Και βρεθήκαμε στη μέση της autobahn, με ορθάνοιχτα τα παράθυρα, να τραγουδάμε όλοι μαζί ξανά και ξανά..."ας ήταν όλη η ζωή μου σαν και σήμερα, που είναι όλα γύρω μας και όμορφα κι ήμερα και είναι τόσο γαλανός και τόσο φωτεινός ο ουρανός...."
Υπέροχα σουρεαλιστικό!
Ήταν η πρώτη φορά που η διαδρομή δεν μας ένοιαζε μα θέλαμε να φτάσουμε. Όσο πιο γρήγορα, όσο πιο βιαστικά μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα, τα κάναμε για να φτάσουμε το γρηγορότερο δυνατό και οδηγήσαμε εναλλάξ τα ατέλειωτα χιλιόμετρα και τα παιδιά δεν έκαναν κιχ, δεν παραπονέθηκαν δεν ζήτησαν να σταματήσουμε πουθενά, παρά μόνο για να ξεπιαστούμε και πάλι να πάρουμε το δρόμο και καταφέραμε αντί για απόγευμα, να φτάσουμε πρωί και να κάνουμε έκπληξη για ακόμη μια φορά στον παππού και τη γιαγιά μας....Και κάπως έτσι άρχισαν οι διακοπές μας στη Γερμανία!
Περάσαμε μαζί τους εννιά μόνο ημέρες...μα τι ημέρες ήταν αυτές!!!! Μαγικές.
Η Γερμανία...απλά υπέροχη. Πανέμορφη. Μέσα στο φως και το χρώμα. Ο ήλιος της έδινε μια ζεστασιά και μια αίγλη απίθανη.Τα πάρκα γεμάτα, νερά να τρέχουν παντού και παιδιά, ημίγυμνα, να τρέχουν στις παιδικές χαρές και να κολυμπούν στις λίμνες και τα ποτάμια!
Μια χώρα φτιαγμένη για τα παιδιά. Όλα φτιαγμένα με βάση τους μικρούς ανθρώπους, σαν τα παιδιά να είναι οι μικροί πρωταγωνιστές της ζωής. Και τα παιδιά το ένιωθαν αυτό τόσο πολύ!
Boblingen
Από το super market που οπωσδήποτε θα τους κερνούσαν μια φέτα σαλαμάκι σε σχήμα χαμόγελου, από τα κουλουράκια που θα τους έδιναν στο φούρνο, από το ότι όλα είναι και στα μέτρα τους, από τις τουαλέτες ως τις καρέκλες, από το το ότι όπου κι αν πηγαίναμε είχε δημιουργική απασχόληση για εκείνους και στα μουσεία ειδική ξενάγηση για παιδιά,σαν ο κόσμος όλος να ήταν στημένος για την δική τους καλοπέραση και φροντίδα!
Ο κόσμος χαμογελούσε τόσο κι ήταν ευγενικός με τα παιδιά σε τέτοιο βαθμό που κάποια στιγμή στο φούρνο ο μικρός μου γιος μου είπε "μαμά εδώ είναι σαν να είναι χαρούμενοι που μας βλέπουν!"
Πήγαμε στο ζωολογικό κήπο ξανά και ενθουσιαστήκαμε ξανά, με την απίθανη ομορφιά του. Με το ότι παντού ήταν σχολεία με τα πιστιρίκια να κάθονται οκλαδόν μπροστά σε ζώα και να παρατηρούν καταγράφοντας και κάνοντας εργασίες. Δάσκαλοι με ίδια χρώματα μπλουζάκια και σακίδια μετρούσαν κεφάλια και αγόραζαν παγωτά για την ομάδα τους...
Καροτσάκι φορτωμένα με πράγματα και παιδιά παντού...ένας κόσμος πολύχρωμος κι υπέροχος! Ξέγνοιαστος.
Δες τώρα βλέμμα!!!!
Είδαμε ζώα και ψάρια και πουλιά και καταπληκτικά φυτά στον βοτανικό κήπο και βέβαια, μάθαμε τόσα πολλά, μέσα σε λίγες ώρες!
