Με βρίσκει λοιπόν το πρωινό της Κυριακής να παρακολουθώ Το Savage Kingdom και την ζωή κάποιων σαρκοφάγων ζώων στην Αφρικανική σαβάνα με την επιβλητική βαθιά φωνή του Charles Dance σε ρόλο αφηγητή.
Έτσι γνώρισα την Saba την λεοπάρδαλη που στην άγρια κι αφιλόξενη Αφρικανική γη προσπαθεί να μεγαλώσει τα δυο μικρά της κάτω από το άγρυπνο μάτι της Matsumi, της βασίλισσας λέαινας που προσπαθεί να την καταστρέψει και τα καταφέρνει αφού στο τέλος σκοτώνει το ένα μικρό της Saba...Τελειώνει το επεισόδιο και νιώθω να αγαπώ την μόνη ταλαιπωρημένη Saba και να μισώ την άγρια κι ανελέητη Matsumi.
Αμέσως μετά παρακολουθώ την ζωή της Matsumi που κρατά τα ηνία της φυλής της. Σε ένα σκληρό άνυδρο καλοκαίρι, έχει μια ολόκληρη φυλή να φροντίσει. Τα μικρά τους πεινούν και αργοπεθαίνουν από την έλλειψη τροφής. Μια γειτονική φυλή λιονταριών παραμονεύει να κλέψει τα καλά βοσκοτόπια στο οποία κυνηγούν και ο βασιλιάς της φυλής ο Serekama είναι σκληρός κι αμείλικτος. Παίρνει πάντα την μερίδα του λέοντος με αποτέλεσμα η φυλή να πεινά και τα μικρά να κινδυνεύουν. Οδηγημένα από την δίψα βρίσκουν μια ξεραμένη λίμνη που από την έλλειψη νερού μοιάζει πια σαν γούρνα νερού όπου γύρω του τα ζώα παλεύουν για λίγες σταγόνες με στόχο την επιβίωση τους. Είναι καίριας σημασίας να καταφέρουν να διεκδικήσουν αυτή τη λασπωμένη λίμνη και η Matsumi ξέρει πως μόνον εκεί βρίσκεται η σωτηρία της φυλής της. Παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί εκεί όταν μια πολυάριθμη αγέλη από ύαινες με αρχηγό Zalika τους επιτίθεται και παίρνει την κυριαρχία της λίμνης. Η φυλή της Matsumi, μετρά απώλειες μετά την αιματηρή συμπλοκή και τελειώνει το επεισόδιο με εμένα να νιώθω πως αγαπώ πια την Matsumi και μισώ την Zalika.
Αμέσως μετά παρακολουθούμε την προσπάθεια επιβίωσης της Zalika της αρχηγού της αγέλης των υαινών. Δέχονται καθημερινά επιθέσεις λιονταριών, τα μικρά τους σκοτώνονται καθημερινά από τον βασιλιά των λιονταριών Serekama για αστείο θαρρείς και παλεύουν απεγνωσμένα για χρόνια να επιβιώσουν. Η Zalika επιτέλους μεγαλώνει την φυλή της και δυνατοί πια λόγω του αριθμού τους καταφέρνουν να διώξουν τα λιοντάρια από τη λασπωμένη λίμνη. Ήρεμη πια η Zalika που στάθηκε ως άξια αρχηγός απολαμβάνει για λίγο την χαρά να βλέπει τα κουτάβια της φυλής ευτυχισμένα όταν η Ωχρά φυλή μια ομάδα αγριόσκυλων με αρχηγούς την Teemana και τον Malao επιτίθενται στην φυλή των υαινών, σκοτώνουν κάποια μικρά και παίρνουν την κυριαρχία της λίμνης. Τελειώνει το επεισόδιο με εμένα να νιώθω πως αγαπώ την ταλαιπωρημένη φυλή της Zalika και να μισώ την σκληρή φυλή της Temmna και του Malao.
