Λουλούδια και Φως...

Τέλειωσε και το Πάσχα, τέλειωσαν κι οι διακοπές. Οι μικροί άνθρωποι ξαναγύρισαν στους ρυθμούς τους κι εμείς το ίδιο, σαν να προσπαθούμε να βρούμε ξανά τα βήματα μας  μέσα σε αυτή την πρώτη κανονική εβδομάδα μετά τις γιορτές.

Οι ημέρες που πέρασαν ήταν όμορφες αν και κουραστικές. Ηλιόλουστες, χαρούμενες και λίγες...αχ πόσο λίγες. Πόσο γρήγορα τελειώνουν δυστυχώς! Μου φάνηκε σαν μια γρήγορη ανάσα όλο αυτό. Σαν να μην κατάλαβα καλά καλά πότε ήρθαν και πότε πέρασαν.

Τα παιδιά είχαν φύγει από νωρίς στην γιαγιά και στον παππού κι ήταν η πρώτη φορά που το ζήσαμε αυτό.Το να φεύγουν δηλαδή τα παιδιά και να μένουμε μόνοι για λίγες ημέρες κι ήταν υπέροχα ανακουφιστικό για όλους μας. Αυτοί περνούσαν τέλεια στους παππούδες κι εμείς δουλεύαμε χωρίς όμως την έγνοια τους. 

Η Μεγάλη Εβδομάδα πέρασε απίστευτα γρήγορα και παρόλο που το σπίτι ήταν άδειο, όλα έγιναν με την γνωστή ιεροτελεστία. 

Τα αυγά, τα τσουρέκια, τα στολίσματα! Την έχω ανάγκη αυτή την γιορτινή διαδικασία. Δεν πρόλαβα όπως πάντα, να δω κανέναν από τους φίλους και μόνο ένα τρελοκόριτσο που τα τελευταία χρόνια έχει αποφασίσει να είναι η νεραιδονονά μου...μου έδωσε την λαμπάδα μου και χάρηκα τόσο, μα τόσο πολύ για μια ακόμη χρονιά, καθώς τώρα σε αυτή την ηλικία, το κοριτσάκι μέσα μου είναι χαρούμενο που για πρώτη φορά στη ζωή της παίρνει λαμπάδες! 

Η λαμπάδα μου φέτος μύριζε υπέροχα και είχε πάνω της το παπούτσι μια μάγισσας....Τι τρομερή συγκίνηση, η εικόνα κάποιων αγαπημένων ανθρώπων για εμένα. Μάγισσα λοιπόν...και τα αγόρια την κοίταζαν και γελούσαν!

Μαζευτήκαμε λοιπόν όλοι μαζί και πάλι στην βάση μας στο πατρικό και ζήσαμε λίγες ηλιόλουστες χαρούμενες ημέρες. Το σπίτι των γονιών ανοιξιάτικο και φωτεινό, με τα λουλούδια ολάνθιστα και την αυλή πεντακάθαρη. Η μαμά είχε στολίσει και το σπίτι ήταν τόσο γιορτινό κι όμορφο. Τόσο γεμάτο φως και ζωή! Το πρώτο μας Πάσχα όλοι μαζί!

Γύρω από τις γλάστρες και τα χαρούμενα ανθάκια ο λαγός είχε αφήσει σοκολατάκια και μικρά δωράκια για τα παιδιά και παρόλο που κοροϊδευόμαστε πια μεταξύ μας...το χρειάζονται αυτό το μικρό χαρούμενο τελετουργικό...

Ξύπνησαν το πρωί και τα ποδοβολητά τους ακούστηκαν σε όλο το σπίτι καθώς έτρεχαν με ενθουσιασμό να μαζέψουν τα σοκολατένια αυγουλάκια τους! 

Κι ύστερα το αγαπημένο μου...Η βόλτα. Αυτή η Πασχαλινή βόλτα μέχρι το φαγητό να ετοιμαστεί, με ενθουσιάζει. Πήγαμε να μαζέψουμε λουλούδια για το Πασχαλινό τραπέζι και περπατήσαμε στα σοκάκια της γειτονιάς. Μικρές καθαρές αυλές, γεμάτες λουλούδια και άνθρωποι να χορεύουν, να μοιράζονται, να γελάνε, να τσουγκρίζουν ποτήρια. "Σε ποια άλλη χώρα θα το δεις αυτό;"

Είπε ο μεγάλος μου γιος. Αυτή η εικόνα των ανθρώπων να γιορτάζουν όλοι μαζί σε αυλές και δρόμους τους ενθουσίασε. Κι εμένα επίσης....Εικόνα υπέροχα φωτεινή, σχεδόν λυτρωτική.

