Δυο νεαροί, ένας ποδηλάτης, μια μικρή παρέα γυναικών που περπατούν γρήγορα και μιλάνε, ένας ηλικιωμένος...Βλέπω από μακριά να ξεχωρίζει ένα κορίτσι. Ξαφνιάζομαι γιατί τέτοια πρωινή ώρα τις καθημερινές, συνήθως δεν βλέπεις τέτοιες ηλικίες, αφού είναι ανοιχτά τα σχολεία. Την κοιτάζω από μακριά που πλησιάζει με βήμα γοργό μα και νωχελικό ταυτόχρονα. Φοράει μια ροζ φόρμα. Ροζ κουφετί απίθανο κι έχει κατάξανθα μακριά μαλλιά με φράντζα. Είναι λεπτή και λυγερή και το βάδισμα της έχει αυτή την υπεροχή της νιότης, την αδιαφορία τη ασφάλειας.
Τη θαυμάζω ήδη και όσο πλησιάζει όλο και πιο κοντά διαπιστώνω πως η αρχική της εικόνα με μπέρδεψε, ίσως και να μην είναι τόσο νέα, ίσως και να μην είναι τόσο κορίτσι....ίσως και να είναι μεγαλύτερη, πολύ μεγαλύτερη από όσο αρχικά φανταζόμουν...
Περνώντας από δίπλα της πια διαπιστώνω πως είναι απροσδιορίστου ηλικίας, κάπου μεταξύ 60 και 70... Δεν μπορώ ακριβώς να καταλάβω και ξαφνιάζομαι τόσο. Ξαφνιάζομαι τόσο που την κοιτώ αποσβολωμένη. Ξαφνιάζομαι γιατί δεν έχει σημασία ο αριθμός, αυτή η γυναίκα που μόλις με προσπέρασε ήταν ένα θαύμα.
Μπορούσες να διακρίνεις το κορίτσι μέσα της, πάνω της. Όχι στα μακριά μαλλιά, ούτε στη ροζ φόρμα, μα στο αναιδέστατο αδιάφορο μούτρο της, στο υπέροχο λίκνισμα στο περπάτημα της, στο χαλαρό σπάσιμο της μέση της και σε εκείνο το στητό κεφάλι!
Το κορίτσι μέσα της προκαλούσε, υπήρχε, διεκδικούσε...κι ήταν πανέμορφο.
Συνήθως σαν μιλάω με μια γυναίκα την αποκαλώ κορίτσι. Έτσι χωρίς γιατί. Μου βγαίνει αυθόρμητα. Κορίτσια και μικρές φωνάζω τις φίλες μου, κορίτσια και μικρές, αποκαλώ σε γραπτά μηνύματα συνεργάτιδες, φίλες, αναγνώστριες.
Πάντα, μα πάντα, μα πάντα!!! θα με διορθώσουν στέλνοντας μου μηνύματα όπου ντροπαλά θα με ενημερώνουν " ε! όχι και μικρή, ολόκληρη γαϊδούρα" "καλέ 45 χρονών γυναίκα με λες κορίτσι!" ...κι άλλα παρόμοια...
Κάθε φορά απαντώ κι εγώ με παρόμοιο χιούμορ και κάθε φορά αναρωτιέμαι...γιατί είναι τόσο θέμα το να είσαι πάνω από 25 και να σε αποκαλούν κορίτσι κι εγώ γιατί νιώθω ακόμη έτσι;
Νιώθω το κορίτσι μέσα μου να ζητάει, να ρωτάει, να παλεύει, να διεκδικεί. Θυμάμαι ακριβώς όλα τα στάδια της κάθε ηλικίας μου. Πως είναι να είσαι μικρό χαρούμενο κοριτσάκι, θυμωμένη μπερδεμένη έφηβη, ντροπαλή, ανασφαλής νεαρή κοπέλα, αγχωμένη, αυτάρκης πια γυναίκα, μα πάντα, πάντα κορίτσι, αγέρωχο, περήφανο, μικρό μα και μεγάλο. Ποτέ δεν σταμάτησα να σκέφτομαι έτσι, να νιώθω έτσι, να είμαι έτσι!
Κάθε φορά τα διορθωτικά σχόλια με γεμίζουν θλίψη. Οι γυναίκες, είμαστε τόσο επικριτικές, τόσο ενοχικές, τόσο απίθανα αυστηρές η μια με την άλλη. Περνώντας τα χρόνια υπάρχουν πράγματα που απλά απαγορεύονται. Γιατί; Γιατί έτσι!