Αμέσως μετά παρακολουθούμε την Ωχρά φυλή. Τα αγριόσκυλα της Αφρικανικής σαβάνας. Αφοσίωση κι ανιδιοτελής αγάπη χωρίς όρια. Φροντίζουν τα μικρά τους και τα εκπαιδεύουν ωστόσο η ξηρασία κάνει την ζωή τους δύσκολη και η μόνη τους σωτηρία είναι εκείνη η μικρή λασπωμένη λίμνη. Έχουν προσπαθήσει και στο παρελθόν να περάσουν από εκεί μα τα λιοντάρια τους θέρισαν. Τώρα τα μικρά τους αργοπεθαίνουν και πάλι μα αυτή τη φορά από τη δίψα. Κάθε μέρα λιώνουν στην κυριολεξία και πρέπει οι αρχηγοί να καταστρώσουν ένα σχέδιο διάσωσης των μικρών τους. Φαίνεται τίποτε να μην έχει σημασία. Είναι μικρά σε μέγεθος, μα απελπισμένα. Πιο απελπισμένα και πιο αποφασισμένα από ποτέ οπότε επιτίθενται με όλη τους τη δύναμη και με μια οργανωμένη προσπάθεια παίρνουν την λίμνη από τις ύαινες κι επιτέλους τα μικρά πίνουν νερό μετά από βδομάδες. Επιτέλους μια ελπίδα στην φυλή τους επιτέλους νιώθουν πως τα κατάφεραν όταν η επίθεση έρχεται από την Saba την λεοπάρδαλη που βρίσκει ευκαιρία να σκοτώσει ένα μικρό και η φυλή θρηνεί και την Teemana και τον Malao, να τραβούν μπροστά κυνηγημένοι ξανά, προσπαθώντας να σώσουν ότι απέμεινε...Κλείνει το επεισόδιο με εμένα να νιώθω πως αγαπώ την Teemana και τον Malao και νιώθω να μισώ την Saba την λεοπάρδαλη που πριν λίγο αγαπούσα...
....και έτσι απλά να συνεχίζουν και τα δέκα επεισόδια. Με αυξομειώσεις συναισθημάτων. Νιώθεις να συνδέεσαι με τις φυλές, να κατανοείς τις πράξεις τους, να μην είναι τίποτε παράλογο, ανάλογα από ποια πλευρά θα δεις την ιστορία γιατί η κάθε ιστορία, έχει το νόημα της. Η κάθε φυλή κουβαλά, το παρελθόν και την αλήθεια της και ενώ την μια στιγμή θεωρείς αδιανόητες τις πράξεις τους, μετά από λίγο κατανοείς, δικαιολογείς, σαν γίνεσαι μάρτυρας της δικής τους προσπάθειας επιβίωσης, της δικής τους αγωνίας, του δικού τους πόνου....
Ήταν μια υπέροχη Κυριακή κι όχι μόνο. Ήταν ένα υπέροχο μάθημα, που μου δόθηκε με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο. Όλοι το ξέρουμε αυτό και μιλάμε για την σχετικότητα της ζωής. Ο καθρέφτης έχει πάντα δυο πρόσωπα καμιά φορά και περισσότερα! Ο καθένας ξέρει την αλήθεια του για αυτό και η αλήθεια είναι τόσο σχετική. Από όποια πλευρά κι αν κοιτάξεις μια ιστορία, θα κατανοήσεις τις ενέργειες και τις πράξεις των πρωταγωνιστών και ίσως συνδεθείς μαζί τους, ίσως συμπονέσεις ίσως νιώσεις ενσυναίσθηση μέχρι να ακούσεις και την αντίθετη πλευρά και πάλι θα κατανοήσεις και πάλι θα νιώσεις την σχετικότητα της κάθε απόφασης, της κάθε πράξης, της κάθε αλήθειας.
Γιατί τελικά η αλήθεια δεν είναι μια, είναι πολλές.
Όπως και το δίκιο κι ο κάθε ένας από εμάς κουβαλά την αλήθεια του κι έχει το δίκιο με το μέρος του...Όμως όλα στη ζωή είναι τόσο υπέροχα σχετικά κι εμείς τελικά δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά μια από τις διαφορετικές φυλές, μια από τις διαφορετικές ομάδες πλασμάτων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν στην σαβάνα τούτης της ζωής. Και μπορεί από μακριά όλη η προσπάθεια μας να μοιάζει με επιβολή μα τελικά δεν είναι τίποτε περισσότερο από επιβίωση...
Πλάσματα που καθημερινά αγωνιούμε αν θα τα καταφέρουμε, αν η φυλή μας θα πιει νερό, αν τα μικρά μας θα επιβιώσουν...και μέσα μας μια αγωνία, μια συνεχής μάχη με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Κάποιοι θα μας καταλάβουν, κάποιοι θα μας βοηθήσουν, κάποιοι θα με επικρίνουν, κάποιοι θα μας απορρίψουν, κάποιοι θα μας επιτεθούν.
