Η γκρίνια των Χριστουγέννων!

Το να είσαι ενήλικας τα Χριστούγεννα, είναι βλακεία! Τελεία!

Πρέπει να είσαι παιδί τα Χριστούγεννα. Να κάνεις κουλουράκια μαζί με τη μαμά και μετά άλλος να καθαρίσει την κουζίνα. Να φροντίζουν άλλοι για τις ανάγκες σου, το σπίτι να είναι καθαρό και στολισμένο χωρίς τη δική σου συμμετοχή. Να τρως τέλεια φαγητά που δεν έχεις ξημεροβραδιαστεί να μαγειρέψεις....

Να  έχει κάποιος άλλος τη διαχείριση  του σπιτιού, να μην έχεις κατά νου λογαριασμούς, ένφια και τέλη κυκλοφορίας και βέβαια να μην χρειάζεσαι χρήματα....και να είσαι τρισευτυχισμένος με μερικά ψιλά που μάζεψες από τα κάλαντα γιατί ω ναι! μάγκα μου με τριάντα ευρώ είσαι πλούσιος!!!

Να κάνεις σχέδια για ατελείωτο παιχνίδι με φίλους και βραδιές πιτζάμας με  το πολικό εξπρές για χιλιοστή φορά όπου θα γκρεμίσετε μετά όλοι μαζί το σπίτι και να μην σε νοιάζει καθόλου αφού έχεις το άλλοθι...είσαι παιδί!και βέβαια να μην χρειάζεται να ευχαριστήσεις κανένα γιατί όλοι έχουν έγνοια να ευχαριστήσουν εσένα γιατί τα Χριστούγεννα είναι φτιαγμένα για εσένα....

και το καλύτερο όλων...να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι το παιχνίδι των ονείρων σου λέμε και τσουπ τα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα σε μια μόνο νύχτα, κάτω από το δέντρο....Μαγικόοοοοο

Ναι!!! Τα Χριστούγεννα είναι μια πατάτα αν δεν είσαι παιδί. Όλο κάνεις σχέδια τα οποία δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις γιατί δεν έχεις ούτε το χρόνο, ούτε τα χρήματα κι εκείνη την μοναδική ημέρα που θα σταματήσεις να τρέχεις σαν σκύλος που κυνηγά την ουρά του, πέφτεις αποκαμωμένος στον καναπέ αφού έχεις φάει σαν βόας για να γεμίσεις τα κενά και κοιμάσαι στον καναπέ με ανοιχτό το στόμα και ένα διακριτικό ροχαλητό να σε ρεζιλεύει...αλλά ποιος νοιάζεται;

Απάτη φίλε μου!

Έτσι και φέτος φτάσαμε πια στο τελευταίο Σαββατοκύριακο πριν τα Χριστούγεννα και αν και κάθε χρόνο επαναλαμβάνομαι...φέτος νιώθω πως είναι τα πιο κουραστικά και μικρά που έχω ζήσει ποτέ μου...Δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε πάλι και φτάσαμε στο παρά πέντε, με τόση πίεση και τόση κούραση και αν και προσπαθώ σθεναρά...με στολίσματα και ψησίματα πάλι είναι τα πράγματα οριακά, πάλι δεν προλαβαίνω, πάλι λείπω από το σπίτι, πάλι απέχω από την εικόνα της ευτυχισμένης χαρούμενης προκομμένης χαμογελαστής μανούλας και συντρόφου,  που είναι πάντα σπίτι και φροντίζει τα καμάρια και το σπίτι της με ζήλο και αυταπάρνηση...Πάλι η Χριστουγεννιάτικη μαμά των ονείρων μου κατέρρευσε!

Πότε θα γίνω εκείνη η μαμά δεν ξέρω...νομίζω πως απέτυχα σε αυτό το ρόλο της Αμερικάνικης διαφήμισης κι ελπίζω πια να το ζήσω ακριβώς έτσι με τα εγγόνια μου! Ναι στόχος να γίνω η Χριστουγεννιάτικη γιαγιά των ονείρων μου!!!

Πέρα από την πλάκα δηλαδή...κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει ένας ενθουσιασμός να τα κάνω όλα, να τα καταφέρω όλα και να χαρώ κι εγώ κι οι αγαπημένοι μου και κάθε φορά με απογοητεύω τόσο και θλίβομαι με το λίγο αποτέλεσμα...Γιατί όλα θα γίνουν, μα η διαδικασία εμπεριέχει τόσο άγχος, τόση κούραση, τόση ένταση κάποιες φορές που θα ήθελα να εξαφανιστώ. Να μην ψωνίσω, να μην φουρνίσω, να μην μαγειρέψω, να μην δω κανέναν παρά να κρυφτώ σε ένα βουνό και να παίζω όλη μέρα χιονοπόλεμο με τα αγόρια.

