Dream...

Πλησιάζει η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου...το σπίτι όλο φωτισμένο. Νιώθουμε γιορτή έστω κι αν δίπλα μας, γύρω μας, μέσα μας, δεν έχουν όλοι γιορτή...Δεν είναι πάντα όλα γιορτινά! Μα οι μέρες πλησιάζουν. "Μυρίζει" πια Χριστούγεννα...

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε γιορτάσαμε τα γενέθλια του Άγγελου μας που έγινα πια δεκαπέντε...
Ήθελε να κάνει γιορτούλα σπίτι με τους φίλους του και μετά κάποιοι από αυτούς θα διανυκτέρευαν μαζί μας. Είναι μια άλλη αίσθηση να έχεις σπίτι τόσους έφηβους.
Στρώθηκαν στο τραπέζι και τσάκισαν σε χρόνο μηδέν πίτσες, hot dog, γλυκά, μπισκότα. Μιλούσαν, γελούσαν, έπαιρναν σβάρνα τα πάντα στο πέρασμα τους.

 Αυτό το stand hot dogs ξετρελαίνει κάθε φορά τα αγόρια...Αγαπημένο Happy teapot!

Έπαιξαν πόλεμο!!!! μέσα στο σπίτι και σηκώθηκε στον αέρα το σύμπαν με τις φωνές τους...κι ύστερα άραξαν στα χαλιά και λέγαν διάφορα "ρε συ όταν είμαστε οι δυο μας στο λεωφορείο πάντα με χαιρετάει και μου δίνει και φιλάκι...κι όταν μπαίνει εκείνος ο ψηλέας τίποτα ρε συ ούτε σημασία δεν δίνει" ...κι εγώ με το μπαμπά του παρακολουθούσαμε κι ακούγαμε και γελούσαμε στα κρυφά...

Τους κοιτάζαμε να γελάνε να λένε τα δικά τους και σκεφτόμουν, τι ομορφιά! Τι νιάτα! Όλα πάνω τους σφύζουν από ζωή. Είναι η ίδια η ζωή προσωποποιημένη!
Γεμάτη με καθαρότητα. Με ομορφιά. Γεμάτη με πίστη και όνειρα. Γεμάτη με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στη ζωή!

Το Σαββατοκύριακο πέρασε λοιπόν με πολλές φωνές και ξεσηκωτικές στιγμές για όλους μας. Με τραπεζώματα και τούρτες και μαγειρέματα και ψησίματα και φουρνίσματα ώσπου μετά από όλον αυτό τον βομβαρδισμό πήραμε με το τρελό αγόρι τα σκυλιά κι εξαφανιστήκαμε για μια ήρεμη βόλτα οι δυο μας...ή μάλλον οι τέσσερις μας! Έτσι όπως μας αρέσει να κάνουμε όταν χρειαζόμαστε λίγη αποσυμπίεση.

Κι ύστερα ξεκίνησε μια ακόμη τρελή εβδομάδα...με πολλή δουλειά, πολλές υποχρεώσεις, πολύ πίεση και καθόλου χρόνο για εμάς, για τις ανάγκες μας, ούτε καν για να ιδωθούμε κάποιες φορές...
Κάποιες μέρες όλα είναι στον αυτόματο και γίνονται τα πάντα μηχανικά ακόμη και το φαγητό, ακόμη και ο ύπνος, έχουν μια σχεδόν ρομποτική μορφή...και έρχονται ημέρες που μπαίνω στο σπίτι και τα αγόρια έρχονται με φόρα καταπάνω μου και μ'αγκαλιάζουν και μου λένε πως τους έλειψα και τότε αντιλαμβάνομαι πως έχω να τους δω από το βράδυ της προηγούμενης μέρας...

Μα κάποιες ημέρες, μέσα στην καθημερινότητα έρχονται μικρά μηνύματα αγάπης και φροντίδας από ανθρώπους αγαπημένους. Τα Χριστουγεννιάτικα δώρα ψυχής...
Κάρτες με ευχές, μικρά δωράκια όπως ένα δεματάκι που έφτασε κατευθείαν από το Β.Πόλο...από την λατρεμένη μου Χαρούμενη Τσαγιερίτσα,  κατά κόσμο, Happy Teapot που κάθε χρόνο βρίσκει τον τρόπο να χωθεί στο σπίτι μας για να μας χαρίσει χαρά και να σκορπίσει με γενναιοδωρία λίγη χρυσόσκονη στην καθημερινότητα μας.
Με τα  Χριστουγεννιατικα stencil της θα στολίσω τα ωραιότερα γλυκά  φορώντας, ναι παρακαλώ! τα λαμπερά γιορτινά τατουάζ στα χέρια. Θα γίνει χαμός!

Κι είναι κι οι άλλες  ημέρες παρ όλη την κούραση μου σηκώνομαι πολύ νωρίτερα και βγαίνω έξω για τρέξιμο κι αυτές οι μέρες είναι οι ονειρεμένες μου.

