Κι αυτό θα περάσει...

Μια μόνο εβδομάδα πριν  ζήτησα μέσα από το fcb να μου στείλετε ευχές για το δέντρο ευχών στους Κύκλους Ζωής κι έγινε. Ήρθαν πολλές όμορφες ευχές και τις κρέμασα στα κλαδιά του..

Ηταν μια ηλιόλουστη υπέροχη ημέρα. Κι εκεί κοιτάζοντας το μικρό ντελικάτο δεντράκι στους ερήμους πια Κύκλους, συγκινήθηκα και σκέφτηκα όλους αυτούς τους ανθρώπους που γεμίζουν τον χώρο με τις φωνές και την χαρά τους. Αποφάσισα λοιπόν, μιας και μου το ζητήσατε να κάνω ακόμη ένα μικρό βίντεο για να μοιραστώ τις σκέψεις μου για μια άσκηση που κάναμε λίγο καιρό πριν...Συγχωρήστε μου τα λάθη στον τρόπο λήψης ή ομιλίας...ως γνήσια ερασιτέχνης, έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου σε αυτό το πεδίο...

Σήμερα λοιπόν, πολλά έχουν και πάλι αλλάξει. Είμαστε σε καραντίνα, βγαίνουμε έξω μόνο με ειδική άδεια κι η πανδημία έχει κατακλύσει  την ζωή και τη σκέψη μας...Μα ξέρω καλά, το νιώθω, πως όλο αυτό θα περάσει. Θα περάσει αγαπημένοι κι ας μην το αφήσουμε να περάσει άδικα. Ας μην το ζήσουμε χωρίς νόημα. Ας το εκμεταλλευτούμε. Για να αλλάξουμε.Να κατανοήσουμε.Να συνειδητοποιήσουμε. Να εξελιχθούμε.
Να τραβήξουμε μπροστά, τραβώντας  κι άλλους μαζί μας, ας μην το αφήσουμε απλά να περάσει...αντίθετα ας το περάσουμε! Ας διασχίσουμε αυτό το παγωμένο ορμητικό ποτάμι. Με ρίσκο. Με κόστος. Με σύνεση. Ας περάσουμε απέναντι....Ας τολμήσουμε..

Βροχερή, μουντή και κρύα ημέρα σήμερα μα την ημέρα που έγραψα αυτό το βιντεάκι κοντά μια βδομάδα πριν είχε ένα υπέροχο λαμπερό κι ανοιξιάτικο ήλιο...κι ήθελα να μοιραστώ αυτή τη φύση μαζί σας, μιας και ξέρω πόσο μας λείπει και την χρειαζόμαστε...Κουράγιο σε αυτούς που ζουν σε διαμερίσματα και την στερούνται περισσότερα από εμάς που ζούμε κοντά στην εξοχή. Η σκέψη μου μαζί σας.

Καλημέρα αγαπημένοι θα τα καταφέρουμε....θα περάσει...κι αυτό θα περάσει....
                                                                                                                      Κατερίνα