Δεν μπορεί μια ώριμη γυναίκα, μια σοβαρή ώριμη γυναίκα, να ντύνεται με έντονα χρώματα, να φοράει κοντές φούστες ή στενά παντελόνια, να φοράει κοκαλάκια στα μαλλιά, να βάφεται έντονα, να γελάει δυνατά, να φορά ανοιχτό μπούστο, να μην είναι διακριτική, να μην κρατάει τα προσχήματα, να έχει τατουάζ, να χορεύει έντονα, να τραγουδά δυνατά, να φλερτάρει, να, να, να...Εκατοντάδες απαγορευτικά που αν τα υπερβεί, θα θεωρηθεί, φθηνή στη χειρότερη περίπτωση, γραφική στην καλύτερη...
Κάθε φορά που κάποιο από τα κορίτσια με διορθώνει λέγοντας μου πως δεν είναι μικρή ή κορίτσι θέλω να θυμώσω μα λυπάμαι...λυπάμαι κι αναρωτιέμαι...
Πότε σταμάτησες να είσαι κορίτσι; Πότε το να είσαι κορίτσι έγινε για εσένα απαγορευτικό; Πότε στέρησες από τον εαυτό σου το να είναι κορίτσι;
Σήμερα είναι μια σπουδαία ημέρα, μια ημέρα μνήμης, για όλα εκείνα τα κορίτσια που πάλεψαν και παλεύουν άθελα τους για τα δικαιώματα των γυναικών. Τα δικαιώματα του φύλου μου! Ημέρα των κοριτσιών που θα γίνουν γυναίκες και θα ξεχάσουν να παραμείνουν κορίτσια.
Εγώ πάντως αγαπημένοι...δεν γεννήθηκα μόνο γυναίκα. Πριν γίνω γυναίκα ήμουν κορίτσι και εκείνο το κορίτσι ζει μέσα σε ένα σώμα που μεγαλώνει κι ωριμάζει, μέσα σε ένα μυαλό που μεστώνει, μέσα σε ένα ένα συναισθηματικό κομφούζιο που μέρα με τη μέρα βρίσκει την άκρη στα συναισθηματικά του αδιέξοδα...
Μα ότι κι αν γίνει παραμένει κορίτσι.ζωηρό, ματαιόδοξο, ενοχλητικό, γλυκό και σαρκαστικό μαζί...και περνώντας τα χρόνια αυτό είναι το όνειρο μου. Να γερνάω γλυκά και τρυφερά, με έναν σεβασμό σε εκείνο το κορίτσι που θα ζει για πάντα μέσα μου.
Θα γίνω ένα ώριμο κορίτσι σαν αυτά στην υπέροχη φωτογραφία του Tim Walker! Θα δίνω χώρο στο κορίτσι μέσα μου να υπάρξει, να ανασάνει, να κάνει τα δικά του.
Ποτέ δεν θα σταματήσω να δίνω χρώμα και φως και λίγη τρέλα στη ζωή αυτού του κοριτσιού γιατί αυτά την τρέφουν, αυτά τη γεμίζουν και την κάνουν χαρούμενη κι αν η ωριμότητα έχει προσχήματα το κορίτσι μέσα μου έχει απαιτήσεις!
Και πρώτη και καλύτερη την απαίτηση να ζήσω την ζωή που μου αξίζει. Σαν τρελό κι αναπάντεχο κορίτσι κι όχι σαν μια ξεχασμένη, πικρόχολη γκρίζα γυναίκα, για να κρατήσω τα προσχήματα!
Θα φοράω στενά τζιν, σταράκια και φουλάρια, θα βάφω τα μαλλιά μου και θα κρεμάω μακριά σκουλαρίκια στα αυτιά μου, θα χορεύω, θα φλερτάρω και θα πίνω μπύρες με τα κορίτσια μου και θα περπατάω αγκαλιά με τον αγόρι μου ως τα βαθιά γεράματα.
Γιατί ως τα βαθιά γεράματα θα είναι το αγόρι μου κι εγώ...θα είμαι το κορίτσι του!
Καλημέρα κορίτσια μου...Σήμερα κοιτάξτε στον καθρέφτη και ψάξτε την. Ψάξτε εκείνη την κοπέλα, το κορίτσι που περιμένει με αγωνία να ζήσει ξανά μέσα στο σώμα μας και σκεφτείτε σοβαρά γιατί την εγκαταλείψατε; κι ως πότε θα κρατάτε τα προσχήματα των άλλων...
Σκέφτομαι πως ίσως τελικά να είναι η ώρα να ζήσουμε όλα αυτά που ούτε ως κορίτσια αφήσαμε τον εαυτό μας να χαρεί γιατί τότε δεν υπήρχαν τα προσχήματα μα υπήρχαν όλες οι αναστολές κι η ανασφάλεια, της νιότης!
...κι υπόσχομαι, όταν θα γεράσουμε, θα γεράσουμε σαν κορίτσια και θα γίνουμε από εκείνες τις γιαγιούλες που σαν τις βλέπει κανείς δεν θα σκέφτεται "τι γλυκιά γριούλα", μα θα αναρωτιέται ..."ωχ τι σκαρώνει πάλι η τρελό γρια!"