Κάποιους θα τους καταλάβουμε, κάποιους θα τους βοηθήσουμε, κάποιους θα τους επικρίνουμε, κάποιους θα τους απορρίψουμε, κάποιους θα τους επιτεθούμε...Έτσι πάει τελικά. Έτσι συμβαίνει στον μαγικό κύκλο της ζωής. Ένα άγριο βασίλειο είμαστε και παλεύουμε για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας, κι όλοι έχουμε δίκιο κι άδικο ανάλογα από το ποια πλευρά κανείς κοιτάζει την ιστορία.
Γι αυτό...ας μάθουμε να ακούμε. Ας δώσουμε χρόνο για να ακουστούμε. Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε απόλυτοι ή επικριτικοί. Ας δώσουμε χώρο για να πάρουμε χώρο και τελικά ας θυμόμαστε...πως αυτή η λίμνη που συχνά μοιάζει με λασπωμένο βάλτο, μας χωρά όλους, Ίσως να μην ξεδιψάσουμε όπως το επιθυμούμε γιατί το νερό είναι λίγο, μα θα έρθουν οι βροχές...Κι όταν έρθουν οι βροχές θα γεμίσει πάλι η λίμνη και το νερό θα είναι αρκετό και θα φύγει ο φόβος, Μα τότε ίσως να έχουν φύγει κι άνθρωποι από γύρω μας. Ίσως κάποιοι να έχουν χαθεί μέσα σε αυτή την ανελέητη μάχη επιβίωσης. Ίσως κάποιους να τους έχουμε διώξει εμείς. Ίσως κάποιοι να έχουν διώξει εμάς. Οι άνθρωποι τελικά και η αλήθεια τους φανερώνονται στην ξηρασία της ζωής.
Ένα άγριο βασίλειο, με πλάσματα σε απόγνωση. Σε ανάγκη. Η μόνη μας αντίθεση με τα πλάσματα που ζουν στην Αφρικανική σαβάνα, μια διαφορετική λέξη. Ανελέητη επιβίωσή για εκείνα. Αξιοπρεπής επιβίωση για εμάς.
Ας έχουμε υπομονή, σύνεση και κατανόηση γιατί όλοι έχουμε το δίκιο στο πλευρό μας και τελικά...στα πολύ δύσκολα ας προσπαθήσουμε να θυμόμαστε, να μην γινόμαστε ανελέητοι, να μην απελπιζόμαστε...λίγο ακόμη και θα έρθουν οι βροχές... Καλημέρα αγαπημένοι.
Κατερίνα
Αμέσως μετά παρακολουθώ την ζωή της Matsumi που κρατά τα ηνία της φυλής της. Σε ένα σκληρό άνυδρο καλοκαίρι, έχει μια ολόκληρη φυλή να φροντίσει. Τα μικρά τους πεινούν και αργοπεθαίνουν από την έλλειψη τροφής. Μια γειτονική φυλή λιονταριών παραμονεύει να κλέψει τα καλά βοσκοτόπια στο οποία κυνηγούν και ο βασιλιάς της φυλής ο Serekama είναι σκληρός κι αμείλικτος. Παίρνει πάντα την μερίδα του λέοντος με αποτέλεσμα η φυλή να πεινά και τα μικρά να κινδυνεύουν. Οδηγημένα από την δίψα βρίσκουν μια ξεραμένη λίμνη που από την έλλειψη νερού μοιάζει πια σαν γούρνα νερού όπου γύρω του τα ζώα παλεύουν για λίγες σταγόνες με στόχο την επιβίωση τους. Είναι καίριας σημασίας να καταφέρουν να διεκδικήσουν αυτή τη λασπωμένη λίμνη και η Matsumi ξέρει πως μόνον εκεί βρίσκεται η σωτηρία της φυλής της. Παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί εκεί όταν μια πολυάριθμη αγέλη από ύαινες με αρχηγό Zalika τους επιτίθεται και παίρνει την κυριαρχία της λίμνης. Η φυλή της Matsumi, μετρά απώλειες μετά την αιματηρή συμπλοκή και τελειώνει το επεισόδιο με εμένα να νιώθω πως αγαπώ πια την Matsumi και μισώ την Zalika.
