Ξεκινήσαμε με έναν τρελό ενθουσιασμό! Είναι από αυτά τα ταξίδια που για να τα κάνεις πρέπει να έχεις έρθει σε σύγκρουση με το ίδιο το σύμπαν.
Κάνεις σχέδια τα οποία ανατρέπονται από αναποδιές κατά βάση οικονομικές και διαπιστώνεις πως ενώ δεν υπάρχει η ευχέρεια για μια εκδρομή με διανυκτέρευση, σαν χαλάσει το αμάξι απανωτά μέσα σε δύο εβδομάδες μια για να φάει το δώρο του Πάσχα και μια να φάει οτι δεν απέμεινε από το δώρο του Πάσχα, γίνεσαι λάστιχο για να το φτιάξεις γιατί τι θα κάνεις χωρίς αμάξι;
...και ξαφνικά βλέπεις το αμάξι και θέλεις να το σπάσεις...γιατί είναι πιο σημαντικό από εσένα....και πάει λέγοντας. Έτσι με την ίδια σειρά θα φτιάξεις πρώτα τα υδραυλικά αν σπάσουν ή βλάβες και ζημιές στο σπίτι. Θα αγοράσεις πλυντήριο αν το παλιό χάλασε....θα αντικαταστήσεις το ψυγείο και θα διαπιστώσεις πως όοοολα στη ζωή βρίσκουν τον τρόπο να σου κλέψουν τη σειρά!
Οι ανατροπές πολλές κι η κούραση μαζεμένη....Ξέρεις, από εκείνη την κούραση που το σώμα νιώθεις πως έχει λίγο πυρετό και πονάνε τα κόκαλα. Το στόμα γεμίζει σπυριά και μοιάζεις γκρίζος. Νομίζει πως θα πέσεις στο κρεββάτι γιατί αρρωσταίνεις μα δεν συμβαίνει αυτό...είσαι απλά κουρασμένος. Τίποτε παραπάνω. Κουρασμένος με εκείνη τη συσσωρευμένη κούραση που αναρωτιέσαι κάθε πρωί πως θα αντέξεις μια ακόμη μέρα μέχρι το Σαββατοκύριακο που περνά σαν σίφουνας....κι ευτυχώς έρχεται τριήμερο, όπου και πάλι δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να ξεκουραστείς λιγάκι γιατί σε περιμένουν τα βουνά των εκκρεμοτήτων του σπιτιού και δεν υπάρχει τρόπος να ξεκουραστείς στ'αλήθεια εκτός...εκτός κι αν φύγεις!
Αν τα παρατήσεις όλα και φύγεις! Μα πως να φύγεις;
...Κι όμως. Το τρελό αγόρι έκανε το υπέροχο θαύμα του και μου ζήτησε να τα παρατήσω όλα! Είχε κανονίσει με μεγάλο κόπο, αυτή η πρωτομαγιά να είναι αλλιώτικη και δεν θα ξεχάσω ποτέ την χαρά μας σαν μπήκαμε στο αμάξι κι αρχίσαμε όλοι μαζί να τραγουδάμε δυνατά ..."τσικαμπούμ κι όλα γυρίζουν στο κεφάλι μου!"
Προορισμός η λίμνη Κερκίνη! Είχα επισκεφθεί το μέρος πριν χρόνια με μια επαγγελματική μου τότε ομάδα και ήθελα εδώ και καιρό να δουν και τα παιδιά από κοντά το μαγικό τοπίο....
Τα ποδήλατα φορτωμένα. Το κέφι στον ουρανό κι η κούραση εξανεμίστηκε από το μυαλό στο λεπτό! Το σώμα χρειάστηκε λίγο περισσότερο χρόνο!
