Θυμάμαι πως έπεσε μια βαθιά σιωπή. Σαν όλοι ξαφνικά να κατάλαβαν, να ένιωσαν ακριβώς στο πετσί τους τι εννοεί.Τι σημαίνει να είσαι ένα απότιστο χωράφι.
Ένα χωράφι που έχει κάθε δυνατότητα να δώσει σοδειά και καρπούς και παραγωγή. Ένα χωράφι που είναι εύφορο και μέσα του κρύβεται αξία.
Ένα χωράφι που κρύβει βαθιά του θησαυρούς, μα δεν έχει καμία ελπίδα. Καμία απολύτως ελπίδα γιατί τα χωράφια δεν τα ποτίζουν μόνο οι βροχές...Δεν τα φροντίζει μόνο η φύση...
Τα χωράφια τα φροντίζουν οι γεωργοί τους...Κι ένα απότιστο χωραφάκι, είναι ένα χωραφάκι ξεχασμένο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη θλίψη από το να νιώθεις έτσι. Πως σε ξέχασαν. Σε εγκατέλειψαν. Σε άφησαν πίσω να παλεύεις σε αντίξοες συνθήκες και να προσπαθείς μέσα από την άνυδρη γη σου να δώσεις ότι έχεις ότι μπορείς, έστω και λίγα ταλαιπωρημένα αρρωστιάρικα, μικρά φυτά...
Πόσο συγκινητική είναι αυτή η προσπάθεια. Η προσπάθεια ενός απότιστου χωραφιού...ενός ξεχασμένου ανθρώπου...Έχω υπάρξει μάρτυρας τέτοιων απότιστων χωραφιών και ο αγώνα τους πάντα με συγκλόνιζε βαθιά. Με πονούσε και με ξάφνιαζε αυτή η αγέρωχη προσπάθεια. Η λυσσαλέα ανάγκη για τροφή. Για νερό. Για κανονικότητα.
Πρέπει να το δεις αυτό για να το εκτιμήσεις. Πρέπει να το νιώσεις για να το διεκδικήσεις από τον εαυτό σου. Για να μην τον λυπάσαι και να μην τον αφήνεις στην ησυχία του.
Όταν βλέπεις ξεχασμένους ανθρώπους να μεγαλώνουν, όταν βλέπεις απότιστα χωραφάκια να προσπαθούν να ανθίσουν...δεν έχεις επιλογή από τον αναλογιστείς τη δική σου ευθύνη. Τις δικές σου ελλείψεις. Την δική σου προσπάθεια.
Είναι ισότιμη; Είναι ισάξια; Είναι το ίδιο γενναία;
Στη ζωή μας είμαστε ταυτόχρονα, χωράφια και περιβολάριδες κι οι ρόλοι είναι κι οι δυο δύσκολοι και γοητευτικοί πολύ.
Με τα παιδιά μου είμαι μια αγρότισσα που προσπαθώ σκληρά. Μα στη ζωή μου νιώθω συχνά απότιστο χωραφάκι και τότε με πιάνει μια θλίψη και μια οργή. Θλίψη που με ξεχνούν, οργή που αφήνω να με ξεχνούν...και τότε στις δύσκολες εκείνες περιόδους ξέρω πως η ευθύνη είναι μοιρασμένη...και προσπαθώ διπλά.
Και σαν είμαι απότιστο χωράφι...αυτόματα γίνομαι κακή αδιάφορη περιβολάρισσα...έτσι απλά!
Η καλή σοδειά, έρχεται από αφοσιωμένους αγρότες και ξέρω, ξέρω πως δεν μπορείς να αφοσιωθείς στο να οργώσεις, να ξεχορταριάσεις, να ποτίσεις το δικό σου χωραφάκι αν εσένα σε έχουν ξεχάσει...
Γι'αυτό ας γεμίσουμε τη ζωή μας με ανθρώπους που ξέρουν να δίνουν εκτός από το να χαίρονται να παίρνουν. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να διεκδικεί από ανθρώπους που τον ξεχνούν και θεωρούν δεδομένο το ότι θα πάρουν σοδειά, χωρίς να έχουν δώσει σωστή φροντίδα.
Ας τους πιέσουμε να αλλάξουν. Μα αν καταλάβουμε πως δεν αλλάζουν ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απομακρυνθεί.
Ας τους πιέσουμε να αλλάξουν. Μα αν καταλάβουμε πως δεν αλλάζουν ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απομακρυνθεί.
Ας προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τη σπατάλη. Ας κάνουμε οικονομία δυνάμεων γιατί οι βροχές δεν έρχονται πάντα και όποτε τις χρειαζόμαστε...
Αγαπημένοι μου...η πικρία κι ο θυμός δεν ευνοούν τα μαγικά ανθίσματα των ανθρώπων. Καμιά φορά αρκεί μονάχα να αποδεχθείς και να αλλάξεις τρόπο.Τρόπο σκέψης, τρόπο δράσης....
Μόνο έτσι θα γίνεις γόνιμο έδαφος. Μόνο έτσι θα γίνεις χωράφι που μέσα του μπορεί να ανθίσει μια νέα ζωή...Η δική σου!
Κατερίνα
7 σχόλια:
Αχ βρε σοφή Κατερίνα μου....
Ναι, ναι έτσι ακριβώς! Υπέροχο κείμενο Κατερίνα!
τι ομορφα,και σωστα τα αποδιδεις,κατερινα μου,αγαπημενη.τοσο απλα,και κατανοητα.εχεις για παντα,την αγαπη,το θαυμασμο και την εκτιμηση μου.σ αγαπω,πολυ.ρικα....
Έχω την εντύπωση πως το μήνυμα σου δεν είναι να αφήνουμε στους άλλους την ψυχική μας ανάταση (να βασιζόμαστε στους άλλους, δηλαδή, για να νιώσουμε καλά), όμως αρκετοί αυτό πιστεύω ότι θα πάρουν σαν μήνυμα. Αναδημοσίευσαν χτες ένα κείμενο ψυχολογου οι μικροί μεγάλοι που μιλούσε για τις ανάγκες που καλύπτουμε μέσα από τα παιδιά μας και πως όλο αυτό το στράγγισμα που τους κάνουμε για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες το ονομάζουμε λανθασμένα αγάπη. Και το ίδιο κάνουμε με τους συντρόφους μας, με τους φίλους μας, με οποιονδήποτε συνδεόμαστε. Περιμένουμε αυτούς για να νιώσουμε καλά, ενώ η αλήθεια είναι πως η ευτυχία η δική μας και το δικό μας άνθισμα βρίσκεται μόνο στα χέρια μας. Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε μόνο θα μπορέσουμε να δώσουμε πραγματική αγάπη στους οικείους μας και στους ανθρώπους που συνδεόμαστε γενικότερα γιατί τους επιλέξαμε να είναι στη ζωή μας. Αν ο καθένας μας φρόντιζε το δικό του χωράφι και δεν το άφηνε στην τύχη του να του το φροντίσουν άλλοι (δεν το θεωρούσε υποχρέωση των άλλων αυτό), τότε νομίζω πως θα μιλούσαμε για μια ώριμη γενιά νέων γονιών που θα μεγάλωνε και γεμάτα από αγάπη παιδιά. Δε θα φτάσουμε όμως ποτέ εκεί αν ο καθένας μας δεν ψάξει μέσα του και δε λύσει όλα τα θέματα που τον κάνουν να έχει το χωράφι του απότιστο. Συνήθως τα κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία και αντί να τα λύσουμε, αναζητούμε την εύκολη λύση στο να επιμένουμε να τα ακουμπούμε πάνω στους άλλους για να μας τα "χαϊδέψουν" αυτοί. Να ξεχαστούμε προσωρινά και μετά πάλι τα ίδια, αλλά ουσιαστική προσπάθεια να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και να μάθουμε να ποτίζουμε τα χωράφια μας δε θα έχουμε κάνει ποτέ. (Ελίνα)
Δυστυχώς μας είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε πως η "αλλαγή" δεν μπορεί να ξεκινήσει παρά μόνο από εμας τους ίδιους.
Αν δεν αλλάξουμε εμείς, πώς γίνεται να έχουμε την απαίτηση από τους γύρω μας να αλλάξουν; Πώς μπορεί να περιμένεις από κάποιον να γίνει καλύτερος αν δεν το κάνεις ο ίδιος για τον εαυτό σου;
Κατερίνα μου το κείμενό σου με άγγιξε βαθιά! Βρίσκομαι κι εγώ στην ίδια φάση. Συνειδητοποιώ, δηλαδή, ότι πρέπει να βάζεις συναισθηματικά όρια και να προστατεύεις τον εαυτό σου από κάποιους που δεν εκτιμούν όσα τους δίνεις. Είναι όμως ένα επώδυνο μάθημα της ζωής.
ΣΤΑ ΑΠΟΤΙΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΤΑ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ.ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ.ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΟΠΩΛΕΙΟΥ.ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΑΓΩΓΗΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΕΝΑ ΝΑ ΑΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ.ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΤΙΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΑΓΩΓΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ.ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ .
Δημοσίευση σχολίου