Αμέσως μετά παρακολουθούμε την προσπάθεια επιβίωσης της Zalika της αρχηγού της αγέλης των υαινών. Δέχονται καθημερινά επιθέσεις λιονταριών, τα μικρά τους σκοτώνονται καθημερινά από τον βασιλιά των λιονταριών Serekama για αστείο θαρρείς και παλεύουν απεγνωσμένα για χρόνια να επιβιώσουν. Η Zalika επιτέλους μεγαλώνει την φυλή της και δυνατοί πια λόγω του αριθμού τους καταφέρνουν να διώξουν τα λιοντάρια από τη λασπωμένη λίμνη. Ήρεμη πια η Zalika που στάθηκε ως άξια αρχηγός απολαμβάνει για λίγο την χαρά να βλέπει τα κουτάβια της φυλής ευτυχισμένα όταν η Ωχρά φυλή μια ομάδα αγριόσκυλων με αρχηγούς την Teemana και τον Malao επιτίθενται στην φυλή των υαινών, σκοτώνουν κάποια μικρά και παίρνουν την κυριαρχία της λίμνης. Τελειώνει το επεισόδιο με εμένα να νιώθω πως αγαπώ την ταλαιπωρημένη φυλή της Zalika και να μισώ την σκληρή φυλή της Temmna και του Malao.
Αμέσως μετά παρακολουθούμε την Ωχρά φυλή. Τα αγριόσκυλα της Αφρικανικής σαβάνας. Αφοσίωση κι ανιδιοτελής αγάπη χωρίς όρια. Φροντίζουν τα μικρά τους και τα εκπαιδεύουν ωστόσο η ξηρασία κάνει την ζωή τους δύσκολη και η μόνη τους σωτηρία είναι εκείνη η μικρή λασπωμένη λίμνη. Έχουν προσπαθήσει και στο παρελθόν να περάσουν από εκεί μα τα λιοντάρια τους θέρισαν. Τώρα τα μικρά τους αργοπεθαίνουν και πάλι μα αυτή τη φορά από τη δίψα. Κάθε μέρα λιώνουν στην κυριολεξία και πρέπει οι αρχηγοί να καταστρώσουν ένα σχέδιο διάσωσης των μικρών τους. Φαίνεται τίποτε να μην έχει σημασία. Είναι μικρά σε μέγεθος, μα απελπισμένα. Πιο απελπισμένα και πιο αποφασισμένα από ποτέ οπότε επιτίθενται με όλη τους τη δύναμη και με μια οργανωμένη προσπάθεια παίρνουν την λίμνη από τις ύαινες κι επιτέλους τα μικρά πίνουν νερό μετά από βδομάδες. Επιτέλους μια ελπίδα στην φυλή τους επιτέλους νιώθουν πως τα κατάφεραν όταν η επίθεση έρχεται από την Saba την λεοπάρδαλη που βρίσκει ευκαιρία να σκοτώσει ένα μικρό και η φυλή θρηνεί και την Teemana και τον Malao, να τραβούν μπροστά κυνηγημένοι ξανά, προσπαθώντας να σώσουν ότι απέμεινε...Κλείνει το επεισόδιο με εμένα να νιώθω πως αγαπώ την Teemana και τον Malao και νιώθω να μισώ την Saba την λεοπάρδαλη που πριν λίγο αγαπούσα...
....και έτσι απλά να συνεχίζουν και τα δέκα επεισόδια. Με αυξομειώσεις συναισθημάτων. Νιώθεις να συνδέεσαι με τις φυλές, να κατανοείς τις πράξεις τους, να μην είναι τίποτε παράλογο, ανάλογα από ποια πλευρά θα δεις την ιστορία γιατί η κάθε ιστορία, έχει το νόημα της. Η κάθε φυλή κουβαλά, το παρελθόν και την αλήθεια της και ενώ την μια στιγμή θεωρείς αδιανόητες τις πράξεις τους, μετά από λίγο κατανοείς, δικαιολογείς, σαν γίνεσαι μάρτυρας της δικής τους προσπάθειας επιβίωσης, της δικής τους αγωνίας, του δικού τους πόνου....