Στην Κερκίνη πρέπει να πας. Ναι πρέπει. Πρέπει να δεις από κοντά την μαγεία του τοπίου. Ο νομός Σερρών όπου κατά το ήμισυ κατάγομαι μιας κι από εκεί είναι η μαμά μου, είναι ένας πραγματικά όμορφος νομός. Έχει τοπία ξεχωριστά καθώς ο Στρυμόνας έχει δημιουργήσει ένα παραδεισένιο τόπο με πυκνή και άγρια βλάστηση. Ο κάμπος είναι πανέμορφος και τεράστιος και η φύση τριγύρω πραγματικά σε αποζημιώνει. Τα χωριουδάκια μικρά και πανέμορφα. Όλες οι αυλές όμορφα τακτοποιημένες, καθαρές και ολάνθιστες. Λουλούδια παντού. Υπέροχα χρωματιστά όλα κι οι άνθρωποι γλυκύτατοι και ευγενικοί!
Νιώθαμε σαν στο σπίτι μας ιδίως σαν φανερώναμε την μισή Σερραϊκή καταγωγή μου και όλοι μας μιλούσαν και μας αγκάλιαζαν αλλιώτικα. Σαν να ήμασταν μακρινοί συγγενείς. Το αγαπώ αυτό στους ανθρώπους. Αγαπώ αυτή την αίσθηση σύνδεσης που μπορούν να δημιουργήσουν με μια τρυφερή απλότητα!
Ανεβήκαμε στα ποδήλατα και χαθήκαμε σε μια υπέροχη παραλίμνια διαδρομή. Κάναμε 18 χιλιόμετρα ποδηλατώντας. Σταματούσαμε βγάζαμε φωτογραφίες, επεξεργαζόμασταν κάθε μικρή λεπτομέρεια. Τα νούφαρα, τα βατράχια, τους νεροβούβαλους, τα πουλιά και μαζέψαμε πανέμορφα στριφογυριστά κοχύλια της λίμνης.
Το Μπέλες απέναντι κατέβαζε σύννεφα και τα χρώματα βάθαιναν και αποκτούσαν μια απίθανη ένταση. Μας κυνήγησαν τσομπανόσκυλα και τρέχαμε σαν δαιμονισμένοι, μα το πιο αστείο μας κυνήγησε με εξαιρετικά άγριες διαθέσεις ένα άγριο άλογο που προφανώς προστάτευε το κοπάδι του που έβοσκε λίγο παραπέρα. Πήραν φωτιά τα πόδια μας και γελούσαμε σαν τρελοί!
Κάνοντας αγώνες με το μικρό μου γιο και τρέχαμε με τα ποδήλατα σαν δαιμονισμένοι φωνάζοντας δυνατά και από την άκρη της λίμνης ξεσηκώθηκαν κατά χιλιάδες σμήνη πουλιών που κρύβονταν αθέατα πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων.
Πάθαμε σοκ και μείναμε όλοι να τα κοιτάζουμε σαν υπνωτισμένοι καθώς ξεσήκωσαν έναν απίθανο κουρνιαχτό που μας σόκαρε. Η ομορφιά απίστευτη! Σαν να ζούσαμε σε όνειρο....
Ολομόναχοι εμείς, η λίμνη και τα ζωντανά της και μόνο δυο ξένοι ορνιθολόγοι κάθονταν στην άκρη της λίμνης με τις τεράστιες μηχανές τους και φωτογράφιζαν τα πουλιά. Η σιγαλιά απόλυτη. Η βλάστηση άγρια. Ακούγαμε τα αηδόνια και τους κούκους. Ακούγαμε την ευλογημένη σιωπή!
Αμέσως μετά αποκαμωμένοι και τρισχαρούμενοι πήγαμε στον μικρό Μεθοριακό Σταθμό στη Βυρώνεια, από όπου ακόμη περνά το παλιό τρένο και ο Σταθμός είναι ένα υπεροχο γραφικό ταβερνάκι από άλλη εποχή! Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το ξεχασμένο μικρό βαγόνι! Εμείς με τις γεύσεις και την υπέροχη αίσθηση του χωριού!
Φάγαμε λαχματζούν...μια καταπληκτική πίτα με κιμά που θα μας μείνει αξέχαστη!
