Μετά από αμέτρητες ανατροπές και μπόλικη ανακατωσούρα τελικά εγκαταστάθηκα στις φοιτητικές εστίες ζώντας ένα απόλυτο χάος. Λίγες μέρες μετά φτάνουν τα λιγοστά πράγματα που είχα στείλει από την Ελλάδα με φορτωτική. Κάτι παπλώματα, κουβέρτες και χειμωνιάτικα ρούχα. Οι ελλείψεις μου πολλές οπότε αρχίζω να ψάχνω που είναι η αγορά για να ψωνίσω τα βασικά. Βρίσκω ένα μαγαζί του αίσχους - ότι πάρεις 100- από όπου ψώνιζαν όλοι και παίρνω δυο πιάτα δυο ποτήρια και κάτι κατσαρολάκια όπου το πολύ χωρούσε να βράσεις ένα αυγό.
Ψάχνω απεγνωσμένα για κάτι πιο μεγάλο μια κατσαρόλα κανονική για σούπα κάτι τέλος πάντων...βρήκα τελικά ένα κατσαρόλι που χωρούσε δυο αυγά και μια πατάτα..Μοιράζομαι το διαμέρισμα της εστίας με ένα Άγγλο, μια Αγγλίδα, έναν Μαλαισιανό, μια Νιγηριανή κι έναν Ολλανδό. Έξι άτομα από τελείως διαφορικές κουλτούρες. Μεγαλεία! Οι υπόλοιποι συγκάτοικοι έχουν βολευτεί πλήρως και μαγειρεύουν, ψήνουν, τηγανίζουν κανονικά. Εγώ δεν μπορώ να βγάλω άκρη με το γκάζι, δυσκολεύομαι να βράσω πράγματα στον φούρνο μικροκυμάτων, δεν μπορώ να ψωνίσω πράγματα από το Σούπερ μάρκετ γιατί όλα είναι τυποποιημένα ακόμη και τα φρούτα και τα λαχανικά και γενικά δυσκολεύομαι με όλα.
Αφού κουτσά στραβά αρχίζω να μπαίνω στο νόημα και στις διατροφικές συνήθειες του λοιπού διαμερίσματος, δηλαδή, τσάι, ατέλειωτο τσάι, κρασί, βραστές πατάτες με κονσέρβα φασόλια και τοστ με πατατάκια κι αφού έχουμε τακτοποιήσει όλα τα πραγματάκια μας στο ψυγείο με καρτελάκια με ονόματα, η μπανάνα του Μένο, το γιαούρτι του Μαρκ και το αυγό της Κατερίνας...κι όλα φαντάζουν μια χαρά στη θέση τους....στα μέσα του Οκτώβρη...επιτέλους καταφθάνει το Ιππικό.
Η Ελληνίδα παύλα, Πόντια μάνα!
Ήταν και η μοναδική μάνα που κατέφθασε ποτέ στο διαμέρισμα μας, αλλά και στις εστίες των λοιπόν διαμερισμάτων.
Σκάει μύτη λοιπόν το Μαρικάκι στο Gatwick με δάκρυα στα μάτια και δυο βαλίτσες ίσαμε το μπόι μου. Τι κουβαλάς μέσα στις βαλίτσες ρε μαμά. Ε! τα βασικά αγάπη μου.
Να σημειώσω πως εκείνη την περίοδο η Ελληνίδα παύλα Πόντια μάνα ήταν μικρότερη από την ηλικία που έχω εγώ τώρα!!!! Δηλαδή 42! Δηλαδή κοριτσάκι!!!!! Επίσης ήταν εργαζόμενη γυναίκα, και ζούσε στας Ευρώπας αφού είχε έρθει από Γερμανία που ήταν η χώρα διαμονής των γονιών μου....Ευρωπαία, εργαζόμενη, νεότατη γυναίκα δηλαδή....Αλλά η Ελληνίδα παύλα Πόντια μάνα ασχέτως της ηλικίας και λοιπών στοιχείων, έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις πληθωρικές γιαγιάδες του χωριού, που μαγειρεύουν φροντίζουν και δίνονται, με τρόπο αποκλειστικό. Είδος που την καθιστούν πλάσμα μοναδικό στον πλανήτη....
Μπαίνουμε στο μετρό κι εκεί μέσα στο χαμό ένας τύπος παίζει μουσική, με ένα μουσικό πολυόργανο. Μια ωραία μελαγχολική μουσική...τόσο γλυκιά που ξάφνου ένα νεαρός στο κάθισμα απέναντι κι ακριβώς μπροστά μας αρχίζει να κλαίει. Έκλαιγε και τα δάκρυα κυλούσαν βουβά στα μάτια του ποτάμι. Κανείς δεν έδωσε την παραμικρή σημασία....ενώ εκείνη άρχισε να στριφογυρνά....
Αχ βρε αυτό το πουλάκι μου τώρα γιατί κλαίει; Ποιος ξέρει ρε μαμά θα έχει τα δικά του....