Ήταν μια υπέροχη Κυριακή κι όχι μόνο. Ήταν ένα υπέροχο μάθημα, που μου δόθηκε με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο. Όλοι το ξέρουμε αυτό και μιλάμε για την σχετικότητα της ζωής. Ο καθρέφτης έχει πάντα δυο πρόσωπα καμιά φορά και περισσότερα! Ο καθένας ξέρει την αλήθεια του για αυτό και η αλήθεια είναι τόσο σχετική. Από όποια πλευρά κι αν κοιτάξεις μια ιστορία, θα κατανοήσεις τις ενέργειες και τις πράξεις των πρωταγωνιστών και ίσως συνδεθείς μαζί τους, ίσως συμπονέσεις ίσως νιώσεις ενσυναίσθηση μέχρι να ακούσεις και την αντίθετη πλευρά και πάλι θα κατανοήσεις και πάλι θα νιώσεις την σχετικότητα της κάθε απόφασης, της κάθε πράξης, της κάθε αλήθειας.
Γιατί τελικά η αλήθεια δεν είναι μια, είναι πολλές.
Όπως και το δίκιο κι ο κάθε ένας από εμάς κουβαλά την αλήθεια του κι έχει το δίκιο με το μέρος του...Όμως όλα στη ζωή είναι τόσο υπέροχα σχετικά κι εμείς τελικά δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά μια από τις διαφορετικές φυλές, μια από τις διαφορετικές ομάδες πλασμάτων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν στην σαβάνα τούτης της ζωής. Και μπορεί από μακριά όλη η προσπάθεια μας να μοιάζει με επιβολή μα τελικά δεν είναι τίποτε περισσότερο από επιβίωση...
Πλάσματα που καθημερινά αγωνιούμε αν θα τα καταφέρουμε, αν η φυλή μας θα πιει νερό, αν τα μικρά μας θα επιβιώσουν...και μέσα μας μια αγωνία, μια συνεχής μάχη με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Κάποιοι θα μας καταλάβουν, κάποιοι θα μας βοηθήσουν, κάποιοι θα με επικρίνουν, κάποιοι θα μας απορρίψουν, κάποιοι θα μας επιτεθούν.
Κάποιους θα τους καταλάβουμε, κάποιους θα τους βοηθήσουμε, κάποιους θα τους επικρίνουμε, κάποιους θα τους απορρίψουμε, κάποιους θα τους επιτεθούμε...Έτσι πάει τελικά. Έτσι συμβαίνει στον μαγικό κύκλο της ζωής. Ένα άγριο βασίλειο είμαστε και παλεύουμε για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας, κι όλοι έχουμε δίκιο κι άδικο ανάλογα από το ποια πλευρά κανείς κοιτάζει την ιστορία.
Γι αυτό...ας μάθουμε να ακούμε. Ας δώσουμε χρόνο για να ακουστούμε. Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε απόλυτοι ή επικριτικοί. Ας δώσουμε χώρο για να πάρουμε χώρο και τελικά ας θυμόμαστε...πως αυτή η λίμνη που συχνά μοιάζει με λασπωμένο βάλτο, μας χωρά όλους, Ίσως να μην ξεδιψάσουμε όπως το επιθυμούμε γιατί το νερό είναι λίγο, μα θα έρθουν οι βροχές...Κι όταν έρθουν οι βροχές θα γεμίσει πάλι η λίμνη και το νερό θα είναι αρκετό και θα φύγει ο φόβος, Μα τότε ίσως να έχουν φύγει κι άνθρωποι από γύρω μας. Ίσως κάποιοι να έχουν χαθεί μέσα σε αυτή την ανελέητη μάχη επιβίωσης. Ίσως κάποιους να τους έχουμε διώξει εμείς. Ίσως κάποιοι να έχουν διώξει εμάς. Οι άνθρωποι τελικά και η αλήθεια τους φανερώνονται στην ξηρασία της ζωής.
Ένα άγριο βασίλειο, με πλάσματα σε απόγνωση. Σε ανάγκη. Η μόνη μας αντίθεση με τα πλάσματα που ζουν στην Αφρικανική σαβάνα, μια διαφορετική λέξη. Ανελέητη επιβίωσή για εκείνα. Αξιοπρεπής επιβίωση για εμάς.
Ας έχουμε υπομονή, σύνεση και κατανόηση γιατί όλοι έχουμε το δίκιο στο πλευρό μας και τελικά...στα πολύ δύσκολα ας προσπαθήσουμε να θυμόμαστε, να μην γινόμαστε ανελέητοι, να μην απελπιζόμαστε...λίγο ακόμη και θα έρθουν οι βροχές... Καλημέρα αγαπημένοι.
Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου