Το όνομα της αγάπης....

Πρωτομαγιά κι έπεσε από νωρίς η ιδέα, να μαζευτούμε στους αγαπημένους μας αμμόλοφους. Τηλεφωνήματα, προετοιμασίες και μας βρήκε η ημέρα εκεί δίπλα στη θάλασσα.Με τον ήλιο να μπαινοβγαίνει, τον αέρα να μας μπερδεύει τα μαλλιά και το φως να μας ζεσταίνει τα μάτια.

Ξαφνικά το τοπίο γέμισε αγκαλιές, φιλιά και γέλια. Ξαφνικά ο ουρανός γέμισε με τσιρίδες και γέλια παιδικά.

Η μουσική τέρμα.Χοροί, στους οποίους συμμετείχαν όλοι.Ο πιο μικρός που ήταν πέντε κι ο πιο μεγάλος εβδομήντα πέντε.Παιχνίδια στη παραλία κυνηγητά, ποδοβολητά, αγώνες στην άμμο και γέλια, απίστευτα γέλια. Τραπέζια στρωμένα με ένα σωρό καλούδια, καρβουνιά και μυρωδιά ψημένου κρέατος να μας γαργαλάει τη μύτη. Αστεία και μνήμες ξεχύθηκαν και χαβαλές απίθανος

Κάποια στιγμή στάθηκα λίγο πιο πέρα και άκουγα όλο αυτό το μικρό ευτυχισμένο χαμό κι ήταν σαν να ζούσα κάποια χρόνια πριν, όταν εμείς ήμασταν τα παιδιά κι οι γονείς μας οι μεγάλοι της παρέας.Πηγαίναμε όλοι μαζί στην θάλασσα και μέναμε ως το βράδυ. Γέλια και φωνές και καλοκαίρια αξέχαστα γεμάτα παιδική ανεμελιά. Τώρα εμείς ήμασταν πια οι μεγάλοι και τα παιδιά μας ζούσα εκείνη την ανεμελιά που ζούσαμε τότε εμείς σαν παιδιά..

Μου ήρθε σαν αστραπή μια σκέψη και μια συγκίνηση.Πόσο πολύ αγαπώ όλα αυτά τα πλάσματα Την οικογένεια μου.Πόσες θύμησες, πόσες στιγμές έχω μαζί τους. Πόσο δεν θέλω να χαθούν από την ζωή μου, πόσο πολύτιμοι είναι.

Η οικογένεια άλλαξε, μεγάλωσε μπήκαν κι άλλοι άνθρωποι μέσα της.Σαν μήτρα τους δέχθηκε και η οικογένεια εμπλουτίστηκε, από συντρόφους, συγγενείς των συντρόφων μας και παιδιά και πάει λέγοντας.Η οικογένεια άπλωσε υπέροχα σαν σπόρος παπαρούνας που πέφτει και χρόνο με τον χρόνο κοκκινίζει ολόκληρες πλαγιές. Άκουγα τα γέλια τους και τα παιδιά μας που λίγα χρόνια πριν δεν υπήρχαν, να κυνηγιούνται, να κυλιούνται στην άμμο, να χορεύουν, να παλεύουν, να τσιρίζουν και να γελάνε τόσο υπέροχα δυνατά. Τόσο ελεύθερα!

Σκέφτηκα τότε πως η αγάπη μου για εκείνους έχει πάνω της το όνομα τους. Πως η καρδιά μου έχει χαραγμένα μέσα της τα ονόματα τους και πως το όνομα της αγάπης για εμένα είναι εκείνοι...Αυτό ακριβώς σκέφτηκα.Πως το όνομα της αγάπης είναι Άγγελος και Γιώργος. Λίτσα και Πέτρος και Λευκή.Το όνομα της αγάπης είναι Φαίδωνας και Νίκος και Πανταζής και το όνομα της αγάπης είναι μαμά και μπαμπάς και Αγγέλα και Κατερίνα και Σάκης κι Ανδρέας κι Ανδρομάχη και πάει λέγοντας. Και το όνομα της αγάπης έχει μέσα μου πρόσωπο και είναι τα πρόσωπα τους, τα πρόσωπα όλων αυτών που ήταν εκεί , μα και τα πρόσωπα όσων έλειπαν και μου λείπουν...και φούσκωσα θυμάμαι από συναίσθημα γιατί ένιωσα τόσο γεμάτη.Τόσο χαρούμενη.Τόσο υπέροχα τυχερή.

Εκεί μακριά ένα μικρό πανηγύρι. Ευλογημένη Ελληνική οικογένεια.Όλοι μαζί να τρώνε, να μιλάνε, να γελάνε, να μαλώνουν, να διαφωνούν και να ξαναγελάνε, να σπρώχνονται, να αγκαλιάζονται, να αγγίζονται. Ο καθένας να λέει τα δικά του σε ένα τραπέζι στρωμένο από όλους και γεμάτο με γεύσεις αγαπημένες και χαρά.Ανέκδοτα, πειράγματα, μερακλωμένα τραγούδια, τσουγκρίσματα κι ευχές, παιδιά με λερωμένα μούτρα και μάτια λαμπερά να χαλούν τον κόσμο με τις φωνές τους μα...ποιος νοιάζεται. Απέναντι καθαρός  ο ακόμη χιονισμένος Όλυμπος κι ο ήλιος να στραφταλίζει στην θάλασσα. Γύρω μας ένα άγριος νοτιάς να μαζεύει σύννεφα στον ουρανό και μέσα μας μια πελώρια Άνοιξη.

Το όνομα της αγάπης έχει μέσα της μνήμες της νιότης και συναισθήματα γεμάτα φως. Η οικογένεια μου ήταν εκεί.Όχι όλοι...είμαστε κι άλλοι. Ωωωω είμαστε πολλοί. Σκορπισμένοι από την ζωή που δεν κατάφερε ποτέ να μας σκορπίσει στα αλήθεια, γιατί μόλις βρισκόμαστε γίνεται πανηγύρι. Η κόλα είναι δυνατή και ανεξίτηλη. Η κόλα είναι η ίδια η αγάπη και η αγάπη....η αγάπη έχει το όνομα τους...

Καλημέρα αγαπημένοι....μου λείψατε...

                                                                                                                Κατερίνα