..."για Πάντα"...

Το'χω γράψει πολλές πολλές φορές. Το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου είναι το πιο αγαπημένο του χρόνου... Στις 26 του μήνα είναι του Άη Δημήτρη που είναι ο πολιούχος της πόλης μας και γιορτάζει η Θεσσαλονίκη. Στις 28 είναι η επέτειος του μεγάλου ΟΧΙ και ενδιάμεσα στις 27 γεννήθηκε το τρελό μου αγόρι!!!

Οπότε τις μέρες αυτές έχουμε πάντα στο σπίτι μας χαρά κι η ατμόσφαιρα είναι γιορτινή κι είναι σαν να γιορτάζει μαζί μας όλη η πόλη!

Μιας λοιπόν κι είχαμε περισσότερες ώρες χαλάρωσης κατάφερα και στόλισα επιτέλους και φρόντισα το σπίτι μας που όλον αυτό τον καιρό δεν έβρισκα χρόνο ούτε να κοιτάξω. 

Άρχισα να γεμίζω τα βάζα και ξαφνικά άρχισε να ακούγεται δυνατά  μουσική με χριστουγεννιάτικες μελωδίες κι οι δύο τύποι παρόλο που μεγάλωσαν και δεν είναι πια τα μικρά μου ζουζούνια...άρχισαν να ζουζουνίζουν γύρω μου και να τραγουδούν και να χορεύουν..."Μαμά...είναι σαν να είναι Χριστούγεννα!"

 Κι ήταν πραγματικά αυτή η ίδια αίσθηση. Η ζεστασιά, η ομορφιά, η γλυκά αυτή μέσα μας που έχει πάντα γιορτινή διάθεση...κι όχι απλά γιορτινή μα μαγική ίδια με αυτή των Χριστουγέννων που πάντα στο μυαλό τους είναι η απόλυτη γιορτή της ζεστασιάς και της αγάπης....

Κι όταν τα κλαδιά, οι καρποί και τα κεριά ομόρφυναν το χώρο...μπήκα στην κουζίνα. 

Αυτή η ώρα είναι η πιο λατρεμένη. Ο ήλιος να πέφτει πια και εγώ να ψήνω, να πασπαλίζω, να ζω μέσα από τις γεύσεις και τις μυρωδιές που κάνουν το σπίτι μας...σπίτι!

Γιορτάσαμε και με το παραπάνω...Ήθελα το αγόρι μου να νιώσει την φροντίδα που του αξίζει. Αυτό το τριήμερο θα ήταν μόνο δικό του! Η πρώτη έκπληξη ήρθε στο αγαπημένο μας OCTO. 

Το πιο όμορφο και ζεστό cafe bistro bar...που πρόσφατα άνοιξαν δυο κορίτσια που αγαπώ και θαυμάζω. 

Ενώσαμε λοιπόν το OCTO με σήμα το άπειρο, με ένα "για Πάντα"!!! κι αυτό το συμβολικό κομμάτι...το αγαπώ!!!

Ένας υπέροχος, ζεστός, δημιουργικός χώρος κι εκεί γύρω από ένα μεγάλο δρύινο τραπέζι οι φίλοι του όλοι από την γνωστή Ανδροπαρέα....

Ξαφνιάστηκε τόσο σαν τους είδε που δεν το πίστευε πως όλοι αυτοί ήταν εκεί για εκείνον! Κι όμως...η παρέα μαζεύτηκε ξανά...μόνο για εκείνον! 

Αυτή η παρέα...είναι σαν τα μικρά μου, άτακτα ξαδέρφια. Συγγενείς.Τόσο κοντά τους νιώθουμε κι έστω κι αν η ζωή όλων είναι πια τόσο πολύπλοκη και δεν βλεπόμαστε συχνά, σαν βρισκόμαστε είναι σαν να μην πέρασε μια στιγμή....

Έτσι λοιπόν άρχισε το εορταστικό μας τριήμερο. Μια πόλη μαγική μέσα στο ζεστό φως. Ηλιοφώτιστη σαν καλοκαιρινή. Κάναμε όλα όσα αγαπά...και το αγόρι αυτό δεν αγαπά τίποτε περισσότερο από μια ξεθεωτική βόλτα στην πόλη!

Τριγυρίσαμε και χαζέψαμε βιτρίνες και κάποιες από αυτές ήταν ήδη Χριστουγεννιάτικες....Τι χαρά!!! 

Στο λιμάνι αξιωματικοί, στρατιώτες, ναύτες, με στολές εξόδου κι εκεί στο βάθος το θωρηκτό Αβέρωφ, σημαιοστολισμένο. Κόσμος παντού. Γιορτή. Η Θεσσαλονίκη στα καλύτερα της. Πιο όμορφη από ποτέ...

Τα αγόρια σε τρελό ενθουσιασμό ιδίως όταν επισκεφθήκαμε το πλοίο...Ήταν νομίζω κι οι τρεις τους οι πιο ενοχλητικοί κι ενθουσιώδης επισκέπτες! 