Μπήκαμε στο μοναδικό δάσος με σεκόγιες της Καλιφόρνια, που έχει μέσα στο ζωολογικό κήπο και ενθουσιαστήκαμε με το μέγεθος των αιωνόβιων δέντρων που ακουμπούσαν τον ουρανό, ενώ μάθαμε μέσα από τις γραμμές στον κορμό τους, να μετράμε την ηλικία τους...
Μπήκαμε στο μοναδικό δάσος με σεκόγιες της Καλιφόρνια, που έχει μέσα στο ζωολογικό κήπο και ενθουσιαστήκαμε με το μέγεθος των αιωνόβιων δέντρων που ακουμπούσαν τον ουρανό, ενώ μάθαμε μέσα από τις γραμμές στον κορμό τους, να μετράμε την ηλικία τους...
Ζώντας κάθε φορά επίσης μια καταπληκτική περιπέτεια, έπρεπε να αφήσουμε για λίγο το ζωολογικό κήπο και να πάμε σε ένα κέντρο υγείας του ερυθρού σταυρού λίγο παρακάτω για να αφαιρέσουν από τον μικρό μας ένα τσιμπούρι...
Ο γιατρός ήταν Τούρκος, απίστευτα γλυκός, δεν μας πήραν χρήματα και βέβαια γελάσαμε με την καρδιά μας γιατί δεν έχουμε πάει ούτε μια φορά στη Γερμανία χωρίς να επισκεφθούμε νοσοκομείο!!!!Στο γυρισμό μας έπιασε μπόρα τρελή, γυρίσαμε μουσκίδια μα γελώντας και οι εργαζόμενοι του ζωολογικού μας περίμεναν με αγωνία στην πόρτα και φωτίστηκε το πρόσωπο τους αφού μας είδαν πια χαλαρούς και τον Γιώργο δίχως δάκρυα!
Βρεθήκαμε στο μουσείο Φυσικής ιστορίας ξανά, να βλέπουμε τα απολιθώματα και να ενθουσιαζόμαστε με μικρές ανασκαφές και με όλα τα περίεργα ζώα και τα τέρατα που βρέθηκαν κατά την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου της Γερμανίας και ήταν σαν να ζήσαμε από κοντά την εποχή των παγετώνων.
Τις ημέρες που ο καιρός χάλασε πήγαμε στα μουσεία της Porsche και της Mercedes και τρελαθήκαμε πραγματικά γιατί ουσιαστικά μέσα από την βιομηχανική επανάσταση, είδαμε την εξέλιξη του κόσμου μας και γίναμε μάρτυρες της ανάπτυξης του.
Μέσα στο μουσείο της Porche συστηθήκαμε με τη Sally από το έργο Cars κι έβλεπες τα παιδιά όλα να κοιτούν με ανοιχτό το στόμα από τον ενθουσιασμό...σαν να συνάντησαν κάποιο διάσημο,
ενώ στο μουσείο της Mercedes είδαμε το ειδικό τζιπ που κατασκευάστηκε για το έργο Lost World...χωρίς να καταφέρει βέβαια να επιβιώσει ούτε αυτό, από τον τυρανόσαυρο Ρεξ...Τα αγόρια ήταν απλά ευτυχισμένα!
Μέσα στα μουσεία είχε δραστηριότητες με πειράματα φυσικής και μηχανικής και τα αγόρια τρελάθηκαν, άσε που δεν μπορούν ακόμη να διανοηθούν πως στη Γερμανία η αστυνομία οδηγεί στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους, Porsche!!!
Καταβροχθίζαμε τα αξεπέραστα γλυκά και τα πρωινά της γιαγιάς και του παππού!!!! Και στο γυρισμό στο αμάξι κουβαλούσαμε καμιά δεκαπενταριά κιλά παραπάνω λόγω των κιλών που έβαλε ο καθένας μας καθώς δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να τρώμε....
Πιο πολύ από όλα ξεχωριστές ήταν οι εκδρομές μας στα δάση και σε δραστηριότητες μέσα σε αυτά!
Μπήκαμε στο Μέλανα Δρυμό και τρελαθήκαμε με το μέγεθος των δέντρων. Με τα χρώματα της φύσης τριγύρω....Αξέχαστη η αίσθηση της μικρότητας μας ανάμεσα τους!
