Καλημέρα Μικρές Μεγάλες στιγμές.

Καλημέρα στο αηδόνι που κάθε πρωί και κάθε βράδυ τραγουδά μέσα από τις μυγδαλιές δίπλα στο σπίτι μας.

Καλημέρα στο ξυπνητήρι του που θα χτυπήσει στις 4.00 κάθε πρωί.

Καλημέρα στην πρωινή μου προπόνηση και τον λατρεμένο ήχο των παπουτσιών μου στα χαλίκια.

Καλημέρα στο μικρά αγριολούλουδα  τα γεμάτα δροσοσταλίδες.

Καλημέρα στη δροσιά του πρωινού και τον λαμπερό ήλιο. Καλημέρα στη φύση που μυρίζει καλοκαίρι.

Καλημέρα στο τοκ τοκ τοκ των τρυποκάρυδων που αντηχεί σε όλη την γειτονιά

Καλημέρα στον πρωινό μου καφέ. Πικρός. Δυνατός. Μυρωδάτος. Σαν αληθινή αγκαλιά.

Καλημέρα στο πρωινό που θα φάμε μαζί με τον Άγγελο που με περιμένει κάθε πρωί να γυρίσω από το τρέξιμο, πριν ακόμη ξυπνήσουν οι υπόλοιποι.

Καλημέρα στα λουλούδια μου που ανθίζουν κάθε μέρα και περισσότερο. 

Καλημέρα στα σκυλιά μας,  στον Καρλίτο και το Λου που είναι πια παππούδες κι αν και δεν μπορούν να χοροπηδήσουν και να τρέξουν τόσο γρήγορα, ακούω το τρυφερό  τοκ τοκ της ουράς τους κάθε πρωί που θα βγω στην αυλή.

Καλημέρα στο μεσημεριανό μας τραπέζι.

Καλημέρα στο σπιτάκι των Κύκλων που είναι  λουσμένο στην Άνοιξη.
Καλημέρα σε όλα τα βλέμματα απόστασης που μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους στους Κύκλους Ζωής. Είναι γεμάτα υποσχέσεις για τα αγγίγματα και τις αγκαλιές που χρωστάμε ο ένας στον άλλο, σαν τελειώσει αυτή η τρέλα. Είναι τα "βλέμματα αγκαλιές".

Καλημέρα στα βραδινά μου όνειρα για ένα λαμπερό καλοκαίρι. Με αυτά με παίρνει ο ύπνος.

Καλημέρα στις βιντεοκλήσεις με φίλους και συγγενείς με κρασάκια και χαβαλέ και στα ηλίθια γέλια μας.

Καλημέρα στις βιντεοκλήσεις με τους φίλους μου και στις εφαρμογές μεταμορφώσεων. Καταλήγω να μιλάω με καουμπόηδες, δεινόσαυρους, νεράιδες, σκύλους κάθε ράτσας, rock stars και πολλά άλλα και παλαβά.

Καλημέρα στην μουσική από το ράδιο που παίζει δυνατά σαν μαγειρεύω. 

Καλημέρα στα γέλια τους σαν κοιταζόμαστε όλοι μαζί στον καθρέφτη σε μια τετράδα αγκαλιά...και τον χαβαλέ τους, "μαμά μην κλαις που είσαι κοντήηηη"

Καλημέρα στις φωνές τους σαν με χαιρετούν με μαντίλια από το παράθυρο τρολάροντας με,  την ώρα που φεύγω στη δουλειά φωνάζοντάς μου  "καλή τύχη μητέρααααα" σαν να φεύγω μετανάστρια.

Καλημέρα στο τρανταχτό γέλιο του αγοριού μου σαν του δείξω κάποιο αστείο βιντεάκι.

Καλημέρα στις μικρές μπουκλίτσες του μικρού μου γιου που ακόμη κάνουν τα μαλλιά του και λατρεύω να χαϊδεύω.

Καλημέρα στις τρυφερές μας στιγμές σαν  βουρκώνουν με κάτι  και τους αγκαλιάζω κι είναι μεγάλοι και πιο ψηλοί από εμένα και προσπαθούν να γίνουν κουβαράκια στην αγκαλιά μου.

Καλημέρα στους απογευματινούς περιπάτους  με το αγόρι μου τις μέρες του εγκλεισμού. Κρατήσαμε μια τέτοια ημέρα περιπάτου πια μέσα στην εβδομάδα και την περιμένω με ενθουσιασμό.

Καλημέρα στις πολιτικές μας αναλύσεις σαν περπατάμε, διαφωνούμε πολύ μα ταιριάζουμε τόσο.

Καλημέρα στις  χρωματιστές αυλές και τις καλησπέρες των γειτόνων.

Καλημέρα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που την περίοδο του εγκλεισμού άρχισαν να βγαίνουν για βόλτα και η γειτονιά μας απέκτησε κόσμο που περπατά.Το λατρεύω αυτό.

Καλημέρα στα ψώνια στο super market, που μετά τον κορονοιό έγιναν μιαν ξεχωριστή περιπετειώδης εμπειρία.

Καλημέρα στον ελληνικό απογευματινό μου καφέ του Σαββάτου, παρέα με ένα λουκούμι ακούγοντας το δελτίο ειδήσεων.

Καλημέρα στις βιντεοκλήσεις στους γονείς μου και την φωνή της μαμάς πριν φανεί η εικόνα της..."τι κάνουν τα κορίτσια μουυυυ."

Καλημέρα στο κλαρινέτο του που ακούγεται από το ανοιχτό του παράθυρο.

Καλημέρα στην μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού.

Καλημέρα στο casa de papel που  είναι επίσημα η σειρά του κορονοιού και συνδέθηκε μέσα μου με τις μέρες του εγκλεισμού. Επιμένω πως έπρεπε να είχε τελειώσει στο τέλος της δεύτερης σεζόν.

Καλημέρα στις σχεδόν αντρικές τους αγκαλιές που αντικατέστησαν τις τρυφερές παιδικές τους αγκαλιές...που μου λείπουν τόσο.

Καλημέρα σε όλα τα lego διαστημόπλοια, τα χνουδωτά παιχνίδια και τα αμαξάκια  που εξακολουθούν και μάλλον θα εξακολουθούν να είναι πεταμένα στο πάτωμα του σαλονιού.

Καλημέρα στην φωνή του μικρού που ακούγεται καθώς παίζει στο σαλόνι και βγάζει ήχους από εκρήξεις, ανατινάξεις, μηχανές που παίρνουν μπρος και αμάξια που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Καλημέρα στα τσακισμένα γόνατα.

Καλημέρα στα ποδήλατα τους παρκαρισμένα στην αυλή.

Καλημέρα στα τέλεια Κυριακάτικα μπάρμπεκιου στη αυλή  με ατελείωτες συζητήσεις των τεσσάρων μας γύρω από το τραπέζι. Μεγάλωσαν και η παρέα μας κι η συνδιαλλαγή μας  είναι αλλιώτικη. Το απολαμβάνω αυτό.
Καλημέρα σε κάθε βραδινό μου ευχαριστώ πριν σβήσω τη λάμπα του πορτατίφ μου.

Καλημέρα στις ημέρες του εγκλεισμού που ήταν πασπαλισμένες με την  σχεδόν γοητευτική αγωνία του φόβου. Χαράχτηκαν μέσα μου  και δημιούργησαν μια νέα πραγματικότητα, μια νέα σύνδεση και μια σκιά, στη ζωή μας.

Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα σε όλα τα μικρά που είναι μεγάλα. Σε όλα αυτά που δίνουν νόημα. Σε όλα αυτά που κινούνται κι υπάρχουν αθόρυβα κι αλλάζουν τις μικρές λεπτομέρειες της ζωής. Σε όλα αυτά που μας δίνουν ώθηση να σηκωθούμε κι αυτό το πρωί και μας δίνουν όραμα και σκοπό και μας κάνουν να θέλουμε να ονειρευτούμε και να τραβήξουμε μπροστά χωρίς να κοιτάμε πίσω.

Το "Καλημέρα", είναι μια υπέροχη άσκηση γεμάτη δώρα. Μια μικρή δοκιμή θα ξυπνήσει μνήμες από στιγμές που αδιάφορα προσπερνάμε και τις αδικούμε γιατί είναι μικρές, μα τελικά πελώριες...Μολύβι και χαρτί και ξεκινάμε.

Διαβάστε μια παλιότερη ανάρτηση "Καλημέρα μικρές στιγμές". Πέρασαν επτά ολόκληρα χρόνια από τότε...κι άλλαξαν τόσα!

Καλημέρα σε όλους εσάς πολύτιμοι αγαπημένοι...Μου λείψατε...Μυρίζει πια καλοκαίρι πια κι εύχομαι να αναρρώσουμε σιγά σιγά, και να ζήσουμε επιτέλους ένα ήρεμο κι όμορφο καλοκαίρι.  Έχουμε ζήσει κι άλλα δύσκολα και παράξενα καλοκαίρια και ξέρουμε πια, πως είναι πολύτιμα. Κουράγιο, περνάει κι όσο περνάει τόσο μεγαλώνουν τα όνειρα...Καλημέρα μικρές μεγάλες στιγμές μας. Αυτές μας απέμειναν...Αυτές πάντα τελικά μας απομένουν!

                                                                                                                                    Κατερίνα