Ο κάμπος πανέμορφα χρωματιστός. Πνιγήκαμε μέσα στα χωράφια με τις παπαρούνες, τις μαργαρίτες και τα χρωματιστά αγριολούλουδα! Μαζέψαμε φρέσκο χαμομήλι για τα ροφήματα του χειμώνα και σταθήκαμε να μυρίσουμε αυτή την αξεπέραστη μυρωδιά του χαμομηλιού που πλανούνταν παντού στον αέρα. Η μυρωδιά από την Άνοιξη της νιότης μας! Γεμάτη με πολύτιμες παιδικές μνήμες.
Οι παλιές σιδηροδρομικές γραμμές και οι εγκαταλελειμμένες σιδερένιες γέφυρες κρυμμένες πίσω από την οργιώδη βλάστηση ξυπνούσαν ιστορικές μνήμες παλιών εποχών. Ο σιδηρόδρομος ένα στολίδι πραγματικά ανάμεσα στα δέντρα του μεγάλου δάσους!
Δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε το οχυρό Ρούπελ που τα παιδιά λάτρεψαν. Μέρος μεγάλης ιστορικής και συναισθηματικής σημασίας. Η ιστορία διδάσκεται μέσα από την πράξη και τα παιδιά έμαθαν σε ένα δίωρο μαθήματα αξεπέραστου ηρωισμού και δύναμης. Συγκινηθήκαμε βαθιά, με τα λόγια του νεαρού λοχαγού που μας έκανε την καταπληκτική ξενάγηση μέσα στο οχυρό. Τα παιδιά πήραν ένα μάθημα που θα το θυμούνται για πάντα!
Το τοπίο από το οχυρό απίθανο. Έβλεπες απέναντι στη Βουλγαρία και το Μπέλες να ορθώνεται μπροστά σου και έβλεπες σχεδόν την πελώρια Γερμανική πολεμική δύναμη παραταγμένη απέναντι....
Πάνω από 6.000 άνθρωποι, με οχήματα, τεθωρακισμένα, αεροπλάνα, κανόνια, άρματα...κι εκεί ψηλά 900 ταλαίπωροι τρελοί Έλληνες που δεν εγκατέλειπαν τη θέση τους γιατί "τα οχυρά δεν παραδίδονται, μα καταλαμβάνονται"...όπως μήνυσαν στον εχθρό που τους ζήτησε να παραδοθούν, σπάζοντας και το αμάξι του Γερμανού Αξιωματικού που τόλμησε και ζήτησε την παράδοση τους.
Καθόμασταν εκεί στο πανοραμικό σημείο και νιώθαμε τον τρόμο του να βλέπεις τον εχθρό να έρχεται και να είσαι έτοιμος να πεθάνεις, αλλά να μην παραδοθείς!
Πραγματικοί ήρωες που κράτησαν με αυταπάρνηση το οχυρό τέσσερις ολόκληρες ημέρες, καθυστερώντας την Γερμανική δύναμη κι υποχρέωσαν τον εχθρό να το παρακάμψει και να μπει στη χώρα μας από άλλη δίοδο!
Το οχυρό δεν μπόρεσε να το καταλάβει ποτέ, το πελώριο Τρίτο Ράιχ! Ποτέ....μα χάσαμε τον πόλεμο και οι άνθρωποι που κατάφεραν να το κρατήσουν όρθιο σε εκείνη την απίστευτη μάχη αφέθηκαν ελεύθεροι από τον εχθρό να γυρίσουν σπίτια τους ασφαλής. Τιμής ένεκεν για τη σκληρή άνιση, μα ηρωική τους μάχη!
Αν βρεθείτε εκεί κοντά, μην χάσετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το ιστορικό αυτό μνημείο. Το εσωτερικού του οχυρού νομίζω θα σας καταπλήξει!
Οι γεύσεις επίσης θα μας μείνουν αξέχαστες. Βουβαλίσιο κρέας στη γάστρα και όλα τα γλυκά και τα παγωτά από βουβαλίσιο επίσης γάλα! Καζάν ντιπι, παγωτό μαστίχα, με γλυκάκι πορτοκαλάκι και εκείνο το παλιό βύσσινο της γιαγιάς που είχα χρόνια να δοκιμάσω!