North Schwartzwald
Μέσα στο δάσος είχε χιλιόμετρα διαδρομών που έπρεπε να περπατάμε ξυπόλητοι κι ήταν υπέροχο. Απόλυτα απόλυτα λυτρωτικό. όλοι με τα παπούτσια στο χέρι να προχωράμε πάνω σε μαλακό χώμα, και μετά πάνω σε θεματικά δρομάκια με πρόκες, κουκουνάρια, γυαλάκια, λάσπες...μέχρι που καταλήξαμε σε ρυάκια με νερό κι ήταν μια τρέλα!
Παντού χρωματιστά παιδιά να παίζουν μουσκεμένα και να χοροπηδούν στα ρυάκια και τα μικρά συντριβανάκια και τις λάσπες...Υπέροχο θέαμα που μας ενθουσίασε και μια χαρά μια ζεστά αληθινή χαρά μπήκε μέσα μας...Η μαμά μου χοροπηδούσε σαν κοριτσάκι μαζί με τα εγγόνια της...κι ήταν τόσο συγκινητικό το θέαμα για εμένα!
Κι ύστερα Τα αγόρια κρεμάστηκαν σε πανύψηλα δέντρα και περπατούσαν δεμένοι πάνω σε ξύλα και σχοινιά...κι ήταν ότι πιο όμορφο έχω δει.
Όλοι ενήλικες και παιδιά από οκτώ ετών και πάνω, έκαναν μια μικρή εκπαίδευση για το πως να χειριστούν το εξοπλισμό και πως να δένονται για να είναι ασφαλισμένοι με τρεις ασφάλειες και μετά ανέβαιναν εκεί ψηλά, σε δέντρα από 4 έως 16 μέτρα, μόνοι και έπρεπε μόνοι να φροντίσουν τον εαυτό τους και ήταν απίστευτο το θέαμα γιατί έβλεπες πιτσιρίκια χωρίς της επίβλεψη μεγάλων να περνούν τις ασφάλειες ξανά και ξανά και ξανά και να σκαρφαλώνουν και να πετούν από δέντρο σε δέντρο σαν μικροί Ταρζάν.
Αυτή η αίσθηση της εμπιστοσύνης με ενθουσίασε. Αυτή η απόλυτη προσήλωση των Γερμανών και η πειθαρχία από μικρή ηλικία!
Σου δίνω οδηγίες και πρέπει μόνος σου να το κάνεις κι ήταν εντυπωσιακό το πόσο προσεκτικά ήταν όλα τα πιτσιρίκια ακολουθώντας κατά γράμμα όλα όσα τους ειπώθηκαν. Αξιοθαύμαστο στα αλήθεια! και βέβαια κάθε αμφιβολία μου εξανεμίστηκε σαν είδα κι τα δικά μου αγόρια να ακολουθούν κατά γράμμα τους κανόνες ασφαλείας. Και μπορεί ο μπαμπάς να ήταν εκεί κοντά στο μικρό μας μα η ασφάλεια του ήταν αποκλειστικά δική του ευθύνη καθώς κανείς άλλος δεν μπορούσε να περάσει τις ασφάλειες πάνω στα σχοινιά παρά μόνο εκείνος κι εμείς έπρεπε να εμπιστευτούμε πως το κάνει σωστά...και δεν έκανε ούτε ένα λάθος, ούτε μια ανοησία!
Σου δίνω οδηγίες και πρέπει μόνος σου να το κάνεις κι ήταν εντυπωσιακό το πόσο προσεκτικά ήταν όλα τα πιτσιρίκια ακολουθώντας κατά γράμμα όλα όσα τους ειπώθηκαν. Αξιοθαύμαστο στα αλήθεια! και βέβαια κάθε αμφιβολία μου εξανεμίστηκε σαν είδα κι τα δικά μου αγόρια να ακολουθούν κατά γράμμα τους κανόνες ασφαλείας. Και μπορεί ο μπαμπάς να ήταν εκεί κοντά στο μικρό μας μα η ασφάλεια του ήταν αποκλειστικά δική του ευθύνη καθώς κανείς άλλος δεν μπορούσε να περάσει τις ασφάλειες πάνω στα σχοινιά παρά μόνο εκείνος κι εμείς έπρεπε να εμπιστευτούμε πως το κάνει σωστά...και δεν έκανε ούτε ένα λάθος, ούτε μια ανοησία!