ΑΑΑΑΑχ το γιαβρί μου ποιος ξέρει τι πόνο έχει. Τι θα θυμήθηκε! Πες του βρε Κατερίνα τι έχει το παιδί;
Εγώ έπρεπε να παίξω το ρόλο του μεταφραστή ...Δεν είσαι καλά που θα ενοχλήσω τον ξένο τον άνθρωπο.
Κάλε τι ενόχληση μπορεί κάτι να χρειάζεται το πουλάκι μου....
Όχι!
Αχ βρε αυτό το πουλάκι μου τώρα γιατί κλαίει; Ποιος ξέρει ρε μαμά θα έχει τα δικά του....
ΑΑΑΑΑχ το γιαβρί μου ποιος ξέρει τι πόνο έχει. Τι θα θυμήθηκε! Πες του βρε Κατερίνα τι έχει το παιδί;
Εγώ έπρεπε να παίξω το ρόλο του μεταφραστή ...Δεν είσαι καλά που θα ενοχλήσω τον ξένο τον άνθρωπο.
Κάλε τι ενόχληση μπορεί κάτι να χρειάζεται το πουλάκι μου....
Όχι!
Σιωπηλή για λίγο με σκουλήκια στο κάθισμα...Κατερίνα μήπως να του δώσω μια σοκολάτα έτσι για να χαρεί...Γιατί ως γνωστόν με μια σοκολάτα όλοι χαίρονται. Μαμά μην τυχόν ανοίξεις τις βαλίτσες κι αρχίζεις να ψάχνεις σοκολάτες θα γίνει χαμός....
Σιωπηλή αλλά με βλέμμα λυπηρό κατευθείαν πάνω του ενώ εκείνος σκούπιζε τη μύτη του κι η Ελληνίδα παύλα Πόντια μάνα, να τον κοιτά ψιθυρίζοντας...αχ πως το λυπάμαι το γιαβρί μου....
Φτάνουμε επιτέλους στο διαμέρισμά κι ανοίγουν οι βαλίτσες και ξεπηδούν από μέσα τα απαραίτητα...γιατί τότε στις καλές εποχές τα απαραίτητα έμπαιναν και σε αεροπλάνο! Ξεχύθηκαν λοιπόν, μακαρόνια, σαλάμια, λουκάνικα, κασέρια τυρί φέτα, σοκολάτες, βάζα με nutellες, μέλια, ελιές, ρύζια, λάδι....και μια κατσαρόλα Ελληνική! Ξέρετε τις δικές μας τις κανονικές. Εκεί όλοι οι συγκάτοικοι σοκαρίστηκαν, ενώ εγώ επιτέλους γελούσα ευτυχισμένη!!! Μια κανονική κατσαρόλα ρε φίλε να κάνεις τη σουπάκλα σου να γουστάρεις....Έχουν μείνει όλοι σέκος. Κατσαρόλα μέσα στην βαλίτσα, σου λέει δεν μπορούσαν να το διανοηθούν. Τι λες αγόρι μου! Εμένα πάλι με ξάφνιασε που η κατσαρόλα ήταν άδεια και δεν είχε μέσα κάτι εξαιρετικά απαραίτητο όπως...φρέσκα αυγά!
Ο Ολλανδός με ρωτά, για το στρατό θα μαγειρέψετε; Όχι αυτή είναι μια κανονική κατσαρόλα του λέω, για οικογένεια. Σε τέτοιες μαγειρεύετε; με ρωτάει με μάτια γουρλωμένα, σοβαρά;
Ο Ολλανδός με ρωτά, για το στρατό θα μαγειρέψετε; Όχι αυτή είναι μια κανονική κατσαρόλα του λέω, για οικογένεια. Σε τέτοιες μαγειρεύετε; με ρωτάει με μάτια γουρλωμένα, σοβαρά;
Μας κοιτούν όλοι σαν εξωγήινους...Φέτα, λάδι! Στο λάδι αρχίζουν τα επιφωνήματα. Δεν είχαν ξαναδεί τόσο μεγάλη συσκευασία. Εγώ είχα φροντίσει βέβαια να μιλήσω με τον μπαμπά στο τηλέφωνο και να ενημερώσω ότι το λάδι ήταν πανάκριβο και το πουλούσαν σε βαζάκια γυάλινα σαν άρωμα...Δεν είναι να τα αφήνεις στην τύχη αυτά είναι καίρια θέματα! Άκου λάδι σε μικρό μπουκάλι!Έφριξε ο μπαμπάς που ήτο κι εστιάτορας και γνώστης της καλής και πάνω από όλα πληθωρικής Ελληνικής κουζίνας!
Ε Μα!Φάρμακο θα πιούμε;
Ε Μα!Φάρμακο θα πιούμε;
Αστεία το λες; Πως θα λαδώσει το άντερο χωρίς την λαδούμπα σε τενεκεδάρα!
