Και σαν φτάσεις να σε περιμένουν αγκαλιές και γέλια. Να σε περιμένουν μια αυλή ολάνθιστη κι ένα κοπάδι άλογα που τρέχουν άγρια κι ελεύθερα. Να σε περιμένουν άγρια βράχια και δάση και μονοπάτια κι ένα ποτάμι φουσκωμένο και καθαρό. Να σε περιμένουν ρεματιές και καλντερίμια και πόρτες υπέροχα χρωματιστές. Να σε περιμένουν γεύσεις και εικόνες που κουβαλούν κάτι από την μακρινή σου νιότη...
Άνθρωποι απλοί. Πρόσωπα σκαμμένα. Μονοπάτια φιδογυριστά και νερά καθάρια να τρέχουν από παντού...κι ο άνεμος να ακούγεται πάνω από την μεγάλη χαράδρα. Κι εκεί στην άκρη να ακούς τον μαγικό του ήχο και να θαυμάζεις τα μικρά θαρραλέα αγριολούλουδα που φυτρώνουν στα γκρεμνά. Να μυρίζεις τη βρεμένη γη από την ξαφνική μπόρα που φέρνουν τα σύννεφα και να ρουφάς την καθαρή ενέργεια της φύσης.Τι γενναιόδωρες στιγμές!
Να απλώνεις τα χέρια εκεί στην άκρη του γκρεμού και η άγρια χαράδρα να απλώνεται στα πόδια σου...και το βουνό να σε περιμένει. Ναι! να περιμένει εσένα να το περπατήσεις. Να το εξερευνήσεις, να το χαρείς. Να τσαλαβουτήσεις στα νερά των ποταμών, να θαυμάσεις τα άγρια δέντρα, να μιλήσεις με τα κλαδιά και να τα χαϊδέψεις απαλά...Να περιμένει να ακούσει τις παιδικές φωνές να τραγουδούν άτσαλα και να φωνάζουν στα βράχια κι η χαράδρα να μεταφέρει την ηχώ της φωνής τους.
Να νιώσεις ζωντανός ολοζώντανος εκεί σε ένα μικρό ξύλινο τραπέζι στριμωγμένος καθώς γελάς. Γελάς μακάρια ευτυχισμένα, με το κεφάλι γερμένο πίσω. Γελάς λες κι όλος ο κόσμος είναι ευτυχισμένος σαν εσένα εκείνη την απόλυτη στιγμή. Λες και δεν υπάρχει καμιά σκοτεινιά στην άκρη καμιάς διαδρομής...και γελάς σαν μεθυσμένος, με αστεία που κανείς δεν βρίσκει καν χαριτωμένα...μόνο εσύ κι η παρέα σου. Αυτιστικά κλεισμένοι σε εμάς, στον μικρό μας κύκλο...εκεί γύρω από το ξύλινο μικρό τραπέζι που ζουν τα θαύματα...
Κι ύστερα τα σύννεφα να απλώνονται πάνω από τα βουνά και με ένα καφέ ελληνικό παρέα, να μοιράζεσαι απλόχερα λέξεις και ζωή. Και ξαφνικά να νιώθεις τόσο δυνατά.Τόσο συγκινητικά που κάποιος σε εμπιστεύεται με τα νιώθω του. Και τα γέλια τόσο γρήγορα, γίνονται τρυφερά δακρυσμένα μάτια! Τι ευλογία οι άνθρωποι.Οι σχέσεις κι η αλήθεια τους!
Λιβάδια και νερά και δέντρα και πέτρα. Πέτρα άγρια που πάνω της οι άνθρωποι χτίσαν την ζωή τους. Κι εκείνη τους στύλωσε σε τούτη τη γη και τους έδωσε βάση να πατήσουν.
Μια πετρόχτιστη εκκλησία στη μέση και γύρω σπίτια και μικρές καθαρές γειτονιές.
Πέτρα και ξύλο.
Γη κι ουρανός...και στη μέση η ψυχή του κόσμου!
Να πηγαίνεις ταξίδι για να βρεις τα κομμάτια σου τα σκόρπια. Αυτά που η καθημερινότητα τα στέλνει εδώ κι εκεί κι εκείνα μοιρασμένα, χαμένα προσπαθούν να ενωθούν απελπισμένα. Να καλύψουν τα κενά. Κι αρκεί ένα μονοπάτι που μυρίζει φασκόμηλο, ένα μικρό λευκό ανθάκι στην άκρη του γκρεμού. Μια ριπή ανέμου σε μια αρχαία χαράδρα, μια πρωινή αγκαλιά για καλημέρα κι ένα δυνατό γέλιο...και να τα κομμάτια κολλούν ξανά. Μπαίνουν ξανά στην θέση τους. Χωρίς δισταγμό ενώνονται...κι ύστερα ένα αντίο αρκεί για να ανοίγει την πρώτη ρωγμή...ξανά!
