Ο Μυστικός Φίλος.

Πριν από αρκετά, αρκετά... αρκετά χρόνια μέσα από την δουλειά μου στο ΚΕΘΕΑ, υπήρξα κομμάτι ενός Ευρωπαϊκού οργανισμού νεότητας που ως στόχο είχε την ενημέρωση και πρόληψη των νέων σε θέματα εξάρτησης από αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες. Η οργάνωση αυτή  EGTYF European Good Templar Youth Federation, ανήκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης και είχε ως  βάση ένα Κέντρο Πολιτισμού στο Στρασβούργο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επισκεφτώ δυο συνεχόμενες χρονιές το Στρασβούργο όπου με πάνω από σαράντα νέους  από όλη την Ευρώπη αναλύαμε θέματα που αφορούσαν τις εξαρτήσεις και παράλληλα εκπαιδευόμασταν και ανταλλάσσαμε πληροφορίες που αφορούσαν τα χαρακτηριστικά των  εξαρτήσεων στην χώρα του καθενός..

Μέναμε στο κέντρο νεότητας και για μια ολόκληρη εβδομάδα μοιραζόμασταν ζούσαμε, κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε μαζί! Η αρχή ήταν αλλόκοτη αλλά στο τέλος καταλήγαμε να νιώθουμε μια μεγάλη οικογένεια. Θεραπευτικές ασκήσεις, ατέλειωτες συζητήσεις και συμβούλια με ανοιχτές συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, απίθανες βόλτες στο μαγικό Στρασβούργο, ξεναγήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και στη παλιά πόλη. Θυμάμαι ξημερώματα να τρέχουμε με τα ποδήλατα στα άδεια σοκάκια και να γελάμε ασταμάτητα με την φίλη μου την Ελίζαμπεθ που ήταν από την Σουηδία.Υπέροχα ξέγνοιαστες, σχεδόν ερωτευμένες με αυτό που ζούσαμε!Και το βράδυ κάναμε σάουνα όλα τα κορίτσια μαζί και βγαίναμε μετά στα χιόνια και τα κορίτσια από τη Ρωσία και την Σκανδιναβία δεν καταλάβαιναν τίποτα ενώ εγώ ένιωθα να παθαίνω κρυοπαγήματα από το κρύο! Μια εβδομάδα απόλυτης αγρύπνιας αφού κανείς δεν ήθελε να χάσει στιγμή από ότι συνέβαινε!

Ήταν θυμάμαι μαγικά. Έκανα φίλους υπέροχους, γνώρισα ανθρώπους που χαράχτηκαν στην μνήμη μου ανεξίτηλα...κι έμαθα πολλά και πολύτιμα!

Την δεύτερη φορά που επισκέφθηκα λοιπόν ανάμεσα στα πολλά μόλις φτάσαμε και εγκατασταθήκαμε στα δωμάτια μας, μας κάλεσαν από τα μεγάφωνα στο κεντρικό σαλόνι και αφού γνωριστήκαμε μας έβαλαν να γράψουμε το όνομα μας σε ένα χαρτάκι. Όλα τα χαρτάκια μπήκαν σε ένα κουτί και όλοι έπρεπε να τραβήξουμε ένα όνομα. Αν πετύχαινες το δικό σου όνομα τραβούσες άλλο χαρτάκι. Στόχος ήταν όλοι να τραβήξουν ένα όνομα.Να το διαβάσουν και να μην φανερώσουν ποιανού το όνομα τράβηξαν.

Αφού τέλειωσε αυτή η διαδικασία κι όλοι είχαμε ένα όνομα στα χέρια μας, μας ενημέρωσαν πως είμαστε υπεύθυνοι πια για αυτό το άτομο και πως θα είμαστε για όλη την εβδομάδα ο Μυστικός του Φίλος. 

Ξαφνιαστήκαμε θυμάμαι πολύ κι έπεσαν μερικά επιφωνήματα θαυμασμού. Θα είχε πλάκα.Υπήρχαν κανόνες όμως στο παιχνίδι.

Ο στόχος ήταν να φροντίσουμε τον μυστικό μας φίλο με όποιον τρόπο μπορούσαμε. Να τον παρατηρούμε, να προσπαθούμε να του φτιάξουμε την μέρα αν δεν είναι καλά. Να του κάνουμε δώρα, να του δείχνουμε με όποιον τρόπο μπορούμε την φροντίδα και την έγνοια μας. Δεν έπρεπε να τον ξεχνάμε και να τον παραμελούμε. Υπήρχε όμως  ο κανόνας πως τα δώρα που επιτρέπονταν να κάνουμε στον μυστικό μας φίλο δεν έπρεπε να είναι δώρα αγοραστά. Έπρεπε λοιπόν να κάνουμε δώρα ουσίας και καρδιάς, που δεν θα είχαν κανένα οικονομικό ξόδεμα. Επίσης μπορούσες να ζητήσεις την βοήθεια κάποιου από τα υπόλοιπα παιδιά για να φροντίσεις τον μυστικό σου φίλο αλλά εκείνος δεν θα λειτουργούσε παρά μόνο ως μεταφορές και δεν θα μπορούσε να δώσει καμία πληροφορία που να φανερώσει την ταυτότητα του μυστικού σου φίλου. Τέλος σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε κανείς να φανερωθεί στον μυστικό του φίλο μιας και θα γινόταν αποκαλυπτήρια εκδήλωση στο τέλος της διαμονής μας, όπου θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα δώρο κι ένα feedback στον μυστικό μας φίλο για την ποιότητα της φροντίδας που μας είχε προσφέρει..

Κι άρχισε η μαγική εκείνη εβδομάδα. Εγώ ήμουν η μυστική φίλη της Λίνας μιας κοπέλας από την Ρωσία. Ήταν μικρή και χαριτωμένη σαν πορσελάνινη κούκλα. Με κάτασπρο δέρμα, κατάξανθα αχυρένια μαλλιά και απίθανα γαλανά μάτια. Ήμουν χαρούμενη που θα την φρόντιζα και πήρα τον ρόλο μου πολύ σοβαρά αν και μου ήταν δύσκολο να καταλάβω τι ακριβώς έπρεπε να κάνω!

Μέχρι που έλαβα την πρώτη φροντίδα από τον δικό μου μυστικό φίλο και ήταν σαν να έπεσα από τα σύννεφα. Τότε μόλις αντιλήφθηκα τι θα σήμαινε όλο αυτό καθώς εγώ είχα μείνει στον ρόλο του φροντιστή χωρίς να δώσω σημασία ότι κάποιος παράλληλα, θα φροντίζει εμένα...ο δικός μου μυστικός φίλος!!!Ένιωσα παράξενα, κι αλλόκοτα πολύ...

Το πρώτο του δώρο ήταν μια καραμέλα για το βήχα. Ήρθε κάποιο από τα παιδιά σε μια κρίση βήχα που είχα και μου είπε "Κατερίνα ο μυστικός σου φίλος σου στέλνει αυτό γιατί νιώθει πως το χρειάζεσαι"...σοκ!

Κι ήταν μόνο η αρχή....Ο μυστικός μου φίλος ήταν γαλαντόμος κι είχε απίστευτη φαντασία. Μου έστελνε αγκαλιές με άλλα παιδιά. Έβαζε ανθρώπους  να μου λένε καλημέρα μεσώ του μικροφώνου και να ακουστεί σε όλο το κτίριο από τα μεγάφωνα, ώσπου ένα μεσημέρι ακούστηκε αυτό: "Κατερίνα ο μυστικός σου φίλος είδε πως ήσουν λίγο πεσμένη σήμερα και θέλει να σου θυμίσει πως όλα τα δύσκολα στην ζωή περνούν και να σου χαρίσει αυτό το τραγούδι" κι άρχισε να παίζει στη διαπασών το Hey Jude των Beatles και σε λίγα λεπτά όλο το κτίριο άρχισε να τραγουδά κι όλοι όπου κι αν βρίσκοντας άρχισαν να χορεύουν και μαζεύτηκαν σαν σαλιγκάρια στο κέντρο του σαλονιού παρασύροντας με μαζί τους ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσαν και χόρευαν χαμογελώντας και τραγουδώντας μου τον κάθε στίχο χωριστά! Μια αξέχαστη στιγμή!Ποτέ ξανά αυτό το τραγούδι δεν ήταν το ίδιο για εμένα. Είναι πια, το θεραπευτικό μου τραγούδι!