Γιατί και σαν γριές, πάλι τρελοκόριτσα θα είμαστε!
Κατερίνα
Γεννήθηκα Γυναίκα , έγραφα 3 χρόνια πριν!
14 σχόλια:
Ωδή στην Ζωζώ Σαπουντζάκη!Αυτό έχω να πω!
Να την φτάσουμε και να την ξεπεράσουμε σε όλα της!
Αν είμαι τρελοκόριτσο τωρα ,σε παρακαλώ φαντάσου με τρελόγρια!
Καλημέραααααα Κοριτσάκι!
Αχ ρε Κατερίνα, απολαυστική όπως πάντα. Πάλι μας έδωσες μάθημα .... Ευχαριστούμε. Εύχομαι σε όλες να γίνουμε τρελλόγριες!!!!
������είσαι απίθανη!!!
Ευχαριστώ...! Ω..! Ναι, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
100% μαζί σου! Δεν κρατάω τα προσχήματα λόγω ηλικίας και ρόλου (βλ. μαμά) και ώρες-ώρες αισθάνομαι περιέργα αδιάκριτα βλέμματα να με κοιτάζουν "κάπως", αλλά δε με νοιάζει καθόλου. Κορίτσι αισθάνομαι πάντα και θα συνεχίσω να αισθάνομαι. Σε φιλώ!
Στο εύχομαι να το κρατήσεις πάντα μέσα σου αυτό το κορίτσι και να το βγάζεις και να το εκφράζεις με κάθε ευκαιρία!Αριάδνη AriadnefromGreece!
100% μαζί σου. Τα θαυμάζω αυτά τα τρελοκόριτσα που δεν γερνάνε ποτέ. Ζωντανές γυναίκες που σέβονται και ακούνε το κορίτσι μέσα τους.
Αλήθεια πως είναι δυνατόν να σταματήσεις να είσαι κορίτσι; Ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ!
Αχ κορίτσι μου ,πάλι χτυπησες φλέβα..καταχωνιασμένο το εχω εκείνο το κορίτσι που ήμουν κάποτε..βγαίνει που και που με μια μυρωδιά μια μουσική μια εικόνα το κοιτώ και παρόλο που το αγαπώ το βάζω να περιμένει ..στην αναμονή αύριο,οταν,θα ,κορίτσι μου ...
Θυμάμαι τί γέλια είχα κάνει με τον μπαμπά μου. Είμασταν στην παραλία του χωριού, πίναμε τον καφέ μας και λίγο παραπέρα ήταν μια παρέα με ηλικιωμένες γυναίκες που γελούσαν.
Τις κοίταζε ο μπαμπάς μου και μου λέει "κοίτα τα κορίτσια τι ωραία που περνάνε. ξέρουν τι σημαίνει ζωή". Γέλασα πολύ εκείνη την στιγμή. Μου φάνηκε πολύ αστείο.
Τώρα πια νιώθω περήφανη για τον μπαμπά μου που τις έβλεπε και τις βλέπει ακόμα σαν κορίτσια!
Ax, γλυκό μου κορίτσι!!
Πραγματικά πόσο θα ήθελα να σε γνωρίσω κι από κοντά.
Φέτος το καλοκαίρι κάτι μου έκανε "κλικ" κι αποφάσισα να "ζήσω" και να νιώσω και να βγάλω προς τα έξω αυτό που νιώθω ως "κορίτσι" κι ας ειμαι άνω των 40!
Μόνο που τώρα τελευταία άρχισα πάλι να κουμπώνομαι για διάφορους λόγους..οποτε η ανάρτησή σου είναι οτι πρέπει για να μου αναπτερώσει το ηθικό και να μου υπενθυμίσει να "ζω"!! Ευχαριστώ.
Τι όμορφη ανάρτηση για όλες εμάς ειδικά που είμαστε άνω των 40! Η αλήθεια είναι ότι όταν γινόμαστε μαμάδες , κάπου καταχωνιάζουμε αυτό το μικρό κοριτσάκι που είμαστε!!! Ναι γιατί πάντα θα είμαστε κοριτσάκια και όχι μόνο στα μάτια των γονιών μας!!
Καλα... σας τρωω στο νήμα κοριτσια.. και εννοίται οτι μενουμε κοριτσια και μεχρι τα 70 προς το παρον που βαδιζουμε.. τι είναι καλε 70 χρονακια;...τίποτα... ξερετε κοπελιές μου τι γρηγορα περναν; για αυτό απολαυστε την ζωή .. οσο μπορείτε καλητερα...ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ..τα ξαναλεμε ναι; φιλακιααααα!!!
Κ εγω κοριτσάκι αποκαλλω όλες μου τις φιλες, ακόμη κ τη μαμά μου, κάποιες φορες...έτσι νιώθω εγώ κ για εμένα, ολες οι γυναίκες είμαστε κατά βάθος, ακομη, κοριτσια....💜💚💛💙
Δημοσίευση σχολίου