Γεύσεις απίθανα πλούσιες. Τα βουβάλια είναι παντού στην Κερκίνη. Στις μικρές λίμνες και στους βάλτους, στα βοσκοτόπια. Ζουν εκεί χιλιάδες χρόνια, αφού ήρθαν, άκουσον άκουσον με τον Ξέρξη που κουβαλούσε κοπάδια τότε για την εκστρατεία του κατά των Ελλήνων.
Τα ζώα σκορπίστηκαν στο Στρυμόνα κι επιβιώνουν μέχρι και σήμερα και δεν μπορείς να τα κοιτάξεις χωρίς να νιώσεις μια ανατριχίλα, γιατί είναι τεράστια και τόσο διαφορετικά από όλα τα οικόσιτα βοοειδή που γνωρίζουμε! Σαν τα κοιτάς νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε άλλη χώρα κι από την άκρη του τοπίου θα ξεπηδήσει κάποιο αρπακτικό και θα ζήσεις σε ντοκιμαντέρ του national geographic.
Επίσης εκεί ακριβώς πάνω από την Κερκίνη μπορεί κανείς να επισκεφτεί το ορεινό χωριουδάκι με την υπέροχη πλατεία και να κάνει βόλτα στο υπέροχο πυκνό δάσος. Τα Άνω Πορόια είναι γραφικά και πανέμορφα!
Είχαμε καιρό να νιώσουμε τόση ξεγνοιασιά. Να τραγουδάμε δυνατά στο αμάξι. Να παρατηρούμε την ομορφιά τριγύρω με τόσο ενθουσιασμό. Ο καιρός διαφορετικός. Από απίστευτη κουφόβραση και συννεφιά, μέχρι βροχή και σταχτιά χρώματα και μετά απίστευτη γεμάτη φως λιακάδα. Είχε κάτι από την αναποφασιστικότητα της Άνοιξης που αγαπώ πολύ!
Ο μικρός μας ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με όλα τα γατιά του ξενοδοχείου που μέναμε στο ξεχωριστό μας Ακριτοχώρι, μα πιο πολύ με τη Χαρούλα. Την μικρή σκυλίτσα που έγινε αυτοκόλλητη του αφού την τάιζε ασταμάτητα και βέβαια φεύγοντας έριξαν μαζί και το απαραίτητο κλάμα του αποχωρισμού!
Έπαιζαν, γελούσαν, χοροπηδούσαν ασταμάτητα κι ήταν τόσο υπέροχο το να τους χαίρομαι και να γελάω με τα ατελείωτα χαζά και τις γκάφες τους!
Το να μπορούμε να περνάμε χρόνο μαζί είναι πολύτιμο κι ουσιώδες!
Την Πρωτομαγιά την περάσαμε μαζί με φίλους που αγαπάμε. Βαρκάδα και ξενάγηση στη λίμνη. Ο υπέροχος ξεναγός μας, μας ενημέρωσε για τα πάντα. Πήγαμε μέχρι απέναντι στο βουλιαγμένο δάσος και φωτογραφίσαμε τα πουλιά να στέκονται πάνω στα γυμνά κλαδιά που ξεπρόβαλαν από το νερό. Πανέμορφες εικόνες πραγματικά! Η λίμνη απόλυτα ήρεμη και τα σμήνη των πουλιών φανταστικά. Και πάλι η εικόνα είχε κάτι από ξένο ντοκιμαντέρ!
Μετά στρώσιμο κι επεισοδιακό φαγητό...που όμως θα μας μείνει αξέχαστο - για πολύ ιδιαίτερους λόγους - σε μια πανέμορφη καταπράσινη αυλή. Μπόλικο γέλιο και μια υπέροχη βόλτα ως την ακρολιμνιά για να χωνέψουμε τα βουβαλίσια εδέσματα και να πιάσουμε το Μάη.
Η Γιάννα έφτιαξε όμορφα στεφανάκια για τα μεγάλα κορίτσια της παρέας και τα αγόρια σαν γνήσια αγόρια έκαναν διαγωνισμό πετάγματος πέτρας!!!! Το μικρό κορίτσι της παρέας δεν φόρεσε λουλούδια στα μαλλιά γιατί τα μικρά κορίτσια είναι λουλούδια από μόνα τους....