Στην αρχή θυμάμαι ένιωθα αμηχανία και μια αίσθηση αφόρητης έκθεσης. Ήμουν πάντα εσωστρεφής και σιωπηλή στην αρχή των σχέσεων μου. Κι εξακολουθώ να είμαι έτσι στην προσωπική μου ζωή. Χρειάζομαι χρόνο κι εκεί δεν υπήρχε το περιθώριο αυτό. Δεν μπορούσα να κρυφτώ, να γίνω αόρατη, να χαθώ ανάμεσα σε σαράντα άτομα. Όχι έπρεπε να αντέχω να ζω και στιγμές έκθεσης ανάμεσα τους και με ζόριζε πολύ στην αρχή τουλάχιστο γιατί...γρήγορα κατάλαβα πόσο γοητευτικό ήταν αυτό. Η αίσθηση πως κάποιος κυκλοφορεί γύρω μου και με παρατηρεί. Ξέρει τι τρώω, τι φοράω, τι έλεγα λίγο πριν ή που καθόμουν κι όλο αυτό αν και θα μπορούσε να είναι πολύ τρομακτικό γινόταν με έναν τρόπο που σε έκανε να νιώθεις απλά...προφυλαγμένος και σημαντικός!

Γιατί υπήρχε κάποιος που νοιαζόταν για το τι φορούσα..."Κατερίνα ο μυστικός σου φίλος μου ζήτησε να σου πω να μην ξαναβγείς χωρίς μπουφάν στην αυλή γιατί φυσάει και κάνει κρύο, δεν είναι Ελλάδα εδώ!" Νοιαζόταν για το τι ένιωθα. "Κατερίνα ο μυστικός σου φίλος μου ζήτησε να σου κάνω μια αγκαλιά γιατί πριν λίγο φαινόσουν πολύ μόνη."  Έβρισκα έξω από την πόρτα του δωματίου μου λουλούδια, κλαδάκια ή μικρά δώρα φτιαγμένα από χαρτί, ή αλουμινόχαρτο από σοκολάτες και ραβασάκια με στίχους τραγουδιών, που ταίριαζαν με κάτι που είχα πει ή είχα κάνει εκείνη την μέρα. Άνοιγα την πόρτα το πρωί κι έβρισκα ένα φύλλο που πάνω του έγραφε καλημέρα κι αντίστοιχα το βράδυ καληνύχτα. Έβλεπε τα πάντα και νοιαζόταν! "Κατερίνα έμαθα πως έκανες για πρώτη φορά σάουνα χθες και πως ήσουν πολύ ευτυχισμένη. Ήθελα να ξέρεις πως χάρηκα με αυτό!"
Νοιαζόταν για αυτά που πίστευα ή έλεγα. "Κατερίνα ο μυστικός σου φίλος μου ζήτησε να σου πως πως στην σημερινή συνεδρίαση του συμβουλίου μίλησες πολύ όμορφα και συμφωνεί με αυτά που είπες." Νοιαζόταν για το αν έφαγα αρκετά, για το αν ήμουν χαρούμενη, αν γέλασα και πότε, πως έμπλεκα τα χέρια μου όταν ένιωθα αμήχανα, πως κοκκίνιζα όταν θύμωνα, πόσο δυσκολευόμουν στις πιο συναισθηματικές ασκήσεις, πόσο είχα δεθεί με τις δυο φίλες που είχα κάνει εκεί την Ελίζαμπεθ από τη Σουηδία και την  Γκορντάνα από τη Κροατία και πόσο άνετα ένιωθα μαζί τους. Πόσο άρχιζα να ανοίγομαι και να χορεύω και να τραγουδάω μαζί τους.

Κάτω με την Ελίζαμπεθ, την μόνη μελαχρινή Σουηδή στον κόσμο.... και στην επόμενη με την Γκορντάνα.

Παρατηρούσε κι ήξερε, το πόσο μου άρεσε να ξαπλώνω στον πρωινό ήλιο πίσω από το κλειστό παράθυρο με θέα τον παγωμένο κήπο.Το πως έτρωγα τα νύχια μου όταν είχα πολύ άγχος  και θυμάμαι πως μου είχε στείλει μια σοβαρή παρατήρηση τότε. Τα παρατηρούσε όλα κι έψαχνε ευφάνταστους τρόπους να μου φτιάξει τη μέρα και να μου θυμίσει ένα και μόνο πράγμα. Είμαι εδώ!
Ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος δημιουργίας σχέσεων το συγκεκριμένο παιχνίδι γιατί όλοι οι υπόλοιποι που λειτουργούσαν ως ταχυδρόμοι ήθελαν δεν ήθελα σε γνώριζαν γιατί σου μετέφεραν λέξεις, ποιήματα, αγκαλιές, βόλτες στη λιακάδα, ένα φιλί, μια καραμέλα, έναν χορό, ή μασάζ φροντίδας.. Οπότε ερχόσουν κοντά και με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους κι αυτό γινόταν όχι μόνο για εμένα αλλά για σαράντα διαφορετικά άτομα από σαράντα διαφορετικά άτομα, όποτε η κάθε στιγμή εμπεριείχε μια μικρή έκπληξη, ένα μήνυμα κι ένα μοίρασμα χαράς στο όποιο μπορεί να συμμετείχαμε όλοι μαζί ή ο καθένας ξεχωριστά!

Πέρα από την γλυκιά αίσθηση πως κάποιος με φρόντιζε υπήρχε κι η τρυφερή ευθύνη να φροντίσω κι εγώ την Λίνα της οποίας ήμουν μυστική φίλη κι ήταν η πρώτη φορά που διαπίστωσα τι σημαίνει παρατηρώ καλά έναν άνθρωπο κάθε λεπτό. Ήταν μικρή και ντροπαλή. Λεπτοκαμωμένη και πολύ νεότερη μου και είχε κάτι οικείο.  Έβλεπα  εμένα πάνω της. Σε εκείνες τις κινήσεις αμηχανίας που για χρόνια  και με επιμέλεια προσπαθούσα να κρύψω. Σε εκείνα τα μόνιμα ξαφνιασμένα μάτια που για χρόνια αρνούνταν να εστιάσουν.  Έβλεπα, το κρυφό της γελάκι και τα λακάκια στο πρόσωπο της.Ποτέ δεν γελούσε με την καρδιά της και θυμάμαι της έστελνα "γαργαλιστές" μόνο και μόνο για να ακούσω το γέλιο της. Της έστελνα δώρα επαφής αγκαλιές, χορούς, μασάζ μόνο με κορίτσια γιατί ένιωθε άβολα με τα αγόρια και της άφηνα μικρές εκπλήξεις με λουλουδάκια στο χώρο που καθόταν.

Ήταν μια υπέροχη και πλούσια σε συναισθήματα διαδικασία και το να δίνεις και το να δέχεσαι μα και το να παρατηρείς τον τρόπο που κι όλοι οι υπόλοιποι έδιναν ή δέχονταν τα δώρα και την φροντίδα του μυστικού τους φίλου. Υπήρχαν άνθρωποι που ενημέρωναν στο μικρόφωνο...είμαι ο Στέφαν και θέλω να πω στο μυστικό μου φίλο πως χθες όλη την ημέρα με ξέχασε. Είμαι εδώ και περιμένω... Μαγικό γιατί αν ένιωθες αφρόντιστος έπρεπε απλά να το ζητήσεις. Να καταλάβεις πως ο μυστικός σου φίλους είναι άνθρωπος και κάνει λάθη τα όποια θα πρέπει να αποδεχτείς κι όχι να ταμπουρωθείς πίσω από αρνητισμό για να προκαλέσεις τον εαυτό σου να νιώσει αδικημένος. Υπήρξε μια ενημέρωση που δεν θα ξεχάσω κι είχε ως εξής: είμαι η Σιμόν και ο μυστικός μου φίλος με έχει ξεχάσει εδώ και δυο μέρες παρακαλώ όποιος γνωρίζει ποιος είναι να του πει πως ανησυχώ και μου λείπει.Θα μου χρειαζόταν μια αγκαλιά!  Και τότε η Σιμόν συγκεκριμένα που ήταν από την Ιταλία έλαβε αμέτρητες αγκαλιές από άλλους ανθρώπους που ήμασταν εκεί κι ακούσαμε την ανάγκη της. Τι σημαντικό αυτό το να έχεις αυτή την αίσθηση πως κάποιος θα ακούσει την ανάγκη σου. Τέλος τι ευκαιρία να παρατηρήσεις τον εαυτό σου ως φροντιστή. Δίνω πολλά, δίνω λίγα, έχω φαντασία αφήνω το συναίσθημα να με κυριέψει και τι γίνεται αν θυμώσεις με τον άνθρωπο τον οποίο φροντίζεις; πως μπορεί να συνεχίσεις να του δίνεις προσπερνώντας τα δικά σου συναισθήματα απέναντι του; Πόσο πλούσια εμπειρία!

Να εδώ στην φωτογραφία με το απίστευτο εκείνο κορίτσι την Σιμόν από την Ιταλία με την οποία ήρθαμε πολύ κοντά και πολύ συχνά στις συναντήσεις μου,  μοιράζομαι ιστορίες που μου έχει πει από την εμπειρία της ως επαγγελματίας κλόουν...και street performer! Αν παρατηρήσετε ακριβώς πίσω μου είναι ένα μήνυμα στον τοίχο που γράφτηκε για κάποιον από τον μυστικό του φίλο, καθώς η υπογραφή είναι ysf ( your secret friend).

Είναι μαγικό το πως ένα πλαίσιο μπορεί να διαμορφώσει και να ορίσει τις ανθρώπινες σχέσεις και να μας βοηθήσει να φανερώσουμε στοιχεία κρυμμένα κι ένας άνθρωπος στην προσωπική του ζωή αδιάφορος να μεταμορφωθεί στον πιο ουσιαστικό φροντιστή! Πλαίσιο λοιπόν....Αυτό κάναμε στις Θεραπευτικές Κοινότητες και αυτό κάνουμε στους Κύκλους Ζωής. Γυρίζοντας από εκείνο το ταξίδι  φρόντισα να μοιραστώ την εμπειρία μου με τους συναδέλφους και πολλά από αυτά εμπλουτίστηκαν στην θεραπευτική καθημερινότητα της Κοινότητας. Εννοείται πως ο Μυστικός φίλος είναι ένα εξαιρετικά δυνατό θεραπευτικό εργαλείο που κρατάμε και δουλεύουμε συχνά στις ομάδες των Κύκλων. Ιδίως αυτές τις ημέρες!

Λίγο πριν τελειώσει εκείνη η μαγική εβδομάδα θα γινόταν τα αποκαλυπτήρια. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα σηκώθηκα το πρωί και μπαίνοντας στο χώρο των συνεδριάσεων είδα στον απέναντι τοίχο κολλημένο το όνομα μου με τεράστια γράμματα Δεν φαίνεται στην φωτογραφία μα ήταν τεράστια.  Ο τρελός μυστικός μου φίλος θα πρέπει να έμεινα άγρυπνος όλο το βράδυ για να τα κόψει μα και να κάνει το ζογκλέρ μαζί με άλλους  παλαβούς έτσι ώστε να κολλήσει τα γράμματα εκεί, ακριβώς πάνω από τα δωμάτια των μεταφραστών! Όλη η αίθουσα θυμάμαι σηκώθηκε όρθια και με χειροκροτούσε σαν μπήκα κι είδα το όνομα μου και κοκκίνισα σαν την παπαρούνα από την ντροπή και την αμηχανία μου!

