Θα σ'αγαπώ....

Υπάρχει μια αγάπη αλλιώτικη σε τούτο τον κόσμο...Κι όσο και να νιώθεις σε τούτη τη ζωή μόνος και ξεκομμένος ξέρεις πως έχεις αγαπηθεί με μια αγάπη μου όμοια της δεν υπάρχει.

Όσο κι αν έχεις πονέσει, όσο κι αν έχεις νιώσει απόγνωση ή απογοήτευση, όσο κι αν έχεις νιώσει ανεπιθύμητος ή ανεπαρκής. Όσο κι αν μπορεί να νιώθεις διωγμένος, θυμωμένος ή απογοητευμένος...ωστόσο ξέρεις...

Ξέρεις πως υπάρχει έστω ένας. Ένας άνθρωπος σε τούτη τη γη που σ' αγάπησε βαθιά. Ποιο βαθιά από τα ίδια τα έγκατα τα της γης!
Ακόμη κι αν το έκανε λάθος. Αν το έδειξε λάθος. Αν το χειρίστηκε λάθος...να θυμάσαι πως σ'αγάπησε με την απεραντοσύνη του ωκεανού...

Αλίμονο σε εκείνους  που δεν το ένιωσαν ποτέ αυτό. Που δεν πρόλαβαν. Που δεν είχαν την ευκαιρία να νιώσουν την άλλοτε σκληρή κι άλλοτε τρυφερή αυτή αγάπη...Αλίμονο σε εκείνους που πρέπει να ζήσουν με αυτή την απώλεια....Την απώλεια της αγάπης μιας μαμάς...

Όσοι έχουμε γνωρίσει την αγάπη αυτή και την έχουμε γευτεί ξέρουμε, ξέρουμε πόσο πονάει η έλλειψη της. Ξέρουμε πως δεν έχεις πουθενά στον κόσμο να κρυφτείς αν εκείνη δεν υπάρχει και πως ακόμη κι έτσι, ακόμη κι αν εκείνη χάθηκε, είναι ευλογία να μπορείς να έχεις τις αναμνήσεις σου μαζί της...Μα αν δεν γνώρισες ποτέ μια μαμά.

Αν δεν ένιωσες ποτέ ένα χέρι δροσερό στο παιδικό μάγουλο σου. Αν δεν χάθηκες ποτέ σε έναν τρυφερό κόρφο που μυρίζει γη και πατρίδα. Αν δεν χάιδεψες ποτέ τα μαλλιά της για να σε πάρει ο ύπνος. Αν δεν κοιμήθηκες στα χέρια της, σαν να κοιμάσαι σε ζεστή καλοκαιρινή άμμο. Αν δεν σε έχουν κοιτάξει σαν να είσαι πραγματικό αριστούργημα. Αν δεν φώναξες ποτέ δυνατά "σε μισώ" για να ακούσεις την απάντηση "δεν πειράζει εγώ σ'αγαπώ"...τότε πονάει!

Κάποιοι άνθρωποι ζουν με μια τρύπα μέσα τους γεμάτη θλίψη.Τη θλίψη της δικής της απώλειας. Της απώλειας μιας μαμάς. Όχι της μαμάς  που χάθηκε, μα της μαμάς που δεν γνώρισαν ποτέ!

Ο καθένας μας χρειάζεται μια μαμά. Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να ζήσει αυτή την αγάπη...για να νιώσει ολόκληρος. Υπάρχουν πολλά είδη αγάπης στον κόσμο αυτό...μα αυτή η αγάπη η μητρική βάζει φτερά στην πλάτη των ανθρώπων. Μόνο αυτή! Η αγάπη μιας γυναίκας που ανάθρεψε ένα πλάσμα...ακόμη κι αν δεν το γέννησε. 

Έρχεται η γιορτή της μητέρας κι αφιερώνω στη μαμά μου το λατρεμένο τραγούδι που τραγουδώ στα αγόρια μου! Γιατί τους αγαπώ με τον ίδιο τρόπο που εκείνη αγαπά εμένα και την αδερφή μου...και το ένιωσα σαν έγινα μαμά...

Ήμουν πλάσμα τυχερό γιατί τη γνώρισα κι αγαπήθηκα από αυτή....Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που δεν ένιωσαν ποτέ αυτό που αξιώθηκα να νιώσω μέσα από την αγάπη της και ξέρω...Ξέρω πόσο πονάει αυτή η αναζήτηση. Η αναζήτηση μιας αγάπης που δεν αναπληρώνεται. Η προσπάθεια να γεμίσει ένα κενό που δεν γεμίζει...σχεδόν ποτέ...

Σε εσάς εκεί έξω που νιώθετε πως δεν αγαπηθήκατε ποτέ έτσι, εύχομαι με όλη μου την καρδιά να βρείτε μια αγάπη παρόμοια στα μάτια ενός παιδιού...Γιατί εκεί μόνο υπάρχει...Εκεί μπορεί κανείς να βρει κομμάτια μιας τέτοιας αγάπης αιώνιας! Μιας αγάπης γεμάτης εμπιστοσύνη κι ασφάλεια. Γιατί κατοικεί κι αλλού η αγάπη αυτή! 

Σε μάτια παιδικά κι εύχομαι, εύχομαι σε εσένα να την βρεις, στα μάτια ενός παιδιού που θα σε αγαπήσει "από το θάνατο και πιο μακριά"... Πιο μακριά. Πιο μακριά και θα σου χαρίσει τα φτερά που θα ξεριζώσεις από την πλάτη σου για να του τα χαρίσεις...

Γιατί όσο κι αν σ'αγαπάει εκείνο....εσύ θα το αγαπάς περισσότερο...και περισσότερο και μέσα από αυτό θα νιώσεις...Θα νιώσεις πως θα ένιωθε εκείνη αν είχε την ευκαιρία να σε κρατήσει...Θα νιώσεις πως σε αγαπούσε σαν ζούσες μέσα της! Θα νιώσεις πως κι εσύ, ναι κι εσύ....αγαπήθηκες!

Πέρα από εκεί που φτάνει η αντοχή
θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά
μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια
θα σ' αγαπώ....

Καλημέρα αγαπημένοι! Χρόνια Πολλά στις πολύτιμες μανάδες μας....

                                                                                                             Κατερίνα