Στολίζοντας Χριστούγεννα με φύση...

Έχω πολύ καιρό να κάνω μια τέτοια ανάρτηση. Με στολισμούς και ιδέες δημιουργικές κι είπα να μοιραστώ μαζί σας κάποια Χριστουγεννιάτικες ιδέες, μιας και πολλοί μου το ζητήσατε.

Είναι γνωστό πια το πόσο πολύ αγαπώ το να στολίζω το σπίτι με κομμάτια της φύσης. Σε παλιότερες αναρτήσεις το έχετε ήδη διαπιστώσει.
Εδώ, εδώ ακόμη κι εδώ....

Έτσι και φέτος τα Χριστούγεννα, βάλαμε στο σπίτι τα γιορτινά και τα αστραφτερά μας, μα στολίσαμε και με φυσικά υλικά που δίνουν μια υπέροχη γήινη ομορφιά στο χώρο...

Από την εκδρομή μας στα Ζαγοροχώρια φέραμε πολλά και φρέσκα υλικά. Βρύα, μπόλικα κουκουνάρια πεύκου και έλατου, κλαδιά, φύλλα βελανιδιάς  κι αρκουδοπούρναρα που τα λατρεύω  κι εδώ τα αγοράζουμε ενώ εκεί ήταν παντού φυτρωμένα, τεράστια κι άγρια στο φυσικό τους περιβάλλον.

 Έκοψα από το ρέμα της  γειτονιάς και μπόλικα κλαδιά κληματσίδας  με τα οποία συνήθως κάνω στεφάνια καθώς και κλαδιά άγριας τριανταφυλλιάς και το σαββατοκύριακο  έπιασα δουλειά  δημιουργική που με ξεκούρασε τόσο!

Το τραπέζι μας λοιπόν στολίστηκε με μια πιατέλα με αυτά τα υλικά που συνθέτουν ένα τελείως Χριστουγεννιάτικο τοπίο. Τα κεριά απλά πλαισίωσαν την σύνθεση και το τραπέζι πήρε χρώμα. Το λατρεύω αυτό. Την απλότητα της φύσης στο κεντρικό μας τραπέζι. Σαν να μυρίζει την υγρασία του δάσους όλη η κουζίνα μας.

 Μετά έπιασα τα κουκουνάρια!!! Τι να τα κάνω όλα αυτά;

Συνήθως πριν στολίσω με κουκουνάρια αν αυτά είναι υγρά τα βάζω για λίγο στο φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία για να στεγνώσουν και να ανοίξουν...Τα αγαπώ τα κουκουνάρια γιατί είναι πάντα ζωντανά μέσα στο μυαλό μου κι όταν είναι υγρά ή νοτισμένα από την υγρασία κλείνουν κι όταν ξεραθούν ανοίγουν ακόμη κι όταν είναι από χρόνια κομμένα, επηρεάζονται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος.

Κάποιες φορές πριν τα βάλω στο φούρνο μπορεί και να τα πλύνω και να τα ψεκάσω με αιθέρια έλαια κανέλας ή πεύκου για να μοσχοβολήσει ο χώρος.

Η  έμπνευση με βρήκε στο λεπτό. Το αμέσως  επόμενο που έφτιαξα ήταν γιρλάντες. Ιδέα κλεμμένη από μια ταβέρνα στο Πάπιγκο όπου ο στολισμός τους ήταν μόνο από φυσικά υλικά κι είχα γιρλάντες με κουκουνάρια. 

Εγώ είπα να το εξελίξω και πρόσθεσα στην μια από τις δυο φύλλα βελανιδιάς καθώς και τις τέλειες χιονονιφάδες από χαρτί που έφτιαξε ο γιος μου και στην άλλη κλαδάκια έλατου που απογείωσαν το αποτέλεσμα!

...και βέβαια και πάλι χρησιμοποιώντας κουκουνάρια διαφορετικών δέντρων για να έχουν διαφορετικό σχήμα,  έφτιαξα μια σύνθεση που εδώ και καιρό ήθελα να φτιάξω κι όλο το άφηνα για του χρόνου!

 Με τις κληματσίδες έφτιαξα ένα τεράστιο στεφάνι, με τον τρόπο που έχω ήδη εξηγήσει στην παλιότερη μου ανάρτηση για στεφάνια με φυσικά υλικά και μετά το έβαλα μέσα σε μια μεγάλη πιατέλα με κουκουνάρια και λαμπάκια και πάλι το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό!

Μα το πιο αγαπημένο μου είναι το τελευταίο αφού έβαλα ένα χοντρό χαρτί και το τσαλάκωσα κάνοντας το μπάλα και γύρω του τύλιξα κληματσίδες φτιάχνοντας μια μεγάλη μπάλα από κλαδιά κι ενδιάμεσα κλαδάκια με καρπούς άγριας τριανταφυλλιάς...

Το αγάπησα το αποτέλεσμα, το αγάπησα πραγματικά. Από τα πιο εντυπωσιακά στολίδια μας....