Πρώτη μέρα λοιπόν η Ελληνίδα παύλα Πόντια μάνα αφού έχει φέρει βόλτα όλη την κουζίνα μου ζητά να της φέρω κιμά κι αυγά και λεμόνια μπόλικα και κάνει την αθάνατη γιουβαρλόσουπα με τριάντα γιουβαρλάκια να κολυμπούν στο απόλυτο αυγολέμονο....Στρώνει τραπέζι με ψωμιά, σαλάτες, φέτες, ελιές και τα τοιαύτα. Όποιος μπαίνει στην κουζίνα ξαφνικά γίνεται προσκεκλημένος.
Πες στο παιδί να φάει μαζί μας ένα πιάτο φαΐ. Δεύτερο σοκ οι συγκάτοικοι. Άνοιγε η μάνα την κατσαρόλα και δωστου...η γιουβαρλόσουπα. Μια κουτάλα για σένα, μια κουτάλα για τον άλλο κι από τρία τέσσερα γιουβαρλάκια να στυλωθείς βρε παιδί μου!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα γουρλωμένα τους μάτια σαν έβλεπαν την ποσότητα του φαγητού κι ύστερα άλλο σοκ σαν καταλάβαιναν πως αυτό το πιάτο ήταν για εκείνους ( για μένα;...ναι ναι για σένα καλό μου)...κι έπρεπε να το φάνε μαζί με μποοοολικο τυρί και ψωμί ε! και χωρίς σαλάτα θα φάνε τα παιδιά;
Μεγαλεία!!!
Πες στο παιδί να φάει μαζί μας ένα πιάτο φαΐ. Δεύτερο σοκ οι συγκάτοικοι. Άνοιγε η μάνα την κατσαρόλα και δωστου...η γιουβαρλόσουπα. Μια κουτάλα για σένα, μια κουτάλα για τον άλλο κι από τρία τέσσερα γιουβαρλάκια να στυλωθείς βρε παιδί μου!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα γουρλωμένα τους μάτια σαν έβλεπαν την ποσότητα του φαγητού κι ύστερα άλλο σοκ σαν καταλάβαιναν πως αυτό το πιάτο ήταν για εκείνους ( για μένα;...ναι ναι για σένα καλό μου)...κι έπρεπε να το φάνε μαζί με μποοοολικο τυρί και ψωμί ε! και χωρίς σαλάτα θα φάνε τα παιδιά;
Μεγαλεία!!!
Και το ίδιο σοκ που έπαθαν οι συγκάτοικοι με την υπερβολή της Ελληνίδας παύλα Πόντιας μάνας το έπαθε εκείνη σαν άνοιξε το ψυγείο και είδε...μια ντομάτα με ένα όνομα πάνω...Ποιος είναι ο Μπεν και γιατί τρώει μια ντομάτα μόνο...μα μία;;;;; και που να έβλεπε πως ο Μπεν έκοβε την ντομάτα στη μέση έτρωγε τη μισή κι έβαζε την άλλη μισή στο ψυγείο! Μεγάλα χουβαρνταλίκια.
Η Ελληνίδα παύλα Πόντια μάνα ήρθε σαν σίφουνας. Έψησε πίτες και παστίτσια. Γλυκά, σούπες και ρυζόγαλα, γέμισε μυρωδιές, γεύσεις και χαρά το κρύο διαμέρισμα της εστίας κι έφυγε με άδειες βαλίτσες και ήσυχο κεφάλι αφού είχε ελέγξει που και με ποιους ζει το καμάρι της!
Έκτοτε εγώ κατάφερα και συνδέθηκα με τον Ελληνικό φοιτητικό πληθυσμό του Πανεπιστημίου και πολύ πολύ συχνά Έλληνες και κάθε λογής ξένοι συγκάτοικοι απολαμβάναμε και μοιραζόμασταν την χαρά που ερχόταν σε μεγάλες κούτες αποκλειστικά και μόνο από τις Ελληνίδες μάνες...γιατί η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ήρθε δέμα από Γερμανίδα, Αφρικανή, Ινδή, Γαλλίδα, Σκωτσέζα, Κινέζα ή μικρή Ολλανδέζα μάνα...Τα δέματα με τα ταψιά μουσακάδες και πίτες, οι τενεκέδες με λάδι και φέτα, τα μαγειρεμένα κρέατα με τις σάλτσες ( βράσε κι ένα μακαρονάκι στα γρήγορα κι έχεις έτοιμο φαΐ παιδί μου!) και τα βρασμένα μοσχαρίσια νουά (όταν γυρίσεις κουρασμένος πέτα μια πατάτα στο νερό με το βρασμένο κρέας κι έτοιμη η σούπα βρε κορίτσι, αγόρι, γιαβρί, πουλάκι, τσιγιέρι μου).
'Όλα, όλα μα όλα, ακόμη και οι μπακλαβάδες οι τυλιγμένοι με μαεστρία μην χυθούν τα σορόπια, ήταν αποκλειστική έγνοια της Ελληνίδας μάνας! Κι όσοι στις εστίες συγκατοικούσαν σε διαμερίσματα με Έλληνες, το ήξεραν πως είχαν πιάσει την καλή, γιατί εκτός των άλλων η διαταγή της Ελληνίδας μάνας ήταν, να τα μοιραστείτε με τα άλλα παιδιά παιδί μου, κρίμα είναι...
'Όλα, όλα μα όλα, ακόμη και οι μπακλαβάδες οι τυλιγμένοι με μαεστρία μην χυθούν τα σορόπια, ήταν αποκλειστική έγνοια της Ελληνίδας μάνας! Κι όσοι στις εστίες συγκατοικούσαν σε διαμερίσματα με Έλληνες, το ήξεραν πως είχαν πιάσει την καλή, γιατί εκτός των άλλων η διαταγή της Ελληνίδας μάνας ήταν, να τα μοιραστείτε με τα άλλα παιδιά παιδί μου, κρίμα είναι...
Την κατσαρόλα...την αθάνατη Ελληνική κατσαρόλα της οικογένειας, την έχω ακόμη. Που και που ξεχαρβαλώνονται λίγο τα χερούλια μα τόσα χρόνια τώρα στέκει αμάσητη κι έχει φιλέψει την δική μου πια φαμίλια και λόχους φίλων και συγγενών. Γιατί η Ελληνική κατσαρόλα είναι σαν την Ελληνίδα με ή χωρίς παύλα Πόντια, Βλάχα, Σαρακατσάνα, Νησιώτισσα, Θρακιώτισσα, Ηπειρώτισσα, Κύπρια (Μάρω ακούς;) και βάλε...μάνα!
Μεγάλη σε μέγεθος και αντοχή! Να χωρά, να βαστάει, να χαίρεται να δίνει, κι εσύ να χαίρεσαι να μαγειρεύεις μέσα της! Κατσαρολάρα ρε φίλε...όχι αστεία! Γιατί ανάμεσα στα άλλα παλαβά που πιστεύει και εννοείται πως ξέρει αποκλειστικά και μόνο η Ελληνίδα μάνα έχει και την πεποίθηση πως για να είσαι καλά πρέπει (εκτός από το να ντύνεσαι καλά) να τρως καλά κι αν τρως καλά...περνάς καλά κι είσαι γερός...κι ευτυχισμένος - και όταν λέμε "καλά", ξέρουμε όλοι τι εννοεί...
Που τα θυμήθηκα όλα αυτά...δεν ξέρω. Είναι ίσως που αλλάζει ο καιρός κι είπα να κάνω γιουβαρλόσουπα που αλλού...στην κατσαρόλα της Ελληνίδας μάνας...Μόνο που τώρα αυτή η μάνα είμαι εγώ και σαν έρθει εκείνη ώρα, σκοπεύω να σπάσω τα ρεκόρ υπερβολής της μάνας μου! Έχω καλό DNA. Άλλωστε, έχω ήδη αρχίσει προπονήσεις!...
Καλημέρα αγαπημένοι. Καλό Οκτώβρη!!!!Πάντα με γεμάτες με μυρωδάτη χαρά κατσαρόλες....και να σας πω και κάτι...Αν είχα την ευκαιρία, θα πήγαινα πίσω στο χρόνο για να την δώσω την σοκολάτα σε εκείνον τον νεαρό που έκλαιγε στο μετρό! Ναι ρε φίλε θα γίνω χειρότερη Ελληνίδα μάνα, από τη μάνα μου!!!
Κατερίνα
38 σχόλια:
Καλημέρα Κατερινάκι μου.
Ήμουν σίγουρη ότι μέχρι να φτάσω στο τέλος θα κλαίω.
Ναι αυτή είναι η Ελληνίδα μάνα και καλά κάνει.
Καμιά δεν μπορεί να τη φτάσει.
Μια ζεστή αγκαλιά και φιλάκια πολλά.
Καλημέρα Κατερίνα!!! Πόσο με άγγιξε το κείμενο σου.... είχα μια τέτοια μάνα.... μοναδική! Έγινα και εγώ χειρότερη...για τα τέσσερα παλικάρια μου....στο Λονδίνο πέρυσι μέχρι ψωμί τους έκανα!! Να είσαι καλά!!!
Καλά εγω παίζει να κατάγομαι απο Ολλανδία χαχαχα ....δεν εχω στειλει ποτε δέμα στο τεταρτοετή γιο μου και μια φορά που με πηρε τηλέφωνο να με ρωτησει για μια συνταγή του είπα "άνοιξε το ίντερνετ ,έχει και συνταγές να ξέρεις εκεί" και έκλεισα και το τηλέφωνο....λες να μου φέρει ένα ποτηρι νερό αυτός στα γεράματά μου ?😂🤣😂
Φιλάκια Κατερίνα 😘😘
Κλαίω ρε συ Κατερινάκι μου!!! Πόσο ταυτίζομαι με όλη την ιστορία να ήξερες. Είμαι σίγουρη πως είσαι ήδη μια πολύ πετυχημένη Ελληνίδα μάνα. Σε φιλώ
Ναι αυτή είναι η Ελληνίδα μάνα... παράδειγμα προς μίμηση ακόμη και όταν εμείς οι ίδιες αυτοσατιριζόμαστε! Δεν θα ήθελα να είμαι διαφορετική. Μου αρέσουμε έτσι όπως είμαστε!