Είτε είναι πάνω στο δρόμο με τα χωράφια, είτε δίπλα στη θάλασσα, απολαμβάνω τη φύση και τη σιωπή στο μυαλό μου. Μυρίζω την υγρασία και μαγεύομαι με την υπέροχη μυρωδιά της βρεγμένης γης ή τρέχω αγναντεύοντας την αγριεμένη θάλασσα.
Ακούω τα βήματα και την ανάσα μου και αφήνω μαγικά όνειρα, σχέδια κι εικόνες να γεμίσουν το μυαλό μου...και να με συνεπάρουν...και γεμίζω ευγνωμοσύνη...για κάθε ένα από εκείνα τα μαγικά λεπτά! Για κάθε ένα!
Αυτή είναι η δική μου ώρα. Η ώρα που ονειρεύομαι κι υπάρχω με τον δικό μου τρόπο. Η μοναδική επαφή με τον εαυτό μου πριν ξαναμπώ στην κανονικότητα και παρασυρθώ από τους ρυθμούς της...

Κι όταν γυρίζω πίσω όλα είναι αλλιώς...Μα κάποια από εκείνα τα όνειρα, κάποια σχέδια δεν τα αφήνω να χαθούν και τα γράφω πια...
Τα κάνω στόχους, καταθέτοντας τα στην πανέμορφη κατακόκκινη χειροποίητη ατζέντα που μου χάρισε το Δεσποινάκι, Ergodespoina με τα μαγικά χέρια και την αγάπησα και θα με συντροφεύσει στην νέα δημιουργική χρονιά. Η ατζέντα των ονείρων...

Κι όσα όνειρα γράφονται εκεί...αυτόματα μπαίνουν στην σειρά...γιατί θα'ρθει η ώρα τους! Γιατί όπως είχαμε πει και παλιότερα...κάθε σου όνειρο αξίζει να το κυνηγήσεις...

Ανοίγουμε λοιπόν τα ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης, φέτος έχω κι εγώ το δικό μου, δώρο του αγοριού μου γιεεεε.

Ανάβουμε τα κεριά κάθε εβδομάδας που περνά και περιμένουμε...Περιμένουμε τις μέρες που θα μας φέρουν κοντά τη γέννηση Του!
Στις ημέρες που θα μας φέρουν κοντά στους αγαπημένους μας. Γύρω από τραπέζια και οικείες αγκαλιές. Να τσουκγρίζουμε, να γελάμε, να μαλώνουμε και να διαφωνούμε, να τρώμε μέχρι σκασμού και να πηγαινοερχόμαστε με ένα μελομακάρονο στο χέρι...

...κι ελπίζουμε αυτές οι μέρες να είναι έτσι για όλους...μα δεν θα είναι. Δεν θα είναι για όλους κι αυτό πάντα είναι το σκοτεινό σημείο μέσα μας.
Εκεί δίπλα στα αναμμένα φωτάκια πάντα μια σκιά. Πάντα μια θλίψη. Πάντα ένας πόνος, ένας φόβος μια οργή....

Για κάθε έναν που δεν μπορεί να σταθεί ας υπάρξει ένα χέρι να τον στηρίξει. Για κάθε έναν που ζει στο σκοτάδι, ας υπάρξει ένα χέρι να του ανάψει το φως. 

Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε πολύ...όχι πολύ. Απλά να είμαστε εκεί με χέρια απλωμένα και μάτια ανοιχτά...
Με ένα μυαλό γεμάτο όνειρα και μια καρδιά γεμάτη πίστη! Πίστη στον εαυτό μας, σε αυτούς που αγαπάμε...στον κόσμο ολόκληρο.

.
Υπάρχουν χιλιάδες χαμόγελα που σβήνουν κάθε μέρα. Χιλιάδες μάτια που γεμίζουν πόνο. Χιλιάδες βλέμματα που σκοτεινιάζουν...κι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι'αυτό είναι απλά να κρατήσουμε την φλόγα αναμμένη.
Την Πίστη ζωντανή μέσα μας. Την Ελπίδα φωτισμένη...γιατί ο κόσμος το έχει ανάγκη. Γιατί εμείς το έχουμε ανάγκη...

Φέτος τα Χριστούγεννα, ανάμεσα σε όλα ας θυμηθούμε έναν τέτοιο πλάσμα. Ας γυρίσουμε να  το κοιτάξουμε. Φέτος τα Χριστούγεννα, ανάμεσα σε όλα, ας προσπαθήσουμε να σώσουμε ένα μικρό ταπεινό όνειρο κάποιου ανθρώπου.Ας τον βοηθήσουμε να συνεχίσει να ονειρεύεται...

Καλημέρα αγαπημένοι...Ας κρατήσουμε το όνειρο ζωντανό. Ας μην αφήσουμε κανενός το όνειρο να σβήσει...Ας μην εγκαταλείψουμε κανένα μας όνειρο!
...γιατί...Τι θα' ταν η ζωή, τι θα' ταν ο κόσμος όλος, δίχως το μεγαλείο ενός ταπεινού μας ονείρου;

Αφιερωμένο....