Στα ταξίδια αυτό που μετρά είναι το αντίο. Αν πονάει...το ταξίδι άξιζε! Κι αυτό το αντίο πόνεσε με έναν πόνο τρυφερό όπως τον πόνο των παιδιών μας που αγκαλιάστηκαν εκεί κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο στο κέντρο της πλατείας. Και το αντίο γέμισε τα μάτια μας και φούσκωσε την καρδιά μας.
Ζαγορόχωρια. Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο. Οβίρες. Μοναστήρι Αγίας Παρασκευής. Χαράδρα Βίκου. Μέτσοβο και μια παρέα φίλων που διασχίσαμε τον Βορά και το Νότο για να ενωθούμε εκεί κάτω από την Αστράκα...την μαγική "σκεπή", που γενναιόδωρα μας σκέπασε.
Η μνήμη γέμισε εικόνες και το σώμα με νιώθω...Και τα ταξίδια τα ζούμε αυτό ακριβώς. Για να νιώσουμε, να δούμε, να ενωθούμε! Γιατί όπως λένε, το να ταξιδεύεις, είναι το μόνο πράγμα που σε κάνει πραγματικά πλούσιο....
Εύχομαι ταξίδια γεμάτα περιπέτειες και εικόνες. Εύχομαι ταξίδια μαγικά σε όλους. Με πολλά νιώθω και πολλά αγαπώ! Καλημέρα αγαπημένοι! Καλό Μάη!!!
Κατερίνα
Κατερίνα
5 σχόλια:
Αχ Ελλάδα μάγισσα !!! Οι φωτογραφίες σου .. χωρίς λόγια. Είναι όντως πολύ όμορφα αλλά χωρίς καλή διάθεση και αγάπη τίποτα δεν έχει τόση αξία.
Το καλοκαίρι ήμασταν εκεί.. Φαράγγι Βίκου, κολυμβήθρες, Αγία Παρασκευή, Μέτσοβο, Μετέωρα !!!
Κατερίνα ένας κόμπος δέθηκε τώρα το στομάχι μου... όχι βέβαια απότομα αφού εβλεπα τις φωτογραφίες σου στο ινσταγκραμ ....
Θα μπορέσουμε άραγε να πάμε πάλι; από Κύπρο είναι πιο δύσκολο..
Σημείωση..Ο μεγάλος σου γιος έγινε ολοκληρος άντρας!
Τα κατάφερς!! τα κατάφερες κακό κορίτσι να με κάνεις να σφαδάζω από τη ζήλια μουυυυυυ!!!! Αχ! να ήμουν πετραδάκι στη τσαντούλα σου να με πάρεις μαζί σου. Βλέπεις ήμασταν με τον άνδρα μου ένα ζευγάρι που δεν αφήναμε μέρος για μέρος, βουνά, θάλασσα και λαγκάδια..αχ! αχ! αχ! Καλά να περνάτε κορίτσι μου, να χαίρεστε κάθε στιγμή, να ταξιδεύετε και να γνωρίζετε κάθε γωνιά.
Ωωωω... τι χρωματιστή παρέα! Τι χαμογελαστή,ζωντανή, ολοζώντανη παρουσία μες στη πράσινη φύση...! Μπράβο ρε παιδιά, μπράβο σας... χαίρομαι, χαίρομαι και ζηλεύω και λίγο...
Με ταξιδεψες σε μερη αγαπημενα, σε μερη-πατριδα!!!
Μου ξυπνησες τις αναμνησεις μου κ την πιο βαθεια μου νοσταλγια για εκει....
Ενωθηκα κ χωριστηκα μεσα απο τις τοσο περιγραφικες σου εικονες.....
Σε ευχαριστω....
Χαιρομαι που ηταν τοσο πλουσιο ταξιδι!!!
❤❤❤
Ναι, ρε φίλη, αυτό, αυτό ακριβώς είναι η ζωή, οι παρέες, οι φίλοι! Να γελάς σαν μεθυσμένος, να δημιουργείς δικούς σας γέλιου κωδικούς, που κανείς άλλος να μην τους καταλαβαίνει παρά μονάχα η δική σας η ψυχή! Εύχομαι ταξίδια ακόμη πιότερα, πιο μακρινά, πιο παραμυθένια!!!
Δημοσίευση σχολίου