....κι έτσι νομίζω πως ολοκληρώθηκαν πια οι στολισμοί στο σπίτι μας... Όλα πια είναι έτοιμα. 

Τα γνωστά λατρεμένα κουλουράκια τζίντζερ που έγιναν για ακόμη μια φορά τέλεια και χάρισαν σε εμένα και το τρελό αγόρι που τα στολίζουμε, άπειρες δημιουργικές ώρες, οι κουραμπιέδες που ήδη τέλειωσαν και πρέπει να ξαναψήσω και η δεύτερη παρτίδα μελομακάρονα που επίσης τελειώνει και πρέπει να ψήσω και τρίτη.... 

Τα παιδιά πια λίγο βοηθούν οι συμμετέχουν σε όλα αυτά.  Προτιμούν να τα βλέπουν ή να τα γεύονται. Δεν με ενοχλεί καθόλου γιατί μόλις τους ξεσηκώσω συμμετέχουν μα το πιο σημαντικό, αν νιώθουν την έλλειψη αν κάτι δεν υπάρξει και μας το υπενθυμίζουν ξανά και ξανά γιατί έχουν την ανάγκη όλης αυτής της αίσθησης γύρω τους...κι ότι είναι σημαντικό για εκείνους είναι σημαντικό για εμάς!

Όλα τελικά έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται, με εμάς τους δύο να ξυπνάμε από τα χαράματα γιατί είναι ο μόνος τρόπος να τα προλάβουμε όλα αυτά!

Μα ας είμαστε καλά κι ας τρέχουμε...Η μαγεία πλησιάζει. Το σπίτι είναι χαρούμενο γεμάτο περισσότερο από ποτέ, με την αληθινή τρυφερή απλότητα της ίδιας της φύσης. Το βλέπουμε και το χαιρόμαστε λίγο, μα ελπίζουμε τις μέρες που θα έρθουν αυτό να αλλάξει....

...κι ελπίζουμε να μπορέσουμε να χαρούμε ο ένας τον άλλο και να ξεκουράσουμε τον εαυτό μας από όλα αυτά που στην καθημερινότητα μας τρελαίνουν.  

Δεν ξέρω γιατί κάθε χρόνο λέω στον εαυτό μου πως θα κάνω εκπτώσεις κι ύστερα τρέχω γιατί τα θέλω όλα. Δεν μπορώ να αποχωριστώ τίποτε. Ούτε τα ψησίματα, ούτε τα στολίσματα, ούτε τα τρεξίματα. Και κάθε χρόνο λέω πως του χρόνου θα είμαι πιο οργανωμένη και θα προλάβω και θα είναι αλλιώς και πιο χαλαρά...μα κάθε φορά η πίεση είναι η ίδια και κάθε φορά τρέχω και φτάνω στο τέλος των ημερών αποκαμωμένη...

Και φέτος απλά το πήρα απόφαση πως ποτέ δεν θα ναι αλλιώς. Αυτό είναι! Οι μέρες αυτές είναι γεμάτες τρέξιμο και πίεση και άγχος κι εντάσεις...Πάντα θα τρέχω, πάντα δεν θα προλαβαίνω, πάντα θα αγχώνομαι και στο τέλος όλα θα γίνονται! Έτσι θα ναι κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ....η πίεση των γιορτών είναι σταθερή αξία!

 Στο τέλος όμως όλα σβήνουν και μένει το αποτέλεσμα...κι αυτό είναι που σε κάνει κάθε φορά να ξεχνάς και να ξαναρχίζεις από την αρχή κάτι που υποσχέθηκες πως δεν θα ξανακάνεις...Το αποτέλεσμα!!

Ωστόσο είμαστε πιο κοντά από ποτέ...όλα τα άγχη θα τελειώσουν και θα μπούμε στη γιορτή. Με ότι έχει ο καθένας. Με όση μαγεία του έχει απομείνει...λίγη πολλή....ας την βρούμε μέσα μας, έστω κι ως σταγόνα! Έστω και ως μια μικρή στιγμή...Όχι γιατί πρέπει λόγω των ημερών...μα γιατί την χρειαζόμαστε. 

Γι'αυτό υπάρχουν οι γιορτές...έστω κι αν κάποιες μας πονούν γιατί τονίζουν το πόνο ή τις αδυναμίες ή την μοναξιά μας...Οι γιορτές κι ότι αυτές κουβαλούν υπάρχουν γιατί τις χρειαζόμαστε...κι αυτές οι γιορτές κουβαλούν και θλίψη και μαγεία...Και τα δυο είναι εκεί...κι αξίζει να μην μείνουμε στο ένα...Ας παλέψουμε με τους δαίμονες μας, για να βρούμε αυτό που έχουμε ανάγκη.Τη μαγεία!

Την Πίστη, πως όλο αυτό, με κάποιο τρόπο...υπάρχει!

Καλημέρα αγαπημένοι. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια με τις προεόρτιες προετοιμασίες. 

Πλησιάζουμε....

                                                                                                                        Κατερίνα