Η τελετή ήταν αστεία και συγκινητική μαζί. Έβγαινε ο κάθε ένας στο κέντρο του κύκλου και φανέρωνε το όνομα του μυστικού φίλου τον οποίο φρόντιζε όλη την εβδομάδα και γνωρίζοντας την ταυτότητα πια του μυστικού σου φίλου μπορούσες να του χαρίσεις κάτι μα και πάλι όχι κάτι που είχες αγοράσει. Κάτι δικό σου ναι μα όχι κάτι που αγόρασες για εκείνον.Μπήκα θυμάμαι στο κέντρο του κύκλου γύρισα και κοίταξα την Λίνα στα μάτια. Χωρίς να προλάβω να μιλήσω, εκείνη έσπασε τον κύκλο κι έπεσε στην αγκαλιά μου. Κι ύστερα, απλά έβγαλε τα μικρά σκουλαρικάκια που φορούσε και μου τα έδωσε. Είχαν πάνω τους ένα δελφινάκι και κάποια στιγμή κοιτάζοντας την της είχα πει πόσο όμορφα ήταν κι εκείνη...το θυμόταν!

Ο δικός μου μυστικός φίλος δεν ήταν άλλος από τον σταρ των ημερών και το ξάφνιασμα μου ήταν τεράστιο. Ήταν ο Γκονζάλο, ένας Ισπανός ειδικός παιδαγωγός, που δούλευε στο Περού με πληθυσμούς παιδιών που βρισκόταν σε κίνδυνο. Η ειδικότητα και το θάρρος του με είχαν ενθουσιάσει και τον θαύμαζα. Τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα, χόρευε, γελούσε τόσο δυνατά κι ήταν τόσο  δοτικός, θορυβώδης και πληθωρικός ακριβώς το αντίθετο από ότι ήμουν εγώ! Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και δεν τον ξέχασα ποτέ...ούτε τον ευχαρίστησα ποτέ όσο ένιωθα, δεν έβρισκα τις λέξεις!

Πέρασαν είκοσι ολόκληρα χρόνια Gonzalo....κι ακόμη δεν τις βρήκα τις λέξεις. Δεν υπάρχουν λέξεις φίλε για αυτό που μου έμαθες.

Γιατί τα έγραψα όοοοολα αυτά!!!!
Γιατί έρχονται ημέρες προσφοράς και νιώθω πως χρειάζεται να νιώσουμε στ'αλήθεια την σημασία αυτής της ιδέας μέσα μας κι όχι γύρω μας!
Το να δίνεις, το να φροντίζεις, το να είσαι εκεί , το να μοιράζεσαι και να μοιράζεις είναι στάση ζωής και σίγουρα είναι κάτι που μαθαίνεται!
Οι έννοιες του υπερκαταναλωτισμού θα χτυπήσουν κόκκινο αυτές τις μέρες και αυτό είναι κάτι που με θλίβει πολύ, γιατί δεν είναι αυτό το αληθινό νόημα των γιορτών και το ξέρουμε όλοι. Ξέρω πως η κρίση μας έβαλε σε μιαν άλλη διαδικασία να σκεφτόμαστε πιο ευφάνταστα και να δωρίζουμε πράγματα συναισθηματικής κι όχι υλικής αξίας.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που ήδη ξέρετε. Πως δηλαδή, μου αρέσουν οι συμβολισμοί και το νόημα πίσω από τι πράξεις και τις λέξεις. Τα δώρα που κάνω δεν είναι σχεδόν ποτέ συνδεδεμένα με οικονομικό κόστος και είναι  δώρα που δηλώνουν αυτό που δήλωνε κι ο μυστικός μου φίλος σε εμένα. Σε σκέφτομαι. Είμαι εδώ!
Και χαίρομαι πραγματικά που τα δώρα που παίρνω από ανθρώπους και πλάσματα που αγαπώ και με ξέρουν καλά δηλώνουν ακριβώς το ίδιο...πως είμαι στην σκέψη τους και στη ζωή τους!