Μπαρούφες...δεν γίνονται αυτά τα πράγματα...οπότε συνεχίζουμε αγαπημένοι. Στολίζω, φουρνίζω, φτιάχνω στεφάνια, γιρλάντες και μικρές κατασκευές και χαίρομαι ναι χαίρομαι την ώρα εκείνη με όλη αυτή τη δημιουργικότητα κι έστω κι αν είναι λίγες οι στιγμές ένταξή, τις απολαμβάνω...Τουλάχιστον αυτό το μπορώ!

Ναι μπορεί να μην είμαι το Πνεύμα των Χριστουγέννων σε αυτή την ανάρτηση, μα ακριβώς αντίθετα το  γκρινιάρικο Grinch των Χριστουγέννων, μα υπάρχει κι αυτό μέσα μου και το αποδέχομαι!

Αποδέχομαι την κούραση.Αποδέχομαι τη γκρίνια. Αποδέχομαι την θλίψη. Αποδέχομαι την μίρλα μου. Όλα τα αποδέχομαι και δεν τα αγνοώ μιας και μου ανήκουν και κάπου κάπου έχει το δικαίωμα κι αυτό το κομμάτι του εαυτού μου να βγει στην επιφάνεια και να φωνάξει απηυδησμένο...φτάνει ρε παιδιά φτάνει! Κάθε Χριστούγεννα το ίδιο βιολί!

Θέλω να ξαναγίνω παιδί! Για μια βδομάδα. Για λίγες μέρες. Για μια μόνο νύχτα μαγική...Να πιστέψω στ' αλήθεια. Να ξεκουραστώ στ' αλήθεια. Να μην με νοιάζει τίποτε στ' αλήθεια...Να χαρώ στ'αλήθεια...κι ύστερα να ξυπνήσω το πρωί και να  είναι Χριστούγεννα, έξω να χιονίζει και κάτω από το δέντρο να είναι μια Bibibo ολόδικη μου... κι εγώ να είμαι...8 χρονών...και να είμαι ευτυχισμένη...Έτσι απλά!
όμως...όμως λέω...δεν γίνονται αυτά! Τώρα πια μεγάλωσα και την μαγεία δεν τη βρίσκω τη δημιουργώ έτσι δεν λέμε; Δημιουργούμε μαγεία λοιπόν...γιατί το παιδί μέσα μας την ψάχνει απεγνωσμένα....

Υπενθυμίζω πως αυτή τη Δευτέρα στις 19 του Δεκέμβρη στις 19.00 το απόγευμα στο Βασιλικό θέατρο θα απολαύσουμε την Χριστουγεννιάτικη παράσταση Κύκλος Ζωής του Κοινωνικού Συλλόγου Δέντρο Ζωής. Θα τραγουδήσει η μαγική Νατάσσα Μάρε Μουμτζίδου και θα την πλαισιώσουν 35 πιτσιρίκια μεταξύ των οποίων κι ο μικρός μου γιος πράγμα που με γεμίζει χαρά κι ενθουσιασμό!!!

Τα έσοδα θα προσφερθούν για την ενίσχυση του Συλλόγου Γονέων παιδιών με Νεοπλασματικές ασθένειες  Β. Ελλάδος Λάμψη, γιατί ο Κύκλος Ζωής πιστεύει στα θαύματα!!!

Ο σκοπός είναι ιερός και τα εισιτήρια έχουν σχεδόν εξαντληθεί οπότε σπεύσατε να προλάβετε γιατί σας περιμένουμε και γιατί θα είναι το πιο μαγικό Χριστουγεννιάτικο κονσέρτο που έχετε παρακολουθήσει ποτέ! 

Παραμύθια και χαρακτήρες που αγαπήσαμε θα ζωντανέψουν μπρος στα μάτια μας κι υπόσχονται σίγουρα να μας βάλουν στο χαμένο Πνεύμα των Χριστουγέννων...

Καλό Σαββατοκύριακο λοιπόν αγαπημένοι...Πλησιάζουμε! Και σε αντίσταση του γκρινιάρη εαυτού μου αυτό το Σαββατοκύριακο θα ψήσω μελομακάρονα και κουλουράκια ginger που λατρεύουμε και θα τα στολίσουμε με καραμελάκια και θα τα βάψουμε  και θα ανάψω όοοολα τα λαμπάκια και θα ψήσω το ωραιότερο φαγητό και θα ξεθεωθώ...για ακόμη μια φορά...γιατί το χρειάζομαι. Γιατί χωρίς αυτά δεν είναι Χριστούγεννα. Δεν είναι τίποτα και το τίποτα το τρώμε στη μάπα συνέχεια. Όχι και τώρα λοιπόν. Τώρα έρχονται Χριστούγεννα!

Γκρινιάρα κουνήσου....
                                                                                                                             Κατερίνα