Tell Her Today!

Λίγο καιρό πριν...Είμαι στο αεροπλάνο. Πετάω από Γερμανία, Ελλάδα. Το mp3 πάντα μαζί μου. Προέκταση του χεριού μου. Τα κομμάτια που αγαπώ είναι εκεί. Κατά καιρούς τα αλλάζω προσθέτω αφαιρώ, ανάλογα με τις εποχές και τα κέφια. Ένα τραγούδι όμως είναι πάντα εκεί! Δεν φεύγει ποτέ. Σαν να έχει μπει κάτω από το δέρμα μου και να έχει γίνει φύση μου.
Το ακούω και κάτι μέσα μου φουσκώνει. Μιλά για έναν έρωτα. Μια αγάπη που δεν πρέπει να την αφήσεις να φύγει.
Για έναν άνθρωπο που πρέπει να τα παρατήσεις όλα και να πας να τον βρεις και να του πεις αυτό που έχεις να του πεις....Όχι αύριο! Σήμερα!

Το αεροπλάνο κάνει γύρους πάνω από την Θεσσαλονίκη. Στην καμπίνα έχει απόλυτο θαρρείς σκοτάδι καθώς ετοιμαζόμαστε για προσγείωση και βλέπω τα λαμπάκια της νυχτερινής πόλης και καθώς αιωρούμαστε στον αέρα,  ο Tom  τραγουδά....Tell her today....και με ταξιδεύει...

Χρόνια πριν, τέλος καλοκαιριού, μια βραδιά ζεστή και όμορφη πολύ. Κι εμείς καθόμαστε σε ένα τραπέζι ενός μικρού μπαρ εστιατορίου δίπλα σε μια φλαμουριά...
Έχουμε ένταση μεταξύ μας μεγάλη...Μαλώσαμε, είπαμε, νιώσαμε, ξεκαθαρίσαμε ή έτσι νομίζαμε και πάνω που το είχαμε πάρει απόφαση πως η βραδιά πήγε χαμένη ακούστηκε ο Tom....Tell her today!

Κοιταχτήκαμε κι εκείνος  σηκώθηκε και πήγε στο μπαρ. Δεν ήξερα γιατί, μα μετά μου είπε πως πήγε να ρωτήσει τον τίτλο του τραγουδιού.
Την επόμενη ημέρα μου έκανε δώρο το cd κι από τότε έγινε όχι το τραγούδι μας...μα το τραγούδι που μας γυρνά πίσω στο νόημα που χάσαμε...

Με έναν περίεργο τρόπο...κάθε φορά που ξεχνώ, κάθε φορά που η ζωή με παρασύρει, κάθε φορά που θα χάσω μέσα μου το νόημα και θα αρχίζω να γυρίζω γύρω από τον εαυτό μου στα χαμένα και τα ξεστόχαστα....ο Tom μου στέλνει το μήνυμα του, μέσα από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, μέσα από μια πρωινή εκπομπή λίγο πριν φτάσω στη δουλειά, μέσα από το mp3 μου στο πρωινό τρέξιμο....πάντα θα με βρει ο Tom...

Έτσι και προχθές...με βρήκε, μια μέρα βαριά και στενάχωρη. Την ώρα που τα μάτια μου ήταν σκοτεινά και έβλεπαν μακριά το τίποτα, σταματημένη σε ένα φανάρι...με βρήκε...και μου είπε ... "drop everything go tell her today...."
Εκείνη τη στιγμή ακριβώς ένα χρόνο πριν αποχαιρετούσαμε τον ανιψιό μου...και εκείνη τη στιγμή σταμάτησα στην άκρη του δρόμου για να στείλω ένα μήνυμα στον μπαμπά του και ξάδερφο μου...

Ηταν μια ημέρα γεμάτη φως, γεμάτη Άνοιξη...και καθώς πατούσα τα πλήκτρα στο κινητό μου σταματημένη εκεί στην άκρη του δρόμου, άκουσα στο ράδιο πως ήταν η παγκόσμια ημέρα ποίησης....και χαμογέλασα γιατί ο μικρός μας έφυγε μια τέτοια υπέροχη και συμβολική ημέρα και σαν αστραπή ήρθε στα χείλη μου ο υπέροχος στίχος του Ρίτσου από τις Γειτονιές του κόσμου

"Σκέψου η Ζωή να τραβάει το δρόμο της κι εσύ να λείπεις...
Να έρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα κι εσύ να λείπεις...
Να' ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με τα χρωματιστά φορέματα
κι εσύ να λείπεις..."

