Ένα πουλί, χωρίς φτερά!
Το είδα πρώτη φορά 10 χρόνια πριν. Έκλαψα....κ έγινε το αγαπημένο μου...Όχι. Όχι το αγαπημένο...Το λατρεμένο μου! Το μοιράζομαι μαζί σας...
Αξίζει άραγε; Αξίζει ένα τέτοιο τέλος για την ελευθερία μιας πτήσης; Αξίζει όλο αυτό για μια στιγμή μόνο ευτυχίας;
Αξίζει;
Δεν ξέρω τίποτε για κανέναν...μα για εμένα ξέρω πως...Τίποτε από όσα κάνεις για ένα όνειρο, δεν είναι θυσία!
Για εκείνο το δάκρυ...για εκείνο το δάκρυ το τελευταίο...αξίζει να κυνηγήσεις κάθε όνειρο!
Να παλέψεις, να μοχθήσεις, να πονέσεις, να χάσεις...μα πριν χάσεις να έχεις ήδη κερδίσει! Ναι. Αξίζει!
...Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!
Τσε
Αγαπημένοι μου...τίποτε από όσα κάνεις για ένα όνειρο δεν είναι θυσία...
Καλημέρα....
Κατερίνα
4 σχόλια:
Παρά μια ζωή στεγνή, μάλλον αξίζει... αχ!
Καλημέρα Κατερίνα. Με γύρισες πολλά χρόνια πίσω...
Μου θύμησες πράγματα...
Να είσαι καλά...
... απλά μαγικό!
Αγώνας γλυκιά μου υπάρχει παντού και αλίμονο αν δεν είχαμε κάτι να πολεμήσουμε κάθε φορά.Αν το σκεφτείς θα είχαμε πεθάνει από τη..πλήξη.Υπέροχο το πλασματάκι και το φιλμάκι δεν το είχα δει..εγώ..η φαν των παιδικών σειρών!
Δημοσίευση σχολίου