημέρα! Να είσαι καλά!
Αν θέλεις πάντως στην Παταγονία και στο Μάτσου Πίτσου, σε συνοδεύω :) Τα έχω βάλει και εγώ στόχο! Βόρνεο και Σαχάρα, δεν είναι στα όνειρά μου :)
Καλημέρα Κατερίνα μου! Ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις ακόμη και το πιο άπιαστο όνειρό σου. Κάποια μέρα λοιπόν, θα αναμένω στο timeline μου στο Instagram φωτογραφία ΣΟΥ με background ηλιοβασίλεμα στη Σαχάρα :)
Σε φιλώ!
Ασπασία <3
Από την μια πάω να διαφωνήσω μαζί σου! Από την άλλη με τρομάζει η ιδέα πως έχεις δίκιο! Μετά όμως σκέφτομαι πως ίσως κάποια από αυτά τα όνειρα ίσως είναι άπιαστα και είναι λογικό πως δεν θα πραγματοποιηθούν. Κάποια άλλα όμως ίσως καταφέρουμε να τα πραγματοποιήσουμε! (Βλ. έκδοση του βιβλίου σου).
Kathy by anthomeli
Πολύ ωραίο κείμενο!
Των ονείρων που στέλνονται στις καλένδες, προφανώς δε νιώθαμε καμια πιεστική ανάγκη να προγραμματίσουμε την πραγματοποίησή τους. Στην πραγματικότητα, έμπαιναν (ή, πλέον, μπαίνουν) χαμηλά στην ιεράρχησή μας. Γιατί άλλες προτεραιότητες έχεις στα 20, άλλες στα 40, άλλες στα 60 κ.ο.κ.. Μάλλον, αυτό που μας θλίβει δεν είναι, νομίζω, τα όσα δε θα κάνουμε, αλλά ότι εμείς αλλάζουμε. Που σημαίνει: ο χρόνος περνάει και τελειώνει.
Όλως τυχαίως, πριν από μερικές ημέρες είδα και εγώ τη συγκεκριμένη ταινία.
Και πράγματι ήταν ευχάριστη, με δράση και χιούμορ, αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ακριβώς αυτή η ατάκα.
Μπορώ να σου πω ότι έκτοτε τη σκέφτομαι κάθε μέρα.
Δεν έχω ακόμα ξεθάψει τα "κάποτε" που έχω ξεστομίσει χωρίς πολλή σκέψη, αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην την ξαναπώ.
Όχι πια κάποτε. Συγκεκριμένες ημερομηνίες και δέσμευση.
Σε φιλώ
Μου άρεσε η τοποθέτηση σου σημερα σαν να ειναι η τελευταία μέρα να πεις τις αλήθειες σου χωρίς να σε νοιάζει πιοι θα θυμώσουν να πας το ταξίδι που ονειρεύτηκες να κανείς όσα λαχταρας να πάρεις δηλαδή τα ρίσκα σου εχεις το θάρρος και την δύναμη αυριο να σταθείς μόνος αν χρειαστεί και να πληρώσεις το κόστος του ονείρου σου αυτό πρεπει να μετρήσεις. Αυτό πρεπει να μετρήσεις μόνο αυτό!!!!!!
Έξω χιονίζει. Χιονίζει ακατάπαυστα. Δε στεναχωριέμαι. Μου αρέσει... Και ήρθε η ώρα που περίμενα καιρό..., ν' αρχίσω να σου γράφω ξανά, γιατί το έχω ανάγκη, ανάγκη μεγάλη, γιατί μονάχα σ'εσένα θέλω ν'αρχίσω να γράφω ξανά. Αν κάποιοι αναζητούσαν στο λεξικό την ετυμολογία της φράσης "κάποια μέρα", θα έβρισκαν τ' όνομά μου, τη ζωή μου ολάκερη. Και δεν αστειεύομαι, σου τα λέω εγώ, εγώ που για να σηκωθώ από το κρεβάτι πρέπει να μετρήσω μέχρι τα εκατό...
Δημοσίευση σχολίου