Υπέροχο κείμενο, αποπνέει όλη την δυναμική της Ελληνίδας μάνας. Αυτό κάνουν οι Ελληνίδες μάνες, αυτό έκανα και εγώ όταν τα παιδιά μου ήταν φοιτητές.
Την καλημέρα μου!
Γεια σου Κατερινα,θα μου πεις τώρα τί δουλειά έχει ενας αντρας να σχολιάσει το κείμενο σου αλλά πρόσφατα ταξιδεψα στο εξωτερικο μαζί μέ τήν σύζυγο"ελληνίδα μάνα"για να δούμε το παιδί μας και εζησαέακριβώς αυτό που περιγράφει να είσαι καλά!!
Κατερινα μαμα και εγω τα ιδια εκανα με τη μαμα σου.και ας μην ηταν το παιδι στα ξενα.οταν τα ταπερ πηγαιναν εκει που σπουδασαν τα παιδια ολα μοιραζοντουσαν.και ναι ετσι θα κανεις και εσυ.τα φιλια μου.
Ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που προσπαθώ να γίνω, είναι και η μάνα που περιγράφεις. Με δάκρυα στα μάτια, λέω ότι μάλλον έγινα αν κρίνω από τα λεγόμενα των παιδιών μου.... Είναι από τις αναμνήσεις που θέλω να έχουν από εμένα...
Τρεχουν τα μάτια μου βρε Κατερίνα.
Σήμερα ήρθαμε με τη μεγαλη κορη και το χαζομπαμπα στην Αθήνα να ετοιμάσουμε το φοιτητσπιτο. Απο το πρωί συγιρίζουμε και σκεφτομαι τι χρειαζεται, τι να μαγειρεψω τη Δευτέρα να ταίσω κι αυτην και τα ξαδερφια- πρωτη μέρα στη σχολή.
Σταθήκαμε να τσιμπήσουμε κάτι και να πάρουμε μια ανάσα και να σου η αυτή η ανάρτηση.
Τους τη διαβάζω και τρεχουν τα μάτια μου...
Αχ βρε Κατερίνα όποτε δημοσιευεις καινούργια ανάρτηση κάνω παρτυ από τη χαρά μου.
Αθάνατη Ελληνίδα μάνα!
Σήμερα μας έκανες να θυμηθούμε, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε...
Εμείς περιμέναμε με λαχτάρα τα τσουρέκια και τα κουλουράκια που έστελνε ο μπαμπάς της φίλης μου ο οποίος ήτανε φούρναρης!!!
Είμαστε περήφανες που είμαστε Ελληνίδες μάνες!!
Μοναδική η Ελληνίδα Μάνα. Να είμαστε γερές και να τις χαιρόμαστε.
Ευχαριστώ γι αυτό το λυτρωτικό κείμενο!
Έχω κι εγώ μια Πόντια μάνα που στα 82 της μας ετοιμάζει κάθε μέρα την κατσαρόλα ή το ταψί για να φάνε καλά τα εγγονάκια της (μαντραχαλοι) και για να μην κουράζεται το (μισού αιώνα) κοριτσάκι της... Η ψυχή δεν αλλάζει...
Σήμερα το πρωί μίλησα με την μαμά μου,για να μου πει ότι έρχεται ο αδερφός μου και μου στέλνει....ένα δέμα με όλα τα καλούδια!!! Πίτες,τυρί,ντομάτες,πιπεριές,ρίγανη,....Και δεν είμαι.. φοιτήτρια!! Έχω γιους φοιτητές!!! Αλλά η μάνα ,ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΑΘΑΝΑΤΗ ΜΑΝΑ !!!!
Το αγάπησα πολύ αυτό το κείμενο σου Κατερίνα μου. Το έκανα εικόνες μυρωδατες με φροντίδα Ελληνίδας μάνας.. Η καλύτερη ever.. Πολλά φιλιά
Ενα απο τα ομορφότερα κειμενα εβερ!!
Ζήτω οι Ελληνίδες μάνες μας, καί σέ μάς πού τίς μοιάζουμε.
Πόσο αληθινό, αληθινή η μάνα η Ελληνίδα. Το νιώθει και το κάνει. Όχι δήθεν πρέπει να μεγαλώσει το παιδί. Η αγάπη μπορεί να εκφραστεί χωρίς να πνίγει και να ευνουχιζει.
Τώρα που θα φύγουν πολλά παιδιά από το σπίτι για σπουδές, εντός ή εκτός χώρας, αυτή η κίνηση της μαμάς δίνει δύναμη για να την διαβίωση μακριά.
Με συγκίνησε πάρα πολύ η ιστορία σου...