....και πόνεσα...για όλα αυτά που έρχονται κι εκείνος λείπει...Πόνεσα για όλους όσους λείπουν, ιδίως αν έφυγαν τόσο νέοι κι έχασαν τόσες Άνοιξες, τόσα διάπλατα παράθυρα, τόσο φως, τόσο έρωτα, τόσα φιλιά, τόση ζωή, τόσες ευκαιρίες...
...Έμεινα για λίγο εκεί με τον ήλιο να μου ζεσταίνει το πρόσωπο τον Ρίτσο να με πονά και τον Tom να μου θυμίζει...κι ύστερα συνέχισα το δρόμο μου, μόνο που άλλαξα διαδρομή κάνοντας έναν ολόκληρο κύκλο για να βγω στο Καραμπουρνάκι και να αγναντέψω τον ανοιχτό ορίζοντα με τον ήλιο να στραφταλίζει πάνω στα αιώνια νερά της θάλασσας. Άργησα, μα δεν αγχώθηκα... Εκείνο τον ήλιο, εκείνο το φως.
Τα άξιζα!

Η ζωή κυλά. Δεν περιμένει. Το ξέρουμε όλοι. Το νιώθουμε όλοι στο πετσί μας. Μα το ξεχνάμε.
Δεν νιώθουμε απειλή από το χρόνο που φεύγει....μέχρι που ο χρόνος φεύγοντας παίρνει κάτι, κάποιον, κάποια πολύτιμη!
Για αυτή την πολύτιμη απώλεια γράφω σήμερα αυτή την ανάρτηση...γιατί αν έχεις μια στιγμή μην την αφήσεις να χαθεί...
Πήγαινε. Πήγαινε και πες της το σήμερα. Πάγωσε το χρόνο. Παράτησε τα όλα. Τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από αυτή την προσπάθεια. Την προσπάθεια να δώσεις αγάπη, να σκορπίσεις συναισθήματα στο σύμπαν, να μοιραστείς τα "νιώθω" σου. Δεν κινδυνεύουν οι ανθρώπινες σχέσεις από τα νιώθω μα από τον εγωισμό, τον συστολή, το φόβο, την έκθεση, τη σιωπή...Από τη σιωπή κινδυνεύουν οι σχέσεις αγαπημένοι...Τη σιωπή!

Σας αφιερώνω λοιπόν το λατρεμένο αυτό  συμβολικό στο δικό μου μυαλό τραγούδι και θα κλείσω και πάλι, με τον υπέροχο στίχο του Ρίτσου από την συλλογή του Γειτονιές του Κόσμου
..."θα 'σαι για πάντα μέσα σε όλα εκείνα που για αυτά έχεις λείψει...
θα'σαι για πάντα μέσα σε όλο τον κόσμο!"

Μήνυμα για εκείνον το μικρό μας και για όλους  όσους λείπουν και θα λείπουν κι η απουσία τους  είναι βαριά και αβάσταχτη...μα η ίδια αυτή απουσία μας θυμίζει όλα όσα έχουμε την δυνατότητα και το χρέος να ζήσουμε γιατί αυτά ακριβώς είναι αυτά για τα οποία εκείνοι έχουν λείψει...
...κι είναι  εκείνη η μαγική στιγμή που η απουσία των αγαπημένων μας, παίρνει το βάρος που της αξίζει. Γιατί η απουσία τους γίνεται από πόνος και μούδιασμα, υπενθύμιση, ευκαιρια και χρέος για ζωή....

Μην περιμένεις. Παράτησε τα όλα και πήγαινε!
Όχι αύριο μα σήμερα. Τώρα είναι η ευκαιρία! Πες του το σήμερα, γιατί μέσα σε κάθε μοίρασμα συναισθημάτων κρύβεται η μνήμη μιας λατρεμένης απώλειας....Η μνήμη ενός αγαπημένου πλάσματος.
Η μνήμη μιας αγάπης που δεν τη σταμάτησε ο θάνατος....

Καλημέρα αγαπημένοι! Στέλνουμε ένα πελώριο κύμα αγάπης εκεί έξω. Σηκώνουμε τηλέφωνα και κάνουμε κλήσεις. Τώρα όχι σε λίγο. Τώρα!
                                                                                                    Κατερίνα

Οι Γειτονιές του Κόσμου...
(κι εσύ να λείπεις) Γ. Ρίτσος