Τι θέλει η ομορφιά για να ανθίσει; Απλότητα.
Η λίμνη μας χάρισε την ηρεμία και τη σιγαλιά της. Όλοι μαζί γελώντας, μιλώντας, σιγοτραγουδώντας κατηφορίσαμε πια αργά για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Το φως είχε ήδη φύγει και ο ουρανός γέμισε από τα βαθιά χρώματα του δειλινού. Καλή παρέα. Φίλοι. Ποτήρια που τσουγκρίζουν. Γέλια. Απόσταση από ότι σε βαραίνει και νιώθεις το σώμα να ανοίγει και το χαμόγελο να απλώνεται παντού!
Μια ημέρα γεμάτη απόλαυση η φετινή μας Πρωτομαγιά και καθώς το φως του ήλιου στράγγιζε κι όλα πια γίνονταν αναμνήσεις ξέραμε, πως θα 'ταν όμορφες, όμορφες και ξεχωριστές αναμνήσεις!
Γυρίσαμε σπίτι αργά σχεδόν μεσάνυχτα. "Την τερματίσαμε τη μέρα" είπε το αγόρι, σαν να μην θέλαμε να τελειώσει και δίναμε ακόμη μια παράταση και λίγο ακόμη και λίγο ακόμη....
Εκεί. Μέσα στη μαγική απλότητα της φύσης είναι ένα κομμάτι μου που αγαπώ! Ένα κομμάτι σε κάθε άνθρωπο που αγαπώ να βλέπω σαν έρχεται στην επιφάνεια. Μια χαλάρωση κι ένα γαληνεμένο γέλιο. Μάτια λαμπερά και μια βλακεία γεμάτη με χαρά.
Αγαπώ το να το νιώθω αυτό. Αγαπώ το να έρχομαι σε επαφή με αυτό το κομμάτι των ανθρώπων. Ξέρεις πως η ζωή κυλά. Όπου και αν είσαι η ζωή συνεχίζει να κυλά και τα μηνύματα θλίψης, οι αγωνίες τα άσχημα νέα συνεχίζουν να έρχονται!
Οι άνθρωποι συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται, να αρρωσταίνουν, να χάνονται...μα όσο κι αν αυτό πονάει ή αποδιοργανώνει, η φύση κι οι φωνές των παιδιών που γελούν και τρέχουν, σε επαναφέρουν στον δικό σου στόχο. Είσαι εδώ στην Κερκίνη. Μακριά απ' όλα. Συγκεντρώσου στο εδώ και τώρα. Εδώ και τώρα!
Κι όπως όλα περνούν...πέρασε κι αυτό το μαγικό τριήμερο! Αγαπημένοι φίλοι μας Γιάννη, Γιάννα και τρελά μας πιτσιρίκια, σας ευχαριστούμε για την αξέχαστη, υπέροχη, περιπετειώδη, Πρωτομαγιά που μοιραστήκαμε μαζί! Χαιρόμαστε τόσο που ζήσαμε αυτή την απόδραση μαζί σας!
Κερκίνη...λατρεμένη μας Κερκίνη είσαι μέσα στην καρδιά μας.
Βίλλα Μπέλες σε ευχαριστούμε για την όμορφη και τόσο φιλόξενη διαμονή. Τα χελιδόνια κι η θέα από το μπαλκόνι σου θα μας μείνει αξέχαστη.
Γραφική
ταβέρνα Ειρήνη...μας χάρισες τις πιο υπέροχες, τις πιο ζουμερές, τις πιο σπιτικές, τις πιο αληθινές γεύσεις...
Τρυφερό αξέχαστο Ακριτοχώρι σ'αγαπήσαμε και...θα ξανάρθουμε!
Καλό μήνα αγαπημένοι...μην χάνετε ευκαιρία για εκδρομή. Μην χάνεται ευκαιρία για χαρά! Ποτέ!κι αν ο δρόμος σας φέρει κατά εδώ...Μην ξεχάσετε την μαγική μας λίμνη Κερκίνη γιατί όπως λένε... "Μια ημέρα δίπλα στη λίμνη επαναφέρει την ψυχή"....
Κατερίνα