Καλογραμμένο κείμενο με χιούμορ. Μου θύμισε τη μάνα μου, που της άρεσε να φτιάχνει σπανακοτυρόπιτα με πολλά μυρωδικά και να μου δίνει για να κεράσω στο γραφείο χωρίς καμία αφορμή, γενέθλια ή γιορτή! Κι όταν της έλεγα το απόγευμα πόσο άρεσε στους συναδέλφους μου η πίτα, χαιρόταν πολύ. Μου είχε εξομολογηθεί μάλιστα ότι όνειρό της είναι να μαγειρεύει και να δίνει φαγητό στον κόσμο.
Επειδή όμως υπάρχουν διάφορα στερεότυπα, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Μια από τις αλήθειες του κειμένου είναι η αναφορά σε τελείως διαφορετικές κουλτούρες. Συμβαίνει να ζω με έναν άνθρωπο που πνευματικά με έχει πάει πολύ μπροστά δείχνοντάς μου μια άλλη οπτική γωνία. Η Ολλανδέζα μαμά, για παράδειγμα, δεν θα έκανε ποτέ αυτά που διαβάζουμε στο ποστ όχι επειδή δεν αγαπάει το παιδί της, αλλά γιατί θέλει να το βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του. Δεν είναι τυχαίο ότι Έλληνες φοιτητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες ακόμα και με τα απλούστερα πρακτικά θέματα, όπως ο χειρισμός μιας ηλεκτρικής συσκευής.
Και η συμπονετική Ελληνίδα μάνα έναντι της ψυχρής Δυτικοευρωπαίας είναι κι αυτό ένα στερεότυπο. Ξέρω πολλούς Έλληνες που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον συνάνθρωπο με ποστ στο Facebook, αλλά και πολλούς «ψυχρούς» Ευρωπαίους που την εκφράζουν έμπρακτα. Φωτεινό παράδειγμα: το κοινωνικό συσσίτιο που διανέμει και η όλη φιλανθρωπική δράση που έχει αναπτύξει η Καθολική Εκκλησία της Βούλας. Χάρη σε «ψυχρές» γυναίκες από Αγγλία, Ολλανδία και άλλες χώρες πολλοί άποροι και άστεγοι συμπατριώτες μας έχουν σωθεί από βέβαιο θάνατο.
Φοινικιστή, έθιξες ένα επουσιώδες θέμα της ελληνικής νοοτροπίας, (τα όντως γελοία στερεότυπα), αλλά σε λάθος λημέρι!
Αυτό που έγραψε ο φοινικιστής, όχι μόνο επουσιώδες δεν είναι, αλλά αντίθετα το πιό ουσιώδες απ' όλα. Έτσι καταφέρνουν οι ελληνίδες μαμάδες να ευνουχίζουν τα παιδιά τους καί να τά κάνουν ανίκανα να σταθούν στά πόδια τους. Γι' αυτό καί η Nasia είναι η μόνη που αντέδρασε σωστά. Μπράβο!
Όταν πριν 40 έτη μέ επισκεπτόταν η μάνα μου στην Γερμανία, τήν είχα απαγορεύσει να μού φέρνει ο,τιδήποτε παρόμοιο. Το μόνο που ήθελα να κάνει ήταν να μού δείχνει συνταγές γιά να τίς εκτελώ μόνος μου. Καί ήταν μία απόλαυση να ψωνίζεις στά εκεί Super-Market με τα τυποποιημένα τρόφιμα καί ην καθαριότητα από τις πρωτόγονες, βρώμικες και ανθυγιεινές λαϊκές αγορές με τα ανατολίτικα παζάρια.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας, και αυτό που τήν κρατάει δεκαετίες πίσω, είναι οι ελληνίδες μαμάδες. Αυτό τό έχουν τονίσει καί σποδαίοι έλληνες ψυχολόγοι.
Δεν υα μπορουσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σας. Αλίμονο ο τροπος έκφρασης των συναισθημάτων ενος ανθρώπου δεν ειναι καθρέφτης του μεγέθους και της έντασης αυτών. Οι ταμπέλες δεν χωρουν στον κοσμο μας, νομίζω πως συμφωνούμε σε αυτο...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και συγχαρητήρια για τα κείμενά σας. Το γεγονός ότι αναφέρθηκα και στη δική μου μάνα δείχνει ότι δεν είμαι ένας άσχετος με όλο αυτό, που κρίνει εκ του ασφαλούς. Έχω υπόψη μου απίστευτες ιστορίες σε φοιτητικές εστίες, λ.χ. να στέλνουν στον κανακάρη τους πορτοκάλια και στύφτη, γιατί είχε κρυολόγημα, και αυτός να μην ξέρει να στύψει, με αποτέλεσμα να του σαπίσουν τα πορτοκάλια. Ή ένας άλλος δεν ήξερε ότι στο κουτάκι του εβαπορέ πρέπει να ανοίξει δύο τρύπες και όχι μία, για να χυθεί το γάλα. Η Ολλανδέζα μαμά, όπως ξέρω από πρώτο χέρι, δεν τρέχει πίσω από το παιδί της. Δεν την πειράζει να τα κάνει και λίγο χάλια το παιδί, πλένοντας λ.χ. τα χέρια του με κρεμοσάπουνο, γιατί αλλιώς δεν θα μάθει. Δεν ήθελα πάντως να χαλάσω το κλίμα. Ευχαριστώ και πάλι. Καλή συνέχεια.
