Καλοκαίρι στον Άγιο Νικήτα!

Ξυποληταρία κι ήλιος στα μαλλιά. Μουτράκια  σαν ξεροψημένα φρατζολάκια και αρμυρά σαν λιοσποράκια. Παιδιά γυμνά στον ήλιο με μπερδεμένα μαλλιά να τρέχουν, να κολυμπούν, να βουτούν από τα βράχια.

Κύματα.Τεράστια άγρια, που θαρρείς σε καταπίνουν. Γέλια γέλια παιδικά και τσιρίδες.  Μαγιό. Το απόλυτο ρούχο. Μαγιό κι αντηλιακό όλη μέρα και κατά το απόγευμα κανένα μπλουζάκι με σορτσς για την βόλτα στο λαγκάδι.

Το απόγευμα ο ήλιος βάφει τα βράχια κόκκινα και τα παιδιά βγαίνουν στην ακρογιαλιά, γίνονται μια παρέα παίζουν, γελούν κυλιούνται στην άμμο όλα μαζί. 

Μιλούν διάφορες γλώσσες, έρχονται από χώρες μακρινές μα τίποτα δεν τα σταματά από το να συνεννοηθούν με την αρχέγονη ανθρώπινη γλώσσα...

Τα γεμάτα με κόκκινο χρώμα απογεύματα τα βράχια γεμίζουν μικρούς ψαράδες με πετονιές και κουβαδάκια με δολώματα...Γέλια και χαρά σαν τσιμπούν τα ψάρια.

Το βράδυ ο κόσμος αράζει στο τοιχάκι ή ξαπλώνει στην άμμο. Κοιτάζουν όλοι σιωπηλά βαθιά στη θάλασσα ή στον ουρανό τα αστέρια και μετά σε κοιμίζει ο ήχος του φλοίσβου. Αυτή η αρχαία ανάσα που βγαίνει από τα κατάβαθα της γης....και το πρωί, το πρωί σε ξυπνά και πάλι η ίδια ανάσα με το κύμα απαλά, να γλύφει τα λευκά βότσαλα και μετά ο ήλιος ξεπροβάλει σιγά σιγά πίσω από τον τεράστιο βράχο και γεμίζει χρώματα το μικρό χωριό. 

Ο γιαλός κρύσταλλο κι η θάλασσα γαλήνια σαν λίμνη και πάνω της  σαν να αιωρούνται μικρά βαρκάκια και  οκτώ το πρωί προχωράς αργά σιωπηλά προς τα πάνω της και μπαίνεις μέσα της και όλες οι αισθήσεις σαν να εκρηγνύονται με μιας. 

Νιώθεις ζωντανός...Σαν να ξυπνάς από βαθύ λήθαργο. Μυρίζει αρμύρα όλος ο κόλπος, το μεσημέρι έρχονται οι μυρωδιές από το μαγερειό στο Πορτόνι, λαδερά με ψητά και το σώμα ξυπνά ξανά....ζητά γεύσεις. Ζητά να νιώσει, να θυμηθεί....Γεύσεις, από μουσακά, ιμάμ, γεμιστά, αξέχαστα γεμιστά και σουτζουκάκια όλα μαγειρεμένα από τα χέρια της κυρά Μαρίας και της Ελένης... Θυμάσαι τη γιαγιά σου...δάκρυα χαράς ξανά γιορτή αυτή τη φορά στον ουρανίσκο....κι αν θέλεις φρέσκο ψάρι...θα πας μια βόλτα στο Αγνάντι της Αλεξάνδρας, θα δεις όλο τον κόλπο από ψηλά, θα καθίσεις κάτω από τη φορτωμένη κληματαριά και θα δοκιμάσεις τις πίτες της θείας Μαυρέτας και κεφτεδάκια πάλι γιαγιαδίστικα. και το απόγευμα η μυρωδιά από τον φρέσκο καβουρντισμένο καφέ στο καφέ στο βράχο...η όσφρηση έχει γιορτή και το σώμα ακολουθεί...Το βράδυ εκεί στη γωνιά του καπετάνιου το μικρό γραφικό μπαράκι μπροστά στο κύμα, με τον αέρα να σε συνεπαίρνει και την τέλεια μουσική, να σε ταξιδεύει...

Κι εκεί στην αυλή μας στο Villa Katerina,  η γριά συκιά κάθε μέρα να δωρίζει ένα γλυκό της σύκο στον καθένα...κι αν μας φέρει ο δρόμος στην Λευκάδα, κάνουμε μια βόλτα στα φορτωμένα με κόσμο χρώματα και μουσικές σοκάκια και λίγο πριν φύγουμε, σταματάμε για ρυζόγαλο στον Κοψίδα....Γεύση αξέχαστη συγκλονιστική!