Κάτω από τα δέντρα οι υπόλοιποι, έψηναν μέσα στην τεράστια φωτιά, έπαιζαν ομαδικά παιχνίδια, ή ξάπλωναν στα γρασίδια αγκαλιασμένοι....Δρομείς και ποδηλάτες έκαναν προπονήσεις και οικογένειες με ποδήλατα και πλήρη εξοπλισμό παντού!
Ζήλεψα...Ζήλεψα με τον σεβασμό και την ευκολία και με την οποία χαίρονταν το δάσος και την φύση!
Ζήλεψα το ότι απολάμβαναν τα δάση τους με τις ατέλειωτες διαδρομές και το ότι οι δρομείς μπορούσαν να τρέχουν χιλιόμετρα χωρίς να φοβούνται επιθέσεις σκυλιών...αυτό το τελευταίο το ζήλεψα περισσότερο από όλα!
Ζήλεψα...Ζήλεψα με τον σεβασμό και την ευκολία και με την οποία χαίρονταν το δάσος και την φύση!
Ζήλεψα το ότι απολάμβαναν τα δάση τους με τις ατέλειωτες διαδρομές και το ότι οι δρομείς μπορούσαν να τρέχουν χιλιόμετρα χωρίς να φοβούνται επιθέσεις σκυλιών...αυτό το τελευταίο το ζήλεψα περισσότερο από όλα!
Τις πολύ ζεστές ημέρες πήγαμε στις πισίνες....Τεράστιοι χώροι εξωτερικοί και εσωτερικοί μαζί που μπορούσες να παίξεις και να κολυμπήσεις και να κάνεις δραστηριότητες και να περάσεις με ελάχιστα χρήματα όλη η οικογένεια, μια ολόκληρη αξέχαστη ημέρα!
Γενικά οι τιμές σε όλα συγκριτικά πάντα με την δική μας χώρα ήταν εντυπωσιακές....11 ευρώ οικογενειακό εισιτήριο στις εξωτερικές πισίνες. 16 ευρώ οικογενειακό, στο Μουσείο της Mercedes 20 ευρώ οικογενειακό στο Μουσείο της Porsche, 11 ευρώ οικογενειακό στο Μουσείο Φυσικής ιστορίας, 40 ευρώ οικογενειακό στο ζωολογικό, 32 ευρώ στις κλειστές θεματικές πισίνες, και 48 ευρώ στην αιώρηση στα δέντρα και παντού με δωρεάν πάρκινγκ βέβαια, χώρους φροντισμένους και πεντακάθαρες τουαλέτες παντού....
Αν συγκρίνω όλα αυτά με τα 54 ευρώ οικογενειακό εισιτήριο στην Ελλάδα για την Waterland....ναι οι τιμές είναι απλά απίθανες!
Γενικά οι τιμές σε όλα συγκριτικά πάντα με την δική μας χώρα ήταν εντυπωσιακές....11 ευρώ οικογενειακό εισιτήριο στις εξωτερικές πισίνες. 16 ευρώ οικογενειακό, στο Μουσείο της Mercedes 20 ευρώ οικογενειακό στο Μουσείο της Porsche, 11 ευρώ οικογενειακό στο Μουσείο Φυσικής ιστορίας, 40 ευρώ οικογενειακό στο ζωολογικό, 32 ευρώ στις κλειστές θεματικές πισίνες, και 48 ευρώ στην αιώρηση στα δέντρα και παντού με δωρεάν πάρκινγκ βέβαια, χώρους φροντισμένους και πεντακάθαρες τουαλέτες παντού....
Αν συγκρίνω όλα αυτά με τα 54 ευρώ οικογενειακό εισιτήριο στην Ελλάδα για την Waterland....ναι οι τιμές είναι απλά απίθανες!
Fildorado
...και βέβαια προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια...είχε ουρές γοργόνας για τα κορίτσια! Δεν θέλει πολύ για να χάσει κανείς τα μυαλά του....
Τα αγόρια κυκλοφορούσαν εκστασιασμένα γιατί όλα στα μάτια τους ήταν εξωτικά! Ήταν η δεύτερη φορά που πηγαίναμε στη Γερμανία καλοκαίρι και η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική από ότι τον Χειμώνα. Έχει τόσα πολλά απίστευτα πράγματα να κάνεις που δεν ξέρεις πραγματικά τι να πρωτοδιαλέξεις.
Στους πανέμορφους δρόμους του Tubingen τα αγόρια αγόρασαν αυτούς του δυο φίλους που ήταν από εκείνη τη στιγμή και μετά κάθε στιγμή στα χέρια τους και χώνονταν, σχεδόν σε κάθε μας φωτογραφία, σε βαθμό ενοχλητικό!
Η πόλη αυτή η μαγική η χρωματιστή, τα Χριστούγεννα είναι γεμάτη μαγεία και το καλοκαίρι γεμάτη όνειρα. Η ομορφιά της αξεπέραστη.
Θα μπορούσα να ζήσω εκεί το έχω ξαναπεί...Τη λατρεύω αυτή την πόλη με το ποτάμι στη μέσα και τα μικρά καφέ κατάμεστα από κόσμο και τα πλακόστρωτα δρομάκια γεμάτα χρώμα από τα λουλούδια...Μουσικές παντού, κουλτουριάρικα μικροκαταστήματα, ήλιος, φως...Στο λόφο το παλάτι, παντού κανάλια με νερά. όνειρο στ' αλήθεια!
Θα μπορούσα να ζήσω εκεί το έχω ξαναπεί...Τη λατρεύω αυτή την πόλη με το ποτάμι στη μέσα και τα μικρά καφέ κατάμεστα από κόσμο και τα πλακόστρωτα δρομάκια γεμάτα χρώμα από τα λουλούδια...Μουσικές παντού, κουλτουριάρικα μικροκαταστήματα, ήλιος, φως...Στο λόφο το παλάτι, παντού κανάλια με νερά. όνειρο στ' αλήθεια!
Μα όσο κι αν όλα ήταν πανέμορφα...πουθενά, πουθενά δεν ήταν τόσο όμορφα όσο στο σπίτι και την αυλή της γιαγιάς και του παππού! Τα λουλούδια στον κηπάκο ολάνθιστα κι ευτυχισμένα!
Εκεί καταλήγαμε και σε εκείνες τις αγκαλιές χωνόμασταν στην αρχή και το τέλος κάθε ημέρας...
Ο παππούς δεν μπορούσε να ακολουθήσει στις περιπέτειες καθώς μια πρόσφατη επέμβαση τον κράτησε στο σπίτι, κι η γιαγιά μας ακολούθησε λίγες φορές μα πάντα καταλήγαμε εκεί...Μαζί!
Εκεί ο Γιώργος φύσηξε τα κεράκια των δέκα του χρόνων κι ήταν τόσο χαρούμενος. όλοι ήμασταν τόσο χαρούμενοι!
Σαν κανένα όμορφο μέρος να μην μπορεί να συναγωνιστεί ένα γιαγιαδίστικο φιλί. Μια τσιμπιά του παππού. Ένα πείραγμα. Μια από εκείνες τις σφιχτές ασφαλής αγκαλιές του παππού τους!
Γιώργηδες....
...Μα κάπως έτσι όλα τελειώνουν...κι έφτασε η ημέρα του αντίο! Είχε δάκρυα...πολλά. Είχε αγωνία καθώς και πάλι την ίδια εκείνη ημέρα ο μπαμπάς μου έπρεπε να εισαχθεί στο νοσοκομείο κι η μαμά να πρέπει να αντεπεξέλθει ολομόναχη στις ανάγκες της δουλειάς.... και φεύγαμε και αγκαλιαζόμασταν και σκεφτόμουν πως έπρεπε να μπορώ να μείνω για να βοηθήσω.
Να τους δώσω την φροντίδα που τόσο χρειάζονται και τα παιδιά να τους χαρίσουν την χαρά που τόσο έχουν ανάγκη. Ένιωθα να τους εγκαταλείπω...
Μα έπρεπε να πούμε αντίο. όπως πάντα...όπως χρόνια τώρα και μπήκαμε στο αμάξι σε ένα σιωπηλό ταξίδι με έναν υπέροχο ήλιο και ένα υπέροχο φως να γεμίζει με χρώμα τα καταπράσινα χωράφια και τα απέραντα Γερμανικά δάση.
Μα έπρεπε να πούμε αντίο. όπως πάντα...όπως χρόνια τώρα και μπήκαμε στο αμάξι σε ένα σιωπηλό ταξίδι με έναν υπέροχο ήλιο και ένα υπέροχο φως να γεμίζει με χρώμα τα καταπράσινα χωράφια και τα απέραντα Γερμανικά δάση.
Ο γυρισμός έχει πάντα μια θλίψη. Μια πίκρα και μια ελπίδα μαζί...να μην είναι αυτό το αντίο παντοτινό. Να ξανάρθουμε. Να ξαναχαρούμε τους αγαπημένους μας παππούδες. Να ξαναδούμε τα δάση και τις λίμνες...και όλα όσα αγαπάμε εκεί!
Είπαμε αντίο στην πόλη που γεννήθηκα και με σημάδεψε. Κι ήταν αυτό, ένα ταξίδι που απολαύσαμε κι αγαπήσαμε και μας έφερε τόσο κοντά και νιώσαμε τόσο όμορφα και τόσο ...ομαδικά που το χρειαζόμασταν πραγματικά!
Οι γονείς μου βρήκαν πάλι το ρυθμό τους χωρίς εμάς. Ο μπαμπάς βγήκε από το νοσοκομείο κι είναι πια μια χαρά...κι ευχόμαστε όλα τα στραβά να περάσουν. Είναι δύσκολο να είναι μακριά μια οικογένεια κι αυτή η δυσκολία πολλαπλασιάζεται αν μπουν στη μέση θέματα υγείας, μα χαιρόμαστε σαν αυτά περνούν και φεύγουν κι ελπίζουμε να μην ξανάρθουν για κανέναν!
Μέσα μας είμαστε γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα μεγάλα από τις περιπέτειες που ζήσαμε και νιώσαμε κι από όλα αυτά τα θαυμαστά και ξεχωριστά που είδαμε.
Μέσα μας είμαστε γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα μεγάλα από τις περιπέτειες που ζήσαμε και νιώσαμε κι από όλα αυτά τα θαυμαστά και ξεχωριστά που είδαμε.
Η Γερμανία είναι μια όμορφη χώρα και το καλοκαίρι....και η μικρή μας πόλη στην περιοχή που η οικογένεια μου έστησε το σπιτικό της κοντά 46 χρόνια πριν είναι ένα μέρος πανέμορφο αρκετά νότια με λιγότερο βαρύ κλίμα και πλούσιο πολύ γιατί εκεί στήθηκε η βαριά βιομηχανία της Γερμανίας. Έτσι προσέλκυσε πολλούς μετανάστες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και ο πληθυσμός των Γερμανών να είναι λίγο περισσότερο ανοιχτός και ευαισθητοποιημένος και δεκτικός από ότι βοριότερα.
Ένα μέρος αγαπημένο...Μια πόλη ξεχωριστή μέσα μου. Πάντα και για πάντα, γιατί κι εκεί...είχα την τύχη να έχω ρίζες. γιατί τελικά άσχετα που το που μεγαλώνει κανείς...όπου έχουν ζήσει οι γονείς τους απλώνονται κι οι ρίζες του!Κι οι ρίζες των παιδιών του...
Μια τεράστια ανάρτηση με πολλές πολλές φωτογραφίες...ελάχιστες μπροστά σε αυτές που έχουμε και μαρτυρούν όλα τα υπέροχα που ζήσαμε.
Υπάρχουν πανέμορφα μέρη που μπορεί κανείς να πάει με τα παιδιά του αν βρεθεί εκεί κοντά ή στην ευρύτερη περιοχή κι εύχομαι κάποιες άλλες φορές να σας ξεναγήσω ιντερνετικά, σε αυτά...
Ευχομαι ένα υπέροχο υπόλοιπο καλοκαιριού για όλους μας. Καλά ταξίδια. Καλές εμπειρίες. Μα πιο πολύ εύχομαι καλές αναμνήσεις...
Πλούσιες. Ζωντανές. Αληθινές! Να μαρτυρούν τη χαρά! Αυτό...Να μαρτυρούν μόνο χαρά!
Καλημέρα αγαπημένοι...
Κατερίνα