Συγκινήθηκα πολύ με το κείμενο και πράγματι πιστεύω ότι έτσι είναι η Ελληνίδα μάνα. Κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει επειδή αγαπάει πολύ τα παιδιά της και ότι φταίει για την κατάντια μας ως κράτος. Αν είναι δυνατόν. Άλλα πράγματα είναι υπεύθυνα για αυτό και το ξέρουμε όλοι.
Και είναι αλήθεια ότι η Ελληνική οικογένεια είναι δεμένη και τα μέλη της στηρίζουν το ένα το άλλο σε αντίθεση με τις βόρειες χώρες.
Ζήτω η Ελληνίδα μάνα!!!
Τα σχολια ειναι πάντα ευπρόσδεκτα καθώς ειναιτιμή το μοιρασμα των ανθρώπων, έστω και μεσα απο εδω. Με στεναχωρει που νιωσατε οτι χαλάσετε το κλιμα...δεν ισχύει. Η ανταλλαγή ιδεων ειναι χαρα και πλούτος.. Αυτο με τα πορτοκάλια ειναι απο τα καλύτερα που εχω ακουσει αυτες τις μέρες...και πιστεψτε με, με αφορμή αυτη την ανάρτηση εχω ακουσει πολλά απίθανα. Η Ελκηνιδα μάνα ειναι τουλάχιστον ευφάνταστη.Σας στελνω την αγαπη μου.
Αν μου επιτρεπεις τον ενικο Αναστασία συμφωνώ μαζι σου. Εδω που τα λέμε, σιγουρα δεν φταιει η Ελληνίδα μάνα για την καταντια μας ως κρατος οποτε ναι!Ζήτω της.
Μάνα!! 35 χρόνια παντρεμένη, 87χρονη μάνα, ζω κυριολεκτικά 2 τετράγωνα μακριά της! Τα τάπερ και ταψιά με γεμιστά και μουσακάδες ή ξέρω-γω-τι, πηγαινοέρχονται σε σημείο που έχω βαρεθεί να κουβαλάω τσάντες! Και στάνταρντ ερώτηση: Τα φάγατε;;; Ο άντρας μου: Α, πεθερίσιο φαί, ευλογημένο φαί! Σιγά μη μείνει ψίχουλο! Αχ, μανάδες, μια τεράστια αγκαλιά και το πιο γλυκό φιλί!!
Το αρχικό κείμενο ξύπνησε κι άλλες αναμνήσεις. Το καλοκαίρι μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις είχα απωθημένο να δω πολλές ταινίες και η Ελληνίδα μάνα, για να με ευχαριστήσει, μου έφτιαχνε το αγαπημένο μου φαγητό για βραδινό, ενώ το μεσημέρι είχαμε φάει κάτι άλλο. Αλλά και η Ελληνίδα γιαγιά δεν πήγαινε πίσω. Η προετοιμασία της σούπας ή της μακαρονάδας ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία, ενώ με διάφορες δικαιολογίες στο τέλος τρώγαμε διπλάσια ποσότητα (στην αρχή για να δούμε αν είναι καλό το φαγητό στο αλάτι, ενώ μετά το φαγητό βάζαμε συμπλήρωμα «για να μας κρατήσει», όπως λέγαμε γελώντας).
Ελληνίδα μάνα. Απλά φαινόμενο. Έχω την τύχη να έχω μια υπέροχη μαμά η οποία είναι δοτική όχι μόνο με τα παιδιά της αλλά και με όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να βρέθηκε κοντά της και να μην του πρόσφερε οτι αυτός χρειαζόταν. Ακόμη και τώρα που έχω περάσει τα 40 και έχω δικά μου παιδιά από την ώρα που θα πάω στο σπίτι της αρχίζει να σκέφτεται τί θα μου δώσει να πάρω μαζί μου.
Μια μαμά που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το σχολείο καθώς οι γονείς της δεν είχαν χρήματα για να στείλουν και το τρίτο τους παιδί για σπουδές και που αναγκάστηκε να φύγει από τα 17 της μόνη στη Γερμανία.....
Αυτή η μαμά όταν η κόρη της (εγώ) είχε την πρώτη της ερωτική απογοήτευση το μόνο που έκανε ήταν να της πάρει ένα κουτί γλυκά να της κάνει μια αγκαλιά και να της τραγουδάει.....πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης.....(σ.σ. το όνομα του μορφονιού!!!!).
Το μαγικό με αυτήν την μαμά είναι οτι χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις έχει καταφέρει να έχει μεγαλώσει 2 παιδιά με απέραντη αγάπη και φροντίδα αλλά και πολύ δυνατά και μαχητικά. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ!