Τα αγόρια όλα μαζί  με πήγαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι να μου δείξουν το "μεγαλύτερο δέντρο που υπάρχει"....Κι ήταν πράγματι ένα πανέμορφο κάτασπρο από τα λουλούδια δέντρο, σε μια παλιά χορταριασμένη αυλή! Τόσο μεγάλο που δέσποζε σχεδόν σε όλη τη γειτονιά. 

Και μετά βόλτα στο ποτάμι να μαζέψουμε ήλιο και παπαρούνες με τον χιονισμένο Όλυμπο να μας χαιρετά. Τραγουδήσαμε περπατώντας όλοι μαζί και γελάσαμε και τρέξαμε κι εγώ μάζευα λουλούδια από τα γύρω δέντρα και τα χωράφια. Τα αγριολούλουδα στόλισαν το τραπέζι μας και γέμισαν χρώμα τις μέρες μας. Χαμομηλάκια, παπαρούνες, άσπρες και λιλά πασχαλιές και σινάπια...Όμορφη απλότητα.

Ευχαριστηθήκαμε συζητήσεις και γέλια και πρωινά ατελείωτα με τα περέκια της μαμάς μας να καθόμαστε γύρω από το τραπέζι για ώρες συνεχόμενες και τα γεύματα να περνούν από το πρωινό στο μεσημεριανό και μετά στον απογευματινό καφέ και γλυκό και τσουγκρίσματα...και βέβαια στο τέλος της μέρας να βγαίνει το πιεσόμετρο και να μετράμε όλοι την πίεση μας....η εκδίκηση του αρνιού!

Αλλά πιο πολύ ευχαριστήθηκα αυτές τις όμορφες στιγμές με τα μικρά μου ανιψούδια και τις αγκαλιές μας, που είναι ακόμη τόσο τρυφερά παιδικές...σε αντίθεση με τις αγκαλιές των δικών μου αγοριών που έχουν άλλο"ύψος"...και δεν είναι πια παιδικές....

Ήταν όμορφες...όμορφες ημέρες μα λίγες. Πέρασαν πια και γυρίσαμε στο σπίτι μας γεμάτοι με αναμνήσεις και χαρούμενα δώρα και και μπαίνουμε πια στην τελευταία ευθεία, πριν το Καλοκαίρι!

Το κλείσιμο μια ακόμη χρονιάς πλησιάζει και νιώθω τόση ανακούφιση περιμένοντας του.

Μια ανάσα πριν το τέλος της Άνοιξης, μια ανάσα πριν την αρχή του Καλοκαιριού.Δυο μόλις μήνες έμειναν για να κλείσει ακόμη ένας δημιουργικός κύκλος και αυτή η ανάσα μου φαίνεται η πιο κουραστική πια γιατί κουβαλά, την ένταση και το βάρος μιας ολόκληρης χρονιάς...Μα θα περάσει κι εύχομαι να κυλήσει όσο γρήγορα κύλησαν κι όλες οι υπόλοιπες μέρες.

Νιώθουμε αδημονία μεγάλη για  τις μέρες που έρχονται και θα μας φέρνουν την ξεγνοιασιά του Ελληνικού ήλιου!

Ας περάσουν γρήγορα λοιπόν αγαπημένοι.Μέχρι τότε γεμίζουμε την καθημερινότητα μας με φως και χρώμα. Δώρα της φύσης και της ίδια την ζωής. Από τα τραπέζια μας δεν λείπουν τα αγριολούλουδα και από τις αυλές και τα μπαλκόνια μας οι γλάστρες με τα χαρούμενα γεράνια, ενώ τα χωράφια καταπράσινα πια γεμίζουν τα μάτια μας με ομορφιά.

Η ζωή κάνει και πάλι τον μαγικό της Κύκλο κι η φύση που ξέρει να περιμένει, με την ορμή ενός νέου ξυπνήματος γεμίζει το μέσα μας με ζωή και ελπίδα. Μια ελπίδα, πως όλα ξυπνούν, όλα συνεχίζουν κι υπάρχουν...όλα είναι ακόμη εδώ.Υπέροχα εδώ!!!

Χρόνια πολλά αγαπημένοι. Ελπίζω αυτή η γιορτή της ζωής να σας βρήκε γερούς και χαρούμενους σε αγκαλιές αγαπημένες!

Συνεχίζουμε λοιπόν περπατώντας με βήμα γοργό προς ένα ακόμη καλοκαίρι!Να κλείσουν οι εκκρεμότητες, να κλείσουν τα σχολεία, να κλείσει μια ακόμη τρελή χρονιά. Μια ανάσα έμεινε...Καλή και απολαυστική διαδρομή μέχρι εκεί και κουράγιο σε όλους μας!

Καλημέρα λοιπόν!!!!Μην ξεχνάτε να γεμίζετε με λουλούδια τα βάζα σας και φως την ζωή σας!

                                                                                                                  Κατερίνα