Από αυτούς που όλα τα σκαλίζουν, ρωτούν πολλά...και σε κάθε γωνία ακούγεται η φωνή τους και τα θορυβώδη επιφωνήματα θαυμασμού τους!

Ο ήλιος, που έδυε σε χιλιάδες χρώματα, οι άνθρωποι χαρούμενοι και χαλαροί, η αίσθηση πως είμαστε τουρίστες στην πόλη μας....

Θέλαμε αυτό το τριήμερο να είμαστε αλλού, μα δεν τα καταφέραμε να πάμε το ταξίδι που επιθυμούσαμε...

Όμως δεν είχε καμία σημασία γιατί αυτό που ζήσαμε εκεί σε εκείνη την βόλτα μας αποζημίωσε. Η μαγική μας Θεσσαλονίκη...μας αποζημίωσε. 

Το απόγευμα μας βρήκε στο άλλο κορίτσι που αγαπώ. Στην μικρή μου Sugar Angel...Στο πανέμορφο μαγαζάκι της με τα μανιταράκια και το ντεκόρ από το μαγεμένο φθινοπωρινό δάσος. 

Εκεί απολαύσαμε τις απόλυτες γεύσεις σε τούρτα...κι εκεί τα αγόρια έβαλαν πάνω στην τούρτα του μπαμπά τους ένα κεράκι...Του τραγούδησαν. Του χειροκρότησαν. Του έκαναν πλακίτσα...κι όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε όλο και πιο καλή παρέα. 

Όλο και πιο αστεία. Όλο και πιο δεμένη...κι αυτό είναι τόσο μεγάλη ευλογία στ' αλήθεια. Το να έχουμε ο ένας τον άλλο!

Την ημέρα της παρέλασης το τοπίο άλλαξε. Ο καιρός αγρίεψε μα ήμασταν και πάλι εκεί, με φίλους να χειροκροτάμε τα αγόρια μας που έκαναν για τελευταία πια χρονιά παρέλαση...και μετά τσουγκρίσματα και γέλια σε ένα ακόμη χαρούμενο, παρεϊστικο τραπέζι. 

Αυτές οι φιλίες. Πόσο πολύτιμες. Τα παιδιά μας είναι μαζί από τα νήπια και τώρα πια στην τελευταία τάξη του Δημοτικού ακόμη μας μαζεύουν. Ακόμη μας ενώνουν και μας φέρνουν κοντά, με έναν τρόπο που μόνο τα παιδιά καταφέρνουν....

Κι αμέσως μετά, γέμισαν με τις φωνές τους  το σπίτι μας και μας πήραν τα μυαλά, με τα γάργαρα γέλια τους. Τα πολύτιμα γάργαρα γέλια τους!!!

Και πέρασε....Το πιο όμορφο τριήμερο του χρόνου πέρασε και μας άφησε μια υπέροχη γλύκα κι ένα τρυφερό χαμόγελο, σαν θυμόμαστε τις στιγμές, τα γέλια, τις λέξεις που το συντρόφευαν. 

Το απόγευμα της Κυριακής μας βρήκε στο τραπέζι της κουζίνας, να διαλέγουμε τα αγαπημένα μας μπισκότα του Sugar Angel.  

Ποιος θα φάει ποιο...άλλος την κολοκύθα, άλλος την νυχτερίδα, ο μικρός απαραίτητα τα φαντασματάκια...κι αφήνουν και κανένα μικρό για τη μαμά...

Έτσι τελείωσε το μαγικό μας τριήμερο...Με τα μυρωδάτα μπισκότα halloween, παρέα με πικρό δυνατό καφέ, στην κούπα του αγαπημένου OCTO με σήμα το άπειρο...

Ζωή με σήμα το άπειρο...Ζωή με στόχο το Για Πάντα! Το δικό μας "για πάντα"...

Το ωραιότερο κλείσιμο. Γλυκόπικρη γεύση, με μια σταγόνα ευτυχίας. Καθαρής, ουσιαστικής ευτυχίας...Από αυτή που νιώθεις σαν αντιληφθείς πόσο λίγα χρειάζεσαι και πόσο εύκολο είναι να τα βρεις μέσα σου, γύρω σου, μέσα από τα καθαρά μάτια και τα γέλια όλων αυτών που αγαπάς...

Καλημέρα αγαπημένοι. Μπήκε ένας ακόμη μήνας λατρεμένος. Ο υπέροχος Νοέμβρης, με τα κιτρινισμένα φύλλα και την τρυφεράδα της ζεστής αγκαλιάς...Να είναι ένας ολοζώντανος, ζεστός, γενναιόδωρος μήνας για όλο τον κόσμο!

Για όλους μας αγαπημένοι! Πάντα και για πάντα...

                                                                                                                                Κατερίνα

Παλιότερες αναρτήσεις για το πιο όμορφο τριήμερο του χρόνου....

Το πιο όμορφο τριήμερο του χρόνου.

Ο Στόχος!