Κατερίνα μου πόσο γλυκό και αληθινό το κείμενο σου! Κάθε κουβέντα και εικόνα μπροστά μου να αναπαρίσταται. Η ελληνίδα μάνα μοιάζει βγαλμένη από βιβλίο. Μια ηρωίδα που απ τη στιγμή που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί κοιτάει να το ζεστάνει να το ταΐσει να το νανουρισει να το προστατέψει λες και στο dna της υπάρχει εξαρχής το στοιχείο της μητρότητας. Δν είναι νομίζω της ώρας να δούμε τις διαφορές μεταξύ της ελληνίδας μάνας και των υπολοίπων μητέρων δυτικά η ανατολικά βόρεια η Νότια του κόσμου. Η μητέρα είναι μητέρα και πονάει για το παιδί της γιατί το κουβαλούσε και θέλει να το αναθρέψει. Η μοναδική ειδοποιός διαφορά όμως της ελληνίδας μάνας είναι ότι δεν παύει ποτέ να τη "τρώει " αν το παιδί που μπορεί να έχει φτάσει ακόμα και τα 40 έχει φάει έχει πιει έχει βάλει τη ζακέτα του αν είναι χαρούμενο δυστυχισμένο και πως μπορεί όχι να αποστασιοποιηθεί αλλά να βοηθήσει. Είναι πάντα παρούσα. Ακόμα και αν τα παιδιά της "τα χώσουν" ακόμα και αν είναι απόντα ακόμα και αν δν της αναγνωρίζεται τπτ. Να σαι καλά για το κείμενο σου. Κ να χαίρεσαι τη μανούλα σου!!!!
Εποίκες με να γομούται η γούλα 'μ! Να είσαι καλά εσύ και η μάνα'ς.
Μου θύμισε τα δικά μου φοιτητικά χρόνια και την δική μου μάνα. Στον 2ο όροφο της νεόκτιστης πολυκατοικίας είχε 4 διαμερισματάκια 2ράκια τα λέγαμε τότε. Ο πρώτος που νοίκιασα διαμέρισμα ήμουν εγώ, κρύβοντας από τον ιδιοκτήτη πως ήμουν φοιτητής και χρησιμοποιώντας την άλλη μου ιδιότητα του εργαζόμενου σε πρώην ΔΕΚΟ. Κι αυτό επειδή από την αρχή μου ξεκαθάρισε, πως δεν νοικιάζει σε φοιτητές. Τελικά έμεινε τόσο ευχαριστημένος από την δική μου συμπεριφορά, που τα υπόλοιπα 3 διαμερίσματα τα νοίκιασε κι αυτά σε φοιτητές!
Μαζευτήκαμε λοιπόν 8 φοιτητές στον όροφο και ταιριάξαμε και γίναμε φίλοι. Όταν με επισκεπτόταν η μητέρα μου η Πόντια μάνα, όσες μέρες έμενε, κάθε μεσημέρι τρώγαμε και οι οκτώ στο δικό μου το δωμάτιο, που είχα μεγάλο τραπέζι και μας χωρούσε όλους. Το ίδιο επαναλαμβανότανε όταν επισκεπτόταν τον Άκη η Σπαρτιάτισσα μάνα! Αλλά δεν μέναμε παραπονεμένοι και στις επισκέψεις των υπολοίπων μανάδων από την πρωτεύουσα, κάθε μεσημέρι μας κάνανε το τραπέζι στην αγαπημένη μας ταβέρνα!
Κατερινα μου φοβερο κείμενο!σε παρακαλώ πες μου αν μπορεις να μου στείλεις στο Facebook κάποια πρόσκληση αν γραφεις κάπου…με συγκίνησες γιατί με γύρισες περίπου 30 χρονια πίσω στη δικη μου μανούλα οταν σπούδαζα στην Πράγα,το προφίλ μου είναι nikosxanthis στο Facebook με email ID nikoscvut@hotmail.com ακομα μια φορά πολλά συγχαρητήρια για το απιστευτα γλυκό και τρυφερό κείμενο σου…
Υπέροχο, γλαφυρό, συναρπαστικό. Θα μπορούσε να γίνει ταινία. Και πιο συναρπαστικό ακόμα είναι να το ζεις
Πόσο όμορφο και αληθινό...
Γύρισα πίσω 28 χρόνια και θυμήθηκα την μαμά μου!!!! :)
Ωραία γραφή, υπέροχη περιγραφή..σήμερα μπόρεσα να το διαβάσω..
Η αγάπη δίδεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αλλοι χωρούν σε κατσαρόλα, άλλοι όχι..το σημαντικό ειναι να δίδεται απλόχερα..χωρίς ζύγισμα, χωρίς μέτρημα, χωρίς όρους, φανερούς ή κρυφούς.
Ανευ όρων αγάπη και τότε σου φτάνει είτε η μισή ντομάτα είτε ολοκληρη.. Αν δεν υπάρχει αγάπη να ανταλλάσσεται διαρκώς και ακομη και σε υπερατλαντικές αποστάσεις , σε ταπερ ή όχι, με θερμίδες ή χωρίς, τότε η ζωή γίνεται σίγουρα αιτία να κλαίμε κι όχι να γελάμε..
Δημοσίευση σχολίου