Βιβλία, λέξεις που χοροπηδούν σταματάς για λίγο και κοιτάζεις εκεί μακριά. Το μπλε του ουρανού, ενώνεται με το μπλε της θάλασσας.Μια μοναδική ερωτική ένωση γεμάτη με την απλότητα του λευκού της αμμουδιάς και το χρυσό του Ελληνικού ήλιου...και γύρω τα βράχια....Η σπηλιά της φώκιας που με το σεισμό έχασε τον ουρανό της κι άνοιξε... Μια τρύπα στην θάλασσα είναι πια, μα την αγαπάμε...την μικρή μας περιπετειώδη υπαίθρια πια σπηλιά, που μας οδηγεί στην κρυφή αμμουδιά πίσω από τα βράχια του καλόγερου...

Όλοι μαζί στο φουσκωτό βαρκάκι να χαιρετάμε από μακριά σαν χαζοί, σαν παιδιά, ξανά και ξανά....και το σώμα με όλη του την καθαρότητα να στέκει κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο κι εκεί ξαπλωμένος να λιάζεσαι και το κύμα να χτυπά απαλά, τα πέλματα και τα βλέφαρα να βαραίνουν και τα τζιτζίκια να τραγουδούν και να μυρίζει θυμάρι το βουνό....και να γελάμε με την αδερφή μου καθώς κοιτάζουμε τα παιδιά μας να χοροπηδούν στα κύματα και να μιλάμε, να μιλάμε ασταμάτητα για όλα όσα δεν προλάβαμε να πούμε τον χειμώνα που ζούμε μακριά...

Απέναντι τα κυπαρίσσια....αγέρωχοι φρουροί της πλαγιάς. Αντανακλά μέσα τους ο καλοκαιρινός ήλιος και το καταπράσινο χρώμα τους βαθαίνει κι έρχεται σε αντίθεση με το ιώδιο του Ιονίου...

Φως. Φως μπαίνει από παντού, μέσα στο νερό, στα βράχια, στα μάτια των ανθρώπων...όλα είναι γεμάτο καθαρό Ελληνικό φως!

Καλοκαίρι στον Άγιο Νικήτα. Καλοκαίρι στη Ελλάδα. Καλοκαίρι μέσα μας!!!! 

Villa Katerina....το μαγικό σπίτι με την μαγική αυλή...

Έξω από το Αγνάντιο, όπου από το μπαλκόνι του βλέπεις όλο τον μικρό κόλπο.

Μέσα στη σπηλιά που έπεσε...

Μικρή άμμος η κρυφή αμμουδιά πίσω από τη σπηλιά.

Ψαρεύοντας στα βράχια λίγο πριν πέσει ο ήλιος.

Άλλος για τη βάρκα μας....

Γενέθλια στον Αγιο Νικήτα.. ένα ολόκληρο σπίτι στολισμένο για την δική μου ημέρα!

...όλη η πιτσιρικαρία στην αμμουδιά για να πετάξει το φαναράκι με τις ευχές των γενεθλίων μου και χειροκρότημα μόλις εκείνο πάρει το δρόμο του προς τον ουρανό....

Αγγελος. Κολυμπώντας δίπλα στην σπηλιά της φώκιας...

Τα μπαράκια και οι ταβερνούλες στην προβλήτα στη Λευκάδα.Μια υπέροχη βραδυνή βόλτα.

Αγρια κύματα στον Αγιο Νικήτα στο βράχο του καλόγερου.

Φολκλόρ βραδιές στον περίβολο της μικρής εκκλησίας στον Αγιο Νικήτα δίπλα στο σπίτι...

Αγαπημένο Πορτόνι.....

Η μαγική αυλή του Μαύρου Λαγού στη Λευκάδα.

Το αξέχαστο ρυζόγαλο....

Αντίο θάλασσα...

Καλημέρα αγαπημένοι...Ο Αύγουστος έφυγε, μα έφερε πολλά...για εμάς όμορφα πολύ! Για άλλους δύσκολα πολύ! Ο Αύγουστος είναι πάντα πιστός στο τι θα κουβαλήσει...Τον αποχαιρετήσαμε γεμάτοι πόνο κι αγάπη...Αγάπη μεγάλη σε μια συναυλία του Πάριου που σε εμένα τουλάχιστον θα μείνει αξέχαστη....Ήταν η επισφράγιση ενός υπέροχου, υπέροχου μήνα!!!

Μπήκε ο Σεπτέμβρης μας γεμάτος με τις βαριές μυρωδιές των γινωμένων φρούτων του καλοκαιριού. Ακόμη ένας πανέμορφος μήνας στη χώρα μας. 

Ελπίζω να περάσατε υπέροχα τον Αύγουστο σας κι αν δεν ήταν υπέροχα, αν ήταν δύσκολα, αν ήταν σκληρά, κρατήστε αυτό το φως. Αυτό το καθαρό χρυσό φως μέσα σας...και τα καλά μπορεί να φαντάζουν μακριά, μα ελπίζω...ελπίζω να σας ακουμπήσει έστω μια ηλιοφώτιστη αχτίδα. Μια μόνο φτάνει για να φωτίσει τα σκοτάδια...

Ρίκα μ'ακούς; Μια αχτίδα φτάνει αγάπη....

Καλό μήνα αγαπημένοι!

                                                                                                          Κατερίνα