Μπορεί κάποια δώρα να είναι αγορασμένα γιατί ξέρω πως δεν έχουμε όλοι τον χρόνο ή την δημιουργικότητα να φτιάξουμε κάτι, μα ευτυχώς ακόμη και τα αγοραστά δώρα είναι επικεντρωμένα στο συμβολισμό κι όχι στην αξία. Μικρά διακριτικά, ξεχωριστά, που συνήθως μου φέρνουν δάκρυα, γιατί μου θυμίζουν λόγια, στιγμές, μοιράσματα. Δώρα από μια καρδιά σε μιαν άλλη!
Τα δώρα βλέπεις, ιδίως τέτοιες μέρες δεν πρέπει να εμπεριέχουν καμία αγωνία, κανέναν ανταγωνισμό, καμία έπαρση ή φανφάρα, παρά μόνο χαρά. Να δίνουν γέλιο, να ξαφνιάζουν, να συγκινούν. Στην Γερμανία που ζούσαμε όλοι έκαναν δώρα σε όλους. Σακουλάκια με μπισκότα, σπιτικά κέικ και γλυκά, μικρά χειροποίητα στολίδια ή κάτι μικρό που να δηλώνει αυτό: Ήσουν στις σκέψεις μου κι είμαι εδώ! Ξέρω τι σου αρέσει γιατί ξόδεψα χρόνο όχι για να το βρω μα για να σε παρατηρώ και να σε γνωρίσω και να πετύχω το δώρο που θα σου χαρίσει το συναίσθημα που έχεις ανάγκη, κι αυτό το δώρο δεν θα το βρω σώνει και καλά στην αγορά μα...οπουδήποτε!

Τέλος αν έχω την ανάγκη να ξοδέψω χρήματα για κάποιον τέτοιες όμορφες ημέρες μπορώ να κάνω το εξής μιας κι όλοι είμαστε πραγματικά γεμάτοι...να ξοδέψω για μια οικογένεια που το χρειάζεται. Ιδέα μιας υπέροχης φίλης. Ως οικογένεια χαρίζουν ένα συμβολικό δωράκι σε όλους και τα χρήματα που περισσεύουν από τα δώρα που δεν αγοράστηκαν,  τα χρησιμοποιούν για μια οικογένεια  ή σε μια κοινωνική δομή, που έχει πραγματικά ανάγκη. Έτσι νιώθεις την αγάπη να κυλά μέσα σου κι από τον έναν να περνά στον άλλο!

Άλλωστε, τα πιο σπουδαία δώρα που έχω λάβει δεν αγοράζονταν.Μια ευχή. Μια φωτογραφία. Ένα προσωπικό κόμικ, ένα παραμύθι γραμμένο για εμένα! Μια χειροποίητη κάρτα με τους στίχους που αγαπώ, ένα φθινοπωρινό φύλλο, ένα κλαδί, μια πέτρα,  μια αγκαλιά, μια βόλτα, ένα σάντουιτς, έναν καφέ...χρόνο...
...ένα τραγούδι. Ναι ένα τραγούδι λατρεμένο που θα μπει μέσα σου και θα σε αγγίξει, θα σε ξαφνιάσει...θα σε αλλάξει και δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος ακούγοντας το!

Hey Jude, don't be afraid
You were made to go out and get her
The minute you let her under your skin
Then you begin to make it better

And anytime you feel the pain
Hey Jude, refrain
Don't carry the world upon your shoulders
For well you know that it's a fool
Who plays it cool
By making his world a little colder

Καλήμερα αγαπημένοι, ας μην ξοδευόμαστε, ας μην κουραζόμαστε, ας μην αγχωνόμαστε, η αγάπη δεν φανερώνεται με τη σπατάλη μα με την αφοσίωση...αφιερωμένο!!!