Ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο....

Πρώτο μεγάλο ταξίδι με δυο παιδιά. Ο Γιώργος ενός έτους, ο Άγγελος ακριβώς τεσσεράμισι. Ταξιδεύουμε οδικώς για Λευκάδα. Κάθε δεκαπέντε λεπτά σταματάμε.

Ο ένας ζαλίζεται. Ο άλλος κάνει εμετό. Ο μικρός θέλει άλλαγμα. Ο μεγάλος δεν χωράει να ξαπλώσει και κλαίει.  Ο μικρός πεινάει, ο μεγάλος θέλει το παιχνίδι του μικρού. Ο μικρός κλαίει κι ο μεγάλος θυμώνει και φωνάζει.Με χτυπάει ο ήλιος, κρυώνω, ζεσταίνομαι, διψάω, πεινάω, έπεσε το αρκουδάκι μου, έφυγε η πιπίλα του μικρού....Ατελείωτη γκρίνια! Ασταμάτητη!!!

Σταματάμε για να κατουρήσει ο ένας, για να αλλάξουμε ρούχα στον άλλο, για να  ξεμουδιάσει ο ένας για να ξεϊδρώσει ο άλλος...Εναλλάξ μας έχουν πεθάνει στη μίρλα!

Κάποια στιγμή κι ενώ έχουν περάσει δύο ώρες απόλυτης  φρίκης έχω φτάσει στα όρια μου και φωνάζω με έμφαση...

"Μα είναι δυνατόν! Δηλαδή πως διάολο  οι Ευρωπαίοι έρχονται με τα αμάξια τους και τα παιδιά τους από το εξωτερικό ταξιδεύοντας ώρες. Τι κάνουν δηλαδή αυτά τα παιδιά; Είναι δυνατόν να μην μπορούμε να κάνουμε ένα πεντάωρο ταξίδι; ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ!!!!! Τέρμα! Του χρόνου μέχρι τη Χαλκιδική και πολύ σας είναι...."

Ο Πα με πλήρη ηρεμία όλη αυτή την ώρα οδηγεί και κάθε λίγο σταματά στην άκρη για να μπορέσω εγώ να εκπληρώσω τις απίθανες ανάγκες του καθενός. Δεν έχει βγάλει μιλιά όλη αυτή την ώρα. Με απόλυτη υπομονή σταματά, καθαρίζει, νταντεύει και ξανά οδηγεί και μετά από ένα τέταρτο ξανά το ίδιο...

Μόνο εκείνη τη στιγμή που μίλησα εγώ φαίνεται να έπαθε κάτι σαν παράκρουση κι εκεί που ήταν απόλυτα ήρεμος ξαφνικά ακούγοντας την δική μου τελευταία φράση..."μέχρι την Χαλκιδική και πολύ σας είναι..." ξαφνικά ωρύεται...

"ΟΧΙ ΡΕ! ΟΧΙ! ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ ΡΕ! ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΩ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ."

Έπεσε βαριά σιωπή! Τσιμουδιά! Γουρλώσαμε κι οι τρεις τα μάτια, πάθαμε σοκ και μέχρι να φτάσουμε δεν ακούστηκε κιχ! Ακόμη το θυμόμαστε και γελάμε!

...Και τελικά ο πατέρας Πα το 'πε και το κανε...και μπορεί να μην φτάσαμε ως τη Σουηδία με το αμάξι, ωστόσο μάθαμε όλοι μαζί να ταξιδεύουμε με απόλυτη επιτυχία!

Αγοράσαμε ένα φορητό dvd player, το οποίο έχουμε πάντα μαζί  με μερικές ταινίες τους. Προμηθευτήκαμε παιδικά βιβλία, μπόλικα παιδικά cd, τα μαξιλάρια τους και κουβέρτες, μαρκαδόρους και χαρτιά.
Παίρνουμε σαντουιτσάκια και μικρά σνακ και το πρώτο μεγάλο ταξίδι εκτός συνόρων, κράτησε δυο ημέρες με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση και τότε ο μικρός ήταν τρεισήμισι κι ο μεγάλος  ακριβώς επτά. Χειμώνας, με χιόνια και κρύο πολύ, μα ήμασταν τόσο οργανωμένοι που όλα πήγαν κατ ευχήν κι οι γκρίνιες τους απόλυτα περιορισμένες. Κι αφού το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία το ξανακάναμε και το ξανακάναμε και τα παιδιά έχουν μάθει πια μόνα τους να οργανώνονται για μεγάλα ταξίδια! και ξέρουν ακριβώς πια τι χρειάζονται για να μην βαρεθούν στο δρόμο...ή για να βαρεθούν το λιγότερο δυνατό...

Εγώ κι ο μπαμπάς τους λατρεύουμε να ταξιδεύουμε με το αμάξι και ελπίζουμε στα χρόνια που θα έρθουν να καταφέρουμε να κάνουμε τα μεγάλα οδικά ταξίδια που ονειρευόμαστε....κάποια μαζί τους και κάποια, μόνοι μας πια σαν οι τύποι θα έχουν μεγαλώσει. Φανταζόμαστε ανοιχτούς δρόμους και μαγικά τοπία....γεμάτα εκπλήξεις!

making it trough a long road trip

Το ταξίδι στη Γερμανία  το ξέρουμε πια και δεν μας αγχώνει. Βέβαια  την τελευταία φορά ζήσαμε μια απίθανη περιπέτεια αλλά, δεν μας πτοεί αφού είχε happy end...και χωρίς δεύτερες σκέψεις  μιας και φέτος η γιαγιά κι ο παππούς μας, λόγω ανωτέρας βίας, δεν μπορούν να έρθουν για καλοκαίρι, κι αφού τα παιδιά θέλουν σαν τρελά να  δουν τους παππούδες τους κι οι παππούδες σαν τρελοί  θέλουν να δουν τα εγγόνια τους, αποφασίσαμε να ξανακάνουμε αυτό το μεγάλο ταξίδι για να βρεθούμε μαζί, έστω και για λίγες ημέρες!

Ξεκινάμε λοιπόν σύντομα, με κέφι πολύ κι ενθουσιασμό τρελό! Μέσα στον καυτό Ελληνικό Ιούλη, εμείς θα είμαστε στο καθώς φαίνεται κρύο Γερμανικό καλοκαίρι, μα δεν μας νοιάζει καθόλου.Περιμένουμε με αγωνία να χωθούμε στις αγκαλιές του παππού και της γιαγιάς και τα παιδιά ζουν μια τρελή αναμονή!

Προς το παρόν μας περιμένουν Σκόπια, Σερβία. Ουγγαρία για φαγητό και διανυκτέρευση. Το πρωί, περνάμε τα σύνορα και τρώμε σούπερ πρωινό στην Αυστρία και το ίδιο απόγευμα, καφέ και γλυκό με τη γιαγιά και τον παππού στη Γερμανία!

Καλημέρα αγαπημένοι...ξεκινάει η  περιπέτεια!!!

                                